Κυριακή 1 Μαΐου 2024
Η Ατομική Βελτίωση και όχι η τακτική, είναι το ζητούμενο στις αναπτυξιακές ηλικίες...
Παρακολουθώ με έκπληξη και προβληματισμό, την αγωνιώδη προσπάθεια προπονητών να επέμβουν τακτικά στο παιχνίδι με φωνές, χειρονομίες και ένταση, σε ηλικίες Κ14-Κ12 ή ακόμα και μικρότερες όπως Κ10 και Κ8. Πραγματικά λυπάμαι αυτά τα παιδιά, που μη έχοντας τη δυνατότητα λόγω ηλικίας, να καταλάβουν τι τους ζητά ο προπονητής ή μη έχοντας την φυσική ή την τεχνική ικανότητα να εκτελέσουν αυτά που αυτός φαντάζεται, νοιώθουν ανεπαρκή και ατάλαντα. Χάνουν το κυριότερο στοιχείο που οδηγεί στην βελτίωση τους και είναι η χαρά και η ικανοποίηση, που νοιώθουν όταν πετυχαίνουν τους στόχους τους!
Οι εφικτοί στόχοι και οι ρεαλιστικές προσδοκίες είναι το Α και το Ω, για να είναι ένα παιδί ευχαριστημένο, να μείνει στο άθλημα, να ενταχθεί ομαλά στην ομάδα, να βελτιωθεί και να εξελιχτεί! Αυτή η διαδικασία είναι διαφορετική για κάθε παιδί, το στοιχείο της ατομικότητας είναι ο απόλυτος οδηγός για τον προπονητή και θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σαν ''Ευαγγέλιο'', γιατί διαφορετικά η σύγκριση, η αίσθηση του κατώτερου και η μη δυνατότητα ανταπόκρισης, θα οδηγήσουν απλά σε χαμένες ώρες προπόνησης, στασιμότητα, έλλειψη ικανοποίησης και κινήτρων και τελικά παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση...
Πως μπορεί ένα παιδί που δεν είναι ακόμα έτοιμο λόγω ηλικίας ή σωματότυπου, να ανεβοκατεβαίνει στο γήπεδο σαν τον N'Golo Kante;
Πως μπορεί όταν δεν μπορεί να ελέγξει σωστά την μπάλα να του ζητάμε οδήγημα υπό πίεση και διεισδύσεις όπως ο Lionel Messi και όταν δεν το καταφέρνει, να τα ''ακούει'' κι από πάνω;
Πως μπορεί όταν δεν έχουμε ασχοληθεί για να το βελτιώσουμε να πασάρει την μπάλα σωστά, να του ζητάμε πάσες με σωστή δύναμη και κάθετες ανάμεσα στους αντιπάλους, όπως ο Kevin De Bruyne;
Πως μπορεί να αντιληφθεί και να εφαρμόσει ομαδικές τακτικές κινήσεις και συνεργασίες, όταν δεν έχει εκπαιδευτεί σε ξεμαρκάρισμα, υποστήριξη, 1-2, πίεση, κάλυψη, διαγώνιες σχέσεις κ.α.;
Πως, πως, πως...
Το πρώτο και σημαντικότερο για όλα τα υπόλοιπα είναι η Ατομική Βελτίωση των παιδιών σωματικά, τεχνικά και σαν προσωπικότητες! Οι φυσικές ικανότητες, η κινησιολογία, η συναρμογή, η τεχνική επιδεξιότητα, θα το καταστήσουν ικανό να μπορεί να ανταποκριθεί στο παιχνίδι, να συμμετέχει, να το χαίρεται και να βελτιώνεται. Επίσης σημαντικό, τα εμπόδια που συναντά να είναι προσπελάσιμα, για να αποκτά κίνητρο και αυτοπεποίθηση και γι' αυτό υπεύθυνοι είναι οι ακαδημίες και οι προπονητές. Αν αυτό δεν συμβεί, απλά προχωράνε τα παιδιά που ήδη μπορούν και χωρίς προπονητή, είτε γιατί έχουν ταλέντο, είτε γιατί υπερέχουν σωματικά τη δεδομένη χρονική στιγμή, καθώς στο παιδικό ποδόσφαιρο ένα ανεπτυγμένο ή μη παιδί (χρονολογική-βιολογική ηλικία) συχνά κρίνεται λάθος!
Παρακολουθώ με έκπληξη και προβληματισμό, την αγωνιώδη προσπάθεια προπονητών να επέμβουν τακτικά στο παιχνίδι με φωνές, χειρονομίες και ένταση, σε ηλικίες Κ14-Κ12 ή ακόμα και μικρότερες όπως Κ10 και Κ8. Πραγματικά λυπάμαι αυτά τα παιδιά, που μη έχοντας τη δυνατότητα λόγω ηλικίας, να καταλάβουν τι τους ζητά ο προπονητής ή μη έχοντας την φυσική ή την τεχνική ικανότητα να εκτελέσουν αυτά που αυτός φαντάζεται, νοιώθουν ανεπαρκή και ατάλαντα. Χάνουν το κυριότερο στοιχείο που οδηγεί στην βελτίωση τους και είναι η χαρά και η ικανοποίηση, που νοιώθουν όταν πετυχαίνουν τους στόχους τους!
Οι εφικτοί στόχοι και οι ρεαλιστικές προσδοκίες είναι το Α και το Ω, για να είναι ένα παιδί ευχαριστημένο, να μείνει στο άθλημα, να ενταχθεί ομαλά στην ομάδα, να βελτιωθεί και να εξελιχτεί! Αυτή η διαδικασία είναι διαφορετική για κάθε παιδί, το στοιχείο της ατομικότητας είναι ο απόλυτος οδηγός για τον προπονητή και θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σαν ''Ευαγγέλιο'', γιατί διαφορετικά η σύγκριση, η αίσθηση του κατώτερου και η μη δυνατότητα ανταπόκρισης, θα οδηγήσουν απλά σε χαμένες ώρες προπόνησης, στασιμότητα, έλλειψη ικανοποίησης και κινήτρων και τελικά παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση...
Πως μπορεί ένα παιδί που δεν είναι ακόμα έτοιμο λόγω ηλικίας ή σωματότυπου, να ανεβοκατεβαίνει στο γήπεδο σαν τον N'Golo Kante;
Πως μπορεί όταν δεν μπορεί να ελέγξει σωστά την μπάλα να του ζητάμε οδήγημα υπό πίεση και διεισδύσεις όπως ο Lionel Messi και όταν δεν το καταφέρνει, να τα ''ακούει'' κι από πάνω;
Πως μπορεί όταν δεν έχουμε ασχοληθεί για να το βελτιώσουμε να πασάρει την μπάλα σωστά, να του ζητάμε πάσες με σωστή δύναμη και κάθετες ανάμεσα στους αντιπάλους, όπως ο Kevin De Bruyne;
Πως μπορεί να αντιληφθεί και να εφαρμόσει ομαδικές τακτικές κινήσεις και συνεργασίες, όταν δεν έχει εκπαιδευτεί σε ξεμαρκάρισμα, υποστήριξη, 1-2, πίεση, κάλυψη, διαγώνιες σχέσεις κ.α.;
Πως, πως, πως...
Πως μπορεί ένα παιδί που δεν είναι ακόμα έτοιμο λόγω ηλικίας ή σωματότυπου, να ανεβοκατεβαίνει στο γήπεδο σαν τον N'Golo Kante;
Πως μπορεί όταν δεν μπορεί να ελέγξει σωστά την μπάλα να του ζητάμε οδήγημα υπό πίεση και διεισδύσεις όπως ο Lionel Messi και όταν δεν το καταφέρνει, να τα ''ακούει'' κι από πάνω;
Πως μπορεί όταν δεν έχουμε ασχοληθεί για να το βελτιώσουμε να πασάρει την μπάλα σωστά, να του ζητάμε πάσες με σωστή δύναμη και κάθετες ανάμεσα στους αντιπάλους, όπως ο Kevin De Bruyne;
Πως μπορεί να αντιληφθεί και να εφαρμόσει ομαδικές τακτικές κινήσεις και συνεργασίες, όταν δεν έχει εκπαιδευτεί σε ξεμαρκάρισμα, υποστήριξη, 1-2, πίεση, κάλυψη, διαγώνιες σχέσεις κ.α.;
Πως, πως, πως...
Το πρώτο και σημαντικότερο για όλα τα υπόλοιπα είναι η Ατομική Βελτίωση των παιδιών σωματικά, τεχνικά και σαν προσωπικότητες! Οι φυσικές ικανότητες, η κινησιολογία, η συναρμογή, η τεχνική επιδεξιότητα, θα το καταστήσουν ικανό να μπορεί να ανταποκριθεί στο παιχνίδι, να συμμετέχει, να το χαίρεται και να βελτιώνεται. Επίσης σημαντικό, τα εμπόδια που συναντά να είναι προσπελάσιμα, για να αποκτά κίνητρο και αυτοπεποίθηση και γι' αυτό υπεύθυνοι είναι οι ακαδημίες και οι προπονητές. Αν αυτό δεν συμβεί, απλά προχωράνε τα παιδιά που ήδη μπορούν και χωρίς προπονητή, είτε γιατί έχουν ταλέντο, είτε γιατί υπερέχουν σωματικά τη δεδομένη χρονική στιγμή, καθώς στο παιδικό ποδόσφαιρο ένα ανεπτυγμένο ή μη παιδί (χρονολογική-βιολογική ηλικία) συχνά κρίνεται λάθος!
Παρασκευή 30 Μαΐου 2023
Πόσο σημαντική είναι η ημερομηνία γέννησης, για την καριέρα ενός ποδοσφαιριστή;
Ένας από τους κύριους στόχους εκείνων που ασχολούνται με τα ελίτ αθλήματα (γονείς, προπονητές, επιστήμονες, διευθυντές κ.λπ.), είναι να κατανοήσουν ποιοι παράγοντες καθιστούν δυνατή την επιτυχία. Η επιρροή του μήνα γέννησης των παικτών είναι μια πτυχή που έχει προσελκύσει μεγάλο ενδιαφέρον, εξετάζοντας πώς επηρεάζει την πιθανότητα επιτυχούς αθλητικής καριέρας. Όσον αφορά τις αναπτυξιακές ηλικίες, οι παίκτες που γεννήθηκαν μεταξύ της 1ης Ιανουαρίου έως 31ης Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, ομαδοποιούνται στην ίδια ηλικιακή κατηγορία. Ωστόσο, η προσωπική ανάπτυξη των παιδιών που γεννήθηκαν τους πρώτους μήνες του έτους, τείνει να είναι πιο προχωρημένη από εκείνα που γεννήθηκαν τον Νοέμβριο ή τον Δεκέμβριο. Αυτή η διαφορά ωρίμανσης είναι γνωστή ως το Relative Age Effect (RAE). Έχοντας αγόρια και κορίτσια με προηγμένη βιολογική ανάπτυξη σε σύγκριση με τους αντιπάλους τους, διευκολύνεται η κατάκτηση αγώνων και πρωταθλημάτων, αν και αυτός που χάνει, μπορεί να έχει μεγαλύτερο τεχνικό-τακτικό ταλέντο. Αυτή η εστίαση στη νίκη σε νεαρή ηλικία μπορεί να οδηγήσει στην επιλογή των πιο βιολογικά προηγμένων παιδιών, παρά το πιο περιορισμένο ταλέντο τους. 
Αλλά πόσο σημαντική είναι η ημερομηνία γέννησης στην αθλητική καριέρα του ποδοσφαιριστή;
Μια πρόσφατη δημοσίευση (2019), ανέλυσε τις ημερομηνίες γέννησης και την επιτυχία της αθλητικής καριέρας 1071 ποδοσφαιριστών που ανήκουν στην ίδια ελίτ ομάδα, τα τελευταία 20 χρόνια. Οι παίκτες ομαδοποιήθηκαν σε 6 κατηγορίες: U-12 (474), U-14 (167), U-16 (182), U-19 (121), εφεδρική ομάδα (192) και την πρώτη ομάδα (n = 35). Η ημερομηνία γέννησης των παικτών ήταν χωρισμένη σε 4 κατηγορίες: Ομάδα Α, όσοι γεννήθηκαν κατά το πρώτο τρίμηνο του έτους (μεταξύ 1 ης Ιανουαρίου και της 31ης Μαρτίου). Ομάδα Β, το δεύτερο τρίμηνο (μεταξύ 1ης Απριλίου έως τις 30ης Ιουνίου). Ομάδα Γ, το τρίτο τρίμηνο (μεταξύ 1ης Ιουλίου και της 31ης Σεπτεμβρίου. Ομάδα Δ, το τέταρτο τρίμηνο (μεταξύ 1ης Οκτωβρίου και της 31ης Δεκεμβρίου).
Τα αποτελέσματα της μελέτης υποδηλώνουν δύο πολύ συναφή συμπεράσματα: (i) Οι παίκτες που γεννήθηκαν το πρώτο τρίμηνο του έτους, είναι πιο πιθανό να επιλεγούν σε ένα επαγγελματικό σωματείο (ακαδημίες) και να φτάσουν στην ελίτ, από εκείνους που γεννήθηκαν το τελευταίο τρίμηνο, γεγονός που επιβεβαιώνει την επιζήμια επίδραση του το RAE σε νέους παίκτες. Ο αριθμός των παικτών που γεννήθηκαν το πρώτο και το δεύτερο τρίμηνο του έτους, ήταν σημαντικά υψηλότερος (p <0,01) σε σχέση με εκείνους που γεννήθηκαν στο τρίτο και τέταρτο τρίμηνο στις ηλικιακές κατηγορίες U-12, U-14, U-16 και U-19 και την εφεδρική ομάδα. Στην πρώτη ομάδα, δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές, αν και διατηρήθηκε παρόμοια κατανομή. Το ποσοστό των παικτών που γεννήθηκαν το πρώτο τρίμηνο σε κάθε κατηγορία ήταν 45,4 (U-12), 46,5 (U-14), 50,9 (U-16), 44,5 (U 19), 39,8 (εφεδρική ομάδα) και 36,4 (πρώτη ομάδα). Όσο για τη στιγμή που εντάχθηκαν στα τμήματα υποδομής της ομάδας, το 45. 1% των παικτών γεννήθηκαν το πρώτο τρίμηνο και μόλις το 10,1% το τέταρτο τρίμηνο. (ii) Ωστόσο, όταν ένας νεαρός παίκτης περάσει τις διαδικασίες επιλογής και υπογράψει σε ένα σύλλογο, οι πιθανότητες να γίνει επαγγελματίας παίκτης, είναι υψηλότερες σε σύγκριση με τους παίκτες που γεννήθηκαν το πρώτο τρίμηνο του έτους. Η πιθανότητα ενός παίκτη να φτάσει σε επαγγελματικό επίπεδο, ήταν 3 φορές υψηλότερη στους παίκτες που γεννήθηκαν το τέταρτο τρίμηνο, σε σύγκριση με εκείνους που γεννήθηκαν στο πρώτο τρίμηνο. Από τους 40 παίκτες (4,7% του συνόλου) που έφτασαν σε αυτό το επίπεδο, 18 γεννήθηκαν το πρώτο τρίμηνο και 9 στο τέταρτο. Αυτό σημαίνει ότι, ενώ το 11,1% αυτών που γεννήθηκαν στο πρώτο τρίμηνο έφτασαν σε επαγγελματικό επίπεδο, μόνο το 4,5% αυτών που γεννήθηκαν το τέταρτο τρίμηνο το πέτυχαν.
Συμπερασματικά, οι αθλητικοί σύλλογοι δεν πρέπει να μπερδεύονται-παραπλανούνται από την επιτυχία, στους αγώνες αναπτυξιακών ηλικιών. Γνωρίζουμε ήδη, ότι η υποστήριξη των παιδιών με πρόωρη ηλικιακή ανάπτυξη, αυξάνει τις πιθανότητες νίκης σε αγώνες και τουρνουά. Αντίθετα, το ταλέντο είναι στοίχημα, ακόμη και αν προέρχεται από βιολογικά λιγότερο προχωρημένους παίκτες, που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν βραχυπρόθεσμη επιτυχία. Η βιολογική ανάπτυξη διορθώνεται και εξισώνεται. Το τεχνικό-τακτικό ταλέντο όχι. Το Relative Age Effect μπορεί να μας οδηγήσει να χάσουμε παιδιά που μπορεί πραγματικά να είναι πολύ ικανά, για να φτάσουν στο ανώτερο επίπεδο.
Carlos Lago Peñas-Barca Innovation HubFIFA 11+ for kids...
Ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα προπόνησης δύναμης σε αναπτυξιακές ηλικίες, με επιστημονικές έρευνες να αποδεικνύουν την συμβολή του στην μείωση της πιθανότητας τραυματισμών, σε σημαντικό βαθμό. Το «FIFA 11+ kids» είναι ένα σύντομο και απλό πρόγραμμα προθέρμανσης, που διατίθεται δωρεάν στο διαδίκτυο. Έχει αποδειχθεί ότι τα παιδιά που εκτελούν το πρόγραμμα, υφίστανται 38% λιγότερους τραυματισμούς από αυτά που δεν το κάνουν και ότι οι σοβαροί τραυματισμοί μειώνονται κατά 50% στις ομάδες που υιοθετούν αυτό το πρωτόκολλο. Το πρόγραμμα για παιδιά FIFA 11+ μπορεί επίσης να βελτιώσει τον συντονισμό, τον δυναμικό έλεγχο της στάσης, την ευελιξία στο τρέξιμο, το ύψος άλματος και την απόσταση.
Αποτελείται από 7 ασκήσεις, κάθε μια από τις οποίες έχει 5 επίπεδα εκτέλεσης. Είναι ασκήσεις που εκτελούνται πολύ εύκολα στο γήπεδο, χωρίς να απαιτούν ιδιαίτερο εξοπλισμό, χώρο ή χρόνο.
Ενδεικτικά video των ασκήσεων (από το κανάλι της Football Association of Ireland)Άσκηση 1 * Alertness Running GameΆσκηση 2 * Skating JumpsΆσκηση 3 * Single Leg StanceΆσκηση 4 * Push UpsΆσκηση 5 * Single Leg JumbsΆσκηση 6 * SpidermanΆσκηση 7 * Rolling
Ένας από τους κύριους στόχους εκείνων που ασχολούνται με τα ελίτ αθλήματα (γονείς, προπονητές, επιστήμονες, διευθυντές κ.λπ.), είναι να κατανοήσουν ποιοι παράγοντες καθιστούν δυνατή την επιτυχία. Η επιρροή του μήνα γέννησης των παικτών είναι μια πτυχή που έχει προσελκύσει μεγάλο ενδιαφέρον, εξετάζοντας πώς επηρεάζει την πιθανότητα επιτυχούς αθλητικής καριέρας. Όσον αφορά τις αναπτυξιακές ηλικίες, οι παίκτες που γεννήθηκαν μεταξύ της 1ης Ιανουαρίου έως 31ης Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, ομαδοποιούνται στην ίδια ηλικιακή κατηγορία. Ωστόσο, η προσωπική ανάπτυξη των παιδιών που γεννήθηκαν τους πρώτους μήνες του έτους, τείνει να είναι πιο προχωρημένη από εκείνα που γεννήθηκαν τον Νοέμβριο ή τον Δεκέμβριο. Αυτή η διαφορά ωρίμανσης είναι γνωστή ως το Relative Age Effect (RAE). Έχοντας αγόρια και κορίτσια με προηγμένη βιολογική ανάπτυξη σε σύγκριση με τους αντιπάλους τους, διευκολύνεται η κατάκτηση αγώνων και πρωταθλημάτων, αν και αυτός που χάνει, μπορεί να έχει μεγαλύτερο τεχνικό-τακτικό ταλέντο. Αυτή η εστίαση στη νίκη σε νεαρή ηλικία μπορεί να οδηγήσει στην επιλογή των πιο βιολογικά προηγμένων παιδιών, παρά το πιο περιορισμένο ταλέντο τους.
Αλλά πόσο σημαντική είναι η ημερομηνία γέννησης στην αθλητική καριέρα του ποδοσφαιριστή;
Μια πρόσφατη δημοσίευση (2019), ανέλυσε τις ημερομηνίες γέννησης και την επιτυχία της αθλητικής καριέρας 1071 ποδοσφαιριστών που ανήκουν στην ίδια ελίτ ομάδα, τα τελευταία 20 χρόνια. Οι παίκτες ομαδοποιήθηκαν σε 6 κατηγορίες: U-12 (474), U-14 (167), U-16 (182), U-19 (121), εφεδρική ομάδα (192) και την πρώτη ομάδα (n = 35). Η ημερομηνία γέννησης των παικτών ήταν χωρισμένη σε 4 κατηγορίες: Ομάδα Α, όσοι γεννήθηκαν κατά το πρώτο τρίμηνο του έτους (μεταξύ 1 ης Ιανουαρίου και της 31ης Μαρτίου). Ομάδα Β, το δεύτερο τρίμηνο (μεταξύ 1ης Απριλίου έως τις 30ης Ιουνίου). Ομάδα Γ, το τρίτο τρίμηνο (μεταξύ 1ης Ιουλίου και της 31ης Σεπτεμβρίου. Ομάδα Δ, το τέταρτο τρίμηνο (μεταξύ 1ης Οκτωβρίου και της 31ης Δεκεμβρίου).
Τα αποτελέσματα της μελέτης υποδηλώνουν δύο πολύ συναφή συμπεράσματα: (i) Οι παίκτες που γεννήθηκαν το πρώτο τρίμηνο του έτους, είναι πιο πιθανό να επιλεγούν σε ένα επαγγελματικό σωματείο (ακαδημίες) και να φτάσουν στην ελίτ, από εκείνους που γεννήθηκαν το τελευταίο τρίμηνο, γεγονός που επιβεβαιώνει την επιζήμια επίδραση του το RAE σε νέους παίκτες. Ο αριθμός των παικτών που γεννήθηκαν το πρώτο και το δεύτερο τρίμηνο του έτους, ήταν σημαντικά υψηλότερος (p <0,01) σε σχέση με εκείνους που γεννήθηκαν στο τρίτο και τέταρτο τρίμηνο στις ηλικιακές κατηγορίες U-12, U-14, U-16 και U-19 και την εφεδρική ομάδα. Στην πρώτη ομάδα, δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές, αν και διατηρήθηκε παρόμοια κατανομή. Το ποσοστό των παικτών που γεννήθηκαν το πρώτο τρίμηνο σε κάθε κατηγορία ήταν 45,4 (U-12), 46,5 (U-14), 50,9 (U-16), 44,5 (U 19), 39,8 (εφεδρική ομάδα) και 36,4 (πρώτη ομάδα). Όσο για τη στιγμή που εντάχθηκαν στα τμήματα υποδομής της ομάδας, το 45. 1% των παικτών γεννήθηκαν το πρώτο τρίμηνο και μόλις το 10,1% το τέταρτο τρίμηνο. (ii) Ωστόσο, όταν ένας νεαρός παίκτης περάσει τις διαδικασίες επιλογής και υπογράψει σε ένα σύλλογο, οι πιθανότητες να γίνει επαγγελματίας παίκτης, είναι υψηλότερες σε σύγκριση με τους παίκτες που γεννήθηκαν το πρώτο τρίμηνο του έτους. Η πιθανότητα ενός παίκτη να φτάσει σε επαγγελματικό επίπεδο, ήταν 3 φορές υψηλότερη στους παίκτες που γεννήθηκαν το τέταρτο τρίμηνο, σε σύγκριση με εκείνους που γεννήθηκαν στο πρώτο τρίμηνο. Από τους 40 παίκτες (4,7% του συνόλου) που έφτασαν σε αυτό το επίπεδο, 18 γεννήθηκαν το πρώτο τρίμηνο και 9 στο τέταρτο. Αυτό σημαίνει ότι, ενώ το 11,1% αυτών που γεννήθηκαν στο πρώτο τρίμηνο έφτασαν σε επαγγελματικό επίπεδο, μόνο το 4,5% αυτών που γεννήθηκαν το τέταρτο τρίμηνο το πέτυχαν.
Συμπερασματικά, οι αθλητικοί σύλλογοι δεν πρέπει να μπερδεύονται-παραπλανούνται από την επιτυχία, στους αγώνες αναπτυξιακών ηλικιών. Γνωρίζουμε ήδη, ότι η υποστήριξη των παιδιών με πρόωρη ηλικιακή ανάπτυξη, αυξάνει τις πιθανότητες νίκης σε αγώνες και τουρνουά. Αντίθετα, το ταλέντο είναι στοίχημα, ακόμη και αν προέρχεται από βιολογικά λιγότερο προχωρημένους παίκτες, που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν βραχυπρόθεσμη επιτυχία. Η βιολογική ανάπτυξη διορθώνεται και εξισώνεται. Το τεχνικό-τακτικό ταλέντο όχι. Το Relative Age Effect μπορεί να μας οδηγήσει να χάσουμε παιδιά που μπορεί πραγματικά να είναι πολύ ικανά, για να φτάσουν στο ανώτερο επίπεδο.
Carlos Lago Peñas-Barca Innovation Hub
Μια πρόσφατη δημοσίευση (2019), ανέλυσε τις ημερομηνίες γέννησης και την επιτυχία της αθλητικής καριέρας 1071 ποδοσφαιριστών που ανήκουν στην ίδια ελίτ ομάδα, τα τελευταία 20 χρόνια. Οι παίκτες ομαδοποιήθηκαν σε 6 κατηγορίες: U-12 (474), U-14 (167), U-16 (182), U-19 (121), εφεδρική ομάδα (192) και την πρώτη ομάδα (n = 35). Η ημερομηνία γέννησης των παικτών ήταν χωρισμένη σε 4 κατηγορίες: Ομάδα Α, όσοι γεννήθηκαν κατά το πρώτο τρίμηνο του έτους (μεταξύ 1 ης Ιανουαρίου και της 31ης Μαρτίου). Ομάδα Β, το δεύτερο τρίμηνο (μεταξύ 1ης Απριλίου έως τις 30ης Ιουνίου). Ομάδα Γ, το τρίτο τρίμηνο (μεταξύ 1ης Ιουλίου και της 31ης Σεπτεμβρίου. Ομάδα Δ, το τέταρτο τρίμηνο (μεταξύ 1ης Οκτωβρίου και της 31ης Δεκεμβρίου).
Τα αποτελέσματα της μελέτης υποδηλώνουν δύο πολύ συναφή συμπεράσματα: (i) Οι παίκτες που γεννήθηκαν το πρώτο τρίμηνο του έτους, είναι πιο πιθανό να επιλεγούν σε ένα επαγγελματικό σωματείο (ακαδημίες) και να φτάσουν στην ελίτ, από εκείνους που γεννήθηκαν το τελευταίο τρίμηνο, γεγονός που επιβεβαιώνει την επιζήμια επίδραση του το RAE σε νέους παίκτες. Ο αριθμός των παικτών που γεννήθηκαν το πρώτο και το δεύτερο τρίμηνο του έτους, ήταν σημαντικά υψηλότερος (p <0,01) σε σχέση με εκείνους που γεννήθηκαν στο τρίτο και τέταρτο τρίμηνο στις ηλικιακές κατηγορίες U-12, U-14, U-16 και U-19 και την εφεδρική ομάδα. Στην πρώτη ομάδα, δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές, αν και διατηρήθηκε παρόμοια κατανομή. Το ποσοστό των παικτών που γεννήθηκαν το πρώτο τρίμηνο σε κάθε κατηγορία ήταν 45,4 (U-12), 46,5 (U-14), 50,9 (U-16), 44,5 (U 19), 39,8 (εφεδρική ομάδα) και 36,4 (πρώτη ομάδα). Όσο για τη στιγμή που εντάχθηκαν στα τμήματα υποδομής της ομάδας, το 45. 1% των παικτών γεννήθηκαν το πρώτο τρίμηνο και μόλις το 10,1% το τέταρτο τρίμηνο. (ii) Ωστόσο, όταν ένας νεαρός παίκτης περάσει τις διαδικασίες επιλογής και υπογράψει σε ένα σύλλογο, οι πιθανότητες να γίνει επαγγελματίας παίκτης, είναι υψηλότερες σε σύγκριση με τους παίκτες που γεννήθηκαν το πρώτο τρίμηνο του έτους. Η πιθανότητα ενός παίκτη να φτάσει σε επαγγελματικό επίπεδο, ήταν 3 φορές υψηλότερη στους παίκτες που γεννήθηκαν το τέταρτο τρίμηνο, σε σύγκριση με εκείνους που γεννήθηκαν στο πρώτο τρίμηνο. Από τους 40 παίκτες (4,7% του συνόλου) που έφτασαν σε αυτό το επίπεδο, 18 γεννήθηκαν το πρώτο τρίμηνο και 9 στο τέταρτο. Αυτό σημαίνει ότι, ενώ το 11,1% αυτών που γεννήθηκαν στο πρώτο τρίμηνο έφτασαν σε επαγγελματικό επίπεδο, μόνο το 4,5% αυτών που γεννήθηκαν το τέταρτο τρίμηνο το πέτυχαν.
Συμπερασματικά, οι αθλητικοί σύλλογοι δεν πρέπει να μπερδεύονται-παραπλανούνται από την επιτυχία, στους αγώνες αναπτυξιακών ηλικιών. Γνωρίζουμε ήδη, ότι η υποστήριξη των παιδιών με πρόωρη ηλικιακή ανάπτυξη, αυξάνει τις πιθανότητες νίκης σε αγώνες και τουρνουά. Αντίθετα, το ταλέντο είναι στοίχημα, ακόμη και αν προέρχεται από βιολογικά λιγότερο προχωρημένους παίκτες, που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν βραχυπρόθεσμη επιτυχία. Η βιολογική ανάπτυξη διορθώνεται και εξισώνεται. Το τεχνικό-τακτικό ταλέντο όχι. Το Relative Age Effect μπορεί να μας οδηγήσει να χάσουμε παιδιά που μπορεί πραγματικά να είναι πολύ ικανά, για να φτάσουν στο ανώτερο επίπεδο.
Carlos Lago Peñas-Barca Innovation Hub
Παρασκευή 13 Μαΐου 2022
Ο ανίκητος σχηματισμός!
18 Ιουνίου 2022
Youth Training Soccer Drills-V.1
Παρασκευή 19 Μαρτίου 2021
Η πρώιμη εξειδίκευση σε ένα άθλημα: Έρευνα στο American Journal of Sport Medicine
Οι επιπτώσεις της πρώιμης αθλητικής εξειδίκευσης; Το άρθρο του FIFA Medical εξετάζει το θέμα και αν είναι πιο πιθανό να οδηγήσει σε τραυματισμό ή εξάντληση για παράδειγμα. Μια ενδιαφέρουσα ανάγνωση για ένα αμφιλεγόμενο θέμα. Η Πρώιμη Εξειδίκευση (Early Specialisation), που ορίζεται εδώ ως εξειδίκευση σε ένα άθλημα πριν από την ηλικία των 15 ετών, είναι αμφισβητούμενο ζήτημα κατά την τελευταία δεκαετία. Σε αυτό το άρθρο, αναλύεται μια μελέτη στο American Journal of Sports Medicine, που εξέτασε τον αντίκτυπο της αθλητικής εξειδίκευσης σε μια μεγάλη ομάδα πρώην αθλητών της NCAA. Συγκεκριμένα, έχει διερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο η εξειδίκευση επηρέασε την απόδοση (επίτευξη υποτροφίας), τον κίνδυνο τραυματισμού, την φθορά και την εξάντληση. Στη μελέτη συμμετείχαν συνολικά 1.550 αθλητές NCAA, 544 (35,1%) εκ των οποίων ήταν γυναίκες. Οι συμμετέχοντες οι οποίοι φοίτησαν σε κολέγιο από το 1960 έως το 2018, ολοκλήρωσαν μια έρευνα που περιλάμβανε ερωτήσεις σχετικά με το άθλημά τους, τη δεκαετία συμμετοχής, το καθεστώς υποτροφίας, εάν είχαν υποστεί τραυματισμό απώλειας χρόνου 30 ημερών, αν είχαν ορθοπεδική χειρουργική επέμβαση στο κολέγιο, τη διάρκεια της σταδιοδρομίας και την ηλικία της εξειδίκευσης σε ένα άθλημα. Τα ποσοστά πρώιμης εξειδίκευσης υπολογίστηκαν για κάθε άθλημα, φύλο, ατομικά και ομαδικά αθλήματα και δεκαετία συμμετοχής. Τα ποσοστά επίτευξης υποτροφίας, τραυματισμού και φθοράς συγκρίθηκαν μεταξύ ομάδων.
Μέσα στην ομάδα μελέτης, μόνο το 18,1% των αθλητών του NCAA ανέφεραν ότι ειδικεύτηκαν σε ένα άθλημα νωρίς, γεγονός που υποδηλώνει ότι η πρώιμη εξειδίκευση (ES) δεν είναι απαραίτητη για την αθλητική επιτυχία. Υπάρχουν ωστόσο στοιχεία που δείχνουν ότι αυτή η πρακτική μπορεί να γίνει πιο κοινή, με μια σημαντική τάση προς την αύξηση της εξειδίκευσης, με το υψηλότερο ποσοστό ES να παρατηρείται στους αθλητές που αποφοιτούν τα τελευταία 10 χρόνια. Σχεδόν το ένα τέταρτο (23,4%) αυτών των αθλητών ειδικεύτηκε πριν από την ηλικία των 15 ετών. Σε αυτό το δείγμα η ES ήταν πιο συχνή μεταξύ γυναικών αθλητών, μεμονωμένων αθλητών και μεταξύ εκείνων που παίζουν ποδόσφαιρο.
Δεν είναι γνωστό εάν η εξειδίκευση στην αρχή είναι πρόβλημα. Έχει αναφερθεί ότι όσοι ειδικεύονται νωρίς μπορεί να είναι πιο επιρρεπείς σε τραυματισμό, μπορεί να είναι πιο πιθανό να εξαντληθούν (και να σταματήσουν την αθλητική δραστηριότητα) και μπορεί να είναι λιγότερο πιθανό να επιτύχουν σε υψηλό επίπεδο. Αυτή η μελέτη προσπάθησε να αξιολογήσει αυτούς τους παράγοντες. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης υποδηλώνουν ότι η ES δεν σχετίζεται με βελτιωμένη αθλητική απόδοση, μετρούμενη από την πιθανότητα απόκτησης υποτροφίας στο κολέγιο. Με βάση τα ευρήματα αυτής της μελέτης, η ES δεν συσχετίστηκε επίσης με μια συντομευμένη επαγγελματική σταδιοδρομία ή με αυξημένο ποσοστό τραυματισμού απώλειας χρόνου (ενώ ήταν στο κολέγιο). Μεταξύ ωστόσο, εκείνων που δεν ολοκλήρωσαν τα τέσσερα χρόνια επιλεξιμότητας στο κολέγιο, οι αθλητές στην ομάδα ES ήταν πιο πιθανό να αναγνωρίσουν την εξουθένωση ως αιτία φθοράς τους.
Συμπέρασμα:Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης υποδηλώνουν ότι η Πρώιμη Εξειδίκευση (ES), μπορεί να μην έχει σημαντικό αντίκτυπο, είτε αρνητικό είτε θετικό, στην αθλητική καριέρα ενός αθλητή. Υπάρχει μια σειρά μεθοδολογικών εκτιμήσεων που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Πρώτον, η μελέτη είναι αναδρομική και ως εκ τούτου είναι πιθανό να είναι πιθανό να υπάρχει προκατάληψη στις απαντήσεις. Επίσης, βλέπει μόνο εκείνους που συμμετείχαν σε συλλογικό άθλημα και μπορεί να χάσει εκείνους που δεν μπόρεσαν να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο, πιθανώς λόγω τραυματισμού ή εξάντλησης. Τέλος, η γενικευσιμότητα των αποτελεσμάτων της μελέτης στους ποδοσφαιριστές δεν είναι επίσης σαφής. Στη μελέτη συμμετείχαν αθλητές από ένα ευρύ φάσμα αθλημάτων, με έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτοί οι αθλητές μπορεί να είναι πολύ διαφορετικοί, από αυτούς που συμμετέχουν σε ακαδημίες ελίτ ποδοσφαίρου σε άλλες χώρες.
Πηγή: Fast Fact-FIFA Medical -18/3/2021
Reference
1. Rugg C M, Coughlan M J, Li J N et al. Early Sport Specialization Among Former National Collegiate Athletic Association Athletes: Trends, Scholarship Attainment, Injury, and Attrition. Am J Sport Med 49 (4), 1049-1058.
Οι επιπτώσεις της πρώιμης αθλητικής εξειδίκευσης; Το άρθρο του FIFA Medical εξετάζει το θέμα και αν είναι πιο πιθανό να οδηγήσει σε τραυματισμό ή εξάντληση για παράδειγμα. Μια ενδιαφέρουσα ανάγνωση για ένα αμφιλεγόμενο θέμα.
Η Πρώιμη Εξειδίκευση (Early Specialisation), που ορίζεται εδώ ως εξειδίκευση σε ένα άθλημα πριν από την ηλικία των 15 ετών, είναι αμφισβητούμενο ζήτημα κατά την τελευταία δεκαετία. Σε αυτό το άρθρο, αναλύεται μια μελέτη στο American Journal of Sports Medicine, που εξέτασε τον αντίκτυπο της αθλητικής εξειδίκευσης σε μια μεγάλη ομάδα πρώην αθλητών της NCAA. Συγκεκριμένα, έχει διερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο η εξειδίκευση επηρέασε την απόδοση (επίτευξη υποτροφίας), τον κίνδυνο τραυματισμού, την φθορά και την εξάντληση. Στη μελέτη συμμετείχαν συνολικά 1.550 αθλητές NCAA, 544 (35,1%) εκ των οποίων ήταν γυναίκες. Οι συμμετέχοντες οι οποίοι φοίτησαν σε κολέγιο από το 1960 έως το 2018, ολοκλήρωσαν μια έρευνα που περιλάμβανε ερωτήσεις σχετικά με το άθλημά τους, τη δεκαετία συμμετοχής, το καθεστώς υποτροφίας, εάν είχαν υποστεί τραυματισμό απώλειας χρόνου 30 ημερών, αν είχαν ορθοπεδική χειρουργική επέμβαση στο κολέγιο, τη διάρκεια της σταδιοδρομίας και την ηλικία της εξειδίκευσης σε ένα άθλημα. Τα ποσοστά πρώιμης εξειδίκευσης υπολογίστηκαν για κάθε άθλημα, φύλο, ατομικά και ομαδικά αθλήματα και δεκαετία συμμετοχής. Τα ποσοστά επίτευξης υποτροφίας, τραυματισμού και φθοράς συγκρίθηκαν μεταξύ ομάδων.
Μέσα στην ομάδα μελέτης, μόνο το 18,1% των αθλητών του NCAA ανέφεραν ότι ειδικεύτηκαν σε ένα άθλημα νωρίς, γεγονός που υποδηλώνει ότι η πρώιμη εξειδίκευση (ES) δεν είναι απαραίτητη για την αθλητική επιτυχία. Υπάρχουν ωστόσο στοιχεία που δείχνουν ότι αυτή η πρακτική μπορεί να γίνει πιο κοινή, με μια σημαντική τάση προς την αύξηση της εξειδίκευσης, με το υψηλότερο ποσοστό ES να παρατηρείται στους αθλητές που αποφοιτούν τα τελευταία 10 χρόνια. Σχεδόν το ένα τέταρτο (23,4%) αυτών των αθλητών ειδικεύτηκε πριν από την ηλικία των 15 ετών. Σε αυτό το δείγμα η ES ήταν πιο συχνή μεταξύ γυναικών αθλητών, μεμονωμένων αθλητών και μεταξύ εκείνων που παίζουν ποδόσφαιρο.
Δεν είναι γνωστό εάν η εξειδίκευση στην αρχή είναι πρόβλημα. Έχει αναφερθεί ότι όσοι ειδικεύονται νωρίς μπορεί να είναι πιο επιρρεπείς σε τραυματισμό, μπορεί να είναι πιο πιθανό να εξαντληθούν (και να σταματήσουν την αθλητική δραστηριότητα) και μπορεί να είναι λιγότερο πιθανό να επιτύχουν σε υψηλό επίπεδο. Αυτή η μελέτη προσπάθησε να αξιολογήσει αυτούς τους παράγοντες. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης υποδηλώνουν ότι η ES δεν σχετίζεται με βελτιωμένη αθλητική απόδοση, μετρούμενη από την πιθανότητα απόκτησης υποτροφίας στο κολέγιο. Με βάση τα ευρήματα αυτής της μελέτης, η ES δεν συσχετίστηκε επίσης με μια συντομευμένη επαγγελματική σταδιοδρομία ή με αυξημένο ποσοστό τραυματισμού απώλειας χρόνου (ενώ ήταν στο κολέγιο). Μεταξύ ωστόσο, εκείνων που δεν ολοκλήρωσαν τα τέσσερα χρόνια επιλεξιμότητας στο κολέγιο, οι αθλητές στην ομάδα ES ήταν πιο πιθανό να αναγνωρίσουν την εξουθένωση ως αιτία φθοράς τους.
Πηγή: Fast Fact-FIFA Medical -18/3/2021
Reference
1. Rugg C M, Coughlan M J, Li J N et al. Early Sport Specialization Among Former National Collegiate Athletic Association Athletes: Trends, Scholarship Attainment, Injury, and Attrition. Am J Sport Med 49 (4), 1049-1058.
Μέσα στην ομάδα μελέτης, μόνο το 18,1% των αθλητών του NCAA ανέφεραν ότι ειδικεύτηκαν σε ένα άθλημα νωρίς, γεγονός που υποδηλώνει ότι η πρώιμη εξειδίκευση (ES) δεν είναι απαραίτητη για την αθλητική επιτυχία. Υπάρχουν ωστόσο στοιχεία που δείχνουν ότι αυτή η πρακτική μπορεί να γίνει πιο κοινή, με μια σημαντική τάση προς την αύξηση της εξειδίκευσης, με το υψηλότερο ποσοστό ES να παρατηρείται στους αθλητές που αποφοιτούν τα τελευταία 10 χρόνια. Σχεδόν το ένα τέταρτο (23,4%) αυτών των αθλητών ειδικεύτηκε πριν από την ηλικία των 15 ετών. Σε αυτό το δείγμα η ES ήταν πιο συχνή μεταξύ γυναικών αθλητών, μεμονωμένων αθλητών και μεταξύ εκείνων που παίζουν ποδόσφαιρο.
Δεν είναι γνωστό εάν η εξειδίκευση στην αρχή είναι πρόβλημα. Έχει αναφερθεί ότι όσοι ειδικεύονται νωρίς μπορεί να είναι πιο επιρρεπείς σε τραυματισμό, μπορεί να είναι πιο πιθανό να εξαντληθούν (και να σταματήσουν την αθλητική δραστηριότητα) και μπορεί να είναι λιγότερο πιθανό να επιτύχουν σε υψηλό επίπεδο. Αυτή η μελέτη προσπάθησε να αξιολογήσει αυτούς τους παράγοντες. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης υποδηλώνουν ότι η ES δεν σχετίζεται με βελτιωμένη αθλητική απόδοση, μετρούμενη από την πιθανότητα απόκτησης υποτροφίας στο κολέγιο. Με βάση τα ευρήματα αυτής της μελέτης, η ES δεν συσχετίστηκε επίσης με μια συντομευμένη επαγγελματική σταδιοδρομία ή με αυξημένο ποσοστό τραυματισμού απώλειας χρόνου (ενώ ήταν στο κολέγιο). Μεταξύ ωστόσο, εκείνων που δεν ολοκλήρωσαν τα τέσσερα χρόνια επιλεξιμότητας στο κολέγιο, οι αθλητές στην ομάδα ES ήταν πιο πιθανό να αναγνωρίσουν την εξουθένωση ως αιτία φθοράς τους.
Συμπέρασμα:
Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης υποδηλώνουν ότι η Πρώιμη Εξειδίκευση (ES), μπορεί να μην έχει σημαντικό αντίκτυπο, είτε αρνητικό είτε θετικό, στην αθλητική καριέρα ενός αθλητή. Υπάρχει μια σειρά μεθοδολογικών εκτιμήσεων που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Πρώτον, η μελέτη είναι αναδρομική και ως εκ τούτου είναι πιθανό να είναι πιθανό να υπάρχει προκατάληψη στις απαντήσεις. Επίσης, βλέπει μόνο εκείνους που συμμετείχαν σε συλλογικό άθλημα και μπορεί να χάσει εκείνους που δεν μπόρεσαν να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο, πιθανώς λόγω τραυματισμού ή εξάντλησης. Τέλος, η γενικευσιμότητα των αποτελεσμάτων της μελέτης στους ποδοσφαιριστές δεν είναι επίσης σαφής. Στη μελέτη συμμετείχαν αθλητές από ένα ευρύ φάσμα αθλημάτων, με έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτοί οι αθλητές μπορεί να είναι πολύ διαφορετικοί, από αυτούς που συμμετέχουν σε ακαδημίες ελίτ ποδοσφαίρου σε άλλες χώρες.Πηγή: Fast Fact-FIFA Medical -18/3/2021
Reference
1. Rugg C M, Coughlan M J, Li J N et al. Early Sport Specialization Among Former National Collegiate Athletic Association Athletes: Trends, Scholarship Attainment, Injury, and Attrition. Am J Sport Med 49 (4), 1049-1058.
Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2021
Δώσε ΔΡΑΣΗ και όχι... Στάση!!!
28 Οκτωβρίου 2020
''Πάσα στα θρανία''-ΕΠΟ
Μπορεί το σύγχρονο ποδόσφαιρο να ξεκίνησε τη διαδροµή του πριν από 1,5 αιώνα, ωστόσο οι ρίζες του χάνονται στα βάθη του παρελθόντος. Πλήθος ιστορικών αναφορών έχουν καταγράψει και περιγράψει την ύπαρξη οµαδικών αθληµάτων µε µπάλα που παρουσίαζαν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά µε το άθληµα όπως παίζεται στις µέρες µας, χωρίς όµως να µπορούµε να υποστηρίξουµε ότι το ποδόσφαιρο αποτελεί τη µετεξέλιξη αυτών των παιχνιδιών.
Όπως αναφέρεται και στην επίσημη ιστοσελίδα της Διεθνούς Συνομοσπονδίας (FIFA), μια από τις πρώτες μορφές ποδοσφαίρου, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην αρχαία Ελλάδα, ήταν ο «επίσκυρος». Ονομάστηκε έτσι διότι παιζόταν σε χώρο με όρια χαραγμένα από πέτρες (σκύρα). Παιζόταν με δύο ομάδες ίσου αριθμού παικτών και νικήτρια αναδεικνυόταν η ομάδα που ανάγκαζε την άλλη να τεθεί εκτός των γραμμών που είχε πίσω της. Άλλη μια μορφή ποδοσφαίρου συναντάμε τον δεύτερο και τρίτο αιώνα π.Χ. στην Κίνα, το «Tsu Chu». Σε αυτό, ο παίκτης έπρεπε να περάσει την μπάλα μέσα από ένα άνοιγμα π λ ά τ ο υ ς 3 0 - 4 0 ε κ . , π ί σ ω α π ό τ ο ο π ο ί ο ή τ α ν κατασκευασμένο ένα τέρμα από μπαμπού και δίχτυα.
Όπως αναφέρεται και στην επίσημη ιστοσελίδα της Διεθνούς Συνομοσπονδίας (FIFA), μια από τις πρώτες μορφές ποδοσφαίρου, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην αρχαία Ελλάδα, ήταν ο «επίσκυρος». Ονομάστηκε έτσι διότι παιζόταν σε χώρο με όρια χαραγμένα από πέτρες (σκύρα). Παιζόταν με δύο ομάδες ίσου αριθμού παικτών και νικήτρια αναδεικνυόταν η ομάδα που ανάγκαζε την άλλη να τεθεί εκτός των γραμμών που είχε πίσω της. Άλλη μια μορφή ποδοσφαίρου συναντάμε τον δεύτερο και τρίτο αιώνα π.Χ. στην Κίνα, το «Tsu Chu». Σε αυτό, ο παίκτης έπρεπε να περάσει την μπάλα μέσα από ένα άνοιγμα π λ ά τ ο υ ς 3 0 - 4 0 ε κ . , π ί σ ω α π ό τ ο ο π ο ί ο ή τ α ν κατασκευασμένο ένα τέρμα από μπαμπού και δίχτυα.
Ανάλογα παιχνίδια καταγράφηκαν αυτά τα χρόνια σε Ιαπωνία και Ρώμη. Κατά τον Μεσαίωνα ο τρόπος που παιζόταν η μπάλα δεν θύμιζε σε τίποτε τα παιχνίδια της αρχαιότητας. Επρόκειτο για ένα παιχνίδι άκρως ανταγωνιστικό -συχνά ιδιαιτέρως σκληρό και βίαιο- μεταξύ χωριών, αντίπαλων φατριών ή φτωχών γειτονιών. Οι παίκτες σε πολλές περιπτώσεις υπερέβαιναν τους εκατό! Βρήκε μεγάλη απήχηση στην Α γ γ λ ί α , ό μ ω ς λ ό γ ω τ ω ν ε π ε ι σ ο δ ί ω ν π ο υ διαδραματίζονταν στους δρόμους των μεγάλων πόλεων έπειτα από «αγώνες» και των διαμαρτυριών κυρίως από ανθρώπους της ανώτερης κοινωνικά τάξης, οι αρχές προχώρησαν πολλές φορές σε διαταγές απαγόρευσης, χωρίς πάντως επιτυχία. Σε πιο πολιτισμένο πλαίσιο διεξάγονταν αγώνες με μπάλα στη Φλωρεντία, με τη συμμετοχή και λαμπρών επιστημόνων ή διάσημων καλλιτεχνών. Σταδιακή μεταστροφή στο κλίμα υπέρ της διάδοσης του αθλήματος παρατηρήθηκε από τις αρχές του 19ου αιώνα στην Αγγλία. Κι αυτό γιατί οι εκπαιδευτικοί φορείς παρατήρησαν τις αξίες που προάγονταν μέσω του ποδοσφαίρου (συνεργασία, άθληση, ανιδιοτέλεια), αποφασίζοντας την εισαγωγή του στα σχολεία και τα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Μάλιστα, το 1848 έγινε η πρώτη οργανωμένη προσπάθεια στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ για τη θεσμοθέτηση ενιαίων κανονισμών. Η ημερομηνία σταθμός για το σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι η 26η Οκτωβρίου 1863, όταν 11 εκπρόσωποι ομάδων και σχολείων συναντήθηκαν σ τ ο Λ ο ν δ ί ν ο γ ι α ν α σ υ ζ η τ ή σ ο υ ν κ α ι ν α αποφασίσουν ένα ενιαίο κανονιστικό πλαίσιο. Από αυτή τη συνάντηση «γεννήθηκε» η παλαιότερη Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία στον κόσμο, η αγγλική και δρομολογήθηκε ο πλήρης διαχωρισμός των κανόνων του ποδοσφαίρου από αυτούς του ράγκμπι.
Η Διεθνής Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου (FIFA) ιδρύθηκε τον Μάιο του 1904 από επτά
Ομοσπονδίες: Γαλλίας, Βελγίου, Δανίας, Ολλανδίας, Ισπανίας, Σουηδίας και Ελβετίας. Σήμερα, η FIFA έχει πάνω από 210 Ομοσπονδίες- μέλη και σύμφωνα με έρευνές της περισσότεροι από 270 εκατομμύρια άνθρωποι παίζουν ποδόσφαιρο στις μέρες μας, σε κάθε γωνιά του πλανήτη!
Στην Ελλάδα , το ποδόσφαιρο άρχισε να εμφανίζεται προς τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν ναύτες από τα αγγλικά πολεμικά πλοία έπαιζαν τις ελεύθερες ώρες μεταξύ τους αγώνες επίδειξης. Σημαντικό ρόλο στη διάδοση του αθλήματος διαδραμάτισαν και οι Έλληνες φοιτητές σε ξένα πανεπιστήμια, κυρίως της Αγγλίας, οι οποίοι επιστρέφοντας στη χώρα, έφεραν μαζί τους τον μαγικό κόσμο του ποδοσφαίρου. Οι πρώτες προσπάθειες για την οργάνωση του αθλήματος έγιναν το 1899, με την προκήρυξη αγώνων από τον ΣΕΓΑΣ. Ωστόσο, η ημερομηνία- ορόσημο για το ελληνικό ποδόσφαιρο θεωρείται η 14η Νοεμβρίου 1926, όταν εκπρόσωποι των Ενώσεων Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αθηνών, Πειραιώς και Μακεδονίας-Θράκης συνυπέγραψαν το πρακτικό ίδρυσης της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Το νερό είχε, πλέον, μπει στο αυλάκι. Η Ε.Π.Ο. έγινε δεκτή στην οικογένεια της FIFA στις 2 Ιουλίου 1927, ενώ απόδειξη της δυναμικής που είχε αναπτύξει το άθλημα αποτελεί το γεγονός ότι στο τέλος του 1928 ο αριθμός των εγγεγραμμένων Ελλήνων ποδοσφαιριστών στα μητρώα της Ομοσπονδίας έφτανε τις 4.000!
Ο πρώτος αγώνας της Εθνικής Ομάδας από ιδρύσεως της Ε.Π.Ο. διεξήχθη στις 7 Απριλίου 1929
στο σημερινό γήπεδο του Παναθηναϊκού με αντίπαλο την Ιταλία (ήττα 1-4), ενώ η πρώτη νίκη του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος σημειώθηκε στις 26 Ιανουαρίου 1930 στο ίδιο γήπεδο επί της Γιουγκοσλαβίας με σκορ 2-1. Την επόμενη χρονιά, και πιο συγκεκριμένα στις 8 Νοεμβρίου 1931, διεξήχθη ο πρώτος τελικός Κυπέλλου Ελλάδας (ΑΕΚ-Άρης 5-3).
Στην πορεία του χρόνου ακολούθησαν κι άλλες σημαντικές ημερομηνίες για το ελληνικό ποδόσφαιρο και την εξέλιξή του, όμως αυτή που θα μείνει χαραγμένη σε όλους τους Έλληνες είναι η 4η Ιουλίου 2004, όταν η Εθνική Ομάδα κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα επικρατώντας 1-0 της Πορτογαλίας στη Λισαβόνα! Έκτοτε, μάλιστα, η Εθνική παρουσιάστηκε με συνέπεια στα περισσότερα μεγάλα ποδοσφαιρικά ραντεβού (Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα 2008 & 2012, Παγκόσμια Κύπελλα 2010 & 2014), προσθέτοντας μερικές ακόμη επιτυχίες όπως οι προκρίσεις στις 8 και στις 16 καλύτερες ομάδες το 2012 και το 2014, αντίστοιχα.
Στις μέρες μας, τα αναγνωρισμένα ποδοσφαιρικά σωματεία αγγίζουν τον αριθμό των 3.000, με τους
εγγεγραμμένους ποδοσφαιριστές να υπερβαίνουν τους 430.000, αποτελώντας το 4%, περίπου, του μόνιμου πληθυσμού της χώρας. Περισσότεροι από 3.800 προπονητές, 1.000 αξιολογημένοι αξιωματούχοι διαιτησίας και 3.000 τμήματα υποδομής συνθέτουν τη σύγχρονη εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μια εικόνα που θα ζωντανέψει ακόμη περισσότερο από την ενεργό συμμετοχή των μικρών φίλων του αθλήματος εντός και εκτός γηπέδων.
Η Διεθνής Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου (FIFA) ιδρύθηκε τον Μάιο του 1904 από επτά
Ομοσπονδίες: Γαλλίας, Βελγίου, Δανίας, Ολλανδίας, Ισπανίας, Σουηδίας και Ελβετίας. Σήμερα, η FIFA έχει πάνω από 210 Ομοσπονδίες- μέλη και σύμφωνα με έρευνές της περισσότεροι από 270 εκατομμύρια άνθρωποι παίζουν ποδόσφαιρο στις μέρες μας, σε κάθε γωνιά του πλανήτη!
Στην Ελλάδα , το ποδόσφαιρο άρχισε να εμφανίζεται προς τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν ναύτες από τα αγγλικά πολεμικά πλοία έπαιζαν τις ελεύθερες ώρες μεταξύ τους αγώνες επίδειξης. Σημαντικό ρόλο στη διάδοση του αθλήματος διαδραμάτισαν και οι Έλληνες φοιτητές σε ξένα πανεπιστήμια, κυρίως της Αγγλίας, οι οποίοι επιστρέφοντας στη χώρα, έφεραν μαζί τους τον μαγικό κόσμο του ποδοσφαίρου. Οι πρώτες προσπάθειες για την οργάνωση του αθλήματος έγιναν το 1899, με την προκήρυξη αγώνων από τον ΣΕΓΑΣ. Ωστόσο, η ημερομηνία- ορόσημο για το ελληνικό ποδόσφαιρο θεωρείται η 14η Νοεμβρίου 1926, όταν εκπρόσωποι των Ενώσεων Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αθηνών, Πειραιώς και Μακεδονίας-Θράκης συνυπέγραψαν το πρακτικό ίδρυσης της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Το νερό είχε, πλέον, μπει στο αυλάκι. Η Ε.Π.Ο. έγινε δεκτή στην οικογένεια της FIFA στις 2 Ιουλίου 1927, ενώ απόδειξη της δυναμικής που είχε αναπτύξει το άθλημα αποτελεί το γεγονός ότι στο τέλος του 1928 ο αριθμός των εγγεγραμμένων Ελλήνων ποδοσφαιριστών στα μητρώα της Ομοσπονδίας έφτανε τις 4.000!
Ο πρώτος αγώνας της Εθνικής Ομάδας από ιδρύσεως της Ε.Π.Ο. διεξήχθη στις 7 Απριλίου 1929
στο σημερινό γήπεδο του Παναθηναϊκού με αντίπαλο την Ιταλία (ήττα 1-4), ενώ η πρώτη νίκη του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος σημειώθηκε στις 26 Ιανουαρίου 1930 στο ίδιο γήπεδο επί της Γιουγκοσλαβίας με σκορ 2-1. Την επόμενη χρονιά, και πιο συγκεκριμένα στις 8 Νοεμβρίου 1931, διεξήχθη ο πρώτος τελικός Κυπέλλου Ελλάδας (ΑΕΚ-Άρης 5-3).
Στην πορεία του χρόνου ακολούθησαν κι άλλες σημαντικές ημερομηνίες για το ελληνικό ποδόσφαιρο και την εξέλιξή του, όμως αυτή που θα μείνει χαραγμένη σε όλους τους Έλληνες είναι η 4η Ιουλίου 2004, όταν η Εθνική Ομάδα κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα επικρατώντας 1-0 της Πορτογαλίας στη Λισαβόνα! Έκτοτε, μάλιστα, η Εθνική παρουσιάστηκε με συνέπεια στα περισσότερα μεγάλα ποδοσφαιρικά ραντεβού (Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα 2008 & 2012, Παγκόσμια Κύπελλα 2010 & 2014), προσθέτοντας μερικές ακόμη επιτυχίες όπως οι προκρίσεις στις 8 και στις 16 καλύτερες ομάδες το 2012 και το 2014, αντίστοιχα.
Στις μέρες μας, τα αναγνωρισμένα ποδοσφαιρικά σωματεία αγγίζουν τον αριθμό των 3.000, με τους
εγγεγραμμένους ποδοσφαιριστές να υπερβαίνουν τους 430.000, αποτελώντας το 4%, περίπου, του μόνιμου πληθυσμού της χώρας. Περισσότεροι από 3.800 προπονητές, 1.000 αξιολογημένοι αξιωματούχοι διαιτησίας και 3.000 τμήματα υποδομής συνθέτουν τη σύγχρονη εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μια εικόνα που θα ζωντανέψει ακόμη περισσότερο από την ενεργό συμμετοχή των μικρών φίλων του αθλήματος εντός και εκτός γηπέδων.
Πηγή: Εγχειρίδιο προγράμματος ''Πάσα στα θρανία''-Ε.Π.Ο.
Τετάρτη 1 Απριλίου 2020
Ασκήσεις Τεχνικής για το σπίτι!
Μένουμε σπίτι, αλλά δε μένουμε χωρίς προπόνηση! Μπορούμε να διατηρήσουμε τη φυσική μας κατάσταση, αλλά και να βελτιώσουμε αδυναμίες μας! Χρειάζεται μόνο μια μπάλα, λίγη φαντασία και πολύ όρεξη! Ελεύθερο εγχειρίδιο για κάθε μικρό ποδοσφαιριστή!
Πατώντας πάνω στην εικόνα, θα μεταβείτε στον ιστότοπο soccercoach.gr, για να δείτε και να κατεβάσετε το εγχειρίδιο. Καλή επιτυχία!
Μένουμε σπίτι, αλλά δε μένουμε χωρίς προπόνηση! Μπορούμε να διατηρήσουμε τη φυσική μας κατάσταση, αλλά και να βελτιώσουμε αδυναμίες μας! Χρειάζεται μόνο μια μπάλα, λίγη φαντασία και πολύ όρεξη! Ελεύθερο εγχειρίδιο για κάθε μικρό ποδοσφαιριστή!
Πατώντας πάνω στην εικόνα, θα μεταβείτε στον ιστότοπο soccercoach.gr, για να δείτε και να κατεβάσετε το εγχειρίδιο. Καλή επιτυχία!
Δευτέρα 15 Απριλίου 2019
Διδασκαλία του overlapping
Δείτε περισσότερα εδώ
Κυριακή, 13 Μαρτίου 2018
O μικρός ποδοσφαιριστής-4 μικρές ιστορίες για το μέλλον του…
Ποδόσφαιρο
και μαθήματα ζωής !
Να πιστεύεις στον
εαυτό σου και να προσπαθείς! Όλοι θα
κάνουμε λάθη. Το θέμα δεν είναι το λάθος, αλλά να μάθεις να το αντιμετωπίζεις!
Υπάρχουν πολλοί
δρόμοι για να φτάσεις στο στόχο σου! Προσπάθησε να βρεις τον κατάλληλο!
Η ομαδική σκέψη είναι
δύναμη! Ζούμε πάντα σε ομάδες και επηρεάζουμε ο ένας τον άλλο με τις ενέργειές μας!
Μπορείς να τα
καταφέρεις καλύτερα με τη συνεργασία! Οι σκέψεις και οι ενέργειές μας, έχουν μεγαλύτερη
αξία όταν τις μοιραζόμαστε!
Ο Σεβασμός είναι
αρετή! Η αγάπη, η ευγένεια και η αποδοχή της ιδιαιτερότητας, κάνουν τη ζωή μας καλύτερη!
Ιστορία 1η
–Η αξία της ομαδικότητας…
Ο Γιώργος έφτασε με χαρά στο γήπεδο. Ο προπονητής του όπως
πάντα τον υποδέχτηκε με χαμόγελο, του χάιδεψε το κεφάλι και τον καλωσόρισε.
Μέσα σε λίγα λεπτά, όλη η ομάδα ήταν μαζεμένη, περιμένοντας ανυπόμονα να
ακούσουν το θέμα της προπόνησης.
-Σήμερα παιδιά, θα ασχοληθούμε με την πάσα. Ένα πολύ
σημαντικό στοιχείο της τεχνικής, απαραίτητο στα πλαίσια της ομαδικότητας και
της συνεργασίας μας με τους υπόλοιπους συμπαίκτες, ώστε βοηθώντας ο ένας τον
άλλο, να μπορέσουμε να πετύχουμε το στόχο μας. Ο προπονητής ανέλυσε τα βασικά
σημεία και στη συνέχεια άρχισε στην πράξη η εκπαίδευση. Πολλές επαναλήψεις και
επιμονή από τον προπονητή, που έτρεχε από ζευγάρι σε ζευγάρι, διορθώνοντας και
επιβραβεύοντας. Στο τελικό παιχνίδι, που μετρούσε εκτός από το γκολ και ο
στόχος ‘’6 επιτυχημένες πάσες-1 γκολ’’, η ομάδα του Γιώργου κέρδισε 7-6. Μάλιστα
ο Γιώργος, ήταν αυτός που μπόρεσε να πετύχει 3 πολύ σημαντικές πάσες στην
τελευταία φάση του παιχνιδιού, που έκρινε και το νικητή, όχι με ένα γκολ, αλλά
με βάση το στόχο! Ο προπονητής έκλεισε την προπόνηση, επιβραβεύοντας τα παιδιά,
τονίζοντας τη σημασία της ομαδικής σκέψης και συμπεριφοράς! Ο Γιώργος έφυγε
πολύ χαρούμενος από το γήπεδο και σε όλη τη διαδρομή, δε σταμάτησε να μιλάει,
εξηγώντας στη μητέρα του, πόσο σημαντική είναι η πάσα στο παιχνίδι και πόσο
ωραία ένιωθε που βοήθησε την ομάδα του να κερδίσει.
2 χρόνια αργότερα, στον τελικό του πρωταθλήματος Προπαίδων,
ο Γιώργος ‘’χαρίζει’’ στην ομάδα του τη
νίκη, όταν βρέθηκε λίγο δεξιά στην περιοχή, σε ένα ονειρικό τετ-α-τετ με τον
αντίπαλο τερματοφύλακα, αλλά αντί να
σουτάρει πάσαρε τη μπάλα στον αμαρκάριστο συμπαίκτη του Δημήτρη, που εύκολα
σκόραρε για το τελικό 2-1! Στο τέλος,
όλη η ομάδα πιασμένη χέρι-χέρι πανηγύριζε τη νίκη. 14 λαμπερά πρόσωπα, 14
φωτεινά χαμόγελα, 14 ευτυχισμένα παιδιά! Ο προπονητής χαϊδεύει το Γιώργο στο κεφάλι , λέγοντας του:
‘’Μπράβο Γιώργο, τέλεια πάσα!’’ Ο
Γιώργος χαμογελάει, λέγοντας ‘’Ευχαριστώ Coach!’’ ξέροντας πως δε θα ξεχάσει ποτέ τη στιγμή της πάσας και
το χέρι του προπονητή στα μαλλιά του…
Ιστορία 2η
–Η ελευθερία της επιλογής και η αξία του λάθους…
Για ένα ακόμα πρωινό η κατάσταση στην κερκίδα, σε αγώνα για το
πρωτάθλημα Προτζούνιορ είχε την ίδια εικόνα. Κάποιοι γονείς προσπαθούσαν με τον
δικό τους τρόπο, να βοηθήσουν τα παιδιά
να φτάσουν στη νίκη, φωνάζοντας και κατευθύνοντας κάθε ενέργεια τους. Στο γήπεδο ο Χάρης μη βρίσκοντας συμπαίκτη ελεύθερο, δοκίμασε να
περάσει με την τελευταία προσποίηση που
διδάχτηκε τον αντίπαλο του, έχασε τη
μπάλα και η ομάδα του δέχτηκε γκολ. Φωνές ακούστηκαν για μια ακόμα φορά, από
γονείς που στόχευαν στον προπονητή και το μικρό Χάρη. Στο ημίχρονο ο προπονητής
είπε στο Χάρη, που φαινόταν στεναχωρημένος: ’’ Δεν είχες επιλογή πάσας. Η προσποίηση ήταν μια επιλογή και είναι
σημαντικό που προσπάθησες να βρεις λύση, εφαρμόζοντας την προσποίηση που μάθαμε τις τελευταίες μέρες. Είναι
σημαντικό να πιστεύουμε στον εαυτό μας και να
παίρνουμε ευθύνη προσπαθώντας να βρούμε λύσεις στο παιχνίδι.’’ Στο 2ο
ημίχρονο ο Δημήτρης βρέθηκε απέναντι από τον τερματοφύλακα, με το Χάρη αριστερά
του ολομόναχο. Κοντοστάθηκε λίγο δείχνοντας να σαστίζει και να περιμένει
κάτι… Η φωνή του πατέρα του έδωσε τη λύση: ‘’Σούταρε!!! ‘’ Δίχως να
προλάβει καν να σκεφτεί, σούταρε προς
την εστία. Το σουτ δεν είχε δύναμη και έφτασε στα χέρια του τερματοφύλακα που
μπλόκαρε τη μπάλα. Η φωνή του πατέρα του ακούστηκε ξανά: ‘’Ψηλά σου έχω πει,
δεν φτάνει το δοκάρι ο τερματοφύλακας!’’ Ο προπονητής της ομάδας, σκεφτόταν πως
απαιτείται ακόμα μια συνάντηση με τους γονείς άμεσα, για να μπορέσει να τους
θυμίζει πόσο σημαντικό είναι να μην τα κατευθύνουν από την κερκίδα, αλλά να τα
αφήσουν να παίξουν και να βρουν μόνα τους τις λύσεις, μέσα από όσα έχουν
διδαχτεί στην προπόνηση.
10 χρόνια αργότερα ο
Χάρης και ο Δημήτρης, συμπαίκτες σε ομάδα Κ-20, προσπαθούν σκληρά για να
κερδίσουν το πρώτο επαγγελματικό τους συμβόλαιο, αφού και οι 2 κάνουν ένα πολύ καλό πρωτάθλημα,
αγωνιζόμενοι στη μεσαία γραμμή. Δυστυχώς ένας όμως θα μπορέσει να ανέβει στην 1η
ομάδα και η απόφαση του επικεφαλής προπονητή είναι ο Χάρης! Όπως εξήγησε στους
συνεργάτες του: ‘’ Ο Δημήτρης είναι πολύ προβλέψιμος, δεν παίρνει πρωτοβουλίες
, δεν έχει καθόλου φαντασία στο παιχνίδι του. Ο Χάρης έχει αυτοπεποίθηση, μπορεί με την ίδια
επιτυχία να παίξει απλά, αλλά και να κάνει το απρόοπτο, δίνοντας λύσεις όταν τα
πράγματα γίνονται δύσκολα. Έχει ηγετικά χαρακτηριστικά.’’
Ιστορία 3η-
Ο σεβασμός και το τίμιο παιχνίδι…
Το ντέρμπυ του τοπικού πρωταθλήματος Παίδων εξελισσόταν
ιδανικά για την ομάδα του Γιάννη, καθώς ήταν γηπεδούχος και ήδη στο 2-0, λίγο
πριν λήξει το ημίχρονο. Το πέναλτι που δόθηκε σε βάρος της ομάδας του, έκανε
έξαλλο τον προπονητή του Γιάννη! Μάλιστα αποβλήθηκε αφού μπήκε στον αγωνιστικό
χώρο, ζητώντας εξηγήσεις. Το σκορ μειώθηκε σε 2-1 καθώς ο αντίπαλος ευστόχησε
στο πέναλτι. Η έξοδος του διαιτητή στο
ημίχρονο συνοδεύτηκε με πολύ έντονες διαμαρτυρίες από γονείς, που του απέδωσαν
δόλο και έλλειψη ικανότητας. Στα
αποδυτήρια τα παιδιά με σκυμμένα κεφάλια, άκουγαν τον προπονητή , να τους
τονίζει: ‘’Πρέπει να παίξουμε πολύ πιο δυνατά
γιατί το ποδόσφαιρο είναι αντρικό σπορ!
Πρέπει να προσπαθήσουμε να νικήσουμε και τον διαιτητή, ο οποίος μας
αδικεί. Θέλω να είστε καμικάζι! Γιάννη ξύπνα! Δεν έχεις ακουμπήσει τη μπάλα! Σε
έχει σβήσει ο αμυντικός. Ρίξε και συ
καμιά κλωτσιά να του σπάσεις τον τσαμπουκά! ‘’ Στο 2ο
ημίχρονο η ένταση μεταφέρθηκε όπως ήταν φυσικό στον αγωνιστικό χώρο. Ο Γιάννης
δέχτηκε γρήγορα κίτρινη κάρτα για διαμαρτυρία προς το
διαιτητή. Λίγο αργότερα, αποβλήθηκε αφού κλώτσησε τον προσωπικό του αντίπαλο
και η ομάδα του έμεινε με 10 παίκτες. Με
παίκτη παραπάνω για τους αντιπάλους, το
ματς έληξε τελικά με ολική ανατροπή 2-3 και βέβαια όλοι στην ομάδα, έριξαν την
ήττα στον διαιτητή. ‘’Έχει δίκιο ο coach! Καλά του τα είπε! O διαιτητής
ήταν στημένος για να χάσετε! Και δεν έπρεπε να σε αποβάλει για μια κλωτσιά.
Ποδόσφαιρο παίζετε, όχι τις κουμπάρες! ‘’ του είπε ο πατέρας του στην επιστροφή.
15 χρόνια αργότερα, στην κερκίδα των φανατικών οπαδών ο
Γιάννης εκτοξεύει μια φωτοβολίδα στον αγωνιστικό χώρο, όταν η αντίπαλη ομάδα
βγαίνει για ζέσταμα. Το ματς δεν ξεκινάει ποτέ. Στις συμπλοκές που ακολουθούν
με τους αστυνομικούς, ο Γιάννης συλλαμβάνεται και οδηγείται στο αυτόφωρο…
Ιστορία 4η-Μαζ
ί μπορούμε περισσότερα
Όλη την εβδομάδα ο προπονητής επικεντρώθηκε στη συνεργασία 2
ποδοσφαιριστών στην επίθεση, για να δημιουργηθούν συνθήκες 1-2. Πολλές επαναλήψεις σε χώρους τόσο στον άξονα,
όσο και στις άκρες, παιχνίδια με στόχο αυτή τη συνεργασία. ‘’Κινήσου στον αντίπαλο! Προκάλεσέ τον! Δώσε
διαγώνια καθαρή πάσα στο συμπαίκτη σου και κινήσου με ταχύτητα στην πλάτη του
αντιπάλου!’’ Τα παιδιά καταλάβαιναν πόσο σημαντικό ήταν από τον τόνο της φωνής
και τη σοβαρότητα του προπονητή. ‘’Πρέπει να μάθετε να συνεργάζεστε για να
μπορέσετε να πετύχετε τους στόχους σας. Πολλές φορές δεν μπορούμε μόνοι μας, να
βρούμε λύσεις. Δύο μαζί μπορούμε να καταφέρουμε περισσότερα. Το 1-2 είναι μάθημα ζωής παιδιά!’’ Ο Αλέξανδρος
και ο Μιχάλης, συμπαίκτες , συμμαθητές και γείτονες, τις μέρες που δεν είχαν
προπόνηση, συναντιόταν σε μια μικρή αλάνα ανάμεσα στα σπίτια τους και έκαναν
εξάσκηση σε όσα τους μάθαινε ο προπονητής. Έφτιαξαν πολλές διαφορετικές φάσεις
εκείνη την εβδομάδα, μικρές φανταστικές ποδοσφαιρικές ιστορίες προσπαθώντας να τελειοποιήσουν το
1-2. Μέσα από τις τόσες επαναλήψεις και τις προσπάθειές τους, κατάλαβαν τη
δύναμη της συνεργασίας γενικότερα για να μπορέσουν να βρουν λύσεις. Το Σάββατο με μια υπέροχη μεταξύ τους συνεργασία
ο Μιχάλης σκόραρε και η ομάδα νίκησε
1-0.
28 χρόνια αργότερα, ο Αλέξανδρος και ο Μιχάλης, οικογενειάρχες
πλέον συνεχίζουν αυτή την πολύ όμορφη σχέση και τη διάθεση να βοηθήσουν ο ένας τον
άλλο. Συζητάνε και προσπαθούν να βρουν λύση για όσα τους απασχολούν και είναι ο
ένας δίπλα στον άλλο σε κάθε πρόβλημα. Το οινοποιείο που άνοιξαν μαζί,
προσπαθώντας να αξιοποιήσουν τους μικρούς
οικογενειακούς αμπελώνες που κληρονόμησαν από τους γονείς τους, πηγαίνει όλο
και καλύτερα και οι οικογένειές τους ζουν από αυτό. Συνεχίζουν να πηγαίνουν στο
γήπεδο κάθε Σάββατο, για να καμαρώσουν τους γιούς τους, που κάνουν τα πρώτα τους
βήματα στο ποδόσφαιρο…
Η ζωή ενός ανθρώπου διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό από τα
βιώματά του όταν είναι παιδί…
Βασίλης Παπαδάκης-Προπονητής Ποδοσφαίρου
Παρασκευή, 21 Σεπτεμβρίου 2012
(Από τον Βασίλη Σμήλκο)
ΤΜΗΜΑ: under 10
ΣΤΟΧΟΣ: ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΝΤΡΙΜΠΛΑΣ –
ΣΥΝΑΡΜΟΓΗΣ – ΠΑΣΑ – ΥΠΟΔΟΧΗ – ΤΕΛΕΙΩΜΑ
ΓΗΠΕΔΟ: 5Χ5 ΠΑΙΚΤΕΣ: 16-20 ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 20 ΛΕΠΤΑ ΡΥΘΜΟΣ: ΓΡΗΓΟΡΟΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ
ΣΤΗΝ ΔΕΞΙΑ
ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΜΙΣΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ ΩΣ ΑΦΕΤΗΡΙΕΣ ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΜΕ ΜΠΑΛΑ.
1ος ΣΤΑΘΜΟΣ
ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΜΕ 4 ΚΑΠΕΛΑΚΙΑ ΣΕ ΜΟΡΦΗ ΖΙΚ – ΖΑΚ
2ος ΣΤΑΘΜΟΣ
ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΜΕ 3 ΡΑΒΔΟΥΣ ΚΑΘΕΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟΥ
ΣΤΟ ΗΜΙΚΥΚΛΙΟ
ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΕΡΜΑ ΑΠΟ ΕΝΑΣ ΠΑΙΚΤΗΣ –
ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ.
ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ
ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΔΙΑΝΥΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΣΤΑΘΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ
ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΘΕ ΚΑΠΕΛΑΚΙ, ΕΠΕΙΤΑ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ
ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΟΠΟΥ ΕΚΕΙ ΠΑΣΑΡΟΥΝ ΣΤΟ ΗΜΙΚΥΚΛΙΟ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΑΦΟΥ ΚΙΝΗΘΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ
ΑΠΟ ΤΙΣ ΡΑΒΔΟΥΣ ΜΕ ΠΛΑΓΙΟ ΒΗΜΑ ΥΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΠΑΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΚΑΙ
ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΡΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΟΥΝ ΓΚΟΛ. Ο ΠΑΙΚΤΗΣ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΗ ΦΑΣΗ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΚΤΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΕΣΤΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΙΚΤΗΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ
ΕΣΤΙΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑ. (ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ 2 ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΤΕ ΜΕΝΟΥΝ ΩΣ
ΕΧΕΙ).
ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ
ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΟΥ
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ 1ο ΣΤΑΘΜΟ:
1.
ΚΟΨΙΜΟ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ
2.
ΚΟΨΙΜΟ
ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
3.
ΤΡΑΒΗΓΜΑ
ΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΠΕΣ
4.
ΣΤΡΟΦΗ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ
5.
ΣΤΡΟΦΗ
ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
6.
ΨΑΛΙΔΙΑ
(ΕΣΩΤ. –ΕΣΩΤ. ), (ΕΞΩΤ. – ΕΞΩΤ.), (ΕΣΩΤ. – ΕΞΩΤ.), (ΕΞΩΤ. – ΕΣΩΤ.)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: ΠΑΝΤΑ ΑΝΑΛΟΓΑ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΩΝ
ΠΑΙΚΤΩΝ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΕΧΕΙ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΚΑΙ ΕΚΜΑΘΗΣΗ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ
ΠΑΡΑΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΤΕΛΕΙΩΜΑ : ΠΛΑΣΑΡΙΣΜΑ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ , ΣΟΥΤ
ΑΛΛΑΓΗ ΠΛΕΥΡΑΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 10 ΛΕΠΤΑ
Βασίλης Σμήλκος
Κυριακή, 16 Σεπτεμβρίου 2012
Ενδεικτική προπόνηση τμήματος Προτζούνιορ
(Από τον Βασίλη Σμήλκο)
Η ανάρτηση αφορά μια ενδεικτική προπόνηση σε τμήμα Προτζούνιορ, σε ότι αφορά την οργάνωση, τη μεθοδολογία και το περιεχόμενο. Ο χώρος είναι ένα γήπεδο 5χ5 ή κατάλληλα οριοθετημένο, σε ανάλογες διαστάσεις, τμήμα ενός κανονικού γηπέδου.
Προθέρμανση:
Κάθε παίκτης με 1 μπάλα εκτελεί ντρίπλες, με ανάλογη κάθε φορά δραστηριότητα, όταν ο προπονητής φωνάξει το ''σύνθημα''.
Τα συνθήματα είναι:
Η ανάρτηση αφορά μια ενδεικτική προπόνηση σε τμήμα Προτζούνιορ, σε ότι αφορά την οργάνωση, τη μεθοδολογία και το περιεχόμενο. Ο χώρος είναι ένα γήπεδο 5χ5 ή κατάλληλα οριοθετημένο, σε ανάλογες διαστάσεις, τμήμα ενός κανονικού γηπέδου.
Προθέρμανση:
Κάθε παίκτης με 1 μπάλα εκτελεί ντρίπλες, με ανάλογη κάθε φορά δραστηριότητα, όταν ο προπονητής φωνάξει το ''σύνθημα''.
Τα συνθήματα είναι:
1. Ντρίμπλες: Οι παίκτες οδηγούν την μπάλα προς διάφορες κατευθύνσεις.
2. Στοπ: Οι παίκτες σταματούν την μπάλα.
3. Επίκυψη: Οι παίκτες σκύβουν και ακουμπούν την μπάλα με τα χέρια τους.
4. Κύκλος: Οι παίκτες εκτελούν κυκλική κίνηση με την μπάλα, γύρω από τον επιμήκη αξονα του σώματος τους.
5. Χειραψίες: Οι παίκτες την ώρα που κοντρολάρουν την μπάλα σταματούν
και ανταλάσουν χειραψίες, όταν συναντούν άλλον παικτη μπροστά τους.
6. Αλλάζω μπάλες: Οι παίκτες την ώρα που κοντρολάρουν την μπάλα, πασάρουν και αλλάζουν μπάλες σε κοντινή απόσταση 1-2 μ.,
όταν συναντούν άλλον παικτη μπροστά τους.
Τονίζουμε στους παίκτες το πόσο σημαντικό είναι να αποφεύγουν την επαφή
μεταξύ τους (να μην τρακάρουν) κατά τη διάρκεια της άσκησης. Χρόνος 15΄
με διάλειμα για διατάσεις-ενυδάτωση στο τέλος.
Κύριο μέρος:
Α. Ντρίπλες σε 3άδες:
Τοποθετούμε τους παίκτες σε 3άδες, με 1 μπάλα σε κάθε 3άδα και
1 κώνο σε 3μ. απόσταση.
Ο κάθε παίκτης κοντρολάρει έως τον κώνο και πριν από αυτόν
εκτελεί διάφορες τεχνικές αλλαγής κατεύθυνσης. Ενδεικτικά: Κόψιμο
(στροφή) με το εσωτερικό- Κόψιμο με το εξωτερικό-Πάτημα και πέρασμα
πάνω από τη μπάλα. Στη συνέχεια πάσα στον επόμενο και επιστροφή
στην αφετηρία. Χρόνος 15΄.
Β.Παιχνίδι
4 vs 4:
Στο
κάθε μισό του γηπέδου παίζουν ποδόσφαιρο 2 ομάδες 4 νs 4 σε 2 μικρές εστίες κώνων.
Εισαγωγή
σε ομαδικό παιχνίδι - Κατανόηση του χώρου και Συνεργασία μεταξύ των παικτών -
Συμπεριφορά στην Φάση Κατοχής - μη Κατοχής.
•Ελεύθερες επαφές - Πλάτος - Βάθος - Ύψος - Επιστροφές. Χρόνος 15΄.
Αποθεραπεία:
Ασκήσεις, χαλαρό τρέξιμο (οδήγημα) με τη μπάλα, διατάσεις. Μικρή ανασκόπηση-συζήτηση με τους παίκτες. Χρόνος 10΄.
Βασίλης Σμήλκος
Σάββατο, 7 Απριλίου 2012
Παιδικό Ποδόσφαιρο και θέσεις (Ηλικίες 10-12)
Σίγουρα από τη στιγμή που τα παιδιά αγωνίζονται σε παιχνίδια, όποιας μορφής κι αν είναι αυτά (παιχνίδια προπόνησης, αγωνιστικά τετράγωνα, αγώνες 8:8, 11:11, επίσημα ή φιλικά) υπάρχουν οι ανάλογες θέσεις. Φυσικά, όσο πιο πολύ ανεβαίνουμε στις ηλικίες, υπάρχει και η ανάλογη εξειδίκευση και εξατομίκευση των ρόλων των ποδοσφαιριστών σε κάθε σχηματισμό. Αν μιλάμε, για παιδιά πολύ μικρά, η εικόνα που βλέπουμε στα παιχνίδια προπόνησης και τα διάφορα τουρνουά, είναι ενδεικτική και είναι και η απάντηση. Μιλάμε για το γνωστό ''μπουλούκι'', κάτι απόλυτα φυσιολογικό σε σχέση με τα γνωρίσματα της ηλικίας. Μέχρι την ηλικία των 10, είναι σχετικά εύκολο να τα εναλλάσσουμε σε ‘’θέσεις’’ και απαραίτητο κατά τη γνώμη μου. Αν ρωτήσουμε παιδιά αυτών των ηλικιών ΄΄τι θέση θέλεις να παίξεις ή τι θέση σου αρέσει να παίζεις; Τα περισσότερα θα απαντήσουν ΄΄επίθεση’’ κάτι απόλυτα φυσιολογικό, αφού σχετίζεται με τη χαρά του γκολ! Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι και διασκέδαση γι΄αυτά και εμείς δεν πρέπει να τους στερήσουμε αυτή τη χαρά. Μιλώντας, για τις ηλικίες 10-12, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Καταρχάς είναι πολύ σημαντικό να λάβουμε υπόψη μας πως πρόκειται για τη λεγόμενη ''χρυσή ηλικία''. Σε αυτή την ηλικία τα παιδιά έχουν καλή αυτοσυγκέντρωση, παρατηρητικότητα και αντίληψη. Η τακτική σε αυτή την ηλικία, έχει σαν στόχο την εισαγωγή στις βασικές αρχές της ατομικής τακτικής και της τακτικής των υποομάδων. Πραγματοποιείται με περιεχόμενο προπονήσεων τα αγωνιστικά παιχνίδια 1:1, 2:2, 3:3, 4:4, 7:7 και με προπόνηση σταθμών. Συνεπώς, ανάλογα και με το παιχνίδι, οι θέσεις και οι ρόλοι υπάρχουν. Έχει σίγουρα σημασία, το παιδί να πάρει τα εφόδια και τις γνώσεις-εμπειρίες του πως κάνω άμυνα-πως επιτίθεμαι και πως συνεργάζομαι γι αυτά. Προσωπική μου άποψη, είναι πως σε αυτή την ηλικία και επειδή έχουν ήδη περάσει αρκετά χρόνια ενασχόλησης των παιδιών (πιθανόν 4 έως 6) με το ποδόσφαιρο, οι προπονητές μπορούν να προβλέψουν σε σχέση και με τα σωματικά-τεχνικά-ψυχολογικά χαρακτηριστικά κάθε παιδιού και να αρχίσουν να δίνουν μια θέση στο παιδί (π.χ. είναι πού ευκίνητο και χειρίζεται καλά τη μπάλα-επιθετικός ρόλος ή είναι αρκετά αργό και δυνατό-αμυντικός ρόλος ή γρήγορο-ακραίος ποδοσφαιριστής κ.λ.π). Βέβαια, στην πορεία και καθώς το παιδί αναπτύσσεται, τα πράγματα μπορεί να διαφοροποιηθούν, σε κάποιες περιπτώσεις. Τώρα, ένα σημαντικό θέμα είναι αν το παιδί πρέπει να αγωνίζεται σε διαφορετικές θέσεις. Πιστεύω πως ναι, είναι καλό και μπορεί να βοηθήσει το παιδί να αντιληφθεί καλύτερα τους ρόλους, τις υποχρεώσεις, τις διαφορές. Θα του δώσει εφόδια για το μέλλον, θα το βοηθήσει να κατανοήσει τη σπουδαιότητα όλων των θέσεων και των ποδοσφαιριστών της ομάδας, την αξία της δημιουργίας και της ομαδικότητας. Δεν εννοώ φυσικά, να το γυρίζουμε γύρω-γύρω σαν ''μπαλάκι'' αλλά σε κάποιες περιπτώσεις μπορούμε να το κάνουμε και σε μεγαλύτερες ηλικίες, ακόμα και για να περάσουμε κάποια μηνύματα στο παιδί. Εξάλλου, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα όσο γίνεται πιο πλήρη ποδοσφαιριστή, όπως απαιτείται στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Θα έλεγα πως χρειάζεται προσοχή στη διαχείριση και την τοποθέτηση των παιδιών σε θέσεις, καθότι άλλο να χρησιμοποιείται το παιδί σε μια συγκεκριμένη θέση και άλλο να εξειδικεύεται σε αυτή, από πολύ μικρή ηλικία. Χρειάζεται επίσης, ιδιαίτερη προσοχή-και εδώ παίζει ρόλο η εμπειρία του προπονητή- στην επιλογή, καθώς τα σωματομετρικά χαρακτηριστικά των παιδιών μεταβάλλονται σημαντικά και πολλές φορές άτακτα από ηλικία σε ηλικία και δεν είναι το απόλυτο κριτήριο. Σαν τελικό συμπέρασμα-και με την υποσημείωση πάντα πως κάθε παιδί είναι διαφορετικό-πιστεύω στη σταδιακή μονιμοποίηση των παιδιών στις θέσεις που τους ταιριάζουν περισσότερο, από την ηλικία των 12 ετών και άνω, με παράλληλη όμως χρησιμοποίησή τους και σε διαφορετικές θέσεις, όποτε μας δίνεται η ευκαιρία ή το επιλέγουμε εμείς. Αυτό φυσιολογικά συμπίπτει με την είσοδό τους στο κανονικό γήπεδο και σε αγώνες 11:11, όπου αρχίζουν να μπαίνουν και πιο απαιτητικά-πολύπλοκα τακτικά θέματα.
Τρίτη, 12 Απριλίου 2011
Προπονητής Ακαδημιών: Βασικές αρχές και κατευθύνσεις
1. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: Εξασφαλίστε ότι η ορολογία που χρησιμοποιείτε είναι σαφής και ακριβής. Τα παιδιά πρέπει να μπορούν να καταλάβουν κάθε οδηγία είτε αυτή είναι πρόταση είτε μεμονομένη λέξη. Επίσης, τα παιδιά πρέπει να κατανοήσουν πως εσείς είστε ο μόνος υπεύθυνος για να τα κατευθύνει.
2. ΘΕΤΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ: Όποτε είναι δυνατόν επιβραβεύστε είτε ατομικά είτε ομαδικά την σωστή εκτέλεση-συμπεριφορά. Δώστε στα άτομα και στις ομάδες θετική ενίσχυση. Απέχετε από τη χρησιμοποίηση των αρνητικών σχολίων. Χρησιμοποιήστε τον έπαινο ως κίνητρο.
3. ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ: Εάν η άσκηση ή το παιχνίδι είναι πάρα πολύ προηγμένο και τα παιδιά δεν μπορούν να ανταποκριθούν, τροποποιήστε για να αυξήσετε τις πιθανότητες της επιτυχίας τους. Τα παιδιά δε φταίνε σε τίποτα αν έχετε κάνει μια λάθος εκτίμηση για τις δυνατότητές τους και πρέπει σε αυτή την περίπτωση ο εγωισμός σας να πάει στην άκρη.
4. ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ-ΖΩΝΤΑΝΙΑ: Να είστε κινητικός και εμπνευσμένος. Ο ενθουσιασμός και η ύπαρξη ενεργητικότητας είναι μεταδοτικά. Τα παιδιά σίγουρα θα χαρούν και θα προσπαθήσουν να αντιγράψουν την κινητικότητα σας.
5. ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ: Εάν το παιχνίδι είναι στατικό, μειώστε τις ομάδες, δώστε έξτρα ρόλους, χρησιμοποιείστε ''βοηθούς΄΄ για να κρατήσετε το κάθε παιδί ενεργό. Τα παιδιά βαριούνται εύκολα και όσο μικρότερα είναι τόσο πιο δύσκολα αντέχουν στην αναμονή.
6. ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΤΟΜΟ: Γνωρίστε τις διαφορές των παικτών. Επιθετική ή ήρεμη, η αναγνώριση των προσωπικοτήτων τους θα σας επιτρέψει να ανταποκριθείτε και θα αποκριθούν σε σας θετικά. Σεβαστείτε τη διαφορετικότητά τους.
7. ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΟΧΟ: Σε όλες τις επιδείξεις-ασκήσεις καταστήστε τους επιθυμητούς στόχους σαφείς. Εάν ένας παίκτης παρουσιάζει ιδιαίτερη επιδεξιότητα μιας ικανότητας, χρησιμοποιήστε τον για να τη δείξετε. Ο παίκτης ''μοντέλο'' είναι πολύ χρήσιμος και γιατί λειτουργεί σαν παράδειγμα αλλά και επειδή μπορεί να σας βγάλει από τη δύσκολη θέση αν δεν μπορείτε να εκτελέσετε μια συγκεκριμένη δεξιότητα.
8. ενισχΥστε τη σωστή τεχνικΗ: Σε όλες τις ασκήσεις και παιχνίδια δώστε συνεχώς έμφαση στη χρήση των σωστών τεχνικών. Επιμείνετε στη σωστή εκτέλεση, για να μην αποκτήσουν τα παιδιά λάθος κινητικά πρότυπα
9. ΕΝΘΑΡΡΥΝΕΤΕ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ: Επιμείνετε για την σπουδαιότητα της κίνησης και της ετοιμότητας, στην οποία πρέπει να βρίσκονται καθ΄όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Δώστε στα παιδιά να καταλάβουν πως η αποστολή τους δεν τελειώνει με μία πάσα ή ένα σουτ, αλλά το παιχνίδι συνεχίζεται και πρέπει να πάρουν μέρος σε αυτό.
10. ΑΛΛΑΞτε τις θέσεις ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ: Όλοι οι παίκτες πρέπει να έχουν βιώματα από αμυντικούς και επιθετικούς ρόλους, ακόμα και από τη θέση του τερματοφύλακα. Δοκιμάστε αλλαγές θέσεων ελεύθερα ακόμα και αλλαγές παικτών ανάμεσα σε ομάδες.
11. ΑΝΑΠΤΥΞΤΕ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ: Συνεχώς παρακινείστε τους παίκτες να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλο. Να κατανοήσουν τις ιδιαιτερότητες αλλά και τη συμβολή όλων στην ομάδα. Να σέβονται όλους τους συμμετέχοντες στο παιχνίδι, συμπεριλαμβανομένων φυσικά και των αντιπάλων.
12. ΙΣΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ: Δώστε ίση προσοχή σε όλους τους παίκτες στην ομάδα στην προπόνηση ή τα παιχνίδια. Μην αφήστε τους λιγότερο ικανούς παίκτες πίσω αλλά μην επιβραδύνετε και τους προχωρημένους.
13. ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΗ: Οι παίκτες θα ανταποκριθούν και θα θελήσουν να συνεχίσουν εάν η προπόνηση και η συμμετοχή τους, είναι διασκεδαστική. Δημιουργήστε την απόλαυσή τους μέσα στην προπόνηση. Δεν έχει κανένα όφελος η εκτέλεση ασκήσεων με ''μουτρωμένα'' πρόσωπα. Πάρτε από τα παιδιά το 100% μέσα από το ενδιαφέρον και τον ενθουσιασμό τους.
Θυμηθείτε: Σαν προπονητής πρέπει να αφιερωθείτε στην ανάπτυξη όλων των παικτών σας. Είτε αφορά στην τεχνική τους, είτε σε σχέση με τους παλιούς και τους νέους στην ομάδα. Επειδή είστε ένα πρότυπο για τα παιδιά, η θέση σας είναι πολύ σημαντική. Πρέπει να καθορίσετε εσείς τα πρότυπα. Να αναπτύξετε την τεχνική, στη σωστή αθλητική συμπεριφορά και βέβαια μια όμορφη ατμόσφαιρα στο γήπεδο. Να εφαρμόσετε και να διατηρήσετε την ισότητα σε όλες τις στιγμές. Δώστε έμφαση στην διασκέδαση και την ανάπτυξη. Η πίεση της νίκης πρέπει να μείνει μακριά από τα παιδιά. Αυτός είναι ο στόχος!
Δευτέρα, 3 Ιανουαρίου 2011
Μαθήματα από τη ζωή
Για την πρώτη ανάρτηση του 2011 επέλεξα κάτι διαφορετικό, ξεφεύγωντας από το καθαρά προπονητικό κομμάτι. Όμως, ποιός μπορεί να πει που ακριβώς σταματά ο ρόλος του προπονητή, οι γνώσεις, οι ευθύνες και οι κατευθύνσεις που πρέπει να δίνει; Ειδικά, για όσους ασχολούνται με ακαδημίες και μικρά παιδιά, τα παρακάτω είναι ένας πολύτιμος οδηγός, για το πως πρέπει να αντιλαμβανόμαστε το ρόλο μας και την επίδραση που αυτός έχει στους μικρούς αθλητές μας.
Πρόκειται για ένα ποίημα με τίτλο ΄΄Τα παιδιά μαθαίνουν από τον τρόπο που ζουν΄΄, σε διάφορες εκδόσεις και παραλλάγές με τη συγκεκριμένη από τον Ρόναλντ Ράσελ με τίτλο ΄΄Μαθήματα από τη ζωή΄΄.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική:
Μαθαίνει να κατακρίνει.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα:
Μαθαίνει να καυγαδίζει.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνία:
Μαθαίνει να είναι ντροπαλό.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή:
Μαθαίνει να είναι ένοχο.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση:
Μαθαίνει να είναι υπομονετικό.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο:
Μαθαίνει να εκτιμά.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στη δικαιοσύνη:
Μαθαίνει να είναι δίκαιο.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια:
Μαθαίνει να πιστεύει.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην επιδοκιμασία:
Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην παραδοχή και φιλία:
Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο.
Ronald Russel (Lessons from life, 1971)
Πρόκειται για ένα ποίημα με τίτλο ΄΄Τα παιδιά μαθαίνουν από τον τρόπο που ζουν΄΄, σε διάφορες εκδόσεις και παραλλάγές με τη συγκεκριμένη από τον Ρόναλντ Ράσελ με τίτλο ΄΄Μαθήματα από τη ζωή΄΄.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική:
Μαθαίνει να κατακρίνει.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα:
Μαθαίνει να καυγαδίζει.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνία:
Μαθαίνει να είναι ντροπαλό.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή:
Μαθαίνει να είναι ένοχο.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση:
Μαθαίνει να είναι υπομονετικό.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο:
Μαθαίνει να εκτιμά.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στη δικαιοσύνη:
Μαθαίνει να είναι δίκαιο.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια:
Μαθαίνει να πιστεύει.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην επιδοκιμασία:
Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην παραδοχή και φιλία:
Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο.
Ronald Russel (Lessons from life, 1971)
Τετάρτη, 19 Μαΐου 2010
Ασκήσεις και παιχνίδια για τμήματα εισαγωγής
Στα τμήματα εισαγωγής αλλά και σε μεγαλύτερες ηλικίες, είναι καλό να χρησιμοποιούμε μορφές παιχνιδιών και δραστηριοτήτων που εκτός από την βελτίωση και την επαφή με τη μπάλα, διασκεδάζουν τα παιδιά, με μορφές συναγωνισμού και διάφορες κινητικές δραστηριότητες. Παρακάτω θα δείτε μερικά από αυτά τα διασκεδαστικά και ουσιαστικά παράλληλα παιχνίδια, με τα οποία μπορείτε να κάνετε την προπόνησή σας πιο ζωντανή και ενδιαφέρουσα για τα παιδιά.
Για να δείτε ολόκληρη την ανάρτηση κάντε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://acrobat.com/#d=08bxNKqggBhfbyqCAsS9XQ
Σημ.:Πρέπει να έχετε το Acrobad Reader για να διαβάσετε το αρχείο.
Βασίλης Παπαδάκης * http://www.vpsoccercoach.blogspot.com/
1. Κλέφτες και αστυνόμοι
Χώρος 15μ.χ15μ. που ορίζεται από 4 κώνους.
Διαλέγουμε 2-3 εθελοντές που είναι οι αστυνόμοι και τα υπόλοιπα παιδιά είναι οι κλέφτες με τα κλεμμένα διαμάντια(μπάλες). Οι κλέφτες ξεκινάνε να περάσουν απέναντι. Όποιος συλλαμβάνεται(πετιέται έξω η μπάλα του) μπαίνει ‘’φυλακή’’ σε ένα οριοθετημένο χώρο δίπλα. Αν κάποιος κλέφτης περάσει 5 φορές το μπλόκο, ελευθερώνει όλους τους άλλους από τη φυλακή και ξαναρχίζουν από την αρχή.Για να δείτε ολόκληρη την ανάρτηση κάντε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://acrobat.com/#d=08bxNKqggBhfbyqCAsS9XQ
Σημ.:Πρέπει να έχετε το Acrobad Reader για να διαβάσετε το αρχείο.
Βασίλης Παπαδάκης * http://www.vpsoccercoach.blogspot.com/
Σάββατο, 14 Μαρτίου 2009
Παιδί-αθλητισμός-άγχος-στρες
Δημιουργεί ο ανταγωνιστικός αθλητισμός υπερβολικό στρες στο παιδί;
Ο ανταγωνισμός μπορεί να δημιουργήσει άγχος στο παιδί αν αποτελέσει αιτία να νιώσει ότι η αξία του εξαρτάται από την επίδοσή του. Όταν τα πράγματα τα οποία αισθάνεται το παιδί ως πιο σημαντικά-όπως είναι η αγάπη και η αποδοχή των άλλων-εξαρτώνται από τις καλές επιδόσεις, υπάρχει η πιθανόητα να τα καταβάλει το άγχος. Οι έρευνες δείχνουν πως ο φόβος της αποτυχίας και η ανησυχία που νιώθει το παιδί μήπως δεν αποδώσει καλά σε κάποιο αγώνα, πιθανότατα αποτελούν τις σημαντικότερες αιτίες για στρες και νευρικότητα στον τομέα του παιδικού αθλητισμού.
Τα παιδιά ανησυχούν μήπως αποτύχουν, μήπως δεν σταθούν ικανά να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του αναταγωνισμού. Μπορεί να νιώσουν άγχος πριν, κατά τη διάρκεια και ύστερα από έναν αγώνα. Μια έρευνα που έγινε στις ΗΠΑ, έδειξε ότι το 62% των παιδιών ανησυχεί μήπως δεν παίξει καλά ή κάνει κάποιο λάθος, ενώ το 23% δήλωσε πως το άγχος μπορεί να σταθεί αιτία να εγκαταλείψουν τον αθλητισμό.
Ωστόσο, τα παιδιά που παίρνουν μέρος σε ατομικά αθλήματα μπορεί να νιώσουν περισσότερο ''ανταγωνιστικό στρες'' από εκείνα που συμμετέχουν σε ομαδικά αθλήματα. Το άγχος που νιώθουν πριν τον αγώνα, αυξάνεται ακόμα περισσότερο όταν πιέζονται από τους γονείς και τους προπονητές να κερδίσουν. Η αβεβαιότητα που νιώθουν για κάποιο αγώνα, το πόσο σημαντικός είναι ο αγώνας αυτός, καθώς και η σειρά που μπορεί να αγωνιστούν, μπορεί να αποτελέσουν παράγοντες άγχους.
Ο αθλητικός ψυχολόγος Δρ Rainer Martens , ειδικός στον παιδικό αθλητισμό, διατυπώνει την εξής θεωρία: Το ''ανταγωνιστικό στρες'' μπορεί να παρομοιαστεί με έναν ιό. Αν το παιδί δεχθεί μια μεγάλη δόση μονομιάς, μπορεί να αρρωστήσει. Οι μικρές, προσεκτικά ελεγχόμενες δόσεις επιτρέπουν στο παιδί να μάθει πως να διοχετεύει το άγχος του με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποτελεί βοήθεια και όχι εμπόδιο, στη βελτίωση των επιδόσεών του. Προσεκτικά επιλεγμένοι αγώνες με ρεαλιστικούς στόχους και προσδοκίες βοηθούν το παιδί να μάθει ότι αθλητισμός σημαίνει ψυχαγωγία. Μια ψυχαγωγία που μπορεί να απολαμβάνει ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.
Έχουν διατυπωθεί ανησυχίες σχετικά με το αν το στρες του ανταγωνιστικού αθλητισμού μπορεί να εμποδίσει τη συναισθηματική ανάπτυξη των μικρών παιδιών. Κάποιοι ειδικοί μάλιστα αμφιβάλλουν αν τα μικρά παιδιά θα πρέπει να συμμετέχουν σε οργανωμένες προπονήσεις και αγώνες. Πιστεύουν ότι η νεαρή τους ηλικία δεν τους επιτρέπει να ανταπεξέλθουν στο άγχος που αποτελεί βασικό στοιχείο του ανταγωνιστικού αθλητισμού. Ωστόσο, μια έρευνα που διεξήγαν ο Δρ Martens και η Δρ Julie Simon έδειξε ότι παρόλο που ο αθλητισμός αναμφίβολα προκαλεί στρες, δεν πρόκειται για κάτι χειρότερο από το στρες που νιώθει ένα παιδί όταν πρόκειται να γράψει κάποιο διαγώνισμα ή να συμμετέχει στην σχολική ορχήστρα.
Ποιά είναι τα σημάδια του στρες εξαιτίας του ανταγωνισμού;
Κάποια παιδιά είναι από τη φύση τους επιρρεπή στο άγχος και στο στρες απ΄ότι κάποια άλλα. Τα παιδιά αυτά περιγράφονται ως άτομα που παρουσιάζουν το ''άγχος ως χαρακτηριστικό''. Τα παιδιά των οποίων το επίπεδο του άγχους ως χαρακτηριστικό είναι υψηλό, έχουν την τάση να βλέπουν τον κόσμο περισσότερο απειλητικό απ΄ότι τα υπόλοιπα. Στα παιδιά αυτά, τα οποία περιγράφονται από τους γονείς τους ως ''παιδιά που διαρκώς ανησυχούν'' , ο ανταγωνιστικός αθλητισμός πιθανότατα δημιουργεί περισσότερο στρες απ΄οτι στα υπόλοιπα. Επίσης, τα παιδιά που διαθέτουν χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυοεκτίμηση, τα αοποία αισθάνονται ότι έχουν ελάχιστο έλεγχο πάνω στη ζωή τους, μπορεί να νιώσουν περισσότερο στρες.
Υπάρχουν αρκετά σημάδια που μπορεί να βοηθήσουν γονείς και προπονητές να αναγνωρίσουν τα παιδιά που είναι ιδιαίτερα επιρρεπή στο στρες και που ίσως να μην μπορούν
να ανταπεξέλθουν με επιτυχία στην πίεση. Τα σημάδια αυτά φτάνουν από τις ''πεταλούδες στο στομάχι'' ως τον ακραίο φόβο και πανικό, που πολλές φορές οδηγεί το παιδί στην άρνηση της συμμετοχής στον αγώνα. Άλλα σημάδια του στρες είναι η έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης, η ανησυχία, οι αυξημένοι καρδιακοί παλμοί, η ναυτία, ο στομαχόπονος, οι ακατάπαυστες νευρικές κινήσεις, η ανικανότητα να σταθεί το παιδί ήρεμο και η κόπωση.
Το στρες προκαλεί επίσης αύξηση του μυικού τόνου. Αν ο μυικός τόνος παραμείνει αυξημένος για μεγάλο χρονικό διάστημα, τα αποτελέσματα είναι ο πόνος, η δυσκαμψία και η κόπωση. Τα παιδιά που υποφέρουν από στρες κουράζονται πιο εύκολα, δυσκολεύονται να πάρουν αποφάσεις, ξεχνούν εύκολα και παρουσιάζουν αδυναμία συγκέντρωσης.
Άλλα συνηθισμένα σημάδια και συμπτώματα που σχετίζονται με το παιδικό άγχος είναι:
-Αυπνίες, ξύπνημα νωρίς το πρωί και οποιαδήποτε αλλάγή στο πρόγραμμα του ύπνου.
-Εφιάλτες και άσχημα όνειρα.
-Αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες και απώλεια όρεξης.
-Αλλαγές στη διάθεση, όπως ευθιξία και επιθετικότητα.
-Εκμετάλλευση καταστάσεων.
-Ανησυχία ή ακατάπαυστες νευρικές κινήσεις.
-Συμπτώματα υποχονδρίας: παράπονα για διάφορες σωματικές ενοχλήσεις, συνήθως την ημέρα του αγώνα.
-Συχνουρία και διάρροια.
Για να εκτιμήσουν οι γονείς το επίπεδο του στρες , πρέπει να διαπιστώσουν πως νιώθει το παιδί πριν από έναν αγώνα. Μπορούν να ρωτήσουν αν αισθάνεται νευρικότητα ή ναυτία, ή αν ανησυχεί μήπως κάνει κάποιο λάθος. Με το να του προσφέρουν άφθονη ενθάρρυνση κάθε φορά που πρόκειται να συμμετέχει σε κάποιο αγώνα, θα το κάνουν να πάψει να δίνει σημασία σε ενδεχόμενα λάθη.
Είναι κάποια παιδιά σε θέση να ανταπεξέλθουν στο στρες καλύτερα από κάποια άλλα;
Κάθε παιδί διαφέρει στον τρόπο που αντιμετωπίζει το στρες και βέβαια κάποια παιδιά είναι σε θέση να το αντιμετωπίζουν καλύτερα από κάποια άλλα. Οι ειδικοί πιστεύουν πως υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που επηρρεάζουν την ικανότητα ενός παιδιού να ανταπεξέρχεται στο στρες. Τέτοιοι είναι η προσωπικότητα του παιδιού, η ευφυία του και ο βαθμός της αυτοεκτίμησής του.
Σε ένα άρθρο με τίτλο''Αιτίες άγχους των παιδιών σε σχέση με τον αθλητισμό'' που περιλαμβάνεται στο βιβλίο ''Προπονώντας τα παιδιά στον αθλητισμό'' ο Stephen Rowley αναφέρει πως οι διάφοροι παράγοντες, όπως είναι το φύλλο του παιδιού, η ευφυία του και ο βαθμός υποστήριξης που του δείχνουν οι γονείς και οι προπονητές του, μπορεί να επηρρεάσει την ικανότητά του να ανταπεξέρχεται σε καταστάσεις που προκαλούν στρες.
Πιο συγκεκριμένα, παρατηρεί τα εξής:
-Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στο ξεκίνημα της εφηβείας, πριν από την εφηβεία τα αγόρια είναι περισσότερο επιρρεπή στο άγχος εξαιτίας του ανταγωνισμού απ΄οτι τα κορίτσια. Αιτία για τη διαφορά αυτή μπορεί να είναι το γεγονός πως οι γονείς στηρίζουν σε μικρότερο βαθμό τα αγόρια που δε μπορούν να ανταπεξέλθουν στο στρες. Μπορεί επίσης τα ίδια τα αγόρια, να δίνουν μεγαλύτερη σημασία στα σπορ απ΄οτι τα κορίτσια.
-Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν πως τα παιδιά που αποδίδουν καλύτερα στο σχολείο, μπορεί να είναι σε θέση να ανταπεξέρχονται ευκολότερα στο στρες. Ίσως τα παιδιά αυτά να διαθέτουν περισσότερη αυτοεκτίμηση ή περισσότερες δεξιότητες στην επίλυση προβλημάτων απ΄ότι οι συνομήλικοί τους.
-Οι στενές σχέσεις και η συμπαράσταση από την οικογένεια, φίλους ή προπονητή παίζουν σημαντικό ρόλο στην προστασία του παιδιού από το στρες. Αν το παιδί γνωρίζει πως μπορεί να μιλήσει σε κάποιον για τις ανησυχίες και τα άγχη του, τα συμπτώματα του στρες μειώνονται σε σημαντικό βαθμό.
Μπορούμε να κατανοήσουμε εύκολα μερικά από τα συμπτώματα του στρες εξαιτίας του ανταγωνισμού αν συνειδητοποιήσουμε πόσο πολύ επηρρεάζουν οι ενήλικες τα παιδιά και με πόσο στρες αντιμετωπίζουν οι ίδιοι τους αθλητικούς αγώνες. Στο βιβλίο με τίτλο ''Αθλητισμός για παιδιά και νέους'' , η Δρ tara Scanlan γράφει: ''Ο αθλητισμός είναι δημόσια υπόθεση. Σε αντίθεση με τις συνθήκες στη σχολική αίθουσα, όπου η επιτυχία ή η αποτυχία σε ένα διαγώνισμα μαθηματικών για παράδειγμα μπορεί να αποτελέσει ιδιωτική εμπειρία, μη παρατηρήσημη από τους άλλους, μια κίνηση στον αγωνιστικό χώρο παρακολουθείται από συμπαίκτες, αντιπάλους, προπονητές, γονείς και θεατές''.
Τα μικρά παιδιά που νιώθουν να πιέζονται από γονείς και προπονητές να αποδώσουν καλύτερα ή να κερδίσουν σε έναν αγώνα, βιώνουν το στρες πριν από τον αγώνα σε μεγαλύτερο βαθμό.
''Το να κερδίσει κανείς τον αγώνα χάνοντας το παιδί είναι μια θυσία πέρα για πέρα ευτελής'' Δρ Terry Orlick και Cal Botterill (Every Kid Can Win-Κάθε παιδί μπορεί να κερδίσει).
Πηγή: Janet LeBlanc & Louise Dickson
Παρασκευή, 13 Φεβρουαρίου 2009
Προπόνηση δύναμης στις αναπτυξιακές ηλικίες στο ποδόσφαιρο
Η προπόνηση δύναμης στις αναπτυξιακές ηλικίες διαδραματίζει σημαντικό
ρόλο στη γενική και πολύπλευρη ανάπτυξη και βοηθά:
α. στην αρμονική ανάπτυξη των παιδιών (πρόληψη κύφωσης, λόρδωσης και γενικά
κακής στάσης του σώματος).
β. στην πρόληψη και αποφυγή τραυματισμών (προετοιμάζοντας κατάλληλα το μυϊκό
σύστημα και τις αρθρώσεις για τις επιβαρύνσεις που θα δεχτούν από την
εξειδικευμένη προπόνηση του ποδοσφαίρου) και
γ. στην αύξηση της απόδοσης.
Πολλοί ποδοσφαιριστές συχνά δεν επιτυγχάνουν τη μέγιστη δυνατή τους
απόδοση στο ποδόσφαιρο με μοναδική αιτία ότι κατά την περίοδο της σωματικής
ανάπτυξης τα ερεθίσματα που εφαρμόστηκαν στον κινητικό μηχανισμό ήταν
ανεπαρκή ή μονόπλευρα. Λόγω των στενών σχέσεων μεταξύ σωματικών ικανοτήτων
(δύναμη) και αθλητικών δεξιοτήτων καθοριστική σημασία για τη μελλοντική εξέλιξη
της απόδοσης έχει η έγκαιρη και κατάλληλη για την ηλικία ανάπτυξη αυτού του
σωματικού παράγοντα απόδοσης.
Οι στόχοι της προπόνησης δύναμης που τίθενται, στις αναπτυξιακές ηλικίες,
στους ποδοσφαιριστές είναι:
• Εκμάθηση τεχνικής ασκήσεων δύναμης.
• Γενική ενδυνάμωση.
• Ταχυδύναμη-ισχύς.
• Αλτική ικανότητα.
• Μέγιστη δύναμη (αρχικά έμμεσα και στη συνέχεια άμεσα).
Το μέγεθος που κυρίως στην παιδική και εφηβική ηλικία θέτει τα όρια κατά τη
διαμόρφωση της προπόνησης είναι η ατομική ικανότητα επιβάρυνσης των οστών,
χόνδρων, τενόντων και συνδέσμων. Έτσι κατά το σχεδιασμό και την εφαρμογή ενός
προγράμματος ενδυνάμωσης στις αναπτυξιακές ηλικίες θα πρέπει να λαμβάνονται
υπόψη τα παρακάτω:
• Επαρκής χρόνος ανάληψης μετά από προπόνηση δύναμης.
• Αποφυγή των απότομων αλλαγών της επιβάρυνσης.
• Αποφυγή των ασκήσεων με μπάρα, άρσεις πάνω από το κεφάλι και από όρθια
θέση γιατί μπορεί να προκαλέσουν αρνητικές μεταβολές στην περιοχή της
σπονδυλικής στήλης.
• Οι επιβαρύνσεις πρέπει να είναι πολύπλευρες.
• Αποφεύγονται οι στατικές επιβαρύνσεις μακράς διάρκειας και οι έλξεις λόγω της
ευαισθησίας των οστών, των τενόντων και των συνδέσμων σε αυτές τις ηλικίες.
Για να επιτευχθούν οι στόχοι που τίθενται κατά την προπόνηση δύναμης στις
αναπτυξιακές ηλικίες σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν η μεθοδολογία της
προπόνησης, η επιλογή προπονητικών περιεχομένων, τα ποσοτικά στοιχεία
(ποσότητα, ένταση, πυκνότητα επιβάρυνσης) και η συχνότητα προπόνησης. Στη
συνέχεια παρουσιάζονται ενδεικτικά προπονητικά στοιχεία που αφορούν στην
προπόνηση δύναμης και είναι κατάλληλα για τις αναπτυξιακές ηλικίες με στόχο την
καλύτερη καθοδήγηση και ρύθμιση της προπονητικής διαδικασίας.
Γενικές μεθοδικές αρχές:
Από το απλό στο δύσκολο. Στην αρχή απλές σε εκτέλεση ασκήσεις δύναμης.
Πρώτα εκμάθηση της τεχνικής της άσκησης και κατόπιν βελτίωση της δύναμης μέσω
αυτής.
Από το λίγο στο πολύ. Αύξηση της επιβάρυνσης προοδευτικά (αριθμός
επαναλήψεων / άσκηση, σταθμοί / άσκηση, αριθμός ασκήσεων / Π.Μ., αύξηση της
εξωτερικής επιβάρυνσης, συνολικός χρόνος άσκησης).
Από μικρές αντιστάσεις σε μεγαλύτερες. Στην αρχή ασκήσεις μόνο με το βάρος
του σώματος και αργότερα ασκήσεις με επιπλέον αντιστάσεις ή συνασκούμενους.
Από το γενικό στο ειδικό. Η γενική δύναμη προηγείται της ειδικής του
αθλήματος. Αρχικά ενδυνάμωση όλων των μυϊκών ομάδων και στη συνέχεια δίνεται
ιδιαίτερη έμφαση στις κύριες μυϊκές ομάδες του αθλήματος.
Χρήση προπονητικών περιεχομένων στις αναπτυξιακές ηλικίες.
Προπονητικά περιεχόμενα – μέσα (10-12, 13-14, 15-16, 17 και)
Τεχνική απλών ασκήσεων: 10-12: +++, 13-14: +++, 15-16:++, 17 και:+.
Τεχνική πολυαρθροικών ασκήσεων: 10-12: -, 13-14: ++, 15-16:+++, 17 και:+++ .
Ενδυνάμωση με το βάρος σώματος: 10-12:+++, 13-14:+++, 15-16:+, 17 και:+.
Ενδυνάμωση με βοηθητικά όργανα
(λάστιχα, ιατρικές μπάλες κ.α.): 10-12:++, 13-14:+++, 15-16: ++, 17 και: +.
Ενδυνάμωση με πρόσθετες αντιστάσεις
(αλτήρες):10-12: -, 13-14:+, 15-16:++, 17 και:+++.
Μηχανήματα δύναμης: 10-12: -, 13-14:+, 15-16:++, 17 και:+++.
Ποσοτικά στοιχεία ανά προπονητική μονάδα
Στόχος (Αρ.ασκήσεων, Αρ.σετ/ασκ., Αρ.επαν/σετ, Διάλειμμα)
Γενική ενδυνάμωση: Αρ.ασκήσεων 4-8,Αρ.σετ/ασκ. 2-4 , Αρ.επαν/σετ 10-20,Διάλειμμα 30-60’’.
Ταχυδύναμη: Αρ.ασκήσεων 3-6, Αρ.σετ/ασκ. 2-4, Αρ.επαν/σετ 4-10, Διάλειμμα 60-120’’.
Συχνότητα προπόνησης
Γενική ενδυνάμωση
10-12 χρ.: 1-2/εβδ.
13-17 χρ.: 2-3/εβδ.
Ταχυδύναμη – ισχύς
10-14 χρ.: κάθε φορά με την προπόνηση ποδοσφαίρου.
15-17 χρ.: 1-2/εβδ. Συμπληρωματικά
Γεροδήμος Βασίλειος Λέκτορας ΤΕΦΑΑ-ΠΘ
ρόλο στη γενική και πολύπλευρη ανάπτυξη και βοηθά:
α. στην αρμονική ανάπτυξη των παιδιών (πρόληψη κύφωσης, λόρδωσης και γενικά
κακής στάσης του σώματος).
β. στην πρόληψη και αποφυγή τραυματισμών (προετοιμάζοντας κατάλληλα το μυϊκό
σύστημα και τις αρθρώσεις για τις επιβαρύνσεις που θα δεχτούν από την
εξειδικευμένη προπόνηση του ποδοσφαίρου) και
γ. στην αύξηση της απόδοσης.
Πολλοί ποδοσφαιριστές συχνά δεν επιτυγχάνουν τη μέγιστη δυνατή τους
απόδοση στο ποδόσφαιρο με μοναδική αιτία ότι κατά την περίοδο της σωματικής
ανάπτυξης τα ερεθίσματα που εφαρμόστηκαν στον κινητικό μηχανισμό ήταν
ανεπαρκή ή μονόπλευρα. Λόγω των στενών σχέσεων μεταξύ σωματικών ικανοτήτων
(δύναμη) και αθλητικών δεξιοτήτων καθοριστική σημασία για τη μελλοντική εξέλιξη
της απόδοσης έχει η έγκαιρη και κατάλληλη για την ηλικία ανάπτυξη αυτού του
σωματικού παράγοντα απόδοσης.
Οι στόχοι της προπόνησης δύναμης που τίθενται, στις αναπτυξιακές ηλικίες,
στους ποδοσφαιριστές είναι:
• Εκμάθηση τεχνικής ασκήσεων δύναμης.
• Γενική ενδυνάμωση.
• Ταχυδύναμη-ισχύς.
• Αλτική ικανότητα.
• Μέγιστη δύναμη (αρχικά έμμεσα και στη συνέχεια άμεσα).
Το μέγεθος που κυρίως στην παιδική και εφηβική ηλικία θέτει τα όρια κατά τη
διαμόρφωση της προπόνησης είναι η ατομική ικανότητα επιβάρυνσης των οστών,
χόνδρων, τενόντων και συνδέσμων. Έτσι κατά το σχεδιασμό και την εφαρμογή ενός
προγράμματος ενδυνάμωσης στις αναπτυξιακές ηλικίες θα πρέπει να λαμβάνονται
υπόψη τα παρακάτω:
• Επαρκής χρόνος ανάληψης μετά από προπόνηση δύναμης.
• Αποφυγή των απότομων αλλαγών της επιβάρυνσης.
• Αποφυγή των ασκήσεων με μπάρα, άρσεις πάνω από το κεφάλι και από όρθια
θέση γιατί μπορεί να προκαλέσουν αρνητικές μεταβολές στην περιοχή της
σπονδυλικής στήλης.
• Οι επιβαρύνσεις πρέπει να είναι πολύπλευρες.
• Αποφεύγονται οι στατικές επιβαρύνσεις μακράς διάρκειας και οι έλξεις λόγω της
ευαισθησίας των οστών, των τενόντων και των συνδέσμων σε αυτές τις ηλικίες.
Για να επιτευχθούν οι στόχοι που τίθενται κατά την προπόνηση δύναμης στις
αναπτυξιακές ηλικίες σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν η μεθοδολογία της
προπόνησης, η επιλογή προπονητικών περιεχομένων, τα ποσοτικά στοιχεία
(ποσότητα, ένταση, πυκνότητα επιβάρυνσης) και η συχνότητα προπόνησης. Στη
συνέχεια παρουσιάζονται ενδεικτικά προπονητικά στοιχεία που αφορούν στην
προπόνηση δύναμης και είναι κατάλληλα για τις αναπτυξιακές ηλικίες με στόχο την
καλύτερη καθοδήγηση και ρύθμιση της προπονητικής διαδικασίας.
Γενικές μεθοδικές αρχές:
Από το απλό στο δύσκολο. Στην αρχή απλές σε εκτέλεση ασκήσεις δύναμης.
Πρώτα εκμάθηση της τεχνικής της άσκησης και κατόπιν βελτίωση της δύναμης μέσω
αυτής.
Από το λίγο στο πολύ. Αύξηση της επιβάρυνσης προοδευτικά (αριθμός
επαναλήψεων / άσκηση, σταθμοί / άσκηση, αριθμός ασκήσεων / Π.Μ., αύξηση της
εξωτερικής επιβάρυνσης, συνολικός χρόνος άσκησης).
Από μικρές αντιστάσεις σε μεγαλύτερες. Στην αρχή ασκήσεις μόνο με το βάρος
του σώματος και αργότερα ασκήσεις με επιπλέον αντιστάσεις ή συνασκούμενους.
Από το γενικό στο ειδικό. Η γενική δύναμη προηγείται της ειδικής του
αθλήματος. Αρχικά ενδυνάμωση όλων των μυϊκών ομάδων και στη συνέχεια δίνεται
ιδιαίτερη έμφαση στις κύριες μυϊκές ομάδες του αθλήματος.
Χρήση προπονητικών περιεχομένων στις αναπτυξιακές ηλικίες.
Προπονητικά περιεχόμενα – μέσα (10-12, 13-14, 15-16, 17 και)
Τεχνική απλών ασκήσεων: 10-12: +++, 13-14: +++, 15-16:++, 17 και:+.
Τεχνική πολυαρθροικών ασκήσεων: 10-12: -, 13-14: ++, 15-16:+++, 17 και:+++ .
Ενδυνάμωση με το βάρος σώματος: 10-12:+++, 13-14:+++, 15-16:+, 17 και:+.
Ενδυνάμωση με βοηθητικά όργανα
(λάστιχα, ιατρικές μπάλες κ.α.): 10-12:++, 13-14:+++, 15-16: ++, 17 και: +.
Ενδυνάμωση με πρόσθετες αντιστάσεις
(αλτήρες):10-12: -, 13-14:+, 15-16:++, 17 και:+++.
Μηχανήματα δύναμης: 10-12: -, 13-14:+, 15-16:++, 17 και:+++.
Ποσοτικά στοιχεία ανά προπονητική μονάδα
Στόχος (Αρ.ασκήσεων, Αρ.σετ/ασκ., Αρ.επαν/σετ, Διάλειμμα)
Γενική ενδυνάμωση: Αρ.ασκήσεων 4-8,Αρ.σετ/ασκ. 2-4 , Αρ.επαν/σετ 10-20,Διάλειμμα 30-60’’.
Ταχυδύναμη: Αρ.ασκήσεων 3-6, Αρ.σετ/ασκ. 2-4, Αρ.επαν/σετ 4-10, Διάλειμμα 60-120’’.
Συχνότητα προπόνησης
Γενική ενδυνάμωση
10-12 χρ.: 1-2/εβδ.
13-17 χρ.: 2-3/εβδ.
Ταχυδύναμη – ισχύς
10-14 χρ.: κάθε φορά με την προπόνηση ποδοσφαίρου.
15-17 χρ.: 1-2/εβδ. Συμπληρωματικά
Γεροδήμος Βασίλειος Λέκτορας ΤΕΦΑΑ-ΠΘ
Τρίτη, 6 Ιανουαρίου 2009
Με τα μάτια ενός πεντάχρονου
Τι να Βλέπει άραγε ένα παιδί στο Γήπεδο ; Η οργάνωση ποδοσφαιρικών τμημάτων
με παιδιά προσχολικής ηλικίας ,
η ύπαρξη αρκετών διοργανώσεων
και η ανταπόκριση των γονέων κάνει
αναγκαία την προσπάθεια
να δούμε τον αγωνιστικό
χώρο μέσα από τα μάτια
των μικρών ποδοσφαιριστών .
Κυριακή πρωί και το πάρκινγκ του αθλητικού κέντρου με τα γηπεδάκια 5Χ5 αρχίζει να γεμίζει αυτοκίνητα .
Μαμάδες και μπαμπάδες φέρνουν τους λιλιπούτειους ποδοσφαιρικούς αστέρες για να αγωνιστούν στο πρώτο τους παιχνίδι.
Ο καταπληκτικός καιρός ο ζεστός ήλιος η πανέμορφη ατμόσφαιρα του ανοικτού ορίζοντα με τα πολύχρωμα ρούχα των διαφόρων ομάδων, συνθέτουν ένα φανταστικό σκηνικό .
Λίγο αργότερα οι γονείς θα πάρουν θέση για να παρακολουθήσουν το πρώτο παιχνίδι του παιδιού τους, μια στιγμή κυριολεκτικά μοναδική.
Το σφύριγμα της έναρξης μας ανεβάζει το ενδιαφέρον και οι αντιδράσεις ενθουσιασμού για την ομάδα και το παιδί μας διαδέχονται η μία την άλλη.
Το σφύριγμα της λήξης συνοδεύεται από ομαδική επίσκεψη στο κυλικείο και μετά από το σνακ που προγραμμάτιζαν οι γονείς μετατρέπεται γρήγορα σε πάρτι με την βοήθεια των πιο ζωηρών βεβαίως.
Αυτό το ιδανικό κυριακάτικο πρωινό μερικές φορές μπορεί να χαλάσει και αιτία είναι πάντα η συμπεριφορά των ενηλίκων.
Πώς σκέφτονται τα παιδιά και τι επιπτώσεις έχει στην μετέπειτα ζωή τους αυτή η σκέψη;
Στην προσχολική ηλικία 4-6 χρ. τα παιδιά αναπτύσσουν εγωκεντρικό συναισθηματικό και κοινωνικό επίπεδο .
Τώρα είναι πια ικανοί να μάθουν, να αγωνιστούν, να παίξουν και να συνεργαστούν.
Μέχρι τώρα όλα όσα μάθαιναν ήταν γύρω από αυτούς.
Η μπάλα μου, η Μαμά μου...
Και ξαφνικά ‘’Μου πήρε την μπάλα μου’’ ‘’ που είναι η Μαμά μου’’.
Πόσο επηρεάζεται η συμπεριφορά του παιδιού που βλέπει να ανατρέπεται ο συνηθισμένος κόσμος σε αυτό το ‘’γήπεδο’’
Πολλά σχολεία έχουν ειδικούς (κοιν. λειτουργούς) που βοηθούν παιδιά που έρχονται για πρώτη φορά στο σχολείο να ξεπεράσουν αυτές τις φοβίες.
Στο γήπεδο όμως δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα.
Είναι πιστεύω υποχρέωση όλων των ενηλίκων που ασχολούνται με αυτήν ειδικά την ηλικία,(Γονείς ,Προπονητές ,Παράγοντες, ) να εστιάσουν την προσοχή τους στο τι βλέπει το παιδί κάθε φορά . Ο μεγαλύτερος στόχος θα πρέπει να είναι η απόκτηση θάρρους.
Μερικές φορές η συμπεριφορά των ενηλίκων μόνον αυτό τον στόχο δεν υπηρετεί.
Φαίνεται πως μερικοί γονείς και προπονητές έχουν σύγχυση των ρόλων τους.
Και ενώ όλοι λέμε και λέμε να είμαστε προσεκτικοί το ξεχνάμε αυξάνοντας την κριτική μας και ξεχνώντας την αγάπη που έχουν ανάγκη τα παιδιά.
Την ώρα του παιχνιδιού για παράδειγμα ακόμη και ένα μπαλόνι που σπάει μπορεί να τρομάξει τα παιδιά που εκείνη την ώρα όπως είπαμε πριν αντιμετωπίζουν την ανατροπή του μέχρι εκείνη την ώρα γνωστού κόσμου.
Θα ήταν πραγματικά τραυματική εμπειρία μετά από αυτό να δει μια συμπεριφορά του γονέα του άγνωστη σε εκείνον .
Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε για να καταλάβουμε πως το παιδί αντιλαμβάνεται την κατάσταση σε ένα γήπεδο;
Πιστεύω πραγματικά ότι πρέπει να σκεφτούμε με το δικό τους μυαλό και να δούμε με τα δικά τους μάτια το παιχνίδι.
Ένας πολύ καλός τρόπος για να μάθετε τι πραγματικά βλέπει το παιδί σας στο γήπεδο είναι να βιντεοσκοπείτε το παιχνίδι και να το βλέπετε μετά μαζί του αφήνοντάς το να σχολιάσει με τον δικό του τρόπο ότι του έκανε εντύπωση ώστε να καταλάβετε και ποιές οι εμπειρίες που βίωσε.
Υπάρχουν σίγουρα διαφορετικά παιδιά με διαφορετικές ικανότητες και χαρίσματα.
Το παιχνίδι στον ανοιχτό χώρο είναι το καλύτερο δώρο που κάνει ένας γονιός στο παιδί του.
Τρίτη, 25 Νοεμβρίου 2008
Οργάνωση και λειτουργία μιας Ακαδημίας Ποδοσφαίρου
Σε όλα τα σωματεία το πρωταρχικό μέλημα των υπευθύνων πρέπει να είναι να έχουν ομάδες με μικρό αριθμό παικτών, προκειμένου να είναι σε θέση να βοηθήσουν τους παίκτες να αποκτήσουν γερές βάσεις.
Λόγω της παραπάνω διαπίστωσης είναι έντονη η ανάγκη για δημιουργία μιας ακαδημίας ποδοσφαίρoυ που απευθύνεται στις κατηγορίες των αρχαρίων, προτζούνιορ, τζούνιορ και προπαίδων.
Η ακαδημία προσφέρει τις ιδανικές συνθήκες για να μάθουν οι νεαροί ποδοσφαιριστές τις τεxνικές και τακτικές του ποδοσφαίρου παρέχοντάς τους συγχρόνως αθλητική και κοινωνική παιδεία.
Φυσικά, για όλα αυτά απαιτούνται επιδέξιοι προπονητές και προγράμματα προπόνησης σχεδιασμένα γι' αυτές τις ηλικίες.
Η λειτουργία μιας ακαδημίας ποδοσφαίρου
Για τη σωστή λειτουργία μιας ακαδημίας ποδοσφαίρου απαιτούνται τα εξής:
. Αθλητικό σχέδιο με σαφώς καθορισμένους γενικούς στόχους,
. Στελέχωση από ανθρώπους που μπορούν να συμβάλουν στην επίτευξη των στόχων,
. Ανάπτυξη μιας φιλοσοφίας,
.Υποδομή υποδοχής και διδακτικό υλικό,
. Πρόγραμμα εβδομαδιαίων προπονήσεων.
Οι στόχοι της ακαδημίας ποδοσφαίρου
Παρακάτω παρατίθενται τρεις γενικοί στόχοι που πρέπει να χρησιμεύουν ως σημείο αναφοράς για τους προπονητές και τη διεύθυνση μιας ακαδημίας ποδοσφαίρου.
1. Υποδεχτείτε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα παιδιά που επιθυμούν να μάθουν ποδόσφαιρο παρέχοντάς τους προπονήσεις και προπονητές υψηλής ποιότητας.
Η υποδοxή και οι καλοί προπονητές ενός σωματείου αποτελούν βασικές προϋποθέσεις, για να νιώσουν οι νεαροί παίκτες άνετα και να θέλουν να παραμείνουν στις τάξεις του.
2. Εκπαιδεύστε τους νεαρούς παίκτες παρέχοντάς τους καλές τεχνικές γνώσεις, γερές βάσεις όσον αφορά στις τακτικές και μια φιλοσοφία που βασίζεται στην επιθυμία να γίνονται συνεχώς καλύτεροι.
Αυτός ο στόxoς είναι σημαντικός για ένα σωματείο, γιατί εάν διαθέτει μια καλή ακαδημία ποδοσφαίρου, μπορεί να τροφοδοτεί συστηματικά τις άλλες κατηγορίες του με καλούς παίκτες.
3. Προσφέρετε στα μικρά παιδιά μια αθλητική παιδεία που βασίζεται στην ευγένεια, το σεβασμό και το ΄΄ευ αγωνίζεσθαι΄΄.
Η εκπαίδευση που λαμβάνουν τα παιδιά στo σωματείο είναι σημαντική, γιατί καθορίζει τον τρόπο συμπεριφοράς τους, καθώς τους διδάσκει κανόνες για τη ζωή.
Η στελέχωση μιας ακαδημίας ποδοσφαίρου
Για να λειτουργεί αποτελεσματικά η ακαδημία ποδοσφαίρου πρέπει να διευθύνεται από
έναν υπεύθυνο που θα είναι επιφορτισμένος με την τεχνική οργάνωσή της.
Προκειμένου να πετύχει το στόxo του, ο υπεύθυνος της ακαδημίας πρέπει να περιβάλλεται από μια παιδαγωγική ομάδα που απαρτίζεται από ικανούς προπονητές με εξειδίκευση στις κατηγορίες στις οποίες απευθύνονται
Επιπλέον, ο υπεύθυνος της ακαδημίας πρέπει να αναπτύξει μια φιλοσοφία και μια δυναμική που θα επιτρέπουν τόσο στη διεύθυνση όσο και στoυς γονείς να παίζουν ένα συμπληρωματικό ρόλο σε σχέση με εκείνο των προπονητών.
Για να δημιουργηθεί ένα καλό κλίμα, στην αρχή κάθε σεζόν πρέπει να διεξάγεται μια συνάντηση με τους προπονητές, τους γονείς και τη διεύθυνση της σχολής, όπου θα παρουσιάζεται το πρόγραμμα κάθε κατηγορίας (ωράριο, προπονήσεις, αγώνες, τουρνουά κ.λπ.) και κυρίως θα ορίζονται οι αρμοδιότητες και τα καθήκοντα του καθενός.
Ο ρόλος του υπεύθυνου της ακαδημίας ποδοσφαίρου
Όπως είδαμε παραπάνω, ο υπεύθυνος της ακαδημίας ποδοσφαίρου αποτελεί την κινητήρια δύναμή της, γιατί καθορίζει την τεχνική πολιτική και τη φιλοσοφία της.
Προκειμένου λοιπόν να είναι απόλυτα διαθέσιμος και για τις τρεις κατηγορίες όταν χρειαστεί, είναι προτιμότερο να μην αναλάβει καμία ομάδα. Έτσι, θα μπορέσει να εκπληρώνει σωστά τα καθήκοντα του που είναι τα εξής:
. Επιλέγει τους κατάλληλους προπονητές για κάθε κατηγορία.
. Από κοινού με τους υπεύθυνους κάθε κατηγορίας καταρτίζει τα ετήσια προγράμματα προπόνησης για τους αρχάριους, προτζούνιορ, τζούνιορ και προπαίδες.
. Οργανώνει προγράμματα πρακτικής εξάσκησης για τις περιόδους των σχολικών διακοπών.
. Κατά τη διάρκεια των προπονήσεων και των αγώνων μεριμνά για την ορθή εφαρμογή της τεχνικής πολιτικής (προπονητικοί κύκλοι, τεστ κ.λπ.).
. Οργανώνει σε τακτά διαστήματα τεχνικές συναντήσεις με τους προπονητές, με σκοπό τη βελτίωση της τεχνικής τους κατάρτισης και την αξιολόγηση της προόδου των παικτών.
. Αντικαθιστά τον τεχνικό υπεύθυνο του σωματείου στο ποδόσφαιρο με ολιγομελείς ομάδες.
Ο ρόλος του υπεύθυνου κατηγορίας
Ο ρόλος του υπεύθυνου κατηγορίας είναι πολύ σημαντικός στο τεχνικό οργανόγραμμα, γιατί αντικαθιστά τον υπεύθυνο της ακαδημίας. Πολύ συχνά τη θέση αυτή καταλαμβάνει ο προπονητής της καλύτερης ομάδας.
Τα καθήκοντα του υπεύθυνου κατηγορίας είναι τα εξής:
. Προσπαθεί να ενδυναμώσει την κατηγορία του.
. Εφαρμόζει την τεχνική πολιτική (προπονητικούς κύκλους, τεστ κ.λπ.).
. Παρακολουθεί από κοντά την πρόοδο των παικτών.
. Αντιμετωπίζει τυχόν προβλήματα που προκύπτουν στην κατηγορία του (συνήθως σε σχέση με τους γονείς).
. Διαμορφώνει το πρόγραμμα των τουρνουά, των φιλικών αγώνων κ.λ.π.
Ο ρόλος του προπονητή ομάδας ποδοσφαίρου με μικρό αριθμό παικτών
Κατ΄ αρχήν, ο προπονητής μιας ποδοσφαιρικής ομάδας με μικρό αριθμό παικτών πρέπει να γνωρίζει καλά τις σωματικές, φυσιολογικές και πνευματικές δυνατότητες των παιδιών της ομάδας του.
Έτσι θα μπορέσει να διαμορφώσει τις κατάλληλες προπονητικές μονάδες και να προσαρμόσει ανάλογα τις παιδαγωγικές παρεμβάσεις του.
Επίσης, ο προπονητής πρέπει να είναι αψεγάδιαστος και δίκαιος, καθώς κάθε ομάδα έχει ως πρότυπο συμπεριφοράς τον προπονητή της.
Μέσω της συμπεριφοράς του μπορεί να αναπτύξει μια φιλοσοφία που ευνοεί την πρόοδο
και την ανάπτυξη των παιδιών.
Είναι χρέος του να μεταδώσει αυτή τη φιλοσοφία τόσο στη διεύθυνση της σχολής όσο και στους γονείς των παιδιών, ώστε στους αγώνες να έχουν όλοι θετική συμπεριφορά
Τα καθήκοντα του προπονητή κατά την προπόνηση είναι τα εξής:
. Καταρτίζει την προπονητική μονάδα.
. Πρέπει να βρίσκεται τουλάχιστον μισή ώρα πριν από την προπόνηση στο γήπεδο, για να
υποδεχθεί τους παίκτες και να ετοιμάσει τον απαιτούμενο εξοπλισμό.
. Έχει γραπτό σχέδιο της προπονητικής μονάδας.
. Ελέγχει εάν όλοι οι παίκτες διαθέτουν τον απαραίτητο εξοπλισμό (επικαλαμίδες, ειδικά
παπούτσια κ.λπ.).
. Προτού ξεκινήσουν παρουσιάζει επιγραμματικά την προπονητική μονάδα στα παιδιά.
. Εξηγεί τις ασκήσεις απλά και παραστατικά.
. Δείχνει ο ίδιος τις ασκήσεις ή αναθέτει την επίδειξή τους σε κάποιον από τους παίκτες. . .Εμψυχώνει την προπονητική μονάδα.
. Διορθώνει τους παίκτες.
. Επιβραβεύει τις επιτυχίες τους.
. Στο τέλος κάθε προπονητικής μονάδας κάνει τον απολογισμό δίνοντας έτσι χρόνο στα παιδιά να χαλαρώσουν.
. Ελέγχει εάν τα παιδιά επιστρέφουν τον εξοπλισμό.
. Ελέγχει (δεν υποχρεώνει) εάν τα παιδιά κάνουν ντους στα αποδυτήρια.
. Αποχωρεί μόνο όταν φύγει και ο τελευταίος παίκτης από το γήπεδο.
Τα καθήκοντα του προπονητή στους αγώνες είναι τα εξής:
. Καλωσορίζει την αντίπαλη ομάδα.
. Ελέγχει εάν οι παίκτες του διαθέτουν τον απαραίτητο εξοπλισμό.
. Πριν τον αγώνα φροντίζει να γίνεται η κατάλληλη προθέρμανση (ασκήσεις με ή χωρίς την
μπάλα).
. Ανακοινώνει τη σύνθεση της ομάδας και δίνει απλές οδηγίες στους παίκτες.
. Κατά τη διάρκεια του αγώνα παρεμβαίνει για να αντικαταστήσει έναν παίκτη, αλλά όχι για
να διευθύνει τον αγώνα.
. Εμψυχώνει τους παίκτες του στις δύσκολες στιγμές.
. Αντικαθιστά τους παίκτες, έτσι ώστε να παίξουν όλοι τουλάχιστον σε ένα ημίχρονο.
. Στο τέλος του αγώνα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, κάθεται κοντά στα παιδιά, για να κάνει τον απολογισμό του αγώνα.
Κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, ο προπονητής ΔΕΝ πρέπει ποτέ:
. Να θεωρεί έναν αγώνα αυτοσκοπό λέγοντας στους παίκτες ότι πρέπει οπωσδήποτε να
κερδίσουν.
. Να χρησιμοποιεί μόνο τους καλύτερους παίκτες.
. Να αμφισβητεί τις αποφάσεις του διαιτητή.
. Να ασχολείται με άλλα πράγματα πλην του αγώνα (γονείς, στελέχη ακαδημίας κ.λπ.).
. Να βγάζει κάποιον από τον αγώνα, επειδή έκανε ένα λάθος.
. Να κατηγορεί τους παίκτες του επειδή χάνουν ή έχασαν.
Ο ρόλος του αντιπροσώπου της ακαδημίας ποδοσφαίρου
Συχνά ο αντιπρόσωπος της ακαδημίας είναι γονέας ενός παιδιού που αποφάσισε να συμμετέχει στην οργάνωση της ακαδημίας συνοδεύοντας τις ομάδες στους εβδομαδιαίους αγώνες.
Πρόκειται για ένα δύσκολο ρόλο, γιατί αυτός που θα τον αναλάβει πρέπει να αποστασιοποιηθεί από τη συγγενική σχέση που έχει με το παιδί του και να τον βλέπει ως έναν παίκτη (δηλαδή να μη θεωρεί ότι το παιδί του είναι ο καλύτερος παίκτης!).
Ο ρόλος του αντιπροσώπου είναι πολύ σημαντικός για μια ακαδημία ποδοσφαίρου, γιατί χωρίς αυτόν δεν μπορεί να επιβιώσει
Εκτός από τα καθήκοντα που του ανατίθενται (συνοδεία, διαιτησία, συμπλήρωση του φύλλου αγώνα κ.λπ.), ο αντιπρόσωπος πρέπει πάνω απ' όλα να βρίσκεται κοντά στα παιδιά και να συμπληρώνει τον προπονητή στην αποστολή του (ο ρόλος του είναι εκπαιδευτικός).
Γι' αυτό, ο αντιπρόσωπος πρέπει να είναι απόλυτα εξοικειωμένος με ολιγομελείς ομάδες και με το πνεύμα του ποδοσφαίρου, έτσι ώστε η στάση του τόσο μέσα όσο και έξω από το γήπεδo να ευνοεί την ανάπτυξη των παιδιών.
Πολύ συχνά το πνεύμα αντιλογίας και αμφισβήτησης των παιδιών οφείλεται σε ανάρμοστη συμπεριφoρά του αντιπροσώπου ή των προπονητών που αποτελούν πρότυπό τους.
Ο ρόλος των γονιών
Σήμερα η παρουσία των γονιών στις δραστηριότητες ενός σωματείου περιορίζεται ολοένα και περισσότερo. Σε ορισμένες περιοχές μάλιστα είναι ανύπαρκτη.
Από την άλλη πλευρά, τα σωματεία χρειάζονται ολοένα και περισσότερους εθελοντές, προκειμένoυ να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν.
Συχνά ζητείται από τους γονείς να προσφέρουν τα οχήματά τους, προκειμένου να διευκολυνθούν οι μετακινήσεις της ομάδας.
Γι΄ αυτόν το λόγο, στην αρχή κάθε σεζόν το σωματείο οφείλει να ενημερώνει τους γονείς σχετικά με τις δραστηριότητες και τη λειτουργία του και σχετικά με τη στάση που πρέπει να τηρούν στην προπόνηση και στους αγώνες.
Η συμπεριφορά τους πρέπει να είναι πάντα υποδειγματική, καθώς από τη στιγμή που συνοδεύουν τα παιδιά αντιπροσωπεύουν το σωματείο.
Η φιλοσοφία που πρέπει να αναπτυχθεί και να επικρατεί σε μια ακαδημία ποδοσφαίρου
Αξίζει να σημειωθεί ότι το ποδόσφαιρο με ολιγομελείς ομάδες είναι μια ιδιαίτερη μορφή ποδοσφαίρου που απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό. Γι' αυτό δεν πρέπει να αντιλαμβανόμαστε το ποδόσφαιρο των παιδιών όπως αυτό των ενηλίκων.Αυτή η μορφή ποδοσφαίρου ενδείκνυται για την εξοικείωση των αρχαρίων και την εκμάθηση του ποδοσφαίρου από τα παιδιά προτείνοντάς τους διάφορες καταστάσεις παιχνιδιών σε γήπεδο προσαρμοσμένο στις δυνατότητές τους.
Πρόκειται για μια μορφή εκμάθησης με παιγνιώδη μορφή και έναν τρόπο εκπαίδευσης που βασίζεται σε συγκεκριμένους κανόνες, οι οποίοι προσβλέπουν στην εκπαίδευση των παικτών στον τομέα της τεχνικής, της τακτικής και της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Μέσω της ευχαρίστησης και της διασκέδασης που προσφέρει στα παιδιά το ποδόσφαιρο
με ολιγομελείς ομάδες συμβάλει στην ανάπτυξή τους και την πρόοδό τους.
Ως εκ τούτου, οι ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις του Σαββατοκύριακου (προκριματικοί, τουρνουά ή κύπελλο) πρέπει να θεωρούνται ως παιχνίδια και τα αποτελέσματά τους να είναι δευτερεύουσας σημασίας (μετράει η συμμετοχή και όχι το αποτέλεσμα).
Δε χρειάζεται, λοιπόν, να δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο διαγωνιστικό χαρακτήρα του αγώνα, καθώς ούτως ή άλλως τα παιδιά θέλουν πάντα να κερδίζουν και να είναι τα καλύτερα.
Κατά συνέπεια, η φιλοσοφία που θα αναπτύξει μια ακαδημία ποδοσφαίρου είναι αναμφισβήτητα σημαντική, αλλά και οι άνθρωποι που τη στελεχώνουν παίζουν προεξέχοντα ρόλο.
Οι δυνατότητες υποδοχής και ο εξοπλισμός
Για τη σωστή λειτουργία όλων των κατηγοριών ο αριθμός των παιδιών που γίνονται δεκτά
στην αρχή κάθε σεζόν εξαρτάται από:
. τον αριθμό των προπονητών και των στελεχών διεύθυνσης,
. τη χωρητικότητα των εγκαταστάσεων (γήπεδο, αποδυτήρια κ.λπ.),
. το διαθέσιμο εξοπλισμό.
Οι προπονητέςΓια την αποτελεσματικότερη προπόνηση των νεαρών παικτών συνιστάται:
. 1 προπονητής/10 παίκτες στην κατηγορία των αρχαρίων.
. 1 προπονητής/12 παίκτες στην κατηγορία των προτζούνιορ.
. 1 προπονητής/14 παίκτες στην κατηγορία των τζούνιορ.
. 1 προπονητής/16 παίκτες στην κατηγορία των προπαίδων.
Στους αγώνες οι παίκτες πρέπει να συνοδεύονται από δυο στελέχη της διεύθυνσης της ακαδημίας, έτσι ώστε ο προπονητής να μπορεί να ασχολείται μόνο με την ομάδα.
Οι εγκαταστάσειςΜια από τις βασικότερες υποχρεώσεις του ποδοσφαιρικού σωματείου είναι να υποδέχεται τα παιδιά με τέτοιον τρόπο που να θέλουν να έρχονται στο γήπεδο.
Οι εγκαταστάσεις πρέπει να περιλαμβάνουν άνετα αποδυτήρια με ντους, καλά συντηρημένα γήπεδα και μια αίθουσα για τις ενημερωτικές συναντήσεις με τους γονείς και τα σνακ των παιδιών.
Πάνω από όλα όμως ένα ποδοσφαιρικό σωματείο πρέπει να παρέχει άριστες συνθήκες προπόνησης. .
Σ' αυτό το πλαίσιο η σωστή κατανομή των γηπέδων θα επιτρέψει στους προπονητές να διαθέτουν το κατάλληλο γήπεδο για κάθε ομάδα και κάθε προπονητικό πρόγραμμα.
Για παράδειγμα, όσον αφορά στους αρχάριους, να προτιμάτε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου με πολύ χώρο , που θα είναι κατάλληλο για τις διάφορες ασκήσεις.
Αντίστοιχα, για την προπόνηση των προτζούνιορ και τζούνιορ ενδείκνυται η χρήση μισού γηπέδου ποδοσφαίρου με 7-9 παίκτες.
Για τους προπαίδες προτείνεται η χρήση ολόκληρου γηπέδου 11 παικτών.
Ο υλικός εξοπλισμόςΤα σωματεία πρέπει να μη διστάζουν να επενδύουν στον απαιτούμενο εξοπλισμό, καθώς αυτός παίζει καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία της εκπαίδευσης.
Έτσι, κάθε ακαδημία ποδοσφαίρου πρέπει να διαθέτει επαρκή αριθμό μπαλών (μια για κάθε παίκτη), όπως και φανέλες, εμπόδια, πιατάκια, στεφάνια και σχοινάκια γυμναστικής, που είναι απαραίτητα για την πρόοδο των νεαρών παικτών.
Αριθμός προπονητικών μονάδων ανά κατηγορία
Ο αριθμός των εβδομαδιαίων προπονήσεων εξαρτάται από τα διαθέσιμα γήπεδα και αποδυτήρια.
Όσον αφορά στους αρχάριους, συνιστούνται δύο προπονητικές μονάδες την εβδομάδα
Στις κατηγορίες των προτζούνιορ και τζούνιορ εκτός από τους αγώνες που διεξάγονται τα Σαββατοκύριακα, ενδείκνυνται δυο προπονητικές μονάδες την εβδομάδα.
Για τους προπαίδες συστήνονται τρεις προπονητικές μονάδες και ένας αγώνας.
Πηγή: C.Cattenoy-F.Gil ''Ποδόσφαιρο για μικρές ηλικίες''
Λόγω της παραπάνω διαπίστωσης είναι έντονη η ανάγκη για δημιουργία μιας ακαδημίας ποδοσφαίρoυ που απευθύνεται στις κατηγορίες των αρχαρίων, προτζούνιορ, τζούνιορ και προπαίδων.
Η ακαδημία προσφέρει τις ιδανικές συνθήκες για να μάθουν οι νεαροί ποδοσφαιριστές τις τεxνικές και τακτικές του ποδοσφαίρου παρέχοντάς τους συγχρόνως αθλητική και κοινωνική παιδεία.
Φυσικά, για όλα αυτά απαιτούνται επιδέξιοι προπονητές και προγράμματα προπόνησης σχεδιασμένα γι' αυτές τις ηλικίες.
Η λειτουργία μιας ακαδημίας ποδοσφαίρου
Για τη σωστή λειτουργία μιας ακαδημίας ποδοσφαίρου απαιτούνται τα εξής:
. Αθλητικό σχέδιο με σαφώς καθορισμένους γενικούς στόχους,
. Στελέχωση από ανθρώπους που μπορούν να συμβάλουν στην επίτευξη των στόχων,
. Ανάπτυξη μιας φιλοσοφίας,
.Υποδομή υποδοχής και διδακτικό υλικό,
. Πρόγραμμα εβδομαδιαίων προπονήσεων.
Οι στόχοι της ακαδημίας ποδοσφαίρου
Παρακάτω παρατίθενται τρεις γενικοί στόχοι που πρέπει να χρησιμεύουν ως σημείο αναφοράς για τους προπονητές και τη διεύθυνση μιας ακαδημίας ποδοσφαίρου.
1. Υποδεχτείτε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα παιδιά που επιθυμούν να μάθουν ποδόσφαιρο παρέχοντάς τους προπονήσεις και προπονητές υψηλής ποιότητας.
Η υποδοxή και οι καλοί προπονητές ενός σωματείου αποτελούν βασικές προϋποθέσεις, για να νιώσουν οι νεαροί παίκτες άνετα και να θέλουν να παραμείνουν στις τάξεις του.
2. Εκπαιδεύστε τους νεαρούς παίκτες παρέχοντάς τους καλές τεχνικές γνώσεις, γερές βάσεις όσον αφορά στις τακτικές και μια φιλοσοφία που βασίζεται στην επιθυμία να γίνονται συνεχώς καλύτεροι.
Αυτός ο στόxoς είναι σημαντικός για ένα σωματείο, γιατί εάν διαθέτει μια καλή ακαδημία ποδοσφαίρου, μπορεί να τροφοδοτεί συστηματικά τις άλλες κατηγορίες του με καλούς παίκτες.
3. Προσφέρετε στα μικρά παιδιά μια αθλητική παιδεία που βασίζεται στην ευγένεια, το σεβασμό και το ΄΄ευ αγωνίζεσθαι΄΄.
Η εκπαίδευση που λαμβάνουν τα παιδιά στo σωματείο είναι σημαντική, γιατί καθορίζει τον τρόπο συμπεριφοράς τους, καθώς τους διδάσκει κανόνες για τη ζωή.
Η στελέχωση μιας ακαδημίας ποδοσφαίρου
Για να λειτουργεί αποτελεσματικά η ακαδημία ποδοσφαίρου πρέπει να διευθύνεται από
έναν υπεύθυνο που θα είναι επιφορτισμένος με την τεχνική οργάνωσή της.
Προκειμένου να πετύχει το στόxo του, ο υπεύθυνος της ακαδημίας πρέπει να περιβάλλεται από μια παιδαγωγική ομάδα που απαρτίζεται από ικανούς προπονητές με εξειδίκευση στις κατηγορίες στις οποίες απευθύνονται
Επιπλέον, ο υπεύθυνος της ακαδημίας πρέπει να αναπτύξει μια φιλοσοφία και μια δυναμική που θα επιτρέπουν τόσο στη διεύθυνση όσο και στoυς γονείς να παίζουν ένα συμπληρωματικό ρόλο σε σχέση με εκείνο των προπονητών.
Για να δημιουργηθεί ένα καλό κλίμα, στην αρχή κάθε σεζόν πρέπει να διεξάγεται μια συνάντηση με τους προπονητές, τους γονείς και τη διεύθυνση της σχολής, όπου θα παρουσιάζεται το πρόγραμμα κάθε κατηγορίας (ωράριο, προπονήσεις, αγώνες, τουρνουά κ.λπ.) και κυρίως θα ορίζονται οι αρμοδιότητες και τα καθήκοντα του καθενός.
Ο ρόλος του υπεύθυνου της ακαδημίας ποδοσφαίρου
Όπως είδαμε παραπάνω, ο υπεύθυνος της ακαδημίας ποδοσφαίρου αποτελεί την κινητήρια δύναμή της, γιατί καθορίζει την τεχνική πολιτική και τη φιλοσοφία της.
Προκειμένου λοιπόν να είναι απόλυτα διαθέσιμος και για τις τρεις κατηγορίες όταν χρειαστεί, είναι προτιμότερο να μην αναλάβει καμία ομάδα. Έτσι, θα μπορέσει να εκπληρώνει σωστά τα καθήκοντα του που είναι τα εξής:
. Επιλέγει τους κατάλληλους προπονητές για κάθε κατηγορία.
. Από κοινού με τους υπεύθυνους κάθε κατηγορίας καταρτίζει τα ετήσια προγράμματα προπόνησης για τους αρχάριους, προτζούνιορ, τζούνιορ και προπαίδες.
. Οργανώνει προγράμματα πρακτικής εξάσκησης για τις περιόδους των σχολικών διακοπών.
. Κατά τη διάρκεια των προπονήσεων και των αγώνων μεριμνά για την ορθή εφαρμογή της τεχνικής πολιτικής (προπονητικοί κύκλοι, τεστ κ.λπ.).
. Οργανώνει σε τακτά διαστήματα τεχνικές συναντήσεις με τους προπονητές, με σκοπό τη βελτίωση της τεχνικής τους κατάρτισης και την αξιολόγηση της προόδου των παικτών.
. Αντικαθιστά τον τεχνικό υπεύθυνο του σωματείου στο ποδόσφαιρο με ολιγομελείς ομάδες.
Ο ρόλος του υπεύθυνου κατηγορίας
Ο ρόλος του υπεύθυνου κατηγορίας είναι πολύ σημαντικός στο τεχνικό οργανόγραμμα, γιατί αντικαθιστά τον υπεύθυνο της ακαδημίας. Πολύ συχνά τη θέση αυτή καταλαμβάνει ο προπονητής της καλύτερης ομάδας.
Τα καθήκοντα του υπεύθυνου κατηγορίας είναι τα εξής:
. Προσπαθεί να ενδυναμώσει την κατηγορία του.
. Εφαρμόζει την τεχνική πολιτική (προπονητικούς κύκλους, τεστ κ.λπ.).
. Παρακολουθεί από κοντά την πρόοδο των παικτών.
. Αντιμετωπίζει τυχόν προβλήματα που προκύπτουν στην κατηγορία του (συνήθως σε σχέση με τους γονείς).
. Διαμορφώνει το πρόγραμμα των τουρνουά, των φιλικών αγώνων κ.λ.π.
Ο ρόλος του προπονητή ομάδας ποδοσφαίρου με μικρό αριθμό παικτών
Κατ΄ αρχήν, ο προπονητής μιας ποδοσφαιρικής ομάδας με μικρό αριθμό παικτών πρέπει να γνωρίζει καλά τις σωματικές, φυσιολογικές και πνευματικές δυνατότητες των παιδιών της ομάδας του.
Έτσι θα μπορέσει να διαμορφώσει τις κατάλληλες προπονητικές μονάδες και να προσαρμόσει ανάλογα τις παιδαγωγικές παρεμβάσεις του.
Επίσης, ο προπονητής πρέπει να είναι αψεγάδιαστος και δίκαιος, καθώς κάθε ομάδα έχει ως πρότυπο συμπεριφοράς τον προπονητή της.
Μέσω της συμπεριφοράς του μπορεί να αναπτύξει μια φιλοσοφία που ευνοεί την πρόοδο
και την ανάπτυξη των παιδιών.
Είναι χρέος του να μεταδώσει αυτή τη φιλοσοφία τόσο στη διεύθυνση της σχολής όσο και στους γονείς των παιδιών, ώστε στους αγώνες να έχουν όλοι θετική συμπεριφορά
Τα καθήκοντα του προπονητή κατά την προπόνηση είναι τα εξής:
. Καταρτίζει την προπονητική μονάδα.
. Πρέπει να βρίσκεται τουλάχιστον μισή ώρα πριν από την προπόνηση στο γήπεδο, για να
υποδεχθεί τους παίκτες και να ετοιμάσει τον απαιτούμενο εξοπλισμό.
. Έχει γραπτό σχέδιο της προπονητικής μονάδας.
. Ελέγχει εάν όλοι οι παίκτες διαθέτουν τον απαραίτητο εξοπλισμό (επικαλαμίδες, ειδικά
παπούτσια κ.λπ.).
. Προτού ξεκινήσουν παρουσιάζει επιγραμματικά την προπονητική μονάδα στα παιδιά.
. Εξηγεί τις ασκήσεις απλά και παραστατικά.
. Δείχνει ο ίδιος τις ασκήσεις ή αναθέτει την επίδειξή τους σε κάποιον από τους παίκτες. . .Εμψυχώνει την προπονητική μονάδα.
. Διορθώνει τους παίκτες.
. Επιβραβεύει τις επιτυχίες τους.
. Στο τέλος κάθε προπονητικής μονάδας κάνει τον απολογισμό δίνοντας έτσι χρόνο στα παιδιά να χαλαρώσουν.
. Ελέγχει εάν τα παιδιά επιστρέφουν τον εξοπλισμό.
. Ελέγχει (δεν υποχρεώνει) εάν τα παιδιά κάνουν ντους στα αποδυτήρια.
. Αποχωρεί μόνο όταν φύγει και ο τελευταίος παίκτης από το γήπεδο.
Τα καθήκοντα του προπονητή στους αγώνες είναι τα εξής:
. Καλωσορίζει την αντίπαλη ομάδα.
. Ελέγχει εάν οι παίκτες του διαθέτουν τον απαραίτητο εξοπλισμό.
. Πριν τον αγώνα φροντίζει να γίνεται η κατάλληλη προθέρμανση (ασκήσεις με ή χωρίς την
μπάλα).
. Ανακοινώνει τη σύνθεση της ομάδας και δίνει απλές οδηγίες στους παίκτες.
. Κατά τη διάρκεια του αγώνα παρεμβαίνει για να αντικαταστήσει έναν παίκτη, αλλά όχι για
να διευθύνει τον αγώνα.
. Εμψυχώνει τους παίκτες του στις δύσκολες στιγμές.
. Αντικαθιστά τους παίκτες, έτσι ώστε να παίξουν όλοι τουλάχιστον σε ένα ημίχρονο.
. Στο τέλος του αγώνα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, κάθεται κοντά στα παιδιά, για να κάνει τον απολογισμό του αγώνα.
Κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, ο προπονητής ΔΕΝ πρέπει ποτέ:
. Να θεωρεί έναν αγώνα αυτοσκοπό λέγοντας στους παίκτες ότι πρέπει οπωσδήποτε να
κερδίσουν.
. Να χρησιμοποιεί μόνο τους καλύτερους παίκτες.
. Να αμφισβητεί τις αποφάσεις του διαιτητή.
. Να ασχολείται με άλλα πράγματα πλην του αγώνα (γονείς, στελέχη ακαδημίας κ.λπ.).
. Να βγάζει κάποιον από τον αγώνα, επειδή έκανε ένα λάθος.
. Να κατηγορεί τους παίκτες του επειδή χάνουν ή έχασαν.
Ο ρόλος του αντιπροσώπου της ακαδημίας ποδοσφαίρου
Συχνά ο αντιπρόσωπος της ακαδημίας είναι γονέας ενός παιδιού που αποφάσισε να συμμετέχει στην οργάνωση της ακαδημίας συνοδεύοντας τις ομάδες στους εβδομαδιαίους αγώνες.
Πρόκειται για ένα δύσκολο ρόλο, γιατί αυτός που θα τον αναλάβει πρέπει να αποστασιοποιηθεί από τη συγγενική σχέση που έχει με το παιδί του και να τον βλέπει ως έναν παίκτη (δηλαδή να μη θεωρεί ότι το παιδί του είναι ο καλύτερος παίκτης!).
Ο ρόλος του αντιπροσώπου είναι πολύ σημαντικός για μια ακαδημία ποδοσφαίρου, γιατί χωρίς αυτόν δεν μπορεί να επιβιώσει
Εκτός από τα καθήκοντα που του ανατίθενται (συνοδεία, διαιτησία, συμπλήρωση του φύλλου αγώνα κ.λπ.), ο αντιπρόσωπος πρέπει πάνω απ' όλα να βρίσκεται κοντά στα παιδιά και να συμπληρώνει τον προπονητή στην αποστολή του (ο ρόλος του είναι εκπαιδευτικός).
Γι' αυτό, ο αντιπρόσωπος πρέπει να είναι απόλυτα εξοικειωμένος με ολιγομελείς ομάδες και με το πνεύμα του ποδοσφαίρου, έτσι ώστε η στάση του τόσο μέσα όσο και έξω από το γήπεδo να ευνοεί την ανάπτυξη των παιδιών.
Πολύ συχνά το πνεύμα αντιλογίας και αμφισβήτησης των παιδιών οφείλεται σε ανάρμοστη συμπεριφoρά του αντιπροσώπου ή των προπονητών που αποτελούν πρότυπό τους.
Ο ρόλος των γονιών
Σήμερα η παρουσία των γονιών στις δραστηριότητες ενός σωματείου περιορίζεται ολοένα και περισσότερo. Σε ορισμένες περιοχές μάλιστα είναι ανύπαρκτη.
Από την άλλη πλευρά, τα σωματεία χρειάζονται ολοένα και περισσότερους εθελοντές, προκειμένoυ να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν.
Συχνά ζητείται από τους γονείς να προσφέρουν τα οχήματά τους, προκειμένου να διευκολυνθούν οι μετακινήσεις της ομάδας.
Γι΄ αυτόν το λόγο, στην αρχή κάθε σεζόν το σωματείο οφείλει να ενημερώνει τους γονείς σχετικά με τις δραστηριότητες και τη λειτουργία του και σχετικά με τη στάση που πρέπει να τηρούν στην προπόνηση και στους αγώνες.
Η συμπεριφορά τους πρέπει να είναι πάντα υποδειγματική, καθώς από τη στιγμή που συνοδεύουν τα παιδιά αντιπροσωπεύουν το σωματείο.
Η φιλοσοφία που πρέπει να αναπτυχθεί και να επικρατεί σε μια ακαδημία ποδοσφαίρου
Αξίζει να σημειωθεί ότι το ποδόσφαιρο με ολιγομελείς ομάδες είναι μια ιδιαίτερη μορφή ποδοσφαίρου που απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό. Γι' αυτό δεν πρέπει να αντιλαμβανόμαστε το ποδόσφαιρο των παιδιών όπως αυτό των ενηλίκων.Αυτή η μορφή ποδοσφαίρου ενδείκνυται για την εξοικείωση των αρχαρίων και την εκμάθηση του ποδοσφαίρου από τα παιδιά προτείνοντάς τους διάφορες καταστάσεις παιχνιδιών σε γήπεδο προσαρμοσμένο στις δυνατότητές τους.
Πρόκειται για μια μορφή εκμάθησης με παιγνιώδη μορφή και έναν τρόπο εκπαίδευσης που βασίζεται σε συγκεκριμένους κανόνες, οι οποίοι προσβλέπουν στην εκπαίδευση των παικτών στον τομέα της τεχνικής, της τακτικής και της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Μέσω της ευχαρίστησης και της διασκέδασης που προσφέρει στα παιδιά το ποδόσφαιρο
με ολιγομελείς ομάδες συμβάλει στην ανάπτυξή τους και την πρόοδό τους.
Ως εκ τούτου, οι ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις του Σαββατοκύριακου (προκριματικοί, τουρνουά ή κύπελλο) πρέπει να θεωρούνται ως παιχνίδια και τα αποτελέσματά τους να είναι δευτερεύουσας σημασίας (μετράει η συμμετοχή και όχι το αποτέλεσμα).
Δε χρειάζεται, λοιπόν, να δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο διαγωνιστικό χαρακτήρα του αγώνα, καθώς ούτως ή άλλως τα παιδιά θέλουν πάντα να κερδίζουν και να είναι τα καλύτερα.
Κατά συνέπεια, η φιλοσοφία που θα αναπτύξει μια ακαδημία ποδοσφαίρου είναι αναμφισβήτητα σημαντική, αλλά και οι άνθρωποι που τη στελεχώνουν παίζουν προεξέχοντα ρόλο.
Οι δυνατότητες υποδοχής και ο εξοπλισμός
Για τη σωστή λειτουργία όλων των κατηγοριών ο αριθμός των παιδιών που γίνονται δεκτά
στην αρχή κάθε σεζόν εξαρτάται από:
. τον αριθμό των προπονητών και των στελεχών διεύθυνσης,
. τη χωρητικότητα των εγκαταστάσεων (γήπεδο, αποδυτήρια κ.λπ.),
. το διαθέσιμο εξοπλισμό.
Οι προπονητέςΓια την αποτελεσματικότερη προπόνηση των νεαρών παικτών συνιστάται:
. 1 προπονητής/10 παίκτες στην κατηγορία των αρχαρίων.
. 1 προπονητής/12 παίκτες στην κατηγορία των προτζούνιορ.
. 1 προπονητής/14 παίκτες στην κατηγορία των τζούνιορ.
. 1 προπονητής/16 παίκτες στην κατηγορία των προπαίδων.
Στους αγώνες οι παίκτες πρέπει να συνοδεύονται από δυο στελέχη της διεύθυνσης της ακαδημίας, έτσι ώστε ο προπονητής να μπορεί να ασχολείται μόνο με την ομάδα.
Οι εγκαταστάσειςΜια από τις βασικότερες υποχρεώσεις του ποδοσφαιρικού σωματείου είναι να υποδέχεται τα παιδιά με τέτοιον τρόπο που να θέλουν να έρχονται στο γήπεδο.
Οι εγκαταστάσεις πρέπει να περιλαμβάνουν άνετα αποδυτήρια με ντους, καλά συντηρημένα γήπεδα και μια αίθουσα για τις ενημερωτικές συναντήσεις με τους γονείς και τα σνακ των παιδιών.
Πάνω από όλα όμως ένα ποδοσφαιρικό σωματείο πρέπει να παρέχει άριστες συνθήκες προπόνησης. .
Σ' αυτό το πλαίσιο η σωστή κατανομή των γηπέδων θα επιτρέψει στους προπονητές να διαθέτουν το κατάλληλο γήπεδο για κάθε ομάδα και κάθε προπονητικό πρόγραμμα.
Για παράδειγμα, όσον αφορά στους αρχάριους, να προτιμάτε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου με πολύ χώρο , που θα είναι κατάλληλο για τις διάφορες ασκήσεις.
Αντίστοιχα, για την προπόνηση των προτζούνιορ και τζούνιορ ενδείκνυται η χρήση μισού γηπέδου ποδοσφαίρου με 7-9 παίκτες.
Για τους προπαίδες προτείνεται η χρήση ολόκληρου γηπέδου 11 παικτών.
Ο υλικός εξοπλισμόςΤα σωματεία πρέπει να μη διστάζουν να επενδύουν στον απαιτούμενο εξοπλισμό, καθώς αυτός παίζει καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία της εκπαίδευσης.
Έτσι, κάθε ακαδημία ποδοσφαίρου πρέπει να διαθέτει επαρκή αριθμό μπαλών (μια για κάθε παίκτη), όπως και φανέλες, εμπόδια, πιατάκια, στεφάνια και σχοινάκια γυμναστικής, που είναι απαραίτητα για την πρόοδο των νεαρών παικτών.
Αριθμός προπονητικών μονάδων ανά κατηγορία
Ο αριθμός των εβδομαδιαίων προπονήσεων εξαρτάται από τα διαθέσιμα γήπεδα και αποδυτήρια.
Όσον αφορά στους αρχάριους, συνιστούνται δύο προπονητικές μονάδες την εβδομάδα
Στις κατηγορίες των προτζούνιορ και τζούνιορ εκτός από τους αγώνες που διεξάγονται τα Σαββατοκύριακα, ενδείκνυνται δυο προπονητικές μονάδες την εβδομάδα.
Για τους προπαίδες συστήνονται τρεις προπονητικές μονάδες και ένας αγώνας.
Πηγή: C.Cattenoy-F.Gil ''Ποδόσφαιρο για μικρές ηλικίες''
Πέμπτη, 19 Ιουνίου 2008
Yπερπήδηση Ηλικιών στο Παιδικό Ποδόσφαιρο
Ένα πολύ σοβαρό θέμα που αντιμετωπίζουν οι προπονητές ακαδημιών είναι η υπερπήδηση ηλικιών ανάμεσα στις διάφορες ηλικιακές κατηγορίες. Φυσικά εννοώ να χρησιμοποιούνται παιδιά μικρότερης ηλικίας σε αγωνιστικά τμήματα της επόμενης ηλικίας και όχι το θλιβερό φαινόμενο να χρησιμοποιεί κάποιος μεγαλύτερα παιδιά σε τμήματα μικρότερης ηλικίας σε παιχνίδια με σκοπό να κλέψει το αποτέλεσμα!
Αντιμετώπισα αυτό το πρόβλημα και θα αναφέρω τις σκέψεις-απόψεις-αποφάσεις μου όσο αφορά στην αντιμετώπισή του.
Κατ’ αρχάς τα όρια ηλικιών δεν είναι τα ίδια σε όλους τους νομούς της χώρας.
Στα Χανιά που είμαι εγώ, θα έχουμε από την ΕΠΣΧανίων,
τον παρακάτω διαχωρισμό την επόμενη περίοδο 2008-09:
Β΄ ομάδα (παιδικό πρωτάθλημα) γεν.1992-94
Προπαιδικό πρωτάθλημα: γεν.1995-96
Πρωτάθλημα Τζούνιορ : γεν.1997-98
Πρωτάθλημα Προτζούνιορ: γεν.1999-00
Σε κάθε τμήμα σίγουρα υπάρχουν παιδιά που ξεχωρίζουν, είτε λόγω ταλέντου, είτε λόγω σωματότυπου. Είναι εύκολο να διακρίνει κανείς αυτά τα παιδιά καθώς ειδικά στις μικρότερες ηλικίες, μπορούν πολλές φορές να κάνουν ότι θέλουν στον αγωνιστικό χώρο(περνάνε όποιον βλέπουν μπροστά τους δίχως πρόβλημα, προσποιούνται, σκοράρουν κατά βούληση, μπορούν μόνα τους να πάρουν ένα παιχνίδι). Το πρόβλημα είναι κάνουμε καλό σε ένα παιδί όταν το αφήσουμε να λειτουργεί με αυτό τον τρόπο; Φυσικά σε αυτές τις ηλικίες-ειδικά τζούνιορ και προτζούνιορ-αφήνουμε το ελεύθερο παιχνίδι, χωρίς πολλές παρεμβάσεις και τακτική αυστηρότητα. Τι γίνεται λοιπόν με το παιδί; Πιθανόν υπάρχει ένας πατέρας, που στην συντριπτική πλειοψηφία το θεωρεί νέο Ζιντάν και αυτή του η ‘’διαπίστωση’’περνάει σίγουρα και στο παιδί. Υπάρχει ένας περίγυρος μέσα στην ομάδα που παικταρά το ανεβάζει, παικταρά το κατεβάζει. Το παιδί αντιλαμβάνεται όλα αυτά και γνώμη μου είναι πως δεν του κάνουν καλό.
Αν ένα παιδί κρίνουμε ότι μπορεί σωματικά να ανταγωνιστεί παιδιά μεγαλύτερα τότε γνώμη μου είναι πως πρέπει να το πράξουμε. Μπορούμε να το ξεκινήσουμε από την προπόνηση και σταδιακά να το μεταφέρουμε στον αγώνα. Πρέπει να μιλήσουμε στο παιδί και να του εξηγήσουμε με απλά λόγια ότι αυτό είναι για το καλό του και να το ενθαρρύνουμε αν είναι διστακτικό ή φοβισμένο .Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και με τους γονείς. Φυσικά μιλάμε για την επόμενη χρονολογικά ηλικία και όχι για μεγαλύτερες αποστάσεις, γιατί τίθεται θέμα σωματικής καταπόνησης και τραυματισμών. Η διαφορά μπορεί να είναι από μήνα έως και δύο χρόνια βέβαια π.χ. παιδί γεν.Ιαν.1996 να μπει σε τμήμα 1994-95. Με κάποια παιδιά θα το χωρίζει ένας μήνας (γεν. Δεκ.1995) με κάποια άλλα (γεν.Ιαν.1994) δύο χρόνια. Βέβαια αν έχουμε τμήματα ανά έτος η διαφορά περιορίζεται σημαντικά.
Όσο τα παιδιά μεγαλώνουν είναι πιο εύκολο να γίνει αυτή η διαδικασία, καθώς δυναμώνουν περισσότερο. Παιδιά του προπαιδικού στο 2ο έτος άνετα μπορούν να ανέβουν στο παιδικό. Η τακτική αυτή από όσα γνωρίζω ακολουθείται και σε ακαδημίες μεγάλων ομάδων, που διαθέτουν την επιστημονική τεχνογνωσία, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Χαρακτηριστική είναι και μια δήλωση που έχει κάνει ο Μέσι σε μία συνέντευξη του :’’ δεν με προβληματίζει το γεγονός πως σε τόσο μικρή ηλικία, βρέθηκα στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα. Πάντα οι προπονητές μου με χρησιμοποιούσαν σε τμήματα με μεγαλύτερα παιδιά και έχω συνηθίσει…’’!
Ο εκάστοτε προπονητής, λαμβάνοντας υπόψη το ταλέντο, το σωματότυπο και τα χαρακτηριστικά του κάθε παιδιού, βασιζόμενος στη διαίσθηση και την εμπειρία του, πρέπει-προσωπική άποψη- να επιδιώκει τα παιδιά-ταλέντα, τα προχωρημένα παιδιά να ανεβαίνουν ένα ‘’σκαλί’’ πιο πάνω και να συναγωνίζονται μεγαλύτερα παιδιά. Ο συναγωνισμός τους κάνει καλό καθώς τα βάζει στη διαδικασία να προσπαθήσουν περισσότερο για να τα καταφέρουν και δεν τα αφήνει να πέσουν στην παγίδα του νέου Ροναλντίνιο! Πολλά από αυτά τα παιδιά επίσης, βαριούνται στην προπόνηση καθώς οι ασκήσεις και οι μονομαχίες τους φαίνονται πολύ εύκολες. Προσοχή ! Δεν εννοώ να μην αφήσουμε τα παιδιά να κάνουν όνειρα, να χαρούν και να απολαύσουν το παιχνίδι. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και να σιγουρευτούμε ότι ανταπεξέρχονται σε αυτή την πρόκληση. Χρειάζεται πάντα η σωστή προπονητική καθοδήγηση, η συζήτηση με τους γονείς και πιθανόν και με τα άλλα παιδιά για να αποδεχτούν αυτές τις ιδιαιτερότητες. Επίσης, χρειάζεται προσοχή στην προπονητική διαδικασία καθώς και εκεί υπάρχουν πιθανά προβλήματα ανισότητας μεταξύ των παιδιών και η μετάβαση πρέπει να είναι ομαλή.
Μπορούμε να το ξεκινήσουμε και μέσα στους κόλπους της ακαδημίας μας σε πρώτη φάση για να δούμε πως λειτουργεί π.χ. σε αγωνιστικό εσωτερικό παιχνίδι Τζούνιορ προσθέτουμε 2 προχωρημένα παιδιά παιδιά Προτζούνιορ ή πραγματοποιούμε εσωτερικό παιχνίδι του μεταξύ Τζούνιορ Β και Προτζούνιορ Α .
Καταλήγοντας, προτρέπω στην πραγματοποίηση της παραπάνω πρακτικής στους συνάδελφους προπονητές. Το παρατηρώ και το τολμώ εδώ και χρόνια, βλέπω και άλλους συναδέλφους να το κάνουν και τα αποτελέσματα είναι μόνο θετικά. Μπορεί έτσι να χάσουμε ένα τίτλο σε ομαδικό επίπεδο αλλά δίνουμε εφόδια σε ένα ταλέντο και πιστεύω σε αυτό τον τρόπο σκέψης. Θα έλεγα επίσης ότι τα πισωγυρίσματα δεν είναι σωστά , δηλαδή δεν πρέπει να κάνουμε κάποια παιδιά μπαλάκι από τμήμα σε τμήμα. Μπορούμε να το εντάξουμε σταδιακά αλλά από την στιγμή που θα σιγουρευτούμε ότι τα καταφέρνουν τα μονιμοποιούμε στο τμήμα που επιλέξαμε. Δηλαδή θα είναι λάθος, σε ένα δύσκολο παιχνίδι να τα καλέσουμε πίσω για να ‘’κερδίσουμε’’. Υποτιμούμε έτσι τα άλλα παιδιά και δεν τους δίνουμε το κίνητρο να προσπαθήσουν να γίνουν καλύτερα.
Αντιμετώπισα αυτό το πρόβλημα και θα αναφέρω τις σκέψεις-απόψεις-αποφάσεις μου όσο αφορά στην αντιμετώπισή του.
Κατ’ αρχάς τα όρια ηλικιών δεν είναι τα ίδια σε όλους τους νομούς της χώρας.
Στα Χανιά που είμαι εγώ, θα έχουμε από την ΕΠΣΧανίων,
τον παρακάτω διαχωρισμό την επόμενη περίοδο 2008-09:
Β΄ ομάδα (παιδικό πρωτάθλημα) γεν.1992-94
Προπαιδικό πρωτάθλημα: γεν.1995-96
Πρωτάθλημα Τζούνιορ : γεν.1997-98
Πρωτάθλημα Προτζούνιορ: γεν.1999-00
Σε κάθε τμήμα σίγουρα υπάρχουν παιδιά που ξεχωρίζουν, είτε λόγω ταλέντου, είτε λόγω σωματότυπου. Είναι εύκολο να διακρίνει κανείς αυτά τα παιδιά καθώς ειδικά στις μικρότερες ηλικίες, μπορούν πολλές φορές να κάνουν ότι θέλουν στον αγωνιστικό χώρο(περνάνε όποιον βλέπουν μπροστά τους δίχως πρόβλημα, προσποιούνται, σκοράρουν κατά βούληση, μπορούν μόνα τους να πάρουν ένα παιχνίδι). Το πρόβλημα είναι κάνουμε καλό σε ένα παιδί όταν το αφήσουμε να λειτουργεί με αυτό τον τρόπο; Φυσικά σε αυτές τις ηλικίες-ειδικά τζούνιορ και προτζούνιορ-αφήνουμε το ελεύθερο παιχνίδι, χωρίς πολλές παρεμβάσεις και τακτική αυστηρότητα. Τι γίνεται λοιπόν με το παιδί; Πιθανόν υπάρχει ένας πατέρας, που στην συντριπτική πλειοψηφία το θεωρεί νέο Ζιντάν και αυτή του η ‘’διαπίστωση’’περνάει σίγουρα και στο παιδί. Υπάρχει ένας περίγυρος μέσα στην ομάδα που παικταρά το ανεβάζει, παικταρά το κατεβάζει. Το παιδί αντιλαμβάνεται όλα αυτά και γνώμη μου είναι πως δεν του κάνουν καλό.
Αν ένα παιδί κρίνουμε ότι μπορεί σωματικά να ανταγωνιστεί παιδιά μεγαλύτερα τότε γνώμη μου είναι πως πρέπει να το πράξουμε. Μπορούμε να το ξεκινήσουμε από την προπόνηση και σταδιακά να το μεταφέρουμε στον αγώνα. Πρέπει να μιλήσουμε στο παιδί και να του εξηγήσουμε με απλά λόγια ότι αυτό είναι για το καλό του και να το ενθαρρύνουμε αν είναι διστακτικό ή φοβισμένο .Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και με τους γονείς. Φυσικά μιλάμε για την επόμενη χρονολογικά ηλικία και όχι για μεγαλύτερες αποστάσεις, γιατί τίθεται θέμα σωματικής καταπόνησης και τραυματισμών. Η διαφορά μπορεί να είναι από μήνα έως και δύο χρόνια βέβαια π.χ. παιδί γεν.Ιαν.1996 να μπει σε τμήμα 1994-95. Με κάποια παιδιά θα το χωρίζει ένας μήνας (γεν. Δεκ.1995) με κάποια άλλα (γεν.Ιαν.1994) δύο χρόνια. Βέβαια αν έχουμε τμήματα ανά έτος η διαφορά περιορίζεται σημαντικά.
Όσο τα παιδιά μεγαλώνουν είναι πιο εύκολο να γίνει αυτή η διαδικασία, καθώς δυναμώνουν περισσότερο. Παιδιά του προπαιδικού στο 2ο έτος άνετα μπορούν να ανέβουν στο παιδικό. Η τακτική αυτή από όσα γνωρίζω ακολουθείται και σε ακαδημίες μεγάλων ομάδων, που διαθέτουν την επιστημονική τεχνογνωσία, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Χαρακτηριστική είναι και μια δήλωση που έχει κάνει ο Μέσι σε μία συνέντευξη του :’’ δεν με προβληματίζει το γεγονός πως σε τόσο μικρή ηλικία, βρέθηκα στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα. Πάντα οι προπονητές μου με χρησιμοποιούσαν σε τμήματα με μεγαλύτερα παιδιά και έχω συνηθίσει…’’!
Ο εκάστοτε προπονητής, λαμβάνοντας υπόψη το ταλέντο, το σωματότυπο και τα χαρακτηριστικά του κάθε παιδιού, βασιζόμενος στη διαίσθηση και την εμπειρία του, πρέπει-προσωπική άποψη- να επιδιώκει τα παιδιά-ταλέντα, τα προχωρημένα παιδιά να ανεβαίνουν ένα ‘’σκαλί’’ πιο πάνω και να συναγωνίζονται μεγαλύτερα παιδιά. Ο συναγωνισμός τους κάνει καλό καθώς τα βάζει στη διαδικασία να προσπαθήσουν περισσότερο για να τα καταφέρουν και δεν τα αφήνει να πέσουν στην παγίδα του νέου Ροναλντίνιο! Πολλά από αυτά τα παιδιά επίσης, βαριούνται στην προπόνηση καθώς οι ασκήσεις και οι μονομαχίες τους φαίνονται πολύ εύκολες. Προσοχή ! Δεν εννοώ να μην αφήσουμε τα παιδιά να κάνουν όνειρα, να χαρούν και να απολαύσουν το παιχνίδι. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και να σιγουρευτούμε ότι ανταπεξέρχονται σε αυτή την πρόκληση. Χρειάζεται πάντα η σωστή προπονητική καθοδήγηση, η συζήτηση με τους γονείς και πιθανόν και με τα άλλα παιδιά για να αποδεχτούν αυτές τις ιδιαιτερότητες. Επίσης, χρειάζεται προσοχή στην προπονητική διαδικασία καθώς και εκεί υπάρχουν πιθανά προβλήματα ανισότητας μεταξύ των παιδιών και η μετάβαση πρέπει να είναι ομαλή.
Μπορούμε να το ξεκινήσουμε και μέσα στους κόλπους της ακαδημίας μας σε πρώτη φάση για να δούμε πως λειτουργεί π.χ. σε αγωνιστικό εσωτερικό παιχνίδι Τζούνιορ προσθέτουμε 2 προχωρημένα παιδιά παιδιά Προτζούνιορ ή πραγματοποιούμε εσωτερικό παιχνίδι του μεταξύ Τζούνιορ Β και Προτζούνιορ Α .
Καταλήγοντας, προτρέπω στην πραγματοποίηση της παραπάνω πρακτικής στους συνάδελφους προπονητές. Το παρατηρώ και το τολμώ εδώ και χρόνια, βλέπω και άλλους συναδέλφους να το κάνουν και τα αποτελέσματα είναι μόνο θετικά. Μπορεί έτσι να χάσουμε ένα τίτλο σε ομαδικό επίπεδο αλλά δίνουμε εφόδια σε ένα ταλέντο και πιστεύω σε αυτό τον τρόπο σκέψης. Θα έλεγα επίσης ότι τα πισωγυρίσματα δεν είναι σωστά , δηλαδή δεν πρέπει να κάνουμε κάποια παιδιά μπαλάκι από τμήμα σε τμήμα. Μπορούμε να το εντάξουμε σταδιακά αλλά από την στιγμή που θα σιγουρευτούμε ότι τα καταφέρνουν τα μονιμοποιούμε στο τμήμα που επιλέξαμε. Δηλαδή θα είναι λάθος, σε ένα δύσκολο παιχνίδι να τα καλέσουμε πίσω για να ‘’κερδίσουμε’’. Υποτιμούμε έτσι τα άλλα παιδιά και δεν τους δίνουμε το κίνητρο να προσπαθήσουν να γίνουν καλύτερα.
Βασίλης Παπαδάκης
Θα κόβεις Θα δημιουργείς και θα εκτελείς
Χαιρετίζω την εξαιρετική προσπάθεια του δημιουργού του Blog και των συνεργατών του.
Μελετώντας τις αναρτήσεις μέχρι σήμερα διαπίστωσα με μεγάλη χαρά πως επιτέλους θα
μπορούμε σε λίγο καιρό να μιλάμε και στη χώρα μας (την πρωταθλήτρια ευρώπης) για
ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΥΠΟΔΟΜΩΝ .
Υπάρχουν στο παρών ιστολόγιο αναρτήσεις με θέμα την ύλη που διδάσκεται κάθε ηλικία
καθώς επίσης και ειδικότερα θέματα (τεχνικοτακτικά) .
Δεν θέλω να επαναλάβω όσα έχουν αναρτηθεί και αφορούν την διδασκαλία του ποδοσφαίρου
και την ύλη που θα πρέπει να διδαχτεί ένα παιδί .
Ολοι νομίζω ,συμφωνούμε πως ένας σύγχρονος ποδοσφαιριστής με δυνατότητα να
παίξει σε ομάδα εθνικής κατηγορίας πρέπει να διαθέτει άριστη τεχνική κατάρτηση , ταχύτητα,
δύναμη και όρεξη για δουλειά (κυρίως).
Τι γίνεται όμως με το θέμα τακτική;
Δυστυχώς εδώ τα πράγματα δεν είναι τοσο ξεκάθαρα .
Τι πρέπει να παίζω για να δημιουργήσω τον ποδοσφαιριστή του μέλλοντος;
Πως θα παιζουν άμυνα σε 5 χρόνια απο σήμερα οι επαγγελματικές ομάδες;
Πρέπει να γίνω προφήτης για να μαθω στο παιδί να παίζει μπάλλα;
Παρατηρώντας τα μεγάλα τουρνουά (Euro - mundial κλπ) διαπιστώνω ότι οι απαιτήσεις
απο το σύγχρονο ποδόσφαιρο για τον σύγχρονο ποδοσφαιριστή ειναι πολύ κοντά σε
εκείνο που μου έλεγε αστειευόμενος ο προπονητής μου όταν ήμουν 18 χρονών λίγο πριν
με βάλει για πρώτη φορά στη μεγάλη ομάδα: <<Δεν θέλω πολλά απο σένα>> μου ειχε πει.
Και με σοβαρό ύφος συνέχισε: <<ΘΑ ΚΟΒΕΙΣ ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΚΤΕΛΕΙΣ >>.
Αυτό πιστεύω είναι η σύγχρονη απαίτηση απο τον παίχτη .
1:Αμυνα να κερδίσω την μπάλλα .
2 :Συνεργασία να την μεταφέρω στον αντίπαλο χώρο άμυνας .
3:Απειλώ την αντίπαλη εστία.
Εχουν ειπωθεί πολλά για τα<< συστήματα>>που πρέπει να διδάσκουμε στις ομάδες
των τμημάτων υποδομής.
Επικρατέστερη άποψη αυτή του 4-3-3
Εκείνο που ξέρουμε όλοι πολύ καλά ειναι πως 9 στα 10 παιδιά θέλουν να είναι επιθετικοί
και ο 1 στους 10 θέλει να είναι ο τερματοφύλακας.
Αυτό συμβαίνει γιατί τα παιδιά συναρπάζονται απο το παιχνίδι μπροστά στο τέρμα.
Το 4-3-3 πιστεύω πως δίνει την δυνατότητα στον προπονητή να δημιουργήσει την δική
του ομάδα ανάλογα με τα χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών του.
Και το βασικό είναι πως σου δίνει την δυνατότητα να διδάξεις την κίνηση Overlap και την
αντίθετη κίνηση σε όλο το μήκος και πλάτος του γηπέδου.
Βασικό μειονέκτημα του συστήματος η πολύ <<κοντή >> ομάδα (Η απόσταση άμυνας επίθεσης)
δίνει την δυνατότητα στους αντιπάλους να βρουν αρκετό χώρο στην πλάτη της άμυνας μας
και συμβαίνει ειδικά στα μικρότερα τμήματα ο αντίπαλος <<Λίμπερο>> με μια δυνατή απόκρουση
να μας αναγκάζει να τρέχουμε να κυνηγάμε τον αντίπαλο γρήγορο επιθετικό.
Εδώ είναι που χρειάζεται υπομονή και όρεξη για δουλειά απο τον προπονητή της ομάδας.
Πρέπει να διδάξουμε το Zone press την διαγώνια κάλυψη και την άμυνα χώρου ενθαρύνοντας
τα παιδιά να αμύνονται σαν μια ομάδα ,με άμυνα χώρου και ζώνη γιατι αυτό είναι σωστό.
Θα έρθουν και οι νίκες .
Αν παίζουμε μόνο για την νίκη χάνουμε την ουσία της προσπάθειάς μας που δεν είναι άλλη
απο την εκμάθηση .Ακόμη και τα παιδιά που δεν θα γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές
θα έχουν την χαρά να καταλαβαίνουν αυτό που θα βλέπουν αργότερα σαν θεατές.
Τρίτη, 8 Απριλίου 2008
Η προπόνηση ποδοσφαίρου με τα παιδιά και τους νέους - από την ψυχολογική και παιδαγωγική σκοπιά
O επιδιωκόμενος στόχος στην επιμόρφωση των προπονητών ποδοσφαίρου, που προορίζονται ν' ασχοληθούν με τα παιδιά και τους νέους - ιδιαίτερα στο θέμα της ψυχολογίας και παιδαγωγικής - είναι ο ακόλουθος: Συνιστάται όπως, για να φθάσουν στο σκοπό τους, οι εν λόγω προπονητές, εκτός από τις απαραίτητες γνώσεις στον τομέα του ποδοσφαίρου να είναι κι από ψυχολογικής άποψης το ίδιο ικανοί και να διαθέσουν τους εαυτούς τους στους νέους που τους έχουν εμπιστευθεί και να γίνουν αναγνωρισμένοι παιδαγωγοί πλήρως συνειδητοποιημένοι για τις ευθύνες που έχουν.
Πράγματι, οι προπονητές των κατηγοριών παίδων και νέων, που διαθέτουν τις απαραίτητες ψυχολογικές και παιδαγωγικές ιδιότητες, γνωρίζουν τα παρακάτω σημεία:
-Η προπόνηση για παιδιά και νέους ποδοσφαιριστές είναι πάντα προπόνηση προετοιμασίας για υψηλές επιδόσεις. Όμως δεν είναι προπόνηση υψηλού ή χαμηλού επιπέδου.
-Μόνο με την εφαρμογή θεωρητικών και πρακτικών γνώσεων του αθλήματος, σε διαφορετικές καταστάσεις, μπορεί ο νέος ποδοσφαιριστής να βελτιωθεί φανερά και να αναπτύξει προσωπικότητα, που θα ταιριάζει στην ομάδα.
-Ανάπτυξη των επιδόσεων μ' επιτυχία απαιτεί ικανότητα βασιζόμενη περισσότερο στην πρακτική και στη θεωρία, στον πολύ χρόνο και τελικά, πολύ μεγάλη υπομονή (συνιστάται να καταλάβουμε πλήρως όλους τους περίπλοκους όρους της ανάπτυξης).
Άρα, οι αντίστοιχες προσπάθειες, που αποβλέπουν στην απόκτηση αθλητικής επιτυχίας δεν πρέπει ποτέ να έχουν ολέθριες συνέπειες στην σχολική επιμόρφωση και στον επαγγελματικό βίο των νέων ποδοσφαιριστών.
Μαθαίνοντας να καταλαβαίνεις τα στάδια ανάπτυξης νέων ποδοσφαιριστών
Να θέσουν στη διάθεση των νέων τις ψυχολογικές γνώσεις τους και την απαραίτητη παιδαγωγική επιμόρφωση για να αναλάβουν συνειδητά τις ευθύνες τους και να ενεργούν μ' επιτυχία. Αυτές είναι οι απαιτήσεις, που μπορεί να συγκεντρώσει μόνο ο προπονητής ο οποίος καταλαβαίνει πολύ καλά τις περίπλοκες συνθήκες ανάπτυξης κάθε νέου ανθρώπου. Οι νέοι δεν αναπτύσσονται ποτέ ακολουθώντας τυφλά ένα «μηχανικό» πρόγραμμα. Τουναντίον, υπάρχει πάντοτε ένας συνδυασμός αυξημένης επίδοσης που επη-ρεάζεται αμοιβαία, από την ανάπτυξη της επίδοσης - απόδοσης, η οποία γίνεται επίσης σε διάφορα επίπεδα.
Κανόνας: Πρέπει να μάθουμε να γνωρίζουμε και ν' αναγνωρίζουμε ποιες είναι οι πιο ευαίσθητες φάσεις της ανάπτυξης που ευνοούν την εκμάθηση του ποδοσφαίρου. Τούτο θα μας επιτρέψει να ξέρουμε, σε ποια στιγμή και σε ποια ποσότητα μπορούμε να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα με επιτυχία και να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον του νέου.
Σημεία ψυχολογικής ανάπτυξης και συνέπειες του παιδαγωγικού προγράμματος προπόνησης
Παιδιά των 6 και 8 ετών
Σε μεγάλη έκταση, η αισθητική αντίληψη (ειδικά η όραση και η ακοή) καθορίζει και οδηγεί τη συμπεριφορά και τον τρόπο σκέψης στους ποδοσφαιριστές των 6-8 ετών. Τις πιο πολλές φορές φαίνονται περίεργοι και επιθυμούν να βρίσκονται παντού, να τα δουν και να τ' ακούσουν όλα. Βρίσκονται πάντα σε κίνηση και το θεωρούν χάσιμο χρόνου αν τους πεις να κάθονται ήσυχα. Τα μάτια τους ανήσυχα παρακολουθούν όλες τις κινήσεις γύρω τους, τους επιτρέπουν δε να ικανοποιούν συχνά την αχαλίνωτη τάση για δράση. Στην περίοδο αυτή, διαισθάνονται την έντονη ανάγκη να πούνε, χωρίς την παραμικρή σκέψη και χωρίς αμηχανία και περισπασμό, στον προπονητή τους όλα όσα κατάφεραν είδαν και άκουσαν. Έτσι λοιπόν, ο προπονητής είναι πάντα αυτός που γνωρίζει καλύτερα το τι συμβαίνει μέσα στους «κόλπους της οικογένειας» και τούτο μπορεί να συμβάλει στο να μάθει, να γνωρίζει το κοινωνικό περιβάλλον των νέων που του ανατέθηκαν και το οποίο μπορεί καλύτερα να καταλάβει. Ο νέος ναι μεν έχει εξυπνάδα κι επιθυμία για δράση, δεν έχει όμως την ικανότητα κρίσεως κι έτσι επηρεάζεται εύκολα. Σ' αυτό «βοηθά» ο ενθουσιασμός και η προθυμία για περισσότερη δράση. Στην ηλικία αυτή το παιδί ταυτίζει το παιχνίδι του με τα δικά του ιδανικά. Δεν του αρκεί ούτε ικανοποιείται απλά στη μίμηση του προτύπου του. θέλει ο ίδιος να είναι ... Μαραντόνα. Τον διακατέχει ακόμη η νοοτροπία του μικρού παιδιού. Άρα από παιδαγωγικής και διδακτικής άποψης, συνιστάται να επωφεληθεί στη χρησιμοποίηση αυτών των ευκαιριών και τις περιστάσεις σε σχέση με την ανάπτυξη και την επίδοση. Μαζί έρχονται η ωριμότητα και η εκμάθηση της τεχνικής του ποδοσφαίρου. Το παιδί έχει δικαίωμα να είναι όπως θέλει να είναι και δεν πρέπει να του συμπεριφερόμαστε σαν «ένα μικρό έφηβο». Εύλογες και λογικές εκτιμήσεις σε ότι αφορούν την απόδοση και την επιτυχία έρχονται κάποτε πολύ νωρίς και ... καταστρέφουν τα αποθέματα εφαρμογής.
Οι βασικοί διδακτικοί κανόνες είναι: Οι ποικιλόμορφες παροτρύνσεις καθώς και ο κανόνας: «αντανακλαστική δράση και μέσα δράσης». Το να παίζεις και ν' αφήνεις κάποιον να παίζει, σημαίνει ότι πρέπει ν' αφήσεις στο ίδιο το παιδί τη δυνατότητα να επινοήσει τα παιχνίδια και τους κανόνες τους ενώ τροποποιείς τους κανόνες, με εποικοδομητικό τρόπο. Τουναντίον, μια «ειδίκευση» πολύ πρόωρη συγκεντρωμένη στο ποδόσφαιρο, θα εκδηλωθεί, αργά ή γρήγορα, και θα είναι «μπούμερανγκ».
Δυνατότητα της προπόνησης: Στην ηλικία αυτή αυξάνονται ταχύτατα οι ικανότητες εκμάθησης της '' ψυχομετρικής'' . Μπορούμε να διδάξουμε τις στοιχειώδεις τεχνικές μορφές, αλλά η πραγματική όψη δεν τίθεται στο κέντρο της προπόνησης. Δεν είναι δυνατό να αντιμετωπίζουμε την προπόνηση για απόκτηση δύναμης και αντοχής, αλλά την ύπαρξη μιας αισθητής βελτίωσης των ικανοτήτων, σε ότι αφορά την ταχύτητα(συχνή κίνηση).Δύναμη και αντοχή δεν αποκτώνται στις προπονήσεις κι ενδεχόμενες εξελίξεις μπορούν να κατανέμονται στη βελτίωση του συντονισμού και σε μια μεγαλύτερη ικανότητα ’’συγκέντρωσης’’.
Γενική παρατήρηση: Μία βασική προπόνηση πρέπει να διαφοροποιείται και να εκτείνεται, σε όσο το δυνατόν περισσότερες αρχές, πολλών αθλημάτων. Πρέπει επίσης να ενθαρρύνουμε σταθερά τους ενδιαφερόμενους να θέλουν να κάνουν πάντα το καλύτερο. Αυτός που δεν είναι σε θέση να ενθαρρύνει τα νέα παιδιά και να γίνει ένα πρότυπο(μοντέλο) από αθλητική παιδαγωγική άποψη, δε θα έπρεπε ποτέ να γίνει προπονητής του.
Συμβουλές για τον προπονητή: Η συμπεριφορά του παιδιού ηλικίας 6-8 χρονών εξαρτάται από την ψυχική διάθεση του και τις ανάλογες ευκαιρίες παιχνιδιού που του δίνουμε. Κάθε μέρα το παιδί έχει ανάγκη χρόνου για παιχνίδι, μεγαλύτερο χώρο παιχνιδιού, αλλά δε θα πρέπει να περιοριστεί στο παιχνίδι του ποδοσφαίρου. Είναι από τα υπαίθρια παιχνίδια που το παιδί έρχεται σε πρώτη εμπειρία με τον κόσμο, με τις ίδιες φυσικές ικανότητες του για ενέργεια και επίδοση. Έχει ανάγκη από ελευθερίες, πρέπει να έχει τη δυνατότητα να αποκτήσει όσο το δυνατόν περισσότερη πείρα στις κινήσεις του, μαθαίνοντας από τις δοκιμές και τα λάθη του. Εξάλλου παίζοντας ένα παιχνίδι που περιλαμβάνει κανόνες, μαθαίνει όλο και περισσότερο να υποβάλλεται σε αυτούς, να σχεδιάζει, να αποφασίζει και να σχηματίζει μια γνώμη του χώρου και του παιχνιδιού. Τέτοιου είδους εξελίξεις αρχίζουν ήδη από την κατηγορία αυτής της ηλικίας: οι στόχοι πρέπει να αναζητηθούν και να τους περιμένουμε αρκετό καιρό, άρα θα έχουμε αντίθετο αποτέλεσμα αν μας διακατέχει ανυπομονησία. Στην ηλικία αυτή το παιδί εξαρτάται από τις πολλαπλές παροτρύνσεις(και εξωτερικές) για τον προσανατολισμό του για να αναπτυχθεί με αρμονικό τρόπο. Αυτός είναι βασικός κανόνας, ακόμα και μετά από τα 8 χρόνια του παιδιού.
Ηλικία 9-10 ετών
Τα προηγούμενα πρέπει να θεωρηθούν σαν βασικές γνώσεις για την κατανόηση της ηλικίας 9-10 και πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη. Πρέπει δηλαδή να ολοκληρωθούν με ανάλογο τρόπο αυτοί οι οποίοι ασχολούνται με τα παιδιά και οφείλουν να δημιουργήσουν όχι κλίμα ανταγωνισμού, αλλά μια σχέση εμπιστοσύνης, κατανόησης και συναγωνισμού. Το παιδί είναι σαν ένα νέο φυτό: Αν δυναμώσει, μπορείς να το τοποθετήσεις σε οποιοδήποτε χώρο για να ευδοκιμήσει και να σου δώσει χαρά. Αυτή η ηλικία χαρακτηρίζεται σαν φάση που προηγείται της εφηβείας. Τούτο λοιπόν σημαίνει ότι η πρώτη διάπλαση του σώματος και η πρώτη ανάπτυξη του αναστήματος, αποτελούν τις αναλογίες μεταξύ του κορμού και των μελών που πρέπει να είναι σε αρμονία. Με ανάλογο τρόπο ο συντονισμός κινήσεων δυναμώνει και η ‘’χρυσή ηλικία της μάθησης αρχίζει’’. Θα διαρκέσει μέχρι το 12ο έτος. Οι ξεχωριστοί στον καθένα τρόποι εμπειρίας και συμπεριφοράς στερεώνονται και γίνονται πιο εύκολα αναγνωρίσιμοι, όπως συγκεκριμένες διαφορές στο ταλέντο. Αυτός που ήταν ανήσυχος ή δεν αισθανόταν την παραμικρή αμηχανία, ήταν υπεραισιόδοξος ή απαισιόδοξος, που γνώριζε την επιτυχία η την αποτυχία, διακρίνεται πιο καθαρά.
Τελικά όμως βλέπουμε τα ενδιαφέροντα να διαφοροποιούνται ακόμα περισσότερο. Αυτή η χαρά στην κίνηση που εκδηλώνουν οι νέοι, τους υποχρεώνει να εγγραφούν σε μεγάλο αριθμό στους αθλητικούς συλλόγους. Τον περισσότερο καιρό παρατηρούμε μια αισιόδοξη στάση απέναντι στη ζωή, μια ικανότητα στον ενθουσιασμό που είναι πολύ σημαντική και μια υγιή ψυχική ισορροπία, αν και η τυπική αμέλεια στη συμπεριφορά , τέτοιων παικτών συνοδεύεται εν μέρει, από έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης και μια τάση αποφυγής της γνώσης και της μάθησης.
Οι νέοι ποδοσφαιριστές αναζητούν τον φυσικό ανταγωνισμό με αυτούς [που συμπαθούν και με τον κόσμο. Είναι έτοιμοι ν α εκπληρώσουν τις δύσκολες προσπάθειες για να μπορούν να επιδίδονται στα καθήκοντα τους, αλλά είναι δυνατό και απαραίτητο να ενθαρρύνουμε την καλή τους θέληση για να αποδώσουν καλύτερα. Στο δρόμο που πρέπει να διανύσει για να γίνει μια προσωπικότητα που σκέπτεται και ενεργεί ατομικά, ο ποδοσφαιριστής αποκτά εμπειρίες της χαράς που αισθάνεται, όταν εκπληρώνει μια τέτοια απόδοση, σε μια κοινή ενέργεια και δράση.
Το γεγονός αυτό έχει μεγάλη σημασία. Ο συμπαίκτης στο παιχνίδι δεν είναι αντικείμενο μίσους ή έχθρας, αλλά κάποιος που πρέπει να σεβόμαστε, που προκαλεί υγιή ανταγωνισμό, για να βελτιώνεται ο καθένας συνέχεια. Ο στόχος δεν είναι να γίνουμε οι καλύτεροι μέσα σε ένα σωματείο, αλλά να μάθουμε χωρίς παραλυτικό άγχος, να προσφέρουμε πάντα την καλύτερη μας απόδοση, ακόμα και αν ο ανταγωνιστής μας είναι μέτριος.
Δυνατότητες προπόνησης:
Η βελτιωμένη φυσική κατάσταση και οι αυξανόμενες ψυχοδυναμικές ικανότητες που κάνουν τη διαφορά, συντείνουν με ουσιώδη τρόπο, ώστε οι ποδοσφαιριστές να μαθαίνουν νέες κινήσεις πρακτικά εφαρμόσιμες. Μολοταύτα οι φάσεις των κινήσεων που μάθαμε στο παρελθόν δεν μπορούν ακόμα να καταγραφούν με άμεσο τρόπο: πρέπει λοιπόν να τις επαναλαμβάνουμε, να τις τροποποιούμε, προβλέποντας ένα αριθμό ποικιλιών, μεταβολών και να τις εφαρμόζουμε το ίδιο και στις ασυνήθιστες καταστάσεις. Μια προπόνηση που περιορίζεται στο ποδόσφαιρο δεν έχει νόημα, και κινδυνεύει να έχει ολέθρια-αντίθετα αποτελέσματα. Αντίθετα, μια πολυαθλητική επιμόρφωση προστατεύει από τη ρουτίνα των ασκήσεων και την μονοτονία, δημιουργεί αιτιολογημένα αποθέματα ως προς την ικανότητα εκμάθησης και ενθαρρύνει τις δεσμευτικές στάσεις-τάσεις και τις συνήθειες σε τέτοιο βαθμό που ο νέος επιθυμεί ’’να αθλείται σε όλη του τη ζωή’’. Η περίοδος αυτή και αυτή που ακολουθεί(11-12) είναι καθοριστικές φάσεις της ζωής, για την μηχανική ανάπτυξη, σε ότι αφορά το άθλημα. Αν έχουμε παραλείψει κάτι σε αυτή, δεν μπορεί να επανορθωθεί παρά μόνον με συμπληρωματικές, επίπονες προσπάθειες.
Οι νέοι των 11 και 12 ετών
Από βιολογική άποψη, στην κατηγορία αυτής της ηλικίας, βλέπουμε να παρουσιάζονται δευτερεύοντα φαινόμενα, σεξουαλικά χαρακτηριστικά, που έρχονται να υπογραμμίσουν την υποδομή κάθε προσωπικότητας, κατά τρόπο ατομικό και προπαντός από ψυχολογική άποψη. «Η ιδεώδης ηλικία εκμάθησης» συνεχίζεται. Πολλά απ' αυτά που έχουμε προαναφέρει, προπαντός σ' ότι αφορά την έννοια της προπόνησης, ισχύουν χωρίς κανένα περιορισμό. Συνιστάται να λάβουμε υπόψη, επίσης, στην περίοδο αυτή, την πνευματική ανάπτυξη η οποία κάνει τότε μεγάλες προόδους. Οι νέοι ποδοσφαιριστές γίνονται συνήθως πιο κριτικοί έναντι του προπονητού τους και των δασκάλων τους. Παρατηρούν πιο προσεκτικά, καταγράφουν πιο συνειδητά τις διάφορες πληροφορίες και προσφορές των μορφωτικών μαθημάτων, τις επιλέγουν και -με μεγάλη σπουδή -τις κρίνουν περιληπτικά και οριστικά. Μαθαίνουν να συγκρατούν τις χειρονομίες και τα λόγια τους, δεν παρέχουν πια την πλήρη εμπιστοσύνη προς τον προπονητή τους. Και άλλα πρόσωπα είναι επίσης σημαντικά. Αναπόφευκτα μπαίνει το ερώτημα: «Μήπως αυτό αφορά τον προπονητή;»
Ο νέος άνθρωπος όσο μεγαλώνει θέλει να του αναγνωρίζουν τις απαιτήσεις και να τον παίρνουν στα σοβαρά. Οι προπονητές που έχουν γνώσεις ψυχολογίας σέβονται αυτές τις ιδιαιτερότητες και αποφεύγουν την άκαιρη περιέργεια. Είναι μια κατάσταση που δεν πρέπει να υποτιμήσουμε αν θέλουμε να εξασφαλίσουμε μια επιτυχημένη εξέλιξη κι ανάπτυξη μακράς διάρκειας, ως προς την αθλητική και ατομική ανάπτυξη. Προς το συμφέρον μιας αρμονικής συνεργασίας, συνιστάται να καταλάβουμε ότι, ασφαλώς ο κόσμος του νέου ανθρώπου έγινε πιο ρεαλιστικός, παραμένει όμως ακόμη σ' αυτόν η επιθυμία της σαφώς δικαιολογημένης περιπέτειας, καθώς και της χαράς του κινδύνου, που καθορίζουν την συμπεριφορά του. Άρα, πρέπει να λάβουμε υπόψη τέτοιες περιστάσεις μέσα στην έννοια της προπόνησης.
Δυνατότητα της προπόνησης: Με περισσότερο θάρρος μπορούμε να εφαρμόσουμε στην προπόνηση την σύνθεση μιας μονομαχίας: Η βελτίωση δύναμης-βάρους και η αύξηση της ελαστικότητας, βελτιώνουν κατά τρόπο ορατό και ωφελούν ιδιαίτερα στην εκμάθηση της τεχνικής. Η ταχύτητα των αντιδράσεων φθάνει ακόμα και στα επίπεδα αυτής των εφήβων. Η προπόνηση των ικανοτήτων αντοχής αποφέρει σαφέστατα τους πρώτους της καρπούς: μπορούμε αυτή τη δυνατότητα να την εξηγήσουμε. «Το μαθαίνω διδασκόμενος» καταπλήττει πάντα όταν έχει να κάνει με την αισθητή βελτίωση των ικανοτήτων της παρατήρησης και της αντίληψης.
Συνέπειες από παιδαγωγική άποψη: Το διδακτικό ταλέντο του προπονητή εκφράζεται σε μια συγκεντρωτική προπόνηση που λαμβάνει υπόψη την εξέλιξη κι ανάπτυξη και που χαρακτηρίζεται από ευνοϊκό κλίμα εκμάθησης. Εξάλλου, ο προπονητής αναλαμβάνει μια αυξημένη ευθύνη σε παιδαγωγικό επίπεδο, ιδιαίτερα αν οι ποδοσφαιριστές του δεν βρίσκουν στις οικογένειες τους την απαιτούμενη ασφάλεια κι εμπιστοσύνη. Κατά την πνευματική ανάπτυξη που εκδηλώνεται από οξυδέρκεια, οι νέοι ποδοσφαιριστές δεν μπορούν, από μακριά, να ξεχωρίσουν και ν' αντιληφθούν ακριβώς κατά τρόπο νοητό οποιοδήποτε γεγονός: τα αισθήματα επικρατούν πολύ καιρό και έχουν αντανακλαστικά αποτελέσματα. Έχει πολύ μεγάλη σημασία για την προετοιμασία των ποδοσφαιριστών, «να χωνεύουν» τις αποτυχίες τους (να τους μάθουμε να χάνουν). Και αυτοί που έχουν τη συνήθεια της επιτυχίας πρέπει να μάθουν, ότι «το ανώτατο όριο της εμπιστοσύνης στον εαυτό σου αντιπροσω¬πεύει το κατώτατο όριο της μεγαλομανίας» (ρητό του Ρενέ Χουσί). Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στην άποψη, ότι «ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής» δεν είναι μόνο να είσαι ο θαυμάσιος «τεχνίτης» αλλά παράλληλα, να χαρακτηρίζεται από ομαδικό πνεύμα και υπευθυνότητα. Δεν συμπεριφέρεται σαν η μαριονέτα του προπονητή του. Αλλά, τουναντίον, αναγνωρίζει ότι εξελίσσεται μέσα στον αγωνιστικό χώρο, πραγματοποιώντας ένα δύσκολο καθήκον και μαθαίνει να ερμηνεύει κατάλληλα τις περίπλοκες καταστάσεις. Δεν εκτελεί τις διαταγές αλλά τον ρόλο που έχει αναλάβει και κάνει το καλύτερο. Η «δυναμική κατανόηση της κατάστασης» είναι η κύρια ιδέα.
Οι νέοι των 13 και 15 ετών
Η περίοδος μεταξύ 13 και 15 ετών ονομάζεται «εφηβεία», ή, πρώτη φάση εφηβείας γενικότερα. Χαρακτηρίζεται, πρώτα απ' όλα, από την δεύτερη αλλαγή του αναστήματος και θα μιλήσουμε γι' αυτή παρακάτω. Οι παιδικές περίοδοι ιδιοσυγκρασίας χάνονται, εκδηλώνεται η «σεξουαλικότητα» και οι φυσικές αναλογίες και συμμετρίες τροποποιούνται με αισθητό τρόπο. Μια ετήσια ανάπτυξη των 10 εκατοστών και μια απόκτηση ετήσιου βάρους περίπου 10 κιλών δεν είναι καθόλου ασυνήθιστη. Αυτό δεν μας ξαφνιάζει καθόλου, την στιγμή που η φυσική ισορροπία μπαίνει σε μεγάλο κλονισμό. Την ορμονική αλλαγή καθώς και εμπειρία που έχουν, μ' ένα «νέο σώμα» πρέπει να τα λάβουμε υπόψη μας και πρέπει ασφαλώς να τα συνηθίσουν. Ο νέος ποδοσφαιριστής οφείλει λοιπόν να προικισθεί μ' εμπιστοσύνη και υπομονή και τούτο στην περίπτωση επίσης που η κριτική συμπεριφορά, οι ιδιοτροπίες και η τάση να θέτει σε αμφιβολία τις αξίες και τις αρχές. Όμοια σαν τη βροχή που έρχεται ξαφνικά συνοδευόμενη από θύελλες, η εφηβεία συνοδεύεται κτηνωδώς, πολλές φορές, και με ξύλο από την οικογενειακή εστία. Η επείγουσα ανάγκη ανεξαρτησίας κι η ατομική - προσωπική ευθύνη γίνεται καταφανής και μερικοί προπονητές την συναισθάνονται μ' οδυνηρό τρόπο. Οι φιλονικίες κι οι συγκρούσεις με τον κόσμο του έφηβου οδηγούν συχνά στον αποχωρισμό από το οικογενειακό σπίτι και την επιθυμία ν' απομακρύνεται από τον προπονητή. Τάση να στρέφεται προς τα πρόσωπα της ίδιας ηλικίας ή, ακόμη να κλείνει φιλίες μ' αυτά, και να υιοθετεί τάσης αλληλεγγύης. Η ομαδική συνειδητοποίηση (στους κόλπους των ομάδων και «συμμοριών») μπορεί να ερμηνευθεί επίσης ως ένα μέσο αναζήτησης της αλληλοβοήθειας. Σ' αυτή την περίοδο της καταιγίδας και της πίεσης, ο αθλητισμός κι η προπόνηση σε μια ομάδα γίνονται με την καθοδήγηση ενός προπονητού με παιδαγωγικές γνώσεις, πολύ γερές. Μπορούν να συντελέσουν μια ευκαιρία και συνιστάται απαραίτητα κι αποκλειστικά να την χρησιμοποιήσουν.
Όχι μόνο το ψυχοφυσικό και κοινωνικό περιβάλλον του νέου ανθρώπου γνωρίζει τις βασικές μεταμορφώσεις κατά την αποφασιστική περίοδο της ζωής, αλλά βλέπουμε επίσης να τροποποιούνται -σε βάθος σε πολλές περιπτώσεις- οι προσδοκίες, οι απόψεις και τα γενικά συμφέροντα. Όταν επαγγελματικά συμφέροντα γίνονται πιο σημαντικά και όταν οι σχέσεις με το άλλο φύλο (σεξ) γίνονται καθαρά πιο ουσιώδεις, οι γονείς και τα χόμπι, τα σπορ, ίσως προσωρινά αγνοούνται. Οι έρευνες έχουν αποδείξει μια ελάττωση της ανάγκης για συναγωνισμό στον αθλητισμό και του ενδιαφέροντος στον διαγωνιστικό αθλητισμό μέσα στα σωματεία. Είναι καταφανές, ότι ο προπονητής αντιμετωπίζει μια μεγάλη πρόκληση: να είναι ένας αγνός ειδικός γνώστης του ποδοσφαίρου δεν φθάνει καθόλου: ο εν λόγω προπονητής πρέπει να ικανοποιεί τις απαιτήσεις μιας ανερχόμενης προσωπικότητας.
Δυνατότητα της προπόνησης: Αναμφίβολα η φυσική και πνευματική αστάθεια ρίχνει τις σκιές της. Η ειδυλλιακή σκηνή μιας ήσυχης προπόνησης σε παιδιά, καταστρέφεται όταν αυτά αρχίζουν να υψώνουν φωνή. Η ικανότητα απόδοσης είναι λοιπόν πολύ περιορισμένη. Πολλές φορές το αποκτηθέν επίπεδο της απόδοσης με την επίδραση της συνεργασίας δεν μπορεί να διατηρηθεί. Τελικά, σ' αυτό έρχονται να προστεθούν τα προβλήματα που συναντώνται στο σπίτι και στο σχολείο, τα οποία είναι νέα εμπόδια στη θέληση εκμάθησης και στο να φθάσουν σε μια επιθυμητή απόδοσης. Οι μεγάλες ατομικές διαφορές ως προς την «βιολογική ηλικία» και στην ανάπτυξη, γενικότερα, ζητούν από τον προπονητή μια ανάλογη διαφοροποίηση της προσφερόμενης προπόνησης με ιδιαίτερη προσοχή στις ποσότητες του βάρους και της δύναμης. Τα σχέδια σκληρής προπόνησης δεν αποφέρουν καμιά επιτυχία, σε πολλά σημεία πρέπει να αποδείξουμε με προσοχή κι υπομονή, πολύ κατανοητή, αυτό που θέλουμε και ζητούμε περισσότερο και που επιβάλλεται. Τη στιγμή αυτή της κρίσιμης εποχής, συνιστάται, πρώτα απ' όλα, να ενθαρρύνουμε τους συντελεστές της φυσικής κατάστασης. Τα βάρη της προπόνησης μπορούν ν' αυξηθούν σταθερά, η ορμονική ώθηση δεν αιτιολογεί την προπόνηση της δύναμης, όταν την στιγμή αυτή, τελικά, πρέπει να δώσουμε μια ιδιαίτερη προσοχή σε ορθή άσκηση του σκελετού και του μυϊκού συστήματος. Ασφαλώς, τέτοιες μορφές προπόνησης πρέπει να γίνονται με μεγάλη φροντίδα. Από την άλλη πλευρά η ταχύτητα μπορεί και πρέπει ν' αυξηθεί το ίδιο. Στον τεχνικό τομέα, μόνο οι σταθερές κι αναλλοίωτες ασκήσεις μπορούν ν' αντιμετωπίσουν την πτώση της απόδοσης, που είναι τυπικό φαινόμενο στην ηλικία αυτή και που εξαρτάται από τον συντονισμό των ασκήσεων. Οι ιδιαίτερες πνευματικές ικανότητες που έχουν πάλι αυξηθεί, μπορούν πρώτα απ' όλα, να χρησιμοποιηθούν, δίδοντας μας «καρπούς» στον τομέα της τεχνικής και της τακτικής. Μια σκληρή και μονόπλευρη προπόνηση, που ζητούν συνήθως από τους νέους, έχει σαν αιτία «ν' αποσυρθούν οριστικά», παρά τη θέληση τους. Οι ανάγκες λοιπόν της περιόδου είναι: ατομικότητα της κατεύθυνσης και διαφοροποίηση της προσφοράς και του επιβαλλόμενου βάρους. Τέλος, ακόμη μια φορά: να κάνεις χρήση της απαιτούμενης παιδαγωγικής ικανότητας και να είσαι σε θέση να τεθείς στη θέση των άλλων, καθώς και ν' αποδειχθείς μια αξιόπιστη προσωπικότητα. Είναι τα πιο σημαντικά στην περίοδο αυτή της ηλικίας και στην επόμενη. Η κοινή συζήτηση, σαν μέσο έκφρασης της αμοιβαίας εκτίμησης, συμπληρώνει ένα σημαντικό καθήκον στις προσπάθειες μας ν' αποτρέψουμε τις φιλονικίες και συγκρούσεις.
Οι νέοι των 16 και 18 ετών
Η δεύτερη φάση εφηβείας αρχίζει το αργότερο στην ηλικία των 16 ετών και λήγει στα 18 με 19 περίπου. Η σημαντική ανάπτυξη σε ύψος και η λήψη ανάλογων κιλών έχουν τελειώσει. Σε διάφορες περιπτώσεις, διαπιστώνουμε μια ορμονική συμμετρία και μπρούμε ν' αναγνωρίσουμε μια νέα σταθερότητα: η ανάπτυξη σε πλάτος που θεμελιώνεται, έρχεται να συντελέσει στην ολοκλήρωση σ' αυτή τη φάση. Τώρα πολλοί νέοι - για διάφορους λόγους - παρεκτρέπονται από το ανταγωνιστικό ποδόσφαιρο. Είναι ένα οριακό σημείο - το ξεκίνημα ενός επαγγελματικού βίου ή, η είσοδος σε μια ανώτατη σχολή, που φέρνουν πρόσθετα προβλήματα, σ' αυτούς, που επηρεάζονται από τη θυελλώδη ανάπτυξη της προσωπικότητας. Ο χρόνος, για να παίρνει τα πράγματα επιπόλαια, που παρέχονταν προηγουμένως, δεν υπάρχει πια. Οι απαιτήσεις αυστηρές και βαριές στην προπόνηση και στο επάγγελμα απαιτούν πάρα πολλά από το νέο που δεν είναι ακόμα, τελείως έφηβος. Εν τούτοις, από την καθαρά βιολογική άποψη, βρίσκουμε τις συνθήκες, στην φάση αυτή της ανάπτυξης, που μπορούν να δημιουργήσουν μια ανάπτυξη απόδοσης πολύ ευνοϊκή. Έτσι, οι ικανότητες συντονισμού είναι εκ νέου βελτιωμένες: η εμφανής αύξηση βάρους και η μεγαλύτερη ικανότητα καταγραφής των τεχνικών κινήσεων συμβάλλουν σημαντικά στην επιτυχία, εν σχέση με τις πνευματικές διατάξεις που καθορίζουν την απόδοση. Κατόπιν έχουμε, τις αναγκαίες κινήσεις κατεύθυνσης, που μπορούν, επίσης να διδαχθούν σ' ένα σχετικά γρήγορο χρόνο. Καθώς και οι άρσεις βαρών ως προς την φυσική κατάσταση και στον συντονισμό, μπορούν να χρησιμοποιηθούν γενικότερα και δεν αποτελούν κανένα κίνδυνο για τον οργανισμό. Το υψηλό επίπεδο της ψυχοδυναμικής ικανότητας απόδοσης, επιτρέπει ακόμα και στους καθυστερημένους (αλλά που διαθέτουν μια βασική επιμόρφωση καλά στηριγμένη) να κάνουν γρήγορες προόδους και να είναι σε θέση να φτάσουν στην κορυφή. Από την άποψη αυτή μας δίνεται το δικαίωμα να μιλάμε για μια ''δεύτερη χρυσή ηλικία της εκμάθησης του ποδοσφαίρου'' και μπορούμε να μιλάμε πολύ, σχετικά με την ικανότητα της προπόνησης.
Η ψυχολογία των νέων παικτών δεν έχει ακόμη σταθεροποιηθεί. Την πρόοδο τους, σ' αυτή τη φάση, μπορούν να βλάψουν πιθανές δυσκολίες στον κοινωνικό περίγυρο τους και όχι βιολογικά συμβάντα. Επανερχόμενοι στην άποψη των συνεπειών της ψυχολογικής και απαιδαγωγικής φύσης, πρέπει, ακόμη μια φορά, να δώσουμε στο φως την υπευθυνότητα που αναλαμβάνει ο προπονητής, από παιδαγωγικής άποψης: «Σε συμπέρασμα , πρέπει ν' αναρωτηθούμε, αν όλοι αυτοί που αναλαμβάνουν τις δραστηριότητες των παραγόντων, προπονητών, προπαρασκευαστών, φυσικών δασκάλων και ειδικών γιατρών του αθλήματος -στην κατηγορία των παίδων και νέων - είναι αρκετά ευσυνείδητοι της ευθύνης που αναλαμβάνουν, από παιδαγωγικής άποψης, στους ίδιους τους νέους αυτούς» (Ντ. Μάρτιν).
Πηγή: Εγχειρίδιο προπονητικής ακαδημιών ποδοσφαίροι FIFA-ΕΠΑΕ
Πράγματι, οι προπονητές των κατηγοριών παίδων και νέων, που διαθέτουν τις απαραίτητες ψυχολογικές και παιδαγωγικές ιδιότητες, γνωρίζουν τα παρακάτω σημεία:
-Η προπόνηση για παιδιά και νέους ποδοσφαιριστές είναι πάντα προπόνηση προετοιμασίας για υψηλές επιδόσεις. Όμως δεν είναι προπόνηση υψηλού ή χαμηλού επιπέδου.
-Μόνο με την εφαρμογή θεωρητικών και πρακτικών γνώσεων του αθλήματος, σε διαφορετικές καταστάσεις, μπορεί ο νέος ποδοσφαιριστής να βελτιωθεί φανερά και να αναπτύξει προσωπικότητα, που θα ταιριάζει στην ομάδα.
-Ανάπτυξη των επιδόσεων μ' επιτυχία απαιτεί ικανότητα βασιζόμενη περισσότερο στην πρακτική και στη θεωρία, στον πολύ χρόνο και τελικά, πολύ μεγάλη υπομονή (συνιστάται να καταλάβουμε πλήρως όλους τους περίπλοκους όρους της ανάπτυξης).
Άρα, οι αντίστοιχες προσπάθειες, που αποβλέπουν στην απόκτηση αθλητικής επιτυχίας δεν πρέπει ποτέ να έχουν ολέθριες συνέπειες στην σχολική επιμόρφωση και στον επαγγελματικό βίο των νέων ποδοσφαιριστών.
Μαθαίνοντας να καταλαβαίνεις τα στάδια ανάπτυξης νέων ποδοσφαιριστών
Να θέσουν στη διάθεση των νέων τις ψυχολογικές γνώσεις τους και την απαραίτητη παιδαγωγική επιμόρφωση για να αναλάβουν συνειδητά τις ευθύνες τους και να ενεργούν μ' επιτυχία. Αυτές είναι οι απαιτήσεις, που μπορεί να συγκεντρώσει μόνο ο προπονητής ο οποίος καταλαβαίνει πολύ καλά τις περίπλοκες συνθήκες ανάπτυξης κάθε νέου ανθρώπου. Οι νέοι δεν αναπτύσσονται ποτέ ακολουθώντας τυφλά ένα «μηχανικό» πρόγραμμα. Τουναντίον, υπάρχει πάντοτε ένας συνδυασμός αυξημένης επίδοσης που επη-ρεάζεται αμοιβαία, από την ανάπτυξη της επίδοσης - απόδοσης, η οποία γίνεται επίσης σε διάφορα επίπεδα.
Κανόνας: Πρέπει να μάθουμε να γνωρίζουμε και ν' αναγνωρίζουμε ποιες είναι οι πιο ευαίσθητες φάσεις της ανάπτυξης που ευνοούν την εκμάθηση του ποδοσφαίρου. Τούτο θα μας επιτρέψει να ξέρουμε, σε ποια στιγμή και σε ποια ποσότητα μπορούμε να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα με επιτυχία και να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον του νέου.
Σημεία ψυχολογικής ανάπτυξης και συνέπειες του παιδαγωγικού προγράμματος προπόνησης
Παιδιά των 6 και 8 ετών
Σε μεγάλη έκταση, η αισθητική αντίληψη (ειδικά η όραση και η ακοή) καθορίζει και οδηγεί τη συμπεριφορά και τον τρόπο σκέψης στους ποδοσφαιριστές των 6-8 ετών. Τις πιο πολλές φορές φαίνονται περίεργοι και επιθυμούν να βρίσκονται παντού, να τα δουν και να τ' ακούσουν όλα. Βρίσκονται πάντα σε κίνηση και το θεωρούν χάσιμο χρόνου αν τους πεις να κάθονται ήσυχα. Τα μάτια τους ανήσυχα παρακολουθούν όλες τις κινήσεις γύρω τους, τους επιτρέπουν δε να ικανοποιούν συχνά την αχαλίνωτη τάση για δράση. Στην περίοδο αυτή, διαισθάνονται την έντονη ανάγκη να πούνε, χωρίς την παραμικρή σκέψη και χωρίς αμηχανία και περισπασμό, στον προπονητή τους όλα όσα κατάφεραν είδαν και άκουσαν. Έτσι λοιπόν, ο προπονητής είναι πάντα αυτός που γνωρίζει καλύτερα το τι συμβαίνει μέσα στους «κόλπους της οικογένειας» και τούτο μπορεί να συμβάλει στο να μάθει, να γνωρίζει το κοινωνικό περιβάλλον των νέων που του ανατέθηκαν και το οποίο μπορεί καλύτερα να καταλάβει. Ο νέος ναι μεν έχει εξυπνάδα κι επιθυμία για δράση, δεν έχει όμως την ικανότητα κρίσεως κι έτσι επηρεάζεται εύκολα. Σ' αυτό «βοηθά» ο ενθουσιασμός και η προθυμία για περισσότερη δράση. Στην ηλικία αυτή το παιδί ταυτίζει το παιχνίδι του με τα δικά του ιδανικά. Δεν του αρκεί ούτε ικανοποιείται απλά στη μίμηση του προτύπου του. θέλει ο ίδιος να είναι ... Μαραντόνα. Τον διακατέχει ακόμη η νοοτροπία του μικρού παιδιού. Άρα από παιδαγωγικής και διδακτικής άποψης, συνιστάται να επωφεληθεί στη χρησιμοποίηση αυτών των ευκαιριών και τις περιστάσεις σε σχέση με την ανάπτυξη και την επίδοση. Μαζί έρχονται η ωριμότητα και η εκμάθηση της τεχνικής του ποδοσφαίρου. Το παιδί έχει δικαίωμα να είναι όπως θέλει να είναι και δεν πρέπει να του συμπεριφερόμαστε σαν «ένα μικρό έφηβο». Εύλογες και λογικές εκτιμήσεις σε ότι αφορούν την απόδοση και την επιτυχία έρχονται κάποτε πολύ νωρίς και ... καταστρέφουν τα αποθέματα εφαρμογής.
Οι βασικοί διδακτικοί κανόνες είναι: Οι ποικιλόμορφες παροτρύνσεις καθώς και ο κανόνας: «αντανακλαστική δράση και μέσα δράσης». Το να παίζεις και ν' αφήνεις κάποιον να παίζει, σημαίνει ότι πρέπει ν' αφήσεις στο ίδιο το παιδί τη δυνατότητα να επινοήσει τα παιχνίδια και τους κανόνες τους ενώ τροποποιείς τους κανόνες, με εποικοδομητικό τρόπο. Τουναντίον, μια «ειδίκευση» πολύ πρόωρη συγκεντρωμένη στο ποδόσφαιρο, θα εκδηλωθεί, αργά ή γρήγορα, και θα είναι «μπούμερανγκ».
Δυνατότητα της προπόνησης: Στην ηλικία αυτή αυξάνονται ταχύτατα οι ικανότητες εκμάθησης της '' ψυχομετρικής'' . Μπορούμε να διδάξουμε τις στοιχειώδεις τεχνικές μορφές, αλλά η πραγματική όψη δεν τίθεται στο κέντρο της προπόνησης. Δεν είναι δυνατό να αντιμετωπίζουμε την προπόνηση για απόκτηση δύναμης και αντοχής, αλλά την ύπαρξη μιας αισθητής βελτίωσης των ικανοτήτων, σε ότι αφορά την ταχύτητα(συχνή κίνηση).Δύναμη και αντοχή δεν αποκτώνται στις προπονήσεις κι ενδεχόμενες εξελίξεις μπορούν να κατανέμονται στη βελτίωση του συντονισμού και σε μια μεγαλύτερη ικανότητα ’’συγκέντρωσης’’.
Γενική παρατήρηση: Μία βασική προπόνηση πρέπει να διαφοροποιείται και να εκτείνεται, σε όσο το δυνατόν περισσότερες αρχές, πολλών αθλημάτων. Πρέπει επίσης να ενθαρρύνουμε σταθερά τους ενδιαφερόμενους να θέλουν να κάνουν πάντα το καλύτερο. Αυτός που δεν είναι σε θέση να ενθαρρύνει τα νέα παιδιά και να γίνει ένα πρότυπο(μοντέλο) από αθλητική παιδαγωγική άποψη, δε θα έπρεπε ποτέ να γίνει προπονητής του.
Συμβουλές για τον προπονητή: Η συμπεριφορά του παιδιού ηλικίας 6-8 χρονών εξαρτάται από την ψυχική διάθεση του και τις ανάλογες ευκαιρίες παιχνιδιού που του δίνουμε. Κάθε μέρα το παιδί έχει ανάγκη χρόνου για παιχνίδι, μεγαλύτερο χώρο παιχνιδιού, αλλά δε θα πρέπει να περιοριστεί στο παιχνίδι του ποδοσφαίρου. Είναι από τα υπαίθρια παιχνίδια που το παιδί έρχεται σε πρώτη εμπειρία με τον κόσμο, με τις ίδιες φυσικές ικανότητες του για ενέργεια και επίδοση. Έχει ανάγκη από ελευθερίες, πρέπει να έχει τη δυνατότητα να αποκτήσει όσο το δυνατόν περισσότερη πείρα στις κινήσεις του, μαθαίνοντας από τις δοκιμές και τα λάθη του. Εξάλλου παίζοντας ένα παιχνίδι που περιλαμβάνει κανόνες, μαθαίνει όλο και περισσότερο να υποβάλλεται σε αυτούς, να σχεδιάζει, να αποφασίζει και να σχηματίζει μια γνώμη του χώρου και του παιχνιδιού. Τέτοιου είδους εξελίξεις αρχίζουν ήδη από την κατηγορία αυτής της ηλικίας: οι στόχοι πρέπει να αναζητηθούν και να τους περιμένουμε αρκετό καιρό, άρα θα έχουμε αντίθετο αποτέλεσμα αν μας διακατέχει ανυπομονησία. Στην ηλικία αυτή το παιδί εξαρτάται από τις πολλαπλές παροτρύνσεις(και εξωτερικές) για τον προσανατολισμό του για να αναπτυχθεί με αρμονικό τρόπο. Αυτός είναι βασικός κανόνας, ακόμα και μετά από τα 8 χρόνια του παιδιού.
Ηλικία 9-10 ετών
Τα προηγούμενα πρέπει να θεωρηθούν σαν βασικές γνώσεις για την κατανόηση της ηλικίας 9-10 και πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη. Πρέπει δηλαδή να ολοκληρωθούν με ανάλογο τρόπο αυτοί οι οποίοι ασχολούνται με τα παιδιά και οφείλουν να δημιουργήσουν όχι κλίμα ανταγωνισμού, αλλά μια σχέση εμπιστοσύνης, κατανόησης και συναγωνισμού. Το παιδί είναι σαν ένα νέο φυτό: Αν δυναμώσει, μπορείς να το τοποθετήσεις σε οποιοδήποτε χώρο για να ευδοκιμήσει και να σου δώσει χαρά. Αυτή η ηλικία χαρακτηρίζεται σαν φάση που προηγείται της εφηβείας. Τούτο λοιπόν σημαίνει ότι η πρώτη διάπλαση του σώματος και η πρώτη ανάπτυξη του αναστήματος, αποτελούν τις αναλογίες μεταξύ του κορμού και των μελών που πρέπει να είναι σε αρμονία. Με ανάλογο τρόπο ο συντονισμός κινήσεων δυναμώνει και η ‘’χρυσή ηλικία της μάθησης αρχίζει’’. Θα διαρκέσει μέχρι το 12ο έτος. Οι ξεχωριστοί στον καθένα τρόποι εμπειρίας και συμπεριφοράς στερεώνονται και γίνονται πιο εύκολα αναγνωρίσιμοι, όπως συγκεκριμένες διαφορές στο ταλέντο. Αυτός που ήταν ανήσυχος ή δεν αισθανόταν την παραμικρή αμηχανία, ήταν υπεραισιόδοξος ή απαισιόδοξος, που γνώριζε την επιτυχία η την αποτυχία, διακρίνεται πιο καθαρά.
Τελικά όμως βλέπουμε τα ενδιαφέροντα να διαφοροποιούνται ακόμα περισσότερο. Αυτή η χαρά στην κίνηση που εκδηλώνουν οι νέοι, τους υποχρεώνει να εγγραφούν σε μεγάλο αριθμό στους αθλητικούς συλλόγους. Τον περισσότερο καιρό παρατηρούμε μια αισιόδοξη στάση απέναντι στη ζωή, μια ικανότητα στον ενθουσιασμό που είναι πολύ σημαντική και μια υγιή ψυχική ισορροπία, αν και η τυπική αμέλεια στη συμπεριφορά , τέτοιων παικτών συνοδεύεται εν μέρει, από έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης και μια τάση αποφυγής της γνώσης και της μάθησης.
Οι νέοι ποδοσφαιριστές αναζητούν τον φυσικό ανταγωνισμό με αυτούς [που συμπαθούν και με τον κόσμο. Είναι έτοιμοι ν α εκπληρώσουν τις δύσκολες προσπάθειες για να μπορούν να επιδίδονται στα καθήκοντα τους, αλλά είναι δυνατό και απαραίτητο να ενθαρρύνουμε την καλή τους θέληση για να αποδώσουν καλύτερα. Στο δρόμο που πρέπει να διανύσει για να γίνει μια προσωπικότητα που σκέπτεται και ενεργεί ατομικά, ο ποδοσφαιριστής αποκτά εμπειρίες της χαράς που αισθάνεται, όταν εκπληρώνει μια τέτοια απόδοση, σε μια κοινή ενέργεια και δράση.
Το γεγονός αυτό έχει μεγάλη σημασία. Ο συμπαίκτης στο παιχνίδι δεν είναι αντικείμενο μίσους ή έχθρας, αλλά κάποιος που πρέπει να σεβόμαστε, που προκαλεί υγιή ανταγωνισμό, για να βελτιώνεται ο καθένας συνέχεια. Ο στόχος δεν είναι να γίνουμε οι καλύτεροι μέσα σε ένα σωματείο, αλλά να μάθουμε χωρίς παραλυτικό άγχος, να προσφέρουμε πάντα την καλύτερη μας απόδοση, ακόμα και αν ο ανταγωνιστής μας είναι μέτριος.
Δυνατότητες προπόνησης:
Η βελτιωμένη φυσική κατάσταση και οι αυξανόμενες ψυχοδυναμικές ικανότητες που κάνουν τη διαφορά, συντείνουν με ουσιώδη τρόπο, ώστε οι ποδοσφαιριστές να μαθαίνουν νέες κινήσεις πρακτικά εφαρμόσιμες. Μολοταύτα οι φάσεις των κινήσεων που μάθαμε στο παρελθόν δεν μπορούν ακόμα να καταγραφούν με άμεσο τρόπο: πρέπει λοιπόν να τις επαναλαμβάνουμε, να τις τροποποιούμε, προβλέποντας ένα αριθμό ποικιλιών, μεταβολών και να τις εφαρμόζουμε το ίδιο και στις ασυνήθιστες καταστάσεις. Μια προπόνηση που περιορίζεται στο ποδόσφαιρο δεν έχει νόημα, και κινδυνεύει να έχει ολέθρια-αντίθετα αποτελέσματα. Αντίθετα, μια πολυαθλητική επιμόρφωση προστατεύει από τη ρουτίνα των ασκήσεων και την μονοτονία, δημιουργεί αιτιολογημένα αποθέματα ως προς την ικανότητα εκμάθησης και ενθαρρύνει τις δεσμευτικές στάσεις-τάσεις και τις συνήθειες σε τέτοιο βαθμό που ο νέος επιθυμεί ’’να αθλείται σε όλη του τη ζωή’’. Η περίοδος αυτή και αυτή που ακολουθεί(11-12) είναι καθοριστικές φάσεις της ζωής, για την μηχανική ανάπτυξη, σε ότι αφορά το άθλημα. Αν έχουμε παραλείψει κάτι σε αυτή, δεν μπορεί να επανορθωθεί παρά μόνον με συμπληρωματικές, επίπονες προσπάθειες.
Οι νέοι των 11 και 12 ετών
Από βιολογική άποψη, στην κατηγορία αυτής της ηλικίας, βλέπουμε να παρουσιάζονται δευτερεύοντα φαινόμενα, σεξουαλικά χαρακτηριστικά, που έρχονται να υπογραμμίσουν την υποδομή κάθε προσωπικότητας, κατά τρόπο ατομικό και προπαντός από ψυχολογική άποψη. «Η ιδεώδης ηλικία εκμάθησης» συνεχίζεται. Πολλά απ' αυτά που έχουμε προαναφέρει, προπαντός σ' ότι αφορά την έννοια της προπόνησης, ισχύουν χωρίς κανένα περιορισμό. Συνιστάται να λάβουμε υπόψη, επίσης, στην περίοδο αυτή, την πνευματική ανάπτυξη η οποία κάνει τότε μεγάλες προόδους. Οι νέοι ποδοσφαιριστές γίνονται συνήθως πιο κριτικοί έναντι του προπονητού τους και των δασκάλων τους. Παρατηρούν πιο προσεκτικά, καταγράφουν πιο συνειδητά τις διάφορες πληροφορίες και προσφορές των μορφωτικών μαθημάτων, τις επιλέγουν και -με μεγάλη σπουδή -τις κρίνουν περιληπτικά και οριστικά. Μαθαίνουν να συγκρατούν τις χειρονομίες και τα λόγια τους, δεν παρέχουν πια την πλήρη εμπιστοσύνη προς τον προπονητή τους. Και άλλα πρόσωπα είναι επίσης σημαντικά. Αναπόφευκτα μπαίνει το ερώτημα: «Μήπως αυτό αφορά τον προπονητή;»
Ο νέος άνθρωπος όσο μεγαλώνει θέλει να του αναγνωρίζουν τις απαιτήσεις και να τον παίρνουν στα σοβαρά. Οι προπονητές που έχουν γνώσεις ψυχολογίας σέβονται αυτές τις ιδιαιτερότητες και αποφεύγουν την άκαιρη περιέργεια. Είναι μια κατάσταση που δεν πρέπει να υποτιμήσουμε αν θέλουμε να εξασφαλίσουμε μια επιτυχημένη εξέλιξη κι ανάπτυξη μακράς διάρκειας, ως προς την αθλητική και ατομική ανάπτυξη. Προς το συμφέρον μιας αρμονικής συνεργασίας, συνιστάται να καταλάβουμε ότι, ασφαλώς ο κόσμος του νέου ανθρώπου έγινε πιο ρεαλιστικός, παραμένει όμως ακόμη σ' αυτόν η επιθυμία της σαφώς δικαιολογημένης περιπέτειας, καθώς και της χαράς του κινδύνου, που καθορίζουν την συμπεριφορά του. Άρα, πρέπει να λάβουμε υπόψη τέτοιες περιστάσεις μέσα στην έννοια της προπόνησης.
Δυνατότητα της προπόνησης: Με περισσότερο θάρρος μπορούμε να εφαρμόσουμε στην προπόνηση την σύνθεση μιας μονομαχίας: Η βελτίωση δύναμης-βάρους και η αύξηση της ελαστικότητας, βελτιώνουν κατά τρόπο ορατό και ωφελούν ιδιαίτερα στην εκμάθηση της τεχνικής. Η ταχύτητα των αντιδράσεων φθάνει ακόμα και στα επίπεδα αυτής των εφήβων. Η προπόνηση των ικανοτήτων αντοχής αποφέρει σαφέστατα τους πρώτους της καρπούς: μπορούμε αυτή τη δυνατότητα να την εξηγήσουμε. «Το μαθαίνω διδασκόμενος» καταπλήττει πάντα όταν έχει να κάνει με την αισθητή βελτίωση των ικανοτήτων της παρατήρησης και της αντίληψης.
Συνέπειες από παιδαγωγική άποψη: Το διδακτικό ταλέντο του προπονητή εκφράζεται σε μια συγκεντρωτική προπόνηση που λαμβάνει υπόψη την εξέλιξη κι ανάπτυξη και που χαρακτηρίζεται από ευνοϊκό κλίμα εκμάθησης. Εξάλλου, ο προπονητής αναλαμβάνει μια αυξημένη ευθύνη σε παιδαγωγικό επίπεδο, ιδιαίτερα αν οι ποδοσφαιριστές του δεν βρίσκουν στις οικογένειες τους την απαιτούμενη ασφάλεια κι εμπιστοσύνη. Κατά την πνευματική ανάπτυξη που εκδηλώνεται από οξυδέρκεια, οι νέοι ποδοσφαιριστές δεν μπορούν, από μακριά, να ξεχωρίσουν και ν' αντιληφθούν ακριβώς κατά τρόπο νοητό οποιοδήποτε γεγονός: τα αισθήματα επικρατούν πολύ καιρό και έχουν αντανακλαστικά αποτελέσματα. Έχει πολύ μεγάλη σημασία για την προετοιμασία των ποδοσφαιριστών, «να χωνεύουν» τις αποτυχίες τους (να τους μάθουμε να χάνουν). Και αυτοί που έχουν τη συνήθεια της επιτυχίας πρέπει να μάθουν, ότι «το ανώτατο όριο της εμπιστοσύνης στον εαυτό σου αντιπροσω¬πεύει το κατώτατο όριο της μεγαλομανίας» (ρητό του Ρενέ Χουσί). Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στην άποψη, ότι «ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής» δεν είναι μόνο να είσαι ο θαυμάσιος «τεχνίτης» αλλά παράλληλα, να χαρακτηρίζεται από ομαδικό πνεύμα και υπευθυνότητα. Δεν συμπεριφέρεται σαν η μαριονέτα του προπονητή του. Αλλά, τουναντίον, αναγνωρίζει ότι εξελίσσεται μέσα στον αγωνιστικό χώρο, πραγματοποιώντας ένα δύσκολο καθήκον και μαθαίνει να ερμηνεύει κατάλληλα τις περίπλοκες καταστάσεις. Δεν εκτελεί τις διαταγές αλλά τον ρόλο που έχει αναλάβει και κάνει το καλύτερο. Η «δυναμική κατανόηση της κατάστασης» είναι η κύρια ιδέα.
Οι νέοι των 13 και 15 ετών
Η περίοδος μεταξύ 13 και 15 ετών ονομάζεται «εφηβεία», ή, πρώτη φάση εφηβείας γενικότερα. Χαρακτηρίζεται, πρώτα απ' όλα, από την δεύτερη αλλαγή του αναστήματος και θα μιλήσουμε γι' αυτή παρακάτω. Οι παιδικές περίοδοι ιδιοσυγκρασίας χάνονται, εκδηλώνεται η «σεξουαλικότητα» και οι φυσικές αναλογίες και συμμετρίες τροποποιούνται με αισθητό τρόπο. Μια ετήσια ανάπτυξη των 10 εκατοστών και μια απόκτηση ετήσιου βάρους περίπου 10 κιλών δεν είναι καθόλου ασυνήθιστη. Αυτό δεν μας ξαφνιάζει καθόλου, την στιγμή που η φυσική ισορροπία μπαίνει σε μεγάλο κλονισμό. Την ορμονική αλλαγή καθώς και εμπειρία που έχουν, μ' ένα «νέο σώμα» πρέπει να τα λάβουμε υπόψη μας και πρέπει ασφαλώς να τα συνηθίσουν. Ο νέος ποδοσφαιριστής οφείλει λοιπόν να προικισθεί μ' εμπιστοσύνη και υπομονή και τούτο στην περίπτωση επίσης που η κριτική συμπεριφορά, οι ιδιοτροπίες και η τάση να θέτει σε αμφιβολία τις αξίες και τις αρχές. Όμοια σαν τη βροχή που έρχεται ξαφνικά συνοδευόμενη από θύελλες, η εφηβεία συνοδεύεται κτηνωδώς, πολλές φορές, και με ξύλο από την οικογενειακή εστία. Η επείγουσα ανάγκη ανεξαρτησίας κι η ατομική - προσωπική ευθύνη γίνεται καταφανής και μερικοί προπονητές την συναισθάνονται μ' οδυνηρό τρόπο. Οι φιλονικίες κι οι συγκρούσεις με τον κόσμο του έφηβου οδηγούν συχνά στον αποχωρισμό από το οικογενειακό σπίτι και την επιθυμία ν' απομακρύνεται από τον προπονητή. Τάση να στρέφεται προς τα πρόσωπα της ίδιας ηλικίας ή, ακόμη να κλείνει φιλίες μ' αυτά, και να υιοθετεί τάσης αλληλεγγύης. Η ομαδική συνειδητοποίηση (στους κόλπους των ομάδων και «συμμοριών») μπορεί να ερμηνευθεί επίσης ως ένα μέσο αναζήτησης της αλληλοβοήθειας. Σ' αυτή την περίοδο της καταιγίδας και της πίεσης, ο αθλητισμός κι η προπόνηση σε μια ομάδα γίνονται με την καθοδήγηση ενός προπονητού με παιδαγωγικές γνώσεις, πολύ γερές. Μπορούν να συντελέσουν μια ευκαιρία και συνιστάται απαραίτητα κι αποκλειστικά να την χρησιμοποιήσουν.
Όχι μόνο το ψυχοφυσικό και κοινωνικό περιβάλλον του νέου ανθρώπου γνωρίζει τις βασικές μεταμορφώσεις κατά την αποφασιστική περίοδο της ζωής, αλλά βλέπουμε επίσης να τροποποιούνται -σε βάθος σε πολλές περιπτώσεις- οι προσδοκίες, οι απόψεις και τα γενικά συμφέροντα. Όταν επαγγελματικά συμφέροντα γίνονται πιο σημαντικά και όταν οι σχέσεις με το άλλο φύλο (σεξ) γίνονται καθαρά πιο ουσιώδεις, οι γονείς και τα χόμπι, τα σπορ, ίσως προσωρινά αγνοούνται. Οι έρευνες έχουν αποδείξει μια ελάττωση της ανάγκης για συναγωνισμό στον αθλητισμό και του ενδιαφέροντος στον διαγωνιστικό αθλητισμό μέσα στα σωματεία. Είναι καταφανές, ότι ο προπονητής αντιμετωπίζει μια μεγάλη πρόκληση: να είναι ένας αγνός ειδικός γνώστης του ποδοσφαίρου δεν φθάνει καθόλου: ο εν λόγω προπονητής πρέπει να ικανοποιεί τις απαιτήσεις μιας ανερχόμενης προσωπικότητας.
Δυνατότητα της προπόνησης: Αναμφίβολα η φυσική και πνευματική αστάθεια ρίχνει τις σκιές της. Η ειδυλλιακή σκηνή μιας ήσυχης προπόνησης σε παιδιά, καταστρέφεται όταν αυτά αρχίζουν να υψώνουν φωνή. Η ικανότητα απόδοσης είναι λοιπόν πολύ περιορισμένη. Πολλές φορές το αποκτηθέν επίπεδο της απόδοσης με την επίδραση της συνεργασίας δεν μπορεί να διατηρηθεί. Τελικά, σ' αυτό έρχονται να προστεθούν τα προβλήματα που συναντώνται στο σπίτι και στο σχολείο, τα οποία είναι νέα εμπόδια στη θέληση εκμάθησης και στο να φθάσουν σε μια επιθυμητή απόδοσης. Οι μεγάλες ατομικές διαφορές ως προς την «βιολογική ηλικία» και στην ανάπτυξη, γενικότερα, ζητούν από τον προπονητή μια ανάλογη διαφοροποίηση της προσφερόμενης προπόνησης με ιδιαίτερη προσοχή στις ποσότητες του βάρους και της δύναμης. Τα σχέδια σκληρής προπόνησης δεν αποφέρουν καμιά επιτυχία, σε πολλά σημεία πρέπει να αποδείξουμε με προσοχή κι υπομονή, πολύ κατανοητή, αυτό που θέλουμε και ζητούμε περισσότερο και που επιβάλλεται. Τη στιγμή αυτή της κρίσιμης εποχής, συνιστάται, πρώτα απ' όλα, να ενθαρρύνουμε τους συντελεστές της φυσικής κατάστασης. Τα βάρη της προπόνησης μπορούν ν' αυξηθούν σταθερά, η ορμονική ώθηση δεν αιτιολογεί την προπόνηση της δύναμης, όταν την στιγμή αυτή, τελικά, πρέπει να δώσουμε μια ιδιαίτερη προσοχή σε ορθή άσκηση του σκελετού και του μυϊκού συστήματος. Ασφαλώς, τέτοιες μορφές προπόνησης πρέπει να γίνονται με μεγάλη φροντίδα. Από την άλλη πλευρά η ταχύτητα μπορεί και πρέπει ν' αυξηθεί το ίδιο. Στον τεχνικό τομέα, μόνο οι σταθερές κι αναλλοίωτες ασκήσεις μπορούν ν' αντιμετωπίσουν την πτώση της απόδοσης, που είναι τυπικό φαινόμενο στην ηλικία αυτή και που εξαρτάται από τον συντονισμό των ασκήσεων. Οι ιδιαίτερες πνευματικές ικανότητες που έχουν πάλι αυξηθεί, μπορούν πρώτα απ' όλα, να χρησιμοποιηθούν, δίδοντας μας «καρπούς» στον τομέα της τεχνικής και της τακτικής. Μια σκληρή και μονόπλευρη προπόνηση, που ζητούν συνήθως από τους νέους, έχει σαν αιτία «ν' αποσυρθούν οριστικά», παρά τη θέληση τους. Οι ανάγκες λοιπόν της περιόδου είναι: ατομικότητα της κατεύθυνσης και διαφοροποίηση της προσφοράς και του επιβαλλόμενου βάρους. Τέλος, ακόμη μια φορά: να κάνεις χρήση της απαιτούμενης παιδαγωγικής ικανότητας και να είσαι σε θέση να τεθείς στη θέση των άλλων, καθώς και ν' αποδειχθείς μια αξιόπιστη προσωπικότητα. Είναι τα πιο σημαντικά στην περίοδο αυτή της ηλικίας και στην επόμενη. Η κοινή συζήτηση, σαν μέσο έκφρασης της αμοιβαίας εκτίμησης, συμπληρώνει ένα σημαντικό καθήκον στις προσπάθειες μας ν' αποτρέψουμε τις φιλονικίες και συγκρούσεις.
Οι νέοι των 16 και 18 ετών
Η δεύτερη φάση εφηβείας αρχίζει το αργότερο στην ηλικία των 16 ετών και λήγει στα 18 με 19 περίπου. Η σημαντική ανάπτυξη σε ύψος και η λήψη ανάλογων κιλών έχουν τελειώσει. Σε διάφορες περιπτώσεις, διαπιστώνουμε μια ορμονική συμμετρία και μπρούμε ν' αναγνωρίσουμε μια νέα σταθερότητα: η ανάπτυξη σε πλάτος που θεμελιώνεται, έρχεται να συντελέσει στην ολοκλήρωση σ' αυτή τη φάση. Τώρα πολλοί νέοι - για διάφορους λόγους - παρεκτρέπονται από το ανταγωνιστικό ποδόσφαιρο. Είναι ένα οριακό σημείο - το ξεκίνημα ενός επαγγελματικού βίου ή, η είσοδος σε μια ανώτατη σχολή, που φέρνουν πρόσθετα προβλήματα, σ' αυτούς, που επηρεάζονται από τη θυελλώδη ανάπτυξη της προσωπικότητας. Ο χρόνος, για να παίρνει τα πράγματα επιπόλαια, που παρέχονταν προηγουμένως, δεν υπάρχει πια. Οι απαιτήσεις αυστηρές και βαριές στην προπόνηση και στο επάγγελμα απαιτούν πάρα πολλά από το νέο που δεν είναι ακόμα, τελείως έφηβος. Εν τούτοις, από την καθαρά βιολογική άποψη, βρίσκουμε τις συνθήκες, στην φάση αυτή της ανάπτυξης, που μπορούν να δημιουργήσουν μια ανάπτυξη απόδοσης πολύ ευνοϊκή. Έτσι, οι ικανότητες συντονισμού είναι εκ νέου βελτιωμένες: η εμφανής αύξηση βάρους και η μεγαλύτερη ικανότητα καταγραφής των τεχνικών κινήσεων συμβάλλουν σημαντικά στην επιτυχία, εν σχέση με τις πνευματικές διατάξεις που καθορίζουν την απόδοση. Κατόπιν έχουμε, τις αναγκαίες κινήσεις κατεύθυνσης, που μπορούν, επίσης να διδαχθούν σ' ένα σχετικά γρήγορο χρόνο. Καθώς και οι άρσεις βαρών ως προς την φυσική κατάσταση και στον συντονισμό, μπορούν να χρησιμοποιηθούν γενικότερα και δεν αποτελούν κανένα κίνδυνο για τον οργανισμό. Το υψηλό επίπεδο της ψυχοδυναμικής ικανότητας απόδοσης, επιτρέπει ακόμα και στους καθυστερημένους (αλλά που διαθέτουν μια βασική επιμόρφωση καλά στηριγμένη) να κάνουν γρήγορες προόδους και να είναι σε θέση να φτάσουν στην κορυφή. Από την άποψη αυτή μας δίνεται το δικαίωμα να μιλάμε για μια ''δεύτερη χρυσή ηλικία της εκμάθησης του ποδοσφαίρου'' και μπορούμε να μιλάμε πολύ, σχετικά με την ικανότητα της προπόνησης.
Η ψυχολογία των νέων παικτών δεν έχει ακόμη σταθεροποιηθεί. Την πρόοδο τους, σ' αυτή τη φάση, μπορούν να βλάψουν πιθανές δυσκολίες στον κοινωνικό περίγυρο τους και όχι βιολογικά συμβάντα. Επανερχόμενοι στην άποψη των συνεπειών της ψυχολογικής και απαιδαγωγικής φύσης, πρέπει, ακόμη μια φορά, να δώσουμε στο φως την υπευθυνότητα που αναλαμβάνει ο προπονητής, από παιδαγωγικής άποψης: «Σε συμπέρασμα , πρέπει ν' αναρωτηθούμε, αν όλοι αυτοί που αναλαμβάνουν τις δραστηριότητες των παραγόντων, προπονητών, προπαρασκευαστών, φυσικών δασκάλων και ειδικών γιατρών του αθλήματος -στην κατηγορία των παίδων και νέων - είναι αρκετά ευσυνείδητοι της ευθύνης που αναλαμβάνουν, από παιδαγωγικής άποψης, στους ίδιους τους νέους αυτούς» (Ντ. Μάρτιν).
Πηγή: Εγχειρίδιο προπονητικής ακαδημιών ποδοσφαίροι FIFA-ΕΠΑΕ
Κυριακή, 6 Απριλίου 2008
Η ύπαρξη του τεχνικού διευθυντή
Η λογική μου για την ύπαρξη και λειτουργία μιας σχολής ποδοσφαίρου στηρίζεται στην πεποίθηση μου , ότι τα τμήματα υποδομής των διαφόρων αθλητικών κέντρων ή σωματείων είναι η σπονδυλική στήλη της ανάπτυξης ποδοσφαιριστών σε μια περιοχή , σε ένα νομό αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα.
Η ανάπτυξη και η εξειδικευμένη εκμάθηση του αθλήματος θα είναι πάντα στενά συνδεδεμένα. Πιστεύω ότι είναι σε όλους κατανοητό ότι η ποιότητα των ποδοσφαιριστών , οι οποίοι παράγονται από μία σχολή ποδοσφαίρου έχει άμεσο συσχετισμό στις δεξιότητες διδασκαλίας του από τους εκάστοτε προπονητές. Εάν η τεχνική κατεύθυνση είναι τυχαία, η καθοδήγηση κακώς προγραμματισμένη , ελλιπής και χωρίς κατάλληλο στόχο, κατόπιν οι ποδοσφαιριστές , οι οποίοι παράγονται δεν θα είναι υψηλού επιπέδου. Με τη παροχή υγιούς και κατάλληλης τεχνικής κατεύθυνσης , αυξάνεται η προσωπική ικανοποίηση, μειώνοντας κατά συνέπεια το ποσοστό απομάκρυνσης από το άθλημα και στη συνέχεια αυξάνεται η αξία της προαγωγής ή της διεύρυνσης της αθλητικής συμμετοχής των νέων ποδοσφαιριστών.
Η πεποίθηση , ότι τα σωματεία μπορούν να προγραμματίσουν τη δική τους κατεύθυνση και τελικά να παράγουν ποιοτικούς ποδοσφαιριστές με σχέδιο, είναι αποδειγμένο και πολύ επιτυχές. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την κατεύθυνση του προγράμματος από ένα άτομο. Τον τεχνικό διευθυντή.
Προκειμένου να αυξηθεί το ποσοστό ανάπτυξης για τους νέους ποδοσφαιριστές, πρέπει να βρεθούν οι κατάλληλοι προπονητές με ένα ισχυρό υπόβαθρο , στο άθλημα του ποδοσφαίρου και στις δυνατότητές τους , για να τους καθοδηγήσουν. Η εφαρμογή ενός συστήματος όπου τα οι σχολές και τα σωματεία αναθέτουν στους κατάλληλους προπονητές να διδάξουν τους ποδοσφαιριστές και η προπονητική διαδικασία είναι η ενδεδειγμένη , μπορούμε να επιτύχουμε την τελειότητα του ποδοσφαίρου μέσα από την ανάπτυξη του παιχνιδιού γενικότερα.
Ο σκοπός του τεχνικού διευθυντή
Το πρόγραμμα περιέχει δύο σκοπούς:
1) Να παρέχει τους προπονητές με τη κατάλληλη φιλοσοφία, καθοδήγηση και κατεύθυνση για να εκτελέσουν το πρόγραμμα
2) Να παρέχει στους προπονητές την ευκαιρία να προαγάγουν και να διευρύνουν την αθλητική συμμετοχή, για να αυξηθεί η προσωπική ικανοποίηση των παικτών και να μειωθεί το ποσοστό απομάκρυνσης από το άθλημα.
Οι στόχοι του τεχνικού διευθυντή
Το πρόγραμμα περιέχει τρεις στόχους:
1) Να ενημερώνει όλους τους προπονητές μέσα στο σωματείο , παρέχοντας σε αυτούς με εύκολο και προσιτό τρόπο τις εξειδικευμένες κατευθύνσεις για τη καλύτερη δυνατή οργάνωση των τμημάτων
2) Να αυξήσει το επίπεδο ικανότητας των ποδοσφαιριστών του σωματείου , παρέχοντας σε αυτούς την εξειδικευμένη κατάρτιση , μέσω της συνεργασίας μου με τους προπονητές , σύμφωνα με τα υψηλότερα πρότυπα
3) Να βοηθήσει να αναπτυχθούν και να σχεδιαστούν προγράμματα , τα οποία θα παρέχουν στους αθλητές ποικίλες δυνατότητες και την ευκαιρία να παίξουν στα επίπεδα , τα οποία επιδιώκουν.
Καθήκοντα και Στόχοι
Καθήκοντα και Στόχοι , τα οποία πρέπει να διεκπεραιώσει ο τεχνικός διευθυντής
1) Να ενημερώνει για την κατάλληλη προπονητική διαδικασία , ανάλογα με την ηλικία των αθλητών τους προπονητές
2) Να ενημερώνει για τη προπονητική διαδικασία ανάπτυξης ικανότητας και περιόδων άσκησης τους αθλητές και
τους προπονητές στα τμήματα υποδομής
3) Να δημιουργήσει μακροπρόθεσμους και βραχυπρόθεσμους στόχους όσον αφορά την ηλικία και την ανάπτυξη ικανότητας
4) Να βοηθήσει τους προπονητές στο σχεδιασμό του τμήματος και την εφαρμογή της προπονητικής ανάπτυξης
5) Να ενεργήσει ως πόλος για όλους τους προπονητές και τους αθλητές στο σωματείο
6) Να ενημερώσει και να εκπαιδεύσει τους γονείς για τη πολιτική του σωματείου και τη φιλοσοφία ανάπτυξης της ακαδημίας ποδοσφαίρου και τις κατάλληλες δραστηριότητες των ηλικιών μέσω των προσανατολισμών, σεμιναρίων και γραπτού υλικού.
7) Να δημιουργήσει μια βιβλιοθήκη βιβλίων , άρθρων και βίντεο για τους προπονητές των τμημάτων
8) Να οργανώσει και να διευθύνει καλοκαιρινά καμπς για τους αθλητές του σωματείου , αλλά και για την ανεύρεση νέων αθλητών από την ευρύτερη περιοχή
9) Να βοηθήσει στη σχεδίαση, διεύθυνση και διευκόλυνση των αθλητών στις δραστηριότητες εκτός των σωματείων
10) Να οργανώσει και να εκτελέσει προπονητικές μονάδες με συγκεκριμένους στόχους στα τμήματα υποδομής
11) Να παίρνει συνεντεύξεις , να αξιολογεί και να επιλέγει τους προπονητές των τμημάτων υποδομής , δεδομένου ότι πρέπει να συμφωνούν με τη φιλοσοφία του σωματείου
12) Να αξιολογεί και να δίνει τη γραπτή ανατροφοδότηση στους αθλητές και τους προπονητές μέσα στο σωματείο ( Περιοδικό , Ιστοσελίδα , κ.λ.π. )
13) Να προωθήσει το σωματείο και το άθλημα του ποδοσφαίρου σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες τους ή όπως κρίνει απαραίτητα για το καλό του σωματείου.
14) Να οργανώσει σεμινάρια πληροφοριών με διάφορα θέματα αθλητικής επιστήμης (π.χ. Διατροφή, Πρώτες βοήθειες, Ψυχολογία, κ.λ.π ...)
15) Να συμμετέχει σε κάποιες συνεδριάσεις του Δ.Σ. για να δώσει τη σωστή αναπροσαρμογή της τεχνικής ανάπτυξης μέσα στο σωματείο.
16) Να επικοινωνεί με διάφορους φορείς για να διοχετεύει γενικές πληροφορίες προς τους αθλητές, προπονητές και γονείς του σωματείου.
17) Να προσδιορίσει τους ταλαντούχους παίκτες και να εξασφαλίσει ότι θα προωθούνται στις μικτές ομάδες της περιοχής και τις εθνικές ομάδες της ομοσπονδίας και να ενημερώνονται για αυτούς
18) Να βοηθήσει , να προσδιοριστούν και να εξασφαλιστούν οι κλειστές εγκαταστάσεις για να εξασφαλιστεί ο ετήσιος προγραμματισμός προπονήσεων και εκδηλώσεων των τμημάτων υποδομής.
19) Να σχεδιάσει τα εγχειρίδια και τα πακέτα πληροφοριών για τους προπονητές των σωματείων
20) Να σχεδιάσει και να εφαρμόσει τις φόρμες αξιολόγησης παικτών
21) Να εφαρμόσει ένα κώδικα δεοντολογίας για τους παίκτες και τους γονείς και το σωματείο
Η ανάπτυξη και η εξειδικευμένη εκμάθηση του αθλήματος θα είναι πάντα στενά συνδεδεμένα. Πιστεύω ότι είναι σε όλους κατανοητό ότι η ποιότητα των ποδοσφαιριστών , οι οποίοι παράγονται από μία σχολή ποδοσφαίρου έχει άμεσο συσχετισμό στις δεξιότητες διδασκαλίας του από τους εκάστοτε προπονητές. Εάν η τεχνική κατεύθυνση είναι τυχαία, η καθοδήγηση κακώς προγραμματισμένη , ελλιπής και χωρίς κατάλληλο στόχο, κατόπιν οι ποδοσφαιριστές , οι οποίοι παράγονται δεν θα είναι υψηλού επιπέδου. Με τη παροχή υγιούς και κατάλληλης τεχνικής κατεύθυνσης , αυξάνεται η προσωπική ικανοποίηση, μειώνοντας κατά συνέπεια το ποσοστό απομάκρυνσης από το άθλημα και στη συνέχεια αυξάνεται η αξία της προαγωγής ή της διεύρυνσης της αθλητικής συμμετοχής των νέων ποδοσφαιριστών.
Η πεποίθηση , ότι τα σωματεία μπορούν να προγραμματίσουν τη δική τους κατεύθυνση και τελικά να παράγουν ποιοτικούς ποδοσφαιριστές με σχέδιο, είναι αποδειγμένο και πολύ επιτυχές. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την κατεύθυνση του προγράμματος από ένα άτομο. Τον τεχνικό διευθυντή.
Προκειμένου να αυξηθεί το ποσοστό ανάπτυξης για τους νέους ποδοσφαιριστές, πρέπει να βρεθούν οι κατάλληλοι προπονητές με ένα ισχυρό υπόβαθρο , στο άθλημα του ποδοσφαίρου και στις δυνατότητές τους , για να τους καθοδηγήσουν. Η εφαρμογή ενός συστήματος όπου τα οι σχολές και τα σωματεία αναθέτουν στους κατάλληλους προπονητές να διδάξουν τους ποδοσφαιριστές και η προπονητική διαδικασία είναι η ενδεδειγμένη , μπορούμε να επιτύχουμε την τελειότητα του ποδοσφαίρου μέσα από την ανάπτυξη του παιχνιδιού γενικότερα.
Ο σκοπός του τεχνικού διευθυντή
Το πρόγραμμα περιέχει δύο σκοπούς:
1) Να παρέχει τους προπονητές με τη κατάλληλη φιλοσοφία, καθοδήγηση και κατεύθυνση για να εκτελέσουν το πρόγραμμα
2) Να παρέχει στους προπονητές την ευκαιρία να προαγάγουν και να διευρύνουν την αθλητική συμμετοχή, για να αυξηθεί η προσωπική ικανοποίηση των παικτών και να μειωθεί το ποσοστό απομάκρυνσης από το άθλημα.
Οι στόχοι του τεχνικού διευθυντή
Το πρόγραμμα περιέχει τρεις στόχους:
1) Να ενημερώνει όλους τους προπονητές μέσα στο σωματείο , παρέχοντας σε αυτούς με εύκολο και προσιτό τρόπο τις εξειδικευμένες κατευθύνσεις για τη καλύτερη δυνατή οργάνωση των τμημάτων
2) Να αυξήσει το επίπεδο ικανότητας των ποδοσφαιριστών του σωματείου , παρέχοντας σε αυτούς την εξειδικευμένη κατάρτιση , μέσω της συνεργασίας μου με τους προπονητές , σύμφωνα με τα υψηλότερα πρότυπα
3) Να βοηθήσει να αναπτυχθούν και να σχεδιαστούν προγράμματα , τα οποία θα παρέχουν στους αθλητές ποικίλες δυνατότητες και την ευκαιρία να παίξουν στα επίπεδα , τα οποία επιδιώκουν.
Καθήκοντα και Στόχοι
Καθήκοντα και Στόχοι , τα οποία πρέπει να διεκπεραιώσει ο τεχνικός διευθυντής
1) Να ενημερώνει για την κατάλληλη προπονητική διαδικασία , ανάλογα με την ηλικία των αθλητών τους προπονητές
2) Να ενημερώνει για τη προπονητική διαδικασία ανάπτυξης ικανότητας και περιόδων άσκησης τους αθλητές και
τους προπονητές στα τμήματα υποδομής
3) Να δημιουργήσει μακροπρόθεσμους και βραχυπρόθεσμους στόχους όσον αφορά την ηλικία και την ανάπτυξη ικανότητας
4) Να βοηθήσει τους προπονητές στο σχεδιασμό του τμήματος και την εφαρμογή της προπονητικής ανάπτυξης
5) Να ενεργήσει ως πόλος για όλους τους προπονητές και τους αθλητές στο σωματείο
6) Να ενημερώσει και να εκπαιδεύσει τους γονείς για τη πολιτική του σωματείου και τη φιλοσοφία ανάπτυξης της ακαδημίας ποδοσφαίρου και τις κατάλληλες δραστηριότητες των ηλικιών μέσω των προσανατολισμών, σεμιναρίων και γραπτού υλικού.
7) Να δημιουργήσει μια βιβλιοθήκη βιβλίων , άρθρων και βίντεο για τους προπονητές των τμημάτων
8) Να οργανώσει και να διευθύνει καλοκαιρινά καμπς για τους αθλητές του σωματείου , αλλά και για την ανεύρεση νέων αθλητών από την ευρύτερη περιοχή
9) Να βοηθήσει στη σχεδίαση, διεύθυνση και διευκόλυνση των αθλητών στις δραστηριότητες εκτός των σωματείων
10) Να οργανώσει και να εκτελέσει προπονητικές μονάδες με συγκεκριμένους στόχους στα τμήματα υποδομής
11) Να παίρνει συνεντεύξεις , να αξιολογεί και να επιλέγει τους προπονητές των τμημάτων υποδομής , δεδομένου ότι πρέπει να συμφωνούν με τη φιλοσοφία του σωματείου
12) Να αξιολογεί και να δίνει τη γραπτή ανατροφοδότηση στους αθλητές και τους προπονητές μέσα στο σωματείο ( Περιοδικό , Ιστοσελίδα , κ.λ.π. )
13) Να προωθήσει το σωματείο και το άθλημα του ποδοσφαίρου σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες τους ή όπως κρίνει απαραίτητα για το καλό του σωματείου.
14) Να οργανώσει σεμινάρια πληροφοριών με διάφορα θέματα αθλητικής επιστήμης (π.χ. Διατροφή, Πρώτες βοήθειες, Ψυχολογία, κ.λ.π ...)
15) Να συμμετέχει σε κάποιες συνεδριάσεις του Δ.Σ. για να δώσει τη σωστή αναπροσαρμογή της τεχνικής ανάπτυξης μέσα στο σωματείο.
16) Να επικοινωνεί με διάφορους φορείς για να διοχετεύει γενικές πληροφορίες προς τους αθλητές, προπονητές και γονείς του σωματείου.
17) Να προσδιορίσει τους ταλαντούχους παίκτες και να εξασφαλίσει ότι θα προωθούνται στις μικτές ομάδες της περιοχής και τις εθνικές ομάδες της ομοσπονδίας και να ενημερώνονται για αυτούς
18) Να βοηθήσει , να προσδιοριστούν και να εξασφαλιστούν οι κλειστές εγκαταστάσεις για να εξασφαλιστεί ο ετήσιος προγραμματισμός προπονήσεων και εκδηλώσεων των τμημάτων υποδομής.
19) Να σχεδιάσει τα εγχειρίδια και τα πακέτα πληροφοριών για τους προπονητές των σωματείων
20) Να σχεδιάσει και να εφαρμόσει τις φόρμες αξιολόγησης παικτών
21) Να εφαρμόσει ένα κώδικα δεοντολογίας για τους παίκτες και τους γονείς και το σωματείο
Κώστας Μαθιουδάκης
Τα παιδιά συμμετέχουν συναισθηματικά στο παιχνίδι του ποδοσφαίρου
«Τα παιδιά συμμετέχουν συναισθηματικά στο παιχνίδι του ποδοσφαίρου». Ένα μικρό παιδί παίζοντας 11 εναντίον 11 λέει, "κερδίσαμε!" αλλά ακούμπησε τη μπάλα τρεις φορές σήμερα.
Η ευθύνη μας, ως προπονητές, είναι η ΑΝΑΠΤΥΞΗ! Έτσι πρέπει να παίζουμε 4 εναντίον 4 και 6 εναντίον 6 χωρίς τη πίεση του χρόνου και του χώρου - για να μάθουμε σ’ αυτά τους συνδυασμούς, τις τεχνικές δεξιότητες, τη τακτική του αθλήματος και την αντίληψη των καταστάσεων.
Rinus Michels, πρώην προπονητής εθνικής Ολλανδίας
Προετοιμασία & Οργάνωση Μονάδας Εκμάθησης
Η δεξιότητα του προπονητή να επιλέγει και να οργανώνει δραστηριότητες , χωρίς οι αθλητές να παραμένουν ακίνητοι είναι ένα πολύ σημαντικό θετικό χαρακτηριστικό σε κάθε προπονητή. Μειώνει το χρονικό διάστημα που οι νέοι αθλητές πρόκειται να συμπεριφερθούν απρεπώς ή να χάσουν την αυτοσυγκέντρωση τους. Ακολουθήστε την προτεινόμενη προοδευτικότητα για να έχετε τα καλύτερα αποτελέσματα. Δεδομένου ότι γίνεστε πιο έμπειροι στη συγκεκριμένη μεθοδολογία εκμάθησης θα γίνει πολύ ευκολότερη η διαδικασία της εκμάθησης.
Στόχος Μονάδας ΕκμάθησηςΚάθε μονάδα εκμάθησης πρέπει να έχει ένα θέμα, παραδείγματος χάριν, οδήγημα της μπάλας & αλλαγή κατεύθυνσης. Αυτή πρέπει να είναι η πρώτη απόφασή σας κατά το προγραμματισμό μιας μονάδας εκμάθησης. Η εστίαση κάθε μονάδας σε ένα συγκεκριμένο θέμα είναι πολύ σημαντική και θα γίνει σημαντικότερη καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν.
Επιλογή δραστηριοτήτων
§ Επέλεξε δραστηριότητες που θα εστιάσουν στο θέμα της μονάδας εκμάθησης. Η σωστή επιλογή δραστηριοτήτων θα διδάξουν έμμεσα τους αθλητές σας το θέμα των μονάδων εκμάθησης.
§ Επέλεξε δραστηριότητες που θα επιτρέψουν την αναλογία 1 αθλητής ανά 1 μπάλα ή 2 αθλητές ανά 1 μπάλα. Αυτοί οι τύποι δραστηριοτήτων θα εξασφαλίσουν ότι οι αθλητές σας έχουν πολλές επαφές με τη μπάλα. ΟΧΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕ ΣΕΙΡΕΣ!!!
Πλάνο δραστηριοτήτων
Όταν αποφασίσετε το θέμα εκμάθησης και επιλέξετε τις δραστηριότητές, πρέπει να τις τοποθετήσετε σε ένα πλάνο μονάδας εκμάθησης ( βλέπε το αντίγραφο της μονάδας εκμάθησης ). Κατά την τοποθέτηση των δραστηριοτήτων στο πλάνο σας σιγουρευτείτε ότι ακολουθούν η μια την άλλη έχοντας μια ομαλή πρόοδο, από το εύκολο στο δυσκολότερο, αρχίζοντας από τη προθέρμανση και τελειώνοντας με παιχνίδι.
ΠΡΟΘΕΡΜΑΝΣΗΚάθε μονάδα πρέπει να αρχίσει με μια προθέρμανση ψυχαγωγικού χαρακτήρα που μπορεί να αποτελείται από περπάτημα, άλμα, τρέξιμο με μπάλα ή χωρίς. Παραδείγματος χάριν, παίξτε ένα παιχνίδι «κυνηγητό» μέσα σε μια περιορισμένη περιοχή. Αυτή η δραστηριότητα θα προετοιμάσει τους αθλητές σας για τις κινήσεις που απαιτούνται για να παίξουν ποδόσφαιρο, όπως, να τρέξουν γρήγορα και να αλλάξουν κατεύθυνση. ΟΧΙ ΓΥΡΟΥΣ!!!
ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ
Προοδευτικότητα
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΧΩΡΟΥ
Παίζοντας παιχνίδια περιορισμένου χώρου με μικρό αριθμό αθλητών επιτρέπει στους αθλητές περισσότερες επαφές και εξοικείωση με τη μπάλα, η οποία είναι η μόνη που μπορεί να βοηθήσει την ανάπτυξή τους. Εάν παρατηρείτε ότι μερικοί αθλητές δεν έχουν επαφή με τη μπάλα, μπορείτε να επέμβετε αποφασιστικά και να οργανώσετε ξανά τη δραστηριότητα ή να δημιουργήσετε μία νέα.
Βεβαιωθείτε, ανάλογα την ηλικία των αθλητών, ότι τους μεταδίδετε μέσα από την εφαρμογή των παιχνιδιών, τις βασικές αρχές, τους ρόλους και τους κανόνες παιχνιδιού, όπως:
Αρχές Επίθεσης§ Κατοχή μπάλας(Ρόλος 1ου Επιθετικού)
§ Επιθετικό βάθος
§ Επιθετικό Πλάτος
§ Κινητικότητα
§ Υποστήριξη(Ρόλος 2ου Επιθετικού)
§ Αριθμητική Υπεροχή
Αρχές Άμυνας
§ Πίεση (Ρόλος 1ου Αμυντικού)
§ Αμυντικό βάθος (Ρόλος 2ου Αμυντικού)
§ Καθυστέρηση στην άμυνα
§ Ισορροπία ( Εφαρμογή της διαγώνιας κάλυψης )
§ Συγκέντρωση
§ Αριθμητική Υπεροχή
ΑΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑ & ΣΥΝΟΨΗ
Κάθε μονάδα εκμάθησης, ανάλογα την ηλικία των αθλητών, πρέπει να ολοκληρωθεί με μία αποθεραπεία μικρής διάρκειας. Περάστε τους αθλητές από τη κατάσταση υψηλής έντασης, με χαλαρό τρέξιμο και τελικά με περπάτημα στη καθολική επαναφορά του οργανισμού και των μυών στα φυσιολογικά τους όρια . Πάλι, αυτή η διαδικασία θα γίνει σημαντικότερη στις ομάδες μεγαλύτερης ηλικίας αθλητών. Ενώ αποθεραπεύεται τους αθλητές σας, προχωρείτε στη σύνοψη των σημαντικότερων σημείων της μονάδας εκμάθησης.
Μονάδα εκμάθησης
§ Να βρίσκεσαι στον αγωνιστικό χώρο τουλάχιστον 10 λεπτά νωρίτερα.
§ Οργανώστε τις δραστηριότητές σας. Αυτή η μεθοδολογία είναι ιδιαίτερα σημαντική σε αυτές τις ομάδες ηλικίας, έτσι ώστε να μπορείτε να κινηθείτε από τη μία δραστηριότητα στην άλλη δραστηριότητα με πολύ λίγο χρόνο ανάπαυλας ενδιάμεσα. Είναι ζωτικής σημασίας ότι κρατάτε την προσοχή των αθλητών σας σε όλη τη διαδικασία εκμάθησης. Αυτό θα καταστήσει την εκμάθηση κατά τη διάρκεια της μονάδας σας πολύ ευκολότερη.
§ Βεβαιωθείτε ότι έχετε πάρει μαζί σας το πλάνο εκμάθησης. Αυτό θα σας υπενθυμίζει την πρόοδο και τις δραστηριότητες που έχετε επιλέξει.
Πάντα να έχετε έναν κατάλογο δραστηριοτήτων που προγραμματίζετε να εφαρμόσετε, καθώς επίσης και μερικές εφεδρικές δραστηριότητες. Μερικές από τις δραστηριότητες που προγραμματίζετε δεν θα λειτουργήσουν, οι αθλητές μπορεί να βαρεθούν γρήγορα ή να μην απολαμβάνουν την εκμάθηση, έτσι πρέπει να έχετε εναλλακτικές δραστηριότητες για να αντιμετωπίσετε αυτή τη περίπτωση.
Στόχος Μονάδας ΕκμάθησηςΚάθε μονάδα εκμάθησης πρέπει να έχει ένα θέμα, παραδείγματος χάριν, οδήγημα της μπάλας & αλλαγή κατεύθυνσης. Αυτή πρέπει να είναι η πρώτη απόφασή σας κατά το προγραμματισμό μιας μονάδας εκμάθησης. Η εστίαση κάθε μονάδας σε ένα συγκεκριμένο θέμα είναι πολύ σημαντική και θα γίνει σημαντικότερη καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν.
Επιλογή δραστηριοτήτων
§ Επέλεξε δραστηριότητες που θα εστιάσουν στο θέμα της μονάδας εκμάθησης. Η σωστή επιλογή δραστηριοτήτων θα διδάξουν έμμεσα τους αθλητές σας το θέμα των μονάδων εκμάθησης.
§ Επέλεξε δραστηριότητες που θα επιτρέψουν την αναλογία 1 αθλητής ανά 1 μπάλα ή 2 αθλητές ανά 1 μπάλα. Αυτοί οι τύποι δραστηριοτήτων θα εξασφαλίσουν ότι οι αθλητές σας έχουν πολλές επαφές με τη μπάλα. ΟΧΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕ ΣΕΙΡΕΣ!!!
Πλάνο δραστηριοτήτων
Όταν αποφασίσετε το θέμα εκμάθησης και επιλέξετε τις δραστηριότητές, πρέπει να τις τοποθετήσετε σε ένα πλάνο μονάδας εκμάθησης ( βλέπε το αντίγραφο της μονάδας εκμάθησης ). Κατά την τοποθέτηση των δραστηριοτήτων στο πλάνο σας σιγουρευτείτε ότι ακολουθούν η μια την άλλη έχοντας μια ομαλή πρόοδο, από το εύκολο στο δυσκολότερο, αρχίζοντας από τη προθέρμανση και τελειώνοντας με παιχνίδι.
ΠΡΟΘΕΡΜΑΝΣΗΚάθε μονάδα πρέπει να αρχίσει με μια προθέρμανση ψυχαγωγικού χαρακτήρα που μπορεί να αποτελείται από περπάτημα, άλμα, τρέξιμο με μπάλα ή χωρίς. Παραδείγματος χάριν, παίξτε ένα παιχνίδι «κυνηγητό» μέσα σε μια περιορισμένη περιοχή. Αυτή η δραστηριότητα θα προετοιμάσει τους αθλητές σας για τις κινήσεις που απαιτούνται για να παίξουν ποδόσφαιρο, όπως, να τρέξουν γρήγορα και να αλλάξουν κατεύθυνση. ΟΧΙ ΓΥΡΟΥΣ!!!
ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ
Προοδευτικότητα
- Εξάσκηση σε απλή μορφή
- Εξάσκηση με παθητική αντίσταση
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΧΩΡΟΥ
- Προοδευτικότητα
- Εξάσκηση με ενεργητική αντίσταση ( Αριθμητικό πλεονέκτημα )
- Εξάσκηση με ενεργητική αντίσταση ( Αριθμητική ισορροπία )
Παίζοντας παιχνίδια περιορισμένου χώρου με μικρό αριθμό αθλητών επιτρέπει στους αθλητές περισσότερες επαφές και εξοικείωση με τη μπάλα, η οποία είναι η μόνη που μπορεί να βοηθήσει την ανάπτυξή τους. Εάν παρατηρείτε ότι μερικοί αθλητές δεν έχουν επαφή με τη μπάλα, μπορείτε να επέμβετε αποφασιστικά και να οργανώσετε ξανά τη δραστηριότητα ή να δημιουργήσετε μία νέα.
Βεβαιωθείτε, ανάλογα την ηλικία των αθλητών, ότι τους μεταδίδετε μέσα από την εφαρμογή των παιχνιδιών, τις βασικές αρχές, τους ρόλους και τους κανόνες παιχνιδιού, όπως:
Αρχές Επίθεσης§ Κατοχή μπάλας(Ρόλος 1ου Επιθετικού)
§ Επιθετικό βάθος
§ Επιθετικό Πλάτος
§ Κινητικότητα
§ Υποστήριξη(Ρόλος 2ου Επιθετικού)
§ Αριθμητική Υπεροχή
Αρχές Άμυνας
§ Πίεση (Ρόλος 1ου Αμυντικού)
§ Αμυντικό βάθος (Ρόλος 2ου Αμυντικού)
§ Καθυστέρηση στην άμυνα
§ Ισορροπία ( Εφαρμογή της διαγώνιας κάλυψης )
§ Συγκέντρωση
§ Αριθμητική Υπεροχή
ΑΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑ & ΣΥΝΟΨΗ
Κάθε μονάδα εκμάθησης, ανάλογα την ηλικία των αθλητών, πρέπει να ολοκληρωθεί με μία αποθεραπεία μικρής διάρκειας. Περάστε τους αθλητές από τη κατάσταση υψηλής έντασης, με χαλαρό τρέξιμο και τελικά με περπάτημα στη καθολική επαναφορά του οργανισμού και των μυών στα φυσιολογικά τους όρια . Πάλι, αυτή η διαδικασία θα γίνει σημαντικότερη στις ομάδες μεγαλύτερης ηλικίας αθλητών. Ενώ αποθεραπεύεται τους αθλητές σας, προχωρείτε στη σύνοψη των σημαντικότερων σημείων της μονάδας εκμάθησης.
Μονάδα εκμάθησης
§ Να βρίσκεσαι στον αγωνιστικό χώρο τουλάχιστον 10 λεπτά νωρίτερα.
§ Οργανώστε τις δραστηριότητές σας. Αυτή η μεθοδολογία είναι ιδιαίτερα σημαντική σε αυτές τις ομάδες ηλικίας, έτσι ώστε να μπορείτε να κινηθείτε από τη μία δραστηριότητα στην άλλη δραστηριότητα με πολύ λίγο χρόνο ανάπαυλας ενδιάμεσα. Είναι ζωτικής σημασίας ότι κρατάτε την προσοχή των αθλητών σας σε όλη τη διαδικασία εκμάθησης. Αυτό θα καταστήσει την εκμάθηση κατά τη διάρκεια της μονάδας σας πολύ ευκολότερη.
§ Βεβαιωθείτε ότι έχετε πάρει μαζί σας το πλάνο εκμάθησης. Αυτό θα σας υπενθυμίζει την πρόοδο και τις δραστηριότητες που έχετε επιλέξει.
Πάντα να έχετε έναν κατάλογο δραστηριοτήτων που προγραμματίζετε να εφαρμόσετε, καθώς επίσης και μερικές εφεδρικές δραστηριότητες. Μερικές από τις δραστηριότητες που προγραμματίζετε δεν θα λειτουργήσουν, οι αθλητές μπορεί να βαρεθούν γρήγορα ή να μην απολαμβάνουν την εκμάθηση, έτσι πρέπει να έχετε εναλλακτικές δραστηριότητες για να αντιμετωπίσετε αυτή τη περίπτωση.
Κώστας Μαθιουδάκης
Περιλιπτική πρόοδος για την διδασκαλία / προπόνηση του ποδοσφαίρου στις κατηγορίες αθλητών U-6 εώς U-12
- Κάθε πτυχή του αθλήματος , το οποίο διδάσκεται σε μια ηλικία πρέπει να ενισχυθεί στην επόμενη ηλικία.
- Οι πτυχές που διδάσκονται στο τμήμα U-8 πρέπει να διδαχθούν πάλι στο U-10, U-12, U-14 κ.λ.π.
- Ότι διδάχθηκε σε ένα προηγούμενο τμήμα πρέπει να καλλιεργείται στο επόμενο τμήμα.
U-6
Τεχνική :
οδήγημα μπάλας
σουτ
Ψυχολογία:
Εκμάθηση της συνεργασίας
Εκμάθηση του δίκαιου παιχνιδιού
Η συμμετοχή των γονέων
"Πώς να παίξει"
Η συναισθηματική ικανότητα
Φυσική ικανότητα:
Ισορροπία
Τρέξιμο
Άλμα
Εισαγωγή στην προθέρμανση
Eκμάθηση της σωστής κίνησης
Τακτική:
Πού είναι ο αγωνιστικός χώρος
Σε ποια εστία να σουτάρει
U-8
Τεχνική :
Σήκωμα της μπάλας και τεχνική στον αέρα με διάφορα μέρη του σώματος
Υποδοχή της μπάλας με το εσωτερικό μέρος και τη σόλα του ποδιού
Σουτ με το εσωτερικό μέρος του ποδιού
Πρώτη Επαφή και Σουτ
Εισαγωγή στη μικρή μεταβίβαση
Εισαγωγή στη πλάγια επαναφορά
Ψυχολογία:
Εργασία σε ζευγάρια
Αθλητική Συμπεριφορά
Η συμμετοχή των γονέων
"Πώς να παίξει"
Συναισθηματική Ικανότητα
Φυσική ικανότητα:
Ευκινησία
Μυική συναρμογή
Εισαγωγή στην προθέρμανση
Eκμάθηση της σωστής κίνησης
Τακτική:
Πού είναι ο αγωνιστικός χώρος
Εξοικίωση με όλες τις θέσεις της διάταξης
Κατάσταση 1 v 1 στη φάση της επίθεσης
Εισαγωγή στην ονομασία των θέσεων της διάταξης
U-10
Τεχνική :
Τρέξιμο με τη μπάλα
Αλλαγή Κατεύθυνσης με τη μπάλα
Μεταβίβαση
Σουτ με το «κουτουπιέ»
Υποδοχή της μπάλας με το εσωτερικό και το εξωτερικό μέρος του ποδιού
Υποδοχή εναέριας μπάλας με το «κουτουπιέ» και πάρσιμο με το εσωτερικό ή το εξωτερικό μέρος του ποδιού
Πλάγια επαναφορά
Προσποιήσεις στο οδήγημα
Εισαγωγή στη κεφαλιά και τη σέντρα
Ψυχολογία:
Εργασία σε υποομάδες τριών , τεσσάρων και πέντε ατόμων
Αυτοσυγκέντρωση
Διαχείρηση της ευαισθησίας
Αθλητική Συμπεριφορά
Αποδοχή της νίκης και της ήττας
Η συμμετοχή των γονέων
Επικοινωνία
Συναισθηματική Ικανότητα
Φυσική ικανότητα:
Αντοχή
Ευλυγισία
Η κατάλληλη προθέρμανση και αποθεραπεία γίνεται υποχρεωτική
Τακτική:
Κατάσταση 1 v 1 στη φάση της άμυνας
Οι ρόλοι του 1ου επιθετικού και αμυντικού
Κατάσταση 2 v 1 στη φάση της επίθεσης
Άμυνα “ένας με έναν”
Εισαγωγή στις στημένες φάσεις
U-12
Τεχνική :
Προσποιήσεις με τη μπάλα
Υποδοχή της μπάλας στο έδαφος
Υποδοχή εναέριας μπάλας με το «κουτουπιέ», το μηρό, την κοιλιά, το στήθος και το κεφάλι
Επιθετική και Αμυντική Κεφαλιά
Μεταβίβαση με το εξωτερικό μέρος του ποδιού
Φαλτσαριστό Σουτ
Σέντρα στο 1ο δοκάρι και στο χώρο του πέναλτι
Εισαγωγή στο drop-kick και στο βολέ
Πέρασμα κάτω από τα πόδια
Υποδοχή και σουτ της μπάλας με το εσωτερικό μέρος του ποδιού
Εισαγωγή στο «τακλινγκ» - Ψυχολογία:
Ομαδικότητα
Εμπιστοσύνη
Επιθυμία
Διαχείρηση της ευαισθησίας
Αθλητική Συμπεριφορά
Αποδοχή της νίκης και της ήττας
Η συμμετοχή των γονέων
Επικοινωνία
Συναισθηματική Ικανότητα
Εκμάθηση μέσω του αγώνα - Φυσική ικανότητα:
Ταχύτητα
Δύναμη
Αερόβια Άσκηση - Τακτική:
2 v 1 Αμυντική Φάση
2 v 2 Επιθετική και Αμυντική Φάση
Ρόλος του 2ου Αμυντικού και Επιθετικού
Συνδυασμοί Μεταβιβάσεων
Λεκτική και Οπτική Επικοινωνία
Κόρνερ- Επιθετική και Αμυντική Φάση
Εναρκτήριο Λάκτισμα
Συνεργασία Ένα-Δύο
Εισαγωγή στο προσδιορισμό ρόλων για τους παίκτες ( Τερματοφύλακας , Αμυντικός , Μέσος, Επιθετικός
Εισαγωγή στις βασικές αρχές της άμυνας
Κώστας Μαθιουδάκης
Πέμπτη, 3 Απριλίου 2008
Σεμινάριο Προπονητών Παιδικού Ποδοσφαίρου-Ηράκλειο 2007-(1ο μέρος)
1.Ο ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ
1.Μην ξεχνάς ότι εργάζεσαι με παιδιά
2.Κάνε το μάθημα σου απλό
3.Δώσε τις οδηγίες σου αργά και καθαρά
4.Χρησιμοποίησε την γλώσσα των παιδιών
5.Μην κάνεις ποτέ αυστηρή προσωπική παρατήρηση
6.Με ξεχνάς ότι τα παιδιά έρχονται για να παίξουν
7.Το παιχνίδι να αποτελεί το κυρίως μέρος της προπόνησης
8.Να μην χρησιμοποιείς στερεότυπες ασκήσεις
9.Η προσπάθεια να πετύχουμε ένα γκολ είναι μια άσκηση. Μικρά παιχνίδια 2:2, 3:3 για εκμάθηση της τεχνικής
10.Παρότρυνε τα παιδιά να αυτοσχεδιάζουν για να βρουν τις σωστές λύσεις μέσα από το παιχνίδι
11.Μη ξεχνάς για τα παιδιά είσαι πρότυπο
12.Δώσε τον «αέρα» στα παιδιά να ρωτούν κάτι που δεν καταλαβαίνουν
2. ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΜΕ ΝΕΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ
Κάθε νεαρός ποδοσφαιριστής είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα με όλα τα δικαιώματα που έχουν όλοι οι παίκτες. Ο προπονητής πρέπει να βλέπει τον παίκτη όχι σαν ένα άτομο-μηχανή που πρέπει να εκτελεί τις διάφορες ασκήσεις , να βάζει γκόλ ,να παίρνει πρωταθλήματα , και να έχει το "στόμα του κλειστό". Αντιθέτως πρέπει να δει τον αθλητή σαν μια προσωπικότητα που μέρα με τη μέρα περνά από διάφορες καταστάσεις, και έχει και τη δική του ζωή.
Ο προπονητής στις παιδικές κατηγορίες δεν πρέπει να βλέπει τον εαυτό του σαν μια "ποδοσφαιρική αυθεντία". Για να πετύχει ένας προπονητής στις παιδικές κατηγορίες πρέπει να έχει πολύ χρόνο, πολύ υπομονή, και κατανόηση για τα προβλήματα που έχουν οι παίκτες τους μέσα και έξω από την ομάδα (γονείς , σχολείο, φίλοι)
Η βάση για καλή προσωπική επαφή μεταξύ του προπονητή και του παίκτη είναι η θετική συζήτηση. Αυτή η συζήτηση δεν πρέπει να είναι μονομερής, ή ένας μονόλογος του προπονητή και "ένα ή όχι" του παίκτη. Πρέπει και ο παίκτης να έχει το θάρρος να μιλήσει να πει τους προβληματισμούς του τις ανησυχίες του. Ο προπονητής και οι παίκτες πρέπει να ξέρουν το ρόλο που παίζει ο καθένας στην ομάδα.
Ο προπονητής πρέπει να δείχνει πάντα το καλό παράδειγμα για την ομάδα. Αυτός είναι ένα πρότυπο για τους μικρούς ποδοσφαιριστές του. Αυτός δίνει το παράδειγμα για να ακολουθήσουν και οι άλλοι. Αυτός δείχνει με τη στάση πως δεχόμαστε την ήττα, πως αντιδρούμε στη νίκη, πως συμπεριφερόμαστε στους αντιπάλους, στους διαιτητές.
3. Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗΣ1. Οργάνωσε την καθημερινή προπόνηση ανάλογα με το ανθρώπινο υλικό και τις ανάγκες της ομάδος. Μην σπαταλάς τον χρόνο. Είναι πολύτιμος.
2. Γνώριζε πριν από την προπόνηση τι θέλεις να διδάξεις. Για ποιό λόγο θέλεις να το διδάξεις και χρησιμοποιώντας ποιές εφαρμοσμένες ασκήσεις σκοπεύεις να το πετύχεις.
3. Η χρονική διάρκεια της προπόνησης πρέπει να αυξομειώνεται ανάλογα με την περίοδο και την μέρα της εβδομάδας σε σχέση με τις αγωνιστικές υποχρεώσεις. Το ίδιο ισχύει και για την ποιοτική και ποσοτική επιβάρυνση της προπόνησης.
4. Χρησιμοποίησε ποικιλία ασκήσεων. Μην μένεις για πολλή ώρα στην ίδια άσκηση. Η μονοτονία σκοτώνει την διάθεση και την πνευματική συγκέντρωση των παικτών.
5. Δημιούργησε θετικό κλίμα. Νάσαι αυστηρός αλλά δίκαιος. Επαίνεσε αλλά και τιμώρησε . Οι παίκτες ανεξαρτήτως αξίας και ηλικίας χρειάζονται διδασκαλία, καθοδήγηση μα προπάντων ηγεσία.
6. Χρησιμοποίησε κατά την διάρκεια της προπόνησης όλο το ανθρώπινο υλικό που έχεις στην διάθεση σου . Έτσι διατηρείς το σύνολο των παικτών σε πνευματική και σωματική εγρήγορση.
7. Δημιούργησε συνθήκες αγώνος κατά την διάρκεια της προπόνησης. Θυμήσου: ο τρόπος που αγωνίζεται μια ομάδα είναι ο καθρέπτης του τρόπου που προπονείται.
8. Δίδαξε μέσα από εφαρμοσμένες ασκήσεις τα βασικά του ποδοσφαίρου. Μην αφήνεις να δημιουργούνται "κακές" συνήθειες στην εκτέλεση τους.
9. Δούλεψε σκληρότερα από τους παίκτες σου στην προπόνηση. Δεν έχει σημασία πόσα θα διδάξεις αλλά πόσα θα γίνουν κτήμα και πράξη των παικτών κατά την διάρκεια των αγώνων.
10. Ο προπονητής δεν είναι θαυματοποιός. Μπορεί, όμως να πετύχει σημαντικά πράγματα με την οργάνωση , την ρεαλιστική εκτίμηση προσώπων και καταστάσεων, την σκληρή δουλειά και την εμπιστοσύνη στη φιλοσοφία και τις ικανότητες του.ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΤΟΥ. ΜΗΝ ΜΙΜΕΙΣΑΙ ΚΑΝΕΝΑ !
4. Η ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤ ΡΑΙΛΙ
Πρώτον και κυριότερο , ανάγκη ύπαρξης εμπιστοσύνης σε προπονητή και παίκτες .
Σεβασμό στον προπονητή, μέσα και έξω από το γήπεδο.
Προπονητής και παίκτες να είναι υπερήφανοι , νάχουν καρδιά και να παλεύουν σκληρά για τον στόχο που έθεσαν.
Πρώτα να ανιχνεύει ο προπονητής τις ικανότητες των παικτών του και μετά να θέτει στόχους.
Να πείθει ο προπονητής τους παίκτες του να κάνουν στο γήπεδο δουλειές που ίσως να μην τους αρέσουν αλλά είναι απαραίτητες για το καλό της ομάδας τους.
Η άμυνα γεννάει τους πρωταθλητές, και το τρίπτυχο του αμυντικού δόγματος είναι:
ΘΕΛΗΣΗ, ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ και ΕΠΙΒΟΛΗ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ
Πηγή: Σεμινάριο προπονητών παιδικού ποδοσφαίρου ακαδημιών Ολυμπιακού (Ηράκλειο 2007)
1.Μην ξεχνάς ότι εργάζεσαι με παιδιά
2.Κάνε το μάθημα σου απλό
3.Δώσε τις οδηγίες σου αργά και καθαρά
4.Χρησιμοποίησε την γλώσσα των παιδιών
5.Μην κάνεις ποτέ αυστηρή προσωπική παρατήρηση
6.Με ξεχνάς ότι τα παιδιά έρχονται για να παίξουν
7.Το παιχνίδι να αποτελεί το κυρίως μέρος της προπόνησης
8.Να μην χρησιμοποιείς στερεότυπες ασκήσεις
9.Η προσπάθεια να πετύχουμε ένα γκολ είναι μια άσκηση. Μικρά παιχνίδια 2:2, 3:3 για εκμάθηση της τεχνικής
10.Παρότρυνε τα παιδιά να αυτοσχεδιάζουν για να βρουν τις σωστές λύσεις μέσα από το παιχνίδι
11.Μη ξεχνάς για τα παιδιά είσαι πρότυπο
12.Δώσε τον «αέρα» στα παιδιά να ρωτούν κάτι που δεν καταλαβαίνουν
2. ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΜΕ ΝΕΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ
Κάθε νεαρός ποδοσφαιριστής είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα με όλα τα δικαιώματα που έχουν όλοι οι παίκτες. Ο προπονητής πρέπει να βλέπει τον παίκτη όχι σαν ένα άτομο-μηχανή που πρέπει να εκτελεί τις διάφορες ασκήσεις , να βάζει γκόλ ,να παίρνει πρωταθλήματα , και να έχει το "στόμα του κλειστό". Αντιθέτως πρέπει να δει τον αθλητή σαν μια προσωπικότητα που μέρα με τη μέρα περνά από διάφορες καταστάσεις, και έχει και τη δική του ζωή.
Ο προπονητής στις παιδικές κατηγορίες δεν πρέπει να βλέπει τον εαυτό του σαν μια "ποδοσφαιρική αυθεντία". Για να πετύχει ένας προπονητής στις παιδικές κατηγορίες πρέπει να έχει πολύ χρόνο, πολύ υπομονή, και κατανόηση για τα προβλήματα που έχουν οι παίκτες τους μέσα και έξω από την ομάδα (γονείς , σχολείο, φίλοι)
Η βάση για καλή προσωπική επαφή μεταξύ του προπονητή και του παίκτη είναι η θετική συζήτηση. Αυτή η συζήτηση δεν πρέπει να είναι μονομερής, ή ένας μονόλογος του προπονητή και "ένα ή όχι" του παίκτη. Πρέπει και ο παίκτης να έχει το θάρρος να μιλήσει να πει τους προβληματισμούς του τις ανησυχίες του. Ο προπονητής και οι παίκτες πρέπει να ξέρουν το ρόλο που παίζει ο καθένας στην ομάδα.
Ο προπονητής πρέπει να δείχνει πάντα το καλό παράδειγμα για την ομάδα. Αυτός είναι ένα πρότυπο για τους μικρούς ποδοσφαιριστές του. Αυτός δίνει το παράδειγμα για να ακολουθήσουν και οι άλλοι. Αυτός δείχνει με τη στάση πως δεχόμαστε την ήττα, πως αντιδρούμε στη νίκη, πως συμπεριφερόμαστε στους αντιπάλους, στους διαιτητές.
3. Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗΣ1. Οργάνωσε την καθημερινή προπόνηση ανάλογα με το ανθρώπινο υλικό και τις ανάγκες της ομάδος. Μην σπαταλάς τον χρόνο. Είναι πολύτιμος.
2. Γνώριζε πριν από την προπόνηση τι θέλεις να διδάξεις. Για ποιό λόγο θέλεις να το διδάξεις και χρησιμοποιώντας ποιές εφαρμοσμένες ασκήσεις σκοπεύεις να το πετύχεις.
3. Η χρονική διάρκεια της προπόνησης πρέπει να αυξομειώνεται ανάλογα με την περίοδο και την μέρα της εβδομάδας σε σχέση με τις αγωνιστικές υποχρεώσεις. Το ίδιο ισχύει και για την ποιοτική και ποσοτική επιβάρυνση της προπόνησης.
4. Χρησιμοποίησε ποικιλία ασκήσεων. Μην μένεις για πολλή ώρα στην ίδια άσκηση. Η μονοτονία σκοτώνει την διάθεση και την πνευματική συγκέντρωση των παικτών.
5. Δημιούργησε θετικό κλίμα. Νάσαι αυστηρός αλλά δίκαιος. Επαίνεσε αλλά και τιμώρησε . Οι παίκτες ανεξαρτήτως αξίας και ηλικίας χρειάζονται διδασκαλία, καθοδήγηση μα προπάντων ηγεσία.
6. Χρησιμοποίησε κατά την διάρκεια της προπόνησης όλο το ανθρώπινο υλικό που έχεις στην διάθεση σου . Έτσι διατηρείς το σύνολο των παικτών σε πνευματική και σωματική εγρήγορση.
7. Δημιούργησε συνθήκες αγώνος κατά την διάρκεια της προπόνησης. Θυμήσου: ο τρόπος που αγωνίζεται μια ομάδα είναι ο καθρέπτης του τρόπου που προπονείται.
8. Δίδαξε μέσα από εφαρμοσμένες ασκήσεις τα βασικά του ποδοσφαίρου. Μην αφήνεις να δημιουργούνται "κακές" συνήθειες στην εκτέλεση τους.
9. Δούλεψε σκληρότερα από τους παίκτες σου στην προπόνηση. Δεν έχει σημασία πόσα θα διδάξεις αλλά πόσα θα γίνουν κτήμα και πράξη των παικτών κατά την διάρκεια των αγώνων.
10. Ο προπονητής δεν είναι θαυματοποιός. Μπορεί, όμως να πετύχει σημαντικά πράγματα με την οργάνωση , την ρεαλιστική εκτίμηση προσώπων και καταστάσεων, την σκληρή δουλειά και την εμπιστοσύνη στη φιλοσοφία και τις ικανότητες του.ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΤΟΥ. ΜΗΝ ΜΙΜΕΙΣΑΙ ΚΑΝΕΝΑ !
4. Η ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤ ΡΑΙΛΙ
Πρώτον και κυριότερο , ανάγκη ύπαρξης εμπιστοσύνης σε προπονητή και παίκτες .
Σεβασμό στον προπονητή, μέσα και έξω από το γήπεδο.
Προπονητής και παίκτες να είναι υπερήφανοι , νάχουν καρδιά και να παλεύουν σκληρά για τον στόχο που έθεσαν.
Πρώτα να ανιχνεύει ο προπονητής τις ικανότητες των παικτών του και μετά να θέτει στόχους.
Να πείθει ο προπονητής τους παίκτες του να κάνουν στο γήπεδο δουλειές που ίσως να μην τους αρέσουν αλλά είναι απαραίτητες για το καλό της ομάδας τους.
Η άμυνα γεννάει τους πρωταθλητές, και το τρίπτυχο του αμυντικού δόγματος είναι:
ΘΕΛΗΣΗ, ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ και ΕΠΙΒΟΛΗ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ
Πηγή: Σεμινάριο προπονητών παιδικού ποδοσφαίρου ακαδημιών Ολυμπιακού (Ηράκλειο 2007)
Τρίτη, 11 Μαρτίου 2008
Πρόωρη εξειδίκευση στο παιδικό ποδόσφαιρο: Ένας δύσκολος δρόμος για τα παιδιά μας
Πολλοί γονείς ονειρεύονται να γίνει ο γιος τους ο επόμενος Ροναλντίνιο.Τα όνειρα και τα θέλω του γονιού για το παιδί του,μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά ολόκληρη τη ζωή του παιδιού και να έχουν μεγάλο τίμημα.Βλέπουμε συχνά γονείς και προπονητές να πανηγυρίζουν έξαλλα για την κατάκτηση ενός τίτλου ή μιας νίκης.Βλέπουμε παιδιά να κλαίνε επειδή έχασαν ένα παιδικό τουρνουά.Βλέπουμε εικόνες με τόσο ακραίες αντιδράσεις,λες και κρίνεται ένα παιχνίδι Champions League!!!
Τα παραπάνω δεν έχουν σχέση με τη χαρά της νίκης ή της συμμετοχής.Οι ισορροπίες είναι λεπτές και οι επιδράσεις μεγάλες στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του παιδιού.Για να μπορέσει να γίνει ένα παιδί πρωταγωνιστής,μεγάλος ποδοσφαιριστής,επαγγελματίας ή πρωταθλητής σε κάποιο άθλημα γενικότερα,χρειάζονται ως και 10 χρόνια εντατικής δουλειάς, με κόπο,ιδρώτα,κούραση , πίεση ψυχολογική και σωματική.Όμως,παρά τις θυσίες και τις προσπάθειες που θα κάνει ένα παιδί(που συχνά δεν επιλέγει αυτό το δρόμο) η επιτυχία δεν είναι εξασφαλισμένη.Δυστυχώς,στον αθλητισμό δεν λειτουργούν όλα με βάση τη λογική,την αξιοκρατία και την σχέση προσπάθεια-ανταμοιβή.Οι ανταμοιβές μπορεί να είναι ανύπαρκτες για το παιδί και να έχουν ως αποτέλεσμα μια χαμένη παιδική ηλικία,ψυχολογικά και σωματικά τραύματα και το στίγμα της αποτυχίας.Τα παιδιά που ειδικεύονται γρήγορα και βιώνουν πολλές επιτυχίες σε νεαρή ηλικία,δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν σε αποτυχίες αργότερα.'Ολα αυτά δε σημαίνουν ότι πρέπει να αποθαρρύνουμε ένα παιδί που έχει την όρεξη και το ταλέντο να ασχοληθεί σοβαρά με το ποδόσφαιρο.Όμως,είναι υποχρέωση μας σαν προπονητές και γονείς,να τοποθετήσουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση-προτεραιότητα και απλά να βοηθήσουμε τα παιδιά,να διαχειρηστούν σωστά τα παραπάνω.Υπάρχουν νόρμες και κανόνες,υπάρχει ο σωστός δρόμος,υπάρχει το περιεχόμενο της προπονητικής διαδικασίας για κάθε ηλικία.Η προσωπική ικανοποίηση του προπονητή ή το καμάρι του γονιού δεν έχει θέση σε αυτή τη διαδικασία.Το παιδί σίγουρα πρέπει να ενθαρρύνεται να συμμετέχει σε διάφορες οργανωμένες αθλητικές δραστηριότητες,όπως και να έχει χρόνο για ελεύθερο παιχνίδι.Όταν το παιδί επιδείξει ένα ιδιαίτερο ταλέντο,ο γονιός πρέπει να βοηθήσει το παιδί σε αυτή του την ενασχόληση,σε συνδιασμό μέ το σχολείο και τις υπόλοιπες κοινωνικές του δραστηριότητες,χωρίς να το πιέσει.Δυστυχώς,δεν υπάρχει πρόβλεψη και οργάνωση από την πολιτεία για να βοηθηθούν τα παιδιά-ταλέντα σε συνδιασμό με την εκπαιδευτική διαδικασία.Το πιο συνηθισμένο φαινόμενο είναι σε αυτές τις περιπτώσεις είτε να σταματάει το παιδί την ενασχόλησή του στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου για να αφιερωθεί στα μαθήματα είτε να αμελεί τα μαθήματα του και να δίνεται στον αθλητισμό.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών? Τα συμπεράσματα δικά σας.Η απόφαση είναι επίσης δική σας.Είναι όμως μια απόφαση ζωής,δύσκολη σίγουρα όπως και ότι αφορά τα παιδιά μας.Προσπαθήστε να θέσετε τα πράγματα στη σωστή τους βάση.
Τελειώνοντας θα σας κάνω μια ερώτηση,που κάνω συχνά και στα παιδιά όταν συζητάμε:
Κοιτάξτε γύρω σας ,στον κοινωνικό σας περίγυρο και δείτε πόσοι είναι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές(ζουν από το ποδόσφαιρο) και πόσοι είναι γιατροί,δικηγόροι,καθηγητές κ.α.Είναι πολύ πιο δύσκολο να γίνεις επαγγελματίας ποδοσφαιριστής από ότι γιατρός ή δικηγόρος.
Βασίλης Παπαδάκης
Τα παραπάνω δεν έχουν σχέση με τη χαρά της νίκης ή της συμμετοχής.Οι ισορροπίες είναι λεπτές και οι επιδράσεις μεγάλες στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του παιδιού.Για να μπορέσει να γίνει ένα παιδί πρωταγωνιστής,μεγάλος ποδοσφαιριστής,επαγγελματίας ή πρωταθλητής σε κάποιο άθλημα γενικότερα,χρειάζονται ως και 10 χρόνια εντατικής δουλειάς, με κόπο,ιδρώτα,κούραση , πίεση ψυχολογική και σωματική.Όμως,παρά τις θυσίες και τις προσπάθειες που θα κάνει ένα παιδί(που συχνά δεν επιλέγει αυτό το δρόμο) η επιτυχία δεν είναι εξασφαλισμένη.Δυστυχώς,στον αθλητισμό δεν λειτουργούν όλα με βάση τη λογική,την αξιοκρατία και την σχέση προσπάθεια-ανταμοιβή.Οι ανταμοιβές μπορεί να είναι ανύπαρκτες για το παιδί και να έχουν ως αποτέλεσμα μια χαμένη παιδική ηλικία,ψυχολογικά και σωματικά τραύματα και το στίγμα της αποτυχίας.Τα παιδιά που ειδικεύονται γρήγορα και βιώνουν πολλές επιτυχίες σε νεαρή ηλικία,δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν σε αποτυχίες αργότερα.'Ολα αυτά δε σημαίνουν ότι πρέπει να αποθαρρύνουμε ένα παιδί που έχει την όρεξη και το ταλέντο να ασχοληθεί σοβαρά με το ποδόσφαιρο.Όμως,είναι υποχρέωση μας σαν προπονητές και γονείς,να τοποθετήσουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση-προτεραιότητα και απλά να βοηθήσουμε τα παιδιά,να διαχειρηστούν σωστά τα παραπάνω.Υπάρχουν νόρμες και κανόνες,υπάρχει ο σωστός δρόμος,υπάρχει το περιεχόμενο της προπονητικής διαδικασίας για κάθε ηλικία.Η προσωπική ικανοποίηση του προπονητή ή το καμάρι του γονιού δεν έχει θέση σε αυτή τη διαδικασία.Το παιδί σίγουρα πρέπει να ενθαρρύνεται να συμμετέχει σε διάφορες οργανωμένες αθλητικές δραστηριότητες,όπως και να έχει χρόνο για ελεύθερο παιχνίδι.Όταν το παιδί επιδείξει ένα ιδιαίτερο ταλέντο,ο γονιός πρέπει να βοηθήσει το παιδί σε αυτή του την ενασχόληση,σε συνδιασμό μέ το σχολείο και τις υπόλοιπες κοινωνικές του δραστηριότητες,χωρίς να το πιέσει.Δυστυχώς,δεν υπάρχει πρόβλεψη και οργάνωση από την πολιτεία για να βοηθηθούν τα παιδιά-ταλέντα σε συνδιασμό με την εκπαιδευτική διαδικασία.Το πιο συνηθισμένο φαινόμενο είναι σε αυτές τις περιπτώσεις είτε να σταματάει το παιδί την ενασχόλησή του στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου για να αφιερωθεί στα μαθήματα είτε να αμελεί τα μαθήματα του και να δίνεται στον αθλητισμό.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών? Τα συμπεράσματα δικά σας.Η απόφαση είναι επίσης δική σας.Είναι όμως μια απόφαση ζωής,δύσκολη σίγουρα όπως και ότι αφορά τα παιδιά μας.Προσπαθήστε να θέσετε τα πράγματα στη σωστή τους βάση.
Τελειώνοντας θα σας κάνω μια ερώτηση,που κάνω συχνά και στα παιδιά όταν συζητάμε:
Κοιτάξτε γύρω σας ,στον κοινωνικό σας περίγυρο και δείτε πόσοι είναι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές(ζουν από το ποδόσφαιρο) και πόσοι είναι γιατροί,δικηγόροι,καθηγητές κ.α.Είναι πολύ πιο δύσκολο να γίνεις επαγγελματίας ποδοσφαιριστής από ότι γιατρός ή δικηγόρος.
Βασίλης Παπαδάκης
Δευτέρα, 3 Μαρτίου 2008
Ιατρικές Εξετάσεις Μικρών Αθλητών:Υποχρέωση και καθήκον
Ένα θέμα που δημιουργείται συχνά στις ακαδημίες(αλλά και σε όλα τα ερασιτεχνικά σωματεία) ποδοσφαίρου,είναι η εξέταση του νεαρού αθλητή και η πιστοποίηση ότι μπορεί να αθλείται.Συνηθισμένο φαινόμενο η προχειρότητα και ανευθυνότητα γονέων και υπεύθυνων ακαδημιών,που εξαντλείται σε μια υπογραφή παιδίατρου ή γνωστού παθολόγου-γενικού ιατρού χωρίς καν εξέταση.Λίστες παιδιών(καταστάσεις υγείας των τοπικών Ενώσεων)με μια υπογραφή ιατρού στο τέλος,χωρίς κανένα παιδί να έχει εξεταστεί ή να έχει προσκομίσει ιατρικές βεβαιώσεις.Το φαινόμενο μας αφορά όλους και είναι έγκλημα,έστω και ένα παιδί να μπαίνει στην διαδικασία αυτή,χωρίς τα απαραίτητα δικαιολογητικά.Οι υπεύθυνοι των ακαδημιών και οι προπονητές δεν πρέπει να βασίζονται στα καθησυχαστικά λόγια των γονιών και στην αναβλητικότητά τους.Από την πρώτη επαφή θα πρέπει να δίνουν στους γονείς να καταλάβουν την σημαντικότητα του θέματος,την άμεση προτεραιότητά του και την προσκόμιση των παραστατικών των εξετάσεων για την ολοκλήρωση της εγγραφής.Τα περιστατικά που συμβαίνουν κατά καιρούς,δεν πρέπει να μας αφήνουν αδιάφορους και δεν συμβαίνουν μόνο στους άλλους.Είναι απαράδεκτο για τους γονείς να το προσπερνάνε και αντιδεοντολογικό και εγκληματικό να το δέχονται οι προπονητές και οι υπεύθυνοι των ακαδημιών.Η ζωή ενός μικρού παιδιού είναι στα χέρια μας και δεν έχουμε δικαίωμα να την διαχειρηστούμε τόσο ανεύθυνα.
Οι απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις,που η συνεκτήμηση τους,θα δώσει την ασφαλή συγκατάθεση για την δυνατότητα εντατικής και οργανωμένης άθλησης, είναι :
α.Ιστορικό και κλινική εξέταση
β.Ηλεκτροκαρδιογράφημα
γ.Υπερηχοκαρδιογράφημα
Ο κάθε γονέας-κηδεμόνας θα πρέπει να ενημερώνεται γι΄αυτό άμεσα,να του δίνεται ένα σχετικό έντυπο και να το επιστρέφει μαζί με τα κατάλληλα δικαιολογητικά ,όσο το δυνατόν ταχύτερα.Οι εξετάσεις μετά τις αρχικές θα πρέπει να επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο ή σύμφωνα με την καθοδήγηση των γιατρών.
Στα πλαίσια της ασφαλούς άθλησης, θα πρέπει να τονίζεται επίσης διαρκώς τόσο στους γονείς,όσο και στα παιδιά ,η σωστή ώρα του φαγητού σε σχέση με την οποιαδήποτε αθλητική δραστηριότητα και η μεγάλη επικινδυνότητά της,για τη ζωή των αθλητών.Προσπαθείστε να πείσετε τα παιδιά και τους γονείς,να σας ενημερώνουν αν δεν έχει περάσει ένα ικανό διάστημα από τη λήψη φαγητού και εξηγείστε τους πως δεν πρέπει να πάρουν μέρος στην προπόνηση ή τον αγώνα.
Είναι προτιμότερο να χαθεί μια προπόνηση από ένα παιδί ή ένας αγώνας από μια ομάδα ,παρά ένα παιδί!
Η ενημέρωση γι' αυτά τα θέματα πρέπει να γίνεται ομαδικά στην αρχή κάθε χρονιάς, αλλά και να θίγονται αυτά τα θέματα συνεχώς σε συζητήσεις,από τους υπεύθυνους των ακαδημιών.
Βασίλης Παπαδάκης
Σάββατο, 23 Φεβρουαρίου 2008
Επιλογή και αξιολόγηση ταλέντων στο ποδόσφαιρο
Ποδοσφαιρικό ταλέντο μπορεί να χαρακτηριστεί το παιδί,που διαθέτει ιδιαίτερες ικανότητες φυσικές,ψυχικές και νοητικές,τις οποίες αφού βελτιώσει στις διάφορες φάσεις ανάπτυξης του,θα του δώσουν τη δυνατότητα να πετύχει υψηλή απόδοση στο ποδόσφαιρο.Ο σωστός χρόνος έναρξης της ειδικής,για την ηλικία του παιδιού προπόνησης,η συνεχής και συστηματική προπόνηση και οι ιδανικές προυποθέσεις(χώροι,μέσα κ.α.)καθορίζουν αν ένα ταλέντο θα γίνει μεγάλος ποδοσφαιριστής.Η πρώτη επιλογή των ταλέντων πρέπει να γίνεται στην ηλικία 10 έως 12 ετών,ώστε να ξεκινάει έγκαιρα η εξειδικευμένη προπόνηση και αξιοποίηση τους(μέχρι αυτή την ηλικία δηλ.6-10,ισχύει η αρχή της πολυπλευρικότητας στην προπόνηση).Τα χαμένα χρόνια μάθησης και βελτίωσης δεν ανπληρώνονται στο ποδόσφαιρο και έχουν αργότερα αρνητική επίδραση στην απόδοση.
Κριτήρια επιλογής
Τα σημαντικότερα κριτήρια επιλογής είναι:
1. Ευφυία στο παιχνίδι
Το παιδί πρέπει να χαρακτηρίζεται από ποδοσφαιρική εξυπνάδα,δηλαδή να έχει την ικανόττα να αντιλαμβάνεται τις καταστάσεις του παιχνιδιού,να προβλέπει την εξέλιξη τους και ανάλογα να αυτοσχεδιάζει τις ενέργειες του και να τις εκτελεί σε συνεργασία με τους συμπαίκτες του.
2. Προσωπικότητα
Το ταλέντο πρέπει να έχει θάρρος και θέληση,να παίρνει πρωτοβουλίες μέσα στο παιχνίδικαι να εκτελεί με αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα κάθε ενέργεια.Ακόμα πρέπει να είναι κοινωνικό άτομο και να ξεχωρίζει από τους άλλους για τις ηγετικές ικανότητες του.
3. Τεχνική
Πρέπει να χειρίζεται πάντα πολύ καλά την μπάλα σε αγωνιστικές συνθήκες(πίεση χώρου και χρόνου).Πρέπει να ξεχωρίζει μέσα στην ομάδα σε σχέση με τους συνομήλικους του.
4. Ταχύτητα
Από τις φυσικές ικανότητες πρέπει να διαθέτει:
-Ταχύτητα αντίδρασης
-Δρομική ταχύτητα
-Ταχύτητα ενέργειας(γρήγορη εκτέλεση κινήσεων στο παιχνίδι).
Σημ:Η επιλογή των ταλέντων δεν πρέπει να γίνεται με βάση τις προσωρινές σωματικές ικανότητες,αλλά με βάση τη συμπεριφορά στο παιχνίδι.
Αξιολόγηση
Κατά την ανάπτυξη του και σε τακτά διαστήματα πρέπει να ελέγχεται και να αξιολογείται η βελτίωση των διαφόρων παραγόντων της απόδοσης,σε σχέση με τη φάση ανάπτυξης.
Άμεσοι παράγοντες: Νευρομυική συναρμογή,τεχνική,φυσική κατάσταση,τακτική.
'Εμμεσοι παράγοντες; Ψυχικοί,γνωστικοί,κοινωνικοί,σωματικοί.
Η αξιολόγηση γίνεται πάντα σε σχέση με τη φάση ανάπτυξης και λαμβάνοντας υπόψη τους γενικούς στόχους της προπόνησης και ολοκληρώνεται στο τέλος του 18ου έτους (έναρξη φάσης πρωταθλητισμού).
Πηγή:Ε.Π.Ο. Σχολή Προπονητών Ποδοσφαίρου.
Κριτήρια επιλογής
Τα σημαντικότερα κριτήρια επιλογής είναι:
1. Ευφυία στο παιχνίδι
Το παιδί πρέπει να χαρακτηρίζεται από ποδοσφαιρική εξυπνάδα,δηλαδή να έχει την ικανόττα να αντιλαμβάνεται τις καταστάσεις του παιχνιδιού,να προβλέπει την εξέλιξη τους και ανάλογα να αυτοσχεδιάζει τις ενέργειες του και να τις εκτελεί σε συνεργασία με τους συμπαίκτες του.
2. Προσωπικότητα
Το ταλέντο πρέπει να έχει θάρρος και θέληση,να παίρνει πρωτοβουλίες μέσα στο παιχνίδικαι να εκτελεί με αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα κάθε ενέργεια.Ακόμα πρέπει να είναι κοινωνικό άτομο και να ξεχωρίζει από τους άλλους για τις ηγετικές ικανότητες του.
3. Τεχνική
Πρέπει να χειρίζεται πάντα πολύ καλά την μπάλα σε αγωνιστικές συνθήκες(πίεση χώρου και χρόνου).Πρέπει να ξεχωρίζει μέσα στην ομάδα σε σχέση με τους συνομήλικους του.
4. Ταχύτητα
Από τις φυσικές ικανότητες πρέπει να διαθέτει:
-Ταχύτητα αντίδρασης
-Δρομική ταχύτητα
-Ταχύτητα ενέργειας(γρήγορη εκτέλεση κινήσεων στο παιχνίδι).
Σημ:Η επιλογή των ταλέντων δεν πρέπει να γίνεται με βάση τις προσωρινές σωματικές ικανότητες,αλλά με βάση τη συμπεριφορά στο παιχνίδι.
Αξιολόγηση
Κατά την ανάπτυξη του και σε τακτά διαστήματα πρέπει να ελέγχεται και να αξιολογείται η βελτίωση των διαφόρων παραγόντων της απόδοσης,σε σχέση με τη φάση ανάπτυξης.
Άμεσοι παράγοντες: Νευρομυική συναρμογή,τεχνική,φυσική κατάσταση,τακτική.
'Εμμεσοι παράγοντες; Ψυχικοί,γνωστικοί,κοινωνικοί,σωματικοί.
Η αξιολόγηση γίνεται πάντα σε σχέση με τη φάση ανάπτυξης και λαμβάνοντας υπόψη τους γενικούς στόχους της προπόνησης και ολοκληρώνεται στο τέλος του 18ου έτους (έναρξη φάσης πρωταθλητισμού).
Πηγή:Ε.Π.Ο. Σχολή Προπονητών Ποδοσφαίρου.
Τρίτη, 5 Φεβρουαρίου 2008
Προπονητής Ακαδημιών Ποδοσφαίρου:Σκέψεις και προβληματισμοί...
Αυτό τον καιρό εργάζομαι σε μία Ακαδημία ποδοσφαίρου.Είναι ο 2ος χρόνος στην ηλικία προπαίδων(γεν.1994-95) και πραγματικά μου γεννιούνται προβληματισμοί και σκέψεις που δυσκολέύομαι να βρω τις απαντήσεις.Δεν αναφέρομαι στο καθαρά προπονητικό-αγωνιστικό κομμάτι, παρόλο που και εκεί τα πράγματα σηκώνουν μεγάλη συζήτηση.Περισσότερο με απασχολεί η φιλοσοφία που πρέπει να αναπτύξει και να προβάλλει ένας προπονητής Ακαδημιών στη σχέση του με τα παιδιά,τους γονείς,τους υπεύθυνους της Ακαδημίας,τις ''αντίπαλες'' ακαδημίες και όλους αυτούς που συναναστρέφονται στον κόσμο του παιδικού ποδοσφαίρου.Είτε πρόκειται για ακαδημία που υποστηρίζεται από κάποια μεγάλη ομάδα, είτε για μια μικρή συνοικιακή ακαδημία,παρατηρώ ότι τελικά τα ίδια πράγματα πάνω κάτω συμβαίνουν και τα λόγια που αναφέρονται σε ημερίδες,σεμινάρια και απλές συζητήσεις σε στιγμές ηρεμίας είναι λόγια του αέρα!Μπορεί ένας προπονητής ακαδημιών να αναπτύξει τη φιλοσοφία του χωρίς να κάνει συμβιβασμούς και υποχωρήσεις?Πρέπει να ακολουθεί την γραμμή και την κατεύθυνση της ακαδημίας,δίχως να ψάχνεται και να προβληματίζεται?Μήπως πρέπει να είναι διαλλακτικός σε σχέση με τα παραπάνω?Είναι το αποτέλεσμα των αγώνων σημαντικό για την δημιουργία της προσωπικότητας του νεαρού ποδοσφαιριστή?Ποια πρέπει να είναι η σχέση του με τα παιδιά?Μπορεί ένας γονιός να πιστέψει ότι το παιδί του ωφελείται από αυτή την ενασχόληση,ακόμα και αν χάνει στους αγώνες?Πως τον πείθεις γι' αυτό?Οι ακαδημίες-σχολές ποδοσφαίρου ενδιαφέρονται για τα παιδιά,το αποτέλεσμα,και τα δύο?Τί είναι καλύτερο,μια ακαδημία με πολλά παιδιά(άρα και τμήματα με χαμηλότερο αγωνιστικόεπίπεδο)επίπεδο ή λίγα και καλά(ελίτ)που παίρνουν ''τίτλους''?Πρέπει και από ποιά ηλικία να υπάρχει διαχωρισμός των καλών-ταλέντων νεαρών ποδοσφαιριστών?Τα παιδιά που δεν είναι προχωρημένα ωφελούνται όταν προπονούνται με δυνατότερα αγωνιστικά και σωματικά παιδιά?Ποιά η ποσότητα ποσότητα της προπόνησης ανά ηλικία?Πρόωρη εξειδίκευση πρέπει να γίνεται ή ενεργούμε διαφορετικά κατά περίπτωση?Ποιά πρέπει να είναι η στάση του προπονητή σε σχέση με τις ιατρικές εξετάσεις?Η διατροφή είναι δουλειά του(προτροπή-συμβουλές) ή δεν πρέπει να ασχολείται?Πρέπει να γίνεται ενημέρωση των γονιών με πρωτοβουλία του προπονητή?Μπορούν να υπάρξουν τρόποι επιβράβευσης των παιδιών που διακρίνονται αγωνιστικά ή σαν προσπάθεια-συμπεριφορά?Πρέπει να γίνεται αυτό σαν κίνητρο?Οι ερωτήσεις δεν τελειώνουν!!!Οι απαντήσεις υπάρχουν?
Βασίλης Παπαδάκης
Δευτέρα, 21 Ιανουαρίου 2008
ΤΕΣΤ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΝΕΑΡΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ
Είναι σίγουρα χρήσιμο να μπορείς κατά περιόδους να αξιολογείς την προπονητική διαδικασία και να πιστοποιείς την εξέλιξη των νεαρών ποδοσφαιριστών σε διάφορους τομείς. Σίγουρα το αν είναι επιτυχημένη ή όχι η μέθοδος και τα περιεχόμενα της προπόνησης, φαίνεται από την εικόνα (ατομική και ομαδική) στους αγώνες. Όμως,επειδή μιλάμε για νεαρούς ποδοσφαιριστές και μας ενδιαφέρει να πάρουν τα προπονητικά εφόδια, ώστε να ολοκληρωθούν στο πλαίσιο ένός μακροχρόνιου προγραμματισμού, η προσεκτικότερη παρατήρηση της διαδικασίας, μόνο ωφέλη μπορεί να έχει, τόσο για τον προπονητή, όσο και για τον αθλητή. Η βελτίωση μπορεί να φαίνεται από την γενικότερη εικόνα του αθλητή, υπάρχουν όμως τομείς που μπορεί να μην έχεις σαφή εικόνα.Τα διάφορα στάδια ανάπτυξης, ωθούν από μόνα τους τα παιδιά σε μια βελτίωση ή στασιμότητα, ωστόσο η μελέτη, η σύγκριση και η στόχευση σε ορισμένους τομείς, μπορεί να φέρει πιο γρήγορα, καλύτερα αποτελέσματα. Μπορούμε να δούμε το ρυθμό προόδου ή τις αδυναμίες και να εστιάσουμε σε αυτές .Οι μετρήσεις και η γενικότερη σωματική εικόνα του νεαρού ποδοσφαιριστή σε συνδιασμό με τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του, πρέπει να μας απασχολούν, να καταγράφονται και να μας δίνουν μια εικόνα της πορείας του.
Όλα αυτά θα πρέπει να περιέχονται σε μια ''ΚΑΡΤΕΛΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗ''που εκτός από τα πλήρη στοιχεία του, θα περιέχει πίνακα παρουσιών στην προπόνηση, στοιχεία για το σωματότυπό του(ύψος, βάρος), στοιχεία χαρακτήρα (αυτοπεποίθηση, θέληση, δεκτικότητα, κοινωνικότητα κ.α.) και φυσικά τις μετρήσεις στα διάφορα τεστ. Οι μετρήσεις αυτές καλό είναι να πραγματοποιούνται 3 φορές το χρόνο (στην έναρξη της περιόδου,στο μέσο και προς το τέλος της περιόδου).
Επισημαίνεται ότι η διαδικασία που περιγράφεται, ακολουθήθηκε στο τμήμα Προπαίδων της ακαδημίας Π.Σ.Νέων''Χανιά'' και είναι προσωπικό πόνημα . Πιστεύω ότι περιέχει αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία, χρησιμεύει σε πολλούς τομείς αξιολόγησης και σίγουρα μπορεί να εξελιχθεί και να βελτιωθεί, μέσα από τις παρατηρήσεις που προκύπτουν, αλλά και από την προσωπική φιλοσοφία και ''παρέμβαση΄΄ του κάθε προπονητή. Είναι σημαντικό ότι παιδιά την αποδέχονται ευχάριστα και αποτελεί κίνητρο γι αυτά. Βέβαια για όποιον ενδιαφέρεται, υπάρχουν επιστημονικές διεργασίες, εργομετρικά και μετρήσεις, αλλά είναι η πραγματοποίηση τους δεν είναι εφικτή στους περισσότερους.
ΟΔΗΓΙΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΤΕΣΤ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ
1. ΤΕΣΤ ΑΕΡΟΒΙΑΣ: COOPER
2. TAXYTHTA 30 μ.
3. ΤΑΧΥΔΥΝΑΜΗ:
α.Κάθετη Αλτική: Jump and reach
β.Οριζόντια Αλτική:Άλμα σε μήκος από στάση με τα δύο πόδια(3 προσπάθειες-μετράει η καλύτερη)
γ.Χρόνος 30 μ.:Άλματα στο ένα πόδι-Αλλαγή ποδιού στο μέσο ή διάνυση της απόστασης με άλματα εναλλάξ
4. ΣΟΥΤ:
8 σουτ από το ύψος της περιοχής
(μετράμε την αποτελεσματικότητα και την δύναμη ως εξής: γκολ 5 βαθμοί, δοκάρι 3 βαθμοί, δυνατό-απόκρουση 2 βαθμοί,δυνατό άουτ <1>1 μ. 0 βαθμοί, αδύναμο απόκρουση 0 βαθμοί, αδύναμο άουτ -1 βαθμός , καλός ρυθμός και ευθύβολα δυνατά σουτ 20 βαθμοί στο γενικό σύνολο)
4. ΚΕΦΑΛΙΑ:
8 κεφαλιές από απόσταση 6-7 μ.
(γκολ 5 βαθμοί, δοκάρι 3 βαθμοί,δύσκολη αποκρουση 3 βαθμοί, εύκολη απόκρουση 0 βαθμοί, λίγο αουτ 1 βαθμός, πολύ άουτ -1 βαθμός, καλές προσπάθειες γενικά με ρυθμό,συναρμογή 10 βαθμοί στο γενικό σύνολο).
΄Αν η πάσα δεν είναι καλή επανάληψη.
5. ΥΠΟΔΟΧΗ
10 προσπάθειες(2 ταρσός, 2 πλασέ, 2 μηρός, 2 στήθος, 2 σκάσιμο, 2 κεφάλι. Σε όλες κατέβασμα και κίνηση 2-3 μ.). Κάθε καλή προσπάθεια βαθμολογείται με 3 βαθμούς.
΄Αν η πάσα δεν είναι καλή επανάληψη.
6. ΕΛΕΓΧΟΣ ΜΠΑΛΑΣ
Οδήγημα ανάμεσα από κώνους (12) που απέχουν μεταξύ τους 1μ. Γρήγορος ρυθμός με καλή επαφή 60 βαθμοί, μέτριος ρυθμός 40 βαθμοί, αργός ρυθμός 20 βαθμοί.Για κάθε κώνο που ακουμπάμε – 3 βαθμοί για τον 1ο,-4 για τον 2ο κ.ο.κ
7. ΚΡΑΤΗΜΑ ΜΠΑΛΑΣ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ''ΖΑΡΑΚΙΑ''
3 προσπάθειες- μετριούνται ως σύνολο
8. ΔΥΝΑΜΗ
Σύνολο κάμψεων Χ3 βαθμούς
Σετ 14 κοιλιακών σε καλό ρυθμό 20 βαθμοί
Βαθειά καθίσματα( σύνολο σε 20’’ χ 2)
Μετράμε το σύνολο των βαθμών
9. ΣΥΝΑΡΜΟΓΗ
Πέρασμα από 8 στεφάνια ή από 1 σκάλα 4 μ. (2 μπροστά-1 πίσω),πατώντας και τα 2 πόδια σε ρυθμό 1-2,1-2,κλπ. .Τέλειο πέρασμα σε ρυθμό γρήγορο 50 βαθμοί,μέτριος ρυθμός 30 βαθμοί,κάθε στεφάνι που ακουμπάμε – 4 βαθμοί,λάθος πατήματα – 3 βαθμοί.
Βασίλης Παπαδάκης
Όλα αυτά θα πρέπει να περιέχονται σε μια ''ΚΑΡΤΕΛΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗ''που εκτός από τα πλήρη στοιχεία του, θα περιέχει πίνακα παρουσιών στην προπόνηση, στοιχεία για το σωματότυπό του(ύψος, βάρος), στοιχεία χαρακτήρα (αυτοπεποίθηση, θέληση, δεκτικότητα, κοινωνικότητα κ.α.) και φυσικά τις μετρήσεις στα διάφορα τεστ. Οι μετρήσεις αυτές καλό είναι να πραγματοποιούνται 3 φορές το χρόνο (στην έναρξη της περιόδου,στο μέσο και προς το τέλος της περιόδου).
Επισημαίνεται ότι η διαδικασία που περιγράφεται, ακολουθήθηκε στο τμήμα Προπαίδων της ακαδημίας Π.Σ.Νέων''Χανιά'' και είναι προσωπικό πόνημα . Πιστεύω ότι περιέχει αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία, χρησιμεύει σε πολλούς τομείς αξιολόγησης και σίγουρα μπορεί να εξελιχθεί και να βελτιωθεί, μέσα από τις παρατηρήσεις που προκύπτουν, αλλά και από την προσωπική φιλοσοφία και ''παρέμβαση΄΄ του κάθε προπονητή. Είναι σημαντικό ότι παιδιά την αποδέχονται ευχάριστα και αποτελεί κίνητρο γι αυτά. Βέβαια για όποιον ενδιαφέρεται, υπάρχουν επιστημονικές διεργασίες, εργομετρικά και μετρήσεις, αλλά είναι η πραγματοποίηση τους δεν είναι εφικτή στους περισσότερους.
ΟΔΗΓΙΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΤΕΣΤ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ
1. ΤΕΣΤ ΑΕΡΟΒΙΑΣ: COOPER
2. TAXYTHTA 30 μ.
3. ΤΑΧΥΔΥΝΑΜΗ:
α.Κάθετη Αλτική: Jump and reach
β.Οριζόντια Αλτική:Άλμα σε μήκος από στάση με τα δύο πόδια(3 προσπάθειες-μετράει η καλύτερη)
γ.Χρόνος 30 μ.:Άλματα στο ένα πόδι-Αλλαγή ποδιού στο μέσο ή διάνυση της απόστασης με άλματα εναλλάξ
4. ΣΟΥΤ:
8 σουτ από το ύψος της περιοχής
(μετράμε την αποτελεσματικότητα και την δύναμη ως εξής: γκολ 5 βαθμοί, δοκάρι 3 βαθμοί, δυνατό-απόκρουση 2 βαθμοί,δυνατό άουτ <1>1 μ. 0 βαθμοί, αδύναμο απόκρουση 0 βαθμοί, αδύναμο άουτ -1 βαθμός , καλός ρυθμός και ευθύβολα δυνατά σουτ 20 βαθμοί στο γενικό σύνολο)
4. ΚΕΦΑΛΙΑ:
8 κεφαλιές από απόσταση 6-7 μ.
(γκολ 5 βαθμοί, δοκάρι 3 βαθμοί,δύσκολη αποκρουση 3 βαθμοί, εύκολη απόκρουση 0 βαθμοί, λίγο αουτ 1 βαθμός, πολύ άουτ -1 βαθμός, καλές προσπάθειες γενικά με ρυθμό,συναρμογή 10 βαθμοί στο γενικό σύνολο).
΄Αν η πάσα δεν είναι καλή επανάληψη.
5. ΥΠΟΔΟΧΗ
10 προσπάθειες(2 ταρσός, 2 πλασέ, 2 μηρός, 2 στήθος, 2 σκάσιμο, 2 κεφάλι. Σε όλες κατέβασμα και κίνηση 2-3 μ.). Κάθε καλή προσπάθεια βαθμολογείται με 3 βαθμούς.
΄Αν η πάσα δεν είναι καλή επανάληψη.
6. ΕΛΕΓΧΟΣ ΜΠΑΛΑΣ
Οδήγημα ανάμεσα από κώνους (12) που απέχουν μεταξύ τους 1μ. Γρήγορος ρυθμός με καλή επαφή 60 βαθμοί, μέτριος ρυθμός 40 βαθμοί, αργός ρυθμός 20 βαθμοί.Για κάθε κώνο που ακουμπάμε – 3 βαθμοί για τον 1ο,-4 για τον 2ο κ.ο.κ
7. ΚΡΑΤΗΜΑ ΜΠΑΛΑΣ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ''ΖΑΡΑΚΙΑ''
3 προσπάθειες- μετριούνται ως σύνολο
8. ΔΥΝΑΜΗ
Σύνολο κάμψεων Χ3 βαθμούς
Σετ 14 κοιλιακών σε καλό ρυθμό 20 βαθμοί
Βαθειά καθίσματα( σύνολο σε 20’’ χ 2)
Μετράμε το σύνολο των βαθμών
9. ΣΥΝΑΡΜΟΓΗ
Πέρασμα από 8 στεφάνια ή από 1 σκάλα 4 μ. (2 μπροστά-1 πίσω),πατώντας και τα 2 πόδια σε ρυθμό 1-2,1-2,κλπ. .Τέλειο πέρασμα σε ρυθμό γρήγορο 50 βαθμοί,μέτριος ρυθμός 30 βαθμοί,κάθε στεφάνι που ακουμπάμε – 4 βαθμοί,λάθος πατήματα – 3 βαθμοί.
Βασίλης Παπαδάκης
Σάββατο, 19 Ιανουαρίου 2008
Παιδικά πρωταθλήματα:Μια ιδιόρυθμη κατάσταση με φίλαθλους-γονείς.
Παιδικά Πρωταθλήματα: Μια ιδιόρυθμη κατάσταση με φίλαθλους-γονείς.
Στο παρελθόν εργάστηκα για αρκετά χρόνια σε μια ακαδημία, κυρίως στο τμήμα των προπαίδων. Αφορμή για όσα θα αναφέρω, είναι οι εικόνες που βίωσα κάποιες φορές, στις κερκίδες των αθλητικών κέντρων που διεξάγονται οι αγώνες. Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί ''τύποι'' γονιών, που μπορείς να συναντήσεις. Όντας γονιός κι εγώ, βρέθηκα συχνά στη θέση και αισθάνθηκα την ανάγκη, να ''πάρω μέρος'' στο παιχνίδι του δικού μου παιδιού! Δύσκολο να είσαι γονιός και να μην μπερδέψεις το ρόλο σου σε σχέση με την ανάγκη και την υποχρέωση που νοιώθεις να ''προστατέψεις'' το παιδί σου! Απλά για προβληματισμό, προς τους συνάδελφους προπονητές αλλά και κάθε γονιό, αναφέρω τα παρακάτω:
Γονιός-φίλαθλος: Με ένταση που συνεχώς αυξάνεται χειρονομεί, φωνάζει και βρίζει διαιτητές, προπονητές,άλλους φιλάθλους, ακόμα και παιδιά! Μερικές φορές έρχεται και στα χέρια...
Γονιός-προπονητής: Απευθυνόμενος στο παιδί του ή σε άλλα παιδιά: Δώσε πάσα, σούταρε, έλα στην άκρη, μόνος σου, ξύπνα Γιώργο! Δεν είδες χθες τον Μέσι πως σουτάρει!!!
Γονιός-διαιτητής: Αυτό είναι φάουλ και κάρτα,ρε άσχετε! Οφσάιντ!!!(ακόμα και αν παίζουν στο 8χ8)! Αλλαγή στο πλάγιο κ.α.
Γονιός-ποδοσφαιριστής: Απορροφημένος από τη ροή του αγώνα τρέχει δεξιά -αριστερά στην κερκίδα ακολουθώντας την μπάλα,σουτάρει,΄΄σπάει΄΄τη μέση του.
Γονιός-αόρατος: Φέρνει το παιδί του και εξαφανίζεται! Μ'αλλον θεωρεί την ώρα της προπόνησης μια καλή ευκαιρία για καφεδάκι ή ψώνια, χωρίς την παρουσία των παιδιών.
Γονιός-γονιός: Κάθεται συχνά ή αρκετές φορές στην κερκίδα,παρακολουθεί με ενδιαφέρον τις προσπάθειες του παιδιού του, χειροκροτεί και ενθαρύνει σε κόσμια πλάισια τις προσπάθειες όλων των παιδιών. Συζητάει με τον προπονητή για ότι κρίνει απαραίτητο,με καλή διάθεση. Βάζει το ποδόσφαιρο στη σωστή του διάσταση σε συζητήσεις με το παιδί του, επιβραβεύοντας κυρίως την προσπάθεια και όχι το αποτέλεσμα. Βοηθά το παιδί του σε αυτή την ενασχόληση,χωρίς να το πιέζει (ρύθμιση και συνδιασμός σχολείου-ποδοσφαίρου-φροντιστηρίου-ελεύθερης ώρας και παιχνιδιού).
Για να μπορέσει ο προπονητής να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση, πρέπει να την κατανοήσει χωρίς φυσικά να την αποδεχτεί. Όλα τα παραπάνω πηγάζουν από την γενικότερη κουλτούρα και την παιδεία μας σε σχέση με το ποδόσφαιρο. Όποιος πηγαίνει στο γήπεδο είναι ΄΄ειδικός΄΄για όλα άσχετα αν έχει παίξει ποδόσφαιρο. Μπορεί να είναι προπονητής, διαιτητής, παράγοντας. Έχει γνώμη για όλους και όλα και την υποστηρίζει με θέρμη. Αλλά το σημαντικότερο στην περίπτωση των παιδικών πρωταθλημάτων: Είναι γονιός! Δύσκολα μπορεί να είναι αντικειμενικός. Μπορεί να πιστεύει ότι ο γιος του είναι το μεγαλύτερο ταλέντο.
Προτάσεις και λύσεις:
Στο παρελθόν εργάστηκα για αρκετά χρόνια σε μια ακαδημία, κυρίως στο τμήμα των προπαίδων. Αφορμή για όσα θα αναφέρω, είναι οι εικόνες που βίωσα κάποιες φορές, στις κερκίδες των αθλητικών κέντρων που διεξάγονται οι αγώνες. Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί ''τύποι'' γονιών, που μπορείς να συναντήσεις. Όντας γονιός κι εγώ, βρέθηκα συχνά στη θέση και αισθάνθηκα την ανάγκη, να ''πάρω μέρος'' στο παιχνίδι του δικού μου παιδιού! Δύσκολο να είσαι γονιός και να μην μπερδέψεις το ρόλο σου σε σχέση με την ανάγκη και την υποχρέωση που νοιώθεις να ''προστατέψεις'' το παιδί σου! Απλά για προβληματισμό, προς τους συνάδελφους προπονητές αλλά και κάθε γονιό, αναφέρω τα παρακάτω:
Γονιός-φίλαθλος: Με ένταση που συνεχώς αυξάνεται χειρονομεί, φωνάζει και βρίζει διαιτητές, προπονητές,άλλους φιλάθλους, ακόμα και παιδιά! Μερικές φορές έρχεται και στα χέρια...
Γονιός-προπονητής: Απευθυνόμενος στο παιδί του ή σε άλλα παιδιά: Δώσε πάσα, σούταρε, έλα στην άκρη, μόνος σου, ξύπνα Γιώργο! Δεν είδες χθες τον Μέσι πως σουτάρει!!!
Γονιός-διαιτητής: Αυτό είναι φάουλ και κάρτα,ρε άσχετε! Οφσάιντ!!!(ακόμα και αν παίζουν στο 8χ8)! Αλλαγή στο πλάγιο κ.α.
Γονιός-ποδοσφαιριστής: Απορροφημένος από τη ροή του αγώνα τρέχει δεξιά -αριστερά στην κερκίδα ακολουθώντας την μπάλα,σουτάρει,΄΄σπάει΄΄τη μέση του.
Γονιός-αόρατος: Φέρνει το παιδί του και εξαφανίζεται! Μ'αλλον θεωρεί την ώρα της προπόνησης μια καλή ευκαιρία για καφεδάκι ή ψώνια, χωρίς την παρουσία των παιδιών.
Γονιός-γονιός: Κάθεται συχνά ή αρκετές φορές στην κερκίδα,παρακολουθεί με ενδιαφέρον τις προσπάθειες του παιδιού του, χειροκροτεί και ενθαρύνει σε κόσμια πλάισια τις προσπάθειες όλων των παιδιών. Συζητάει με τον προπονητή για ότι κρίνει απαραίτητο,με καλή διάθεση. Βάζει το ποδόσφαιρο στη σωστή του διάσταση σε συζητήσεις με το παιδί του, επιβραβεύοντας κυρίως την προσπάθεια και όχι το αποτέλεσμα. Βοηθά το παιδί του σε αυτή την ενασχόληση,χωρίς να το πιέζει (ρύθμιση και συνδιασμός σχολείου-ποδοσφαίρου-φροντιστηρίου-ελεύθερης ώρας και παιχνιδιού).
Για να μπορέσει ο προπονητής να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση, πρέπει να την κατανοήσει χωρίς φυσικά να την αποδεχτεί. Όλα τα παραπάνω πηγάζουν από την γενικότερη κουλτούρα και την παιδεία μας σε σχέση με το ποδόσφαιρο. Όποιος πηγαίνει στο γήπεδο είναι ΄΄ειδικός΄΄για όλα άσχετα αν έχει παίξει ποδόσφαιρο. Μπορεί να είναι προπονητής, διαιτητής, παράγοντας. Έχει γνώμη για όλους και όλα και την υποστηρίζει με θέρμη. Αλλά το σημαντικότερο στην περίπτωση των παιδικών πρωταθλημάτων: Είναι γονιός! Δύσκολα μπορεί να είναι αντικειμενικός. Μπορεί να πιστεύει ότι ο γιος του είναι το μεγαλύτερο ταλέντο.
Προτάσεις και λύσεις:
1.Πρώτα-πρώτα η συμπεριφορά του προπονητή και των υπεύθυνων της ακαδημίας εντός του αγωνιστικού χώρου,πρέπει να είναι σωστή. Δεν πρέπει να διαμαρτύρονται στο διαιτητή, να αντιδικούν με τους υπεύθυνους της άλλης ομάδας, να ανεβάζουν τους τόνους την ώρα του αγώνα. Ο προπονητής πρέπει να είναι ήρεμος προς τους παίκτες τόσο κατά τη διάρκεια του αγώνα, όσο και μετά. Δεν πρέπει να ρίχνουν τις ευθύνες για το αποτέλεσμα στο διαιτητή σε συζητήσεις με γονείς, προσπαθώντας έτσι να αποποιηθούν τις ευθύνες (αλήθεια,ποιες ευθύνες, μιλάμε για παιδικό ποδόσφαιρο!).
2. Στην αρχή της χρονιάς πρέπει να γίνονται ενημερωτικές συναντήσεις με τους γονείς. Εκεί πρέπει να αναλύονται η φιλοσοφία και οι στόχοι της ακαδημίας και να τονίζεται η σημασία της αποφυγής των παραπάνω καταστάσεων,που μόνο κακό κάνουν στα παιδιά. Πρέπει επίσης να γίνεται προσπάθεια να κατανοήσουν οι γονείς πως πραγματική βοήθεια για το παιδί τους θα είναι να το βοηθήσουν να είναι συνεπής στις ''υποχρεώσεις'' του, να φροντίσουν τη δια τροφή του και να του δώσουν παραδείγματα σωστής συμπεριφοράς. Τέτοιου είδους συναντήσεις είναι καλό να γίνονται και στο μέσο,αλλά και στο τέλος της χρονιάς.
3. Πολύ αποτελεσματικό είναι να δωθούν ακόμα και γραπτές οδηγίες προς όλους τους τους γονείς, που θα περιλαμβάνουν χρήσιμες πληροφορίες, κατευθύνσεις και κώδικες συμπεριφοράς κατά τη διάρκεια των αγώνων.
4.Υπέυθυνοι της ακαδημίας πρέπει να είναι στην κερκίδα και να προλαβαίνουν τέτοιες καταστάσεις, με ήρεμο τρόπο. Για το ρόλο αυτό μπορούν να επιστρατευτούν και γονείς παιδιών που διαθέτουν την παιδεία , την ικανότητα και τη θέληση να βοηθήσουν με τη συμπεριφορά ακι την παρέμβασή τους.
5. Τα παιδιά να μένουν μακρυά από όλα αυτά και μέσα από συζητήσεις και προτροπές, πρέπει να απαιτούμε τη σωστή σκέψη και συμπεριφορά προς όλους τους συμμετέχοντες στους αγώνες.
Είναι τα παραπάνω εύκολα? Φυσικά και όχι. Όμως, όπως πολύ καλά γνωρίζει ο κάθε προπονητής, η βελτίωση έρχεται βήμα-βήμα, με υπομονή,προσπάθεια και πίστη στο στόχο. Και δυστυχώς ή ευτυχώς η αγωνιστική επιτυχία (ατομική και ομαδική) και η βελτίωση των παιδιών τόσο σαν άνθρωποι όσο και σαν αθλητές, περνά μέσα από αυτή τη διαδικασία και προυποθέτει ένα υγειές περιβάλλον.
Πιστέψτε με! Είχα να αντιμετωπίσω μια κατάσταση με πολλά από τα παραπάνω στοιχεία. Μπορώ να πω με σιγουριά πως κατάφερα να τη βελτιώσω σε σημείο που ακόμα και οι ίδιοι οι γονείς δεν το πίστευαν! Και είμαι τόσο χαρούμενος γι αυτό, όσο είμαι και για τα πρωταθλήματα που κατακτήσαμε, αυτά τα χρόνια!
Βασίλης Παπαδάκης
