«Προς το τέλος της καριέρας μου, όταν έφυγα από τη Μπαρτσελόνα έπειτα από 11 χρόνια εκεί, πήγα στην Ιταλία. Μία μέρα ενώ ήμουν στο σπίτι και έβλεπα τηλεόραση, εντυπωσιάστηκα από μία συνέντευξη. Ήταν ο Χούλιο Βελάσκο, ο προπονητής της μυθικής εθνικής Ιταλίας στο βόλεϊ. Είχα εντυπωσιαστεί από αυτά που έλεγε και τον τρόπο που τα έλεγε, αποφάσισα επομένως να επικοινωνήσω μαζί του. Συστήθηκα λέγοντάς του "κύριε Βελάσκο, είμαι ο Πεπ Γκουαρδιόλα και θα ήθελα να σας προσκαλέσω σε ένα δείπνο". Απάντησε θετικά, συναντηθήκαμε και από όσα είπαμε θυμάμαι πάντα μια συμβουλή του. Μου είπε λοιπόν τα εξής...
"Πεπ, όταν αποφασίσεις να γίνεις προπονητής, να θυμάσαι ένα πράγμα: Μην προσπαθήσεις να αλλάξεις τους παίκτες, οι παίκτες είναι αυτοί που είναι. Λένε πάντα ότι για τον προπονητή όλοι οι παίκτες είναι ίδιοι αλλά αυτό είναι το μεγαλύτερο ψέμα που υπάρχει στα σπορ. Το κλειδί είναι να βρεις το κουμπί του καθενός. Στους δικούς μου παίκτες στο βόλεϊ, για παράδειγμα, υπάρχει κάποιος που του αρέσει να του μιλάς για τακτική, οπότε καθόμαστε 4-5 ώρες να μιλήσουμε. Υπάρχει ένας άλλος που στα 2 λεπτά έχει βαρεθεί γιατί δεν τον ενδιαφέρει αυτό. Υπάρχει κάποιος που του αρέσει ό,τι έχεις να πεις γι' αυτόν, καλό ή κακό, να το λες μπροστά σε όλη την ομάδα, γιατί έτσι αισθάνεται σημαντικός. Κάποιοι άλλοι, όχι, δεν τους αρέσει αυτό, οπότε αυτούς τους παίρνεις στο γραφείο σου και τους λες κατ' ιδίαν ό,τι θες, καλό ή κακό. Αυτό είναι το κλειδί για όλα: Να βρίσκεις τον τρόπο. Και δεν υπάρχει καμία μαγική συνταγή γι' αυτό. Να γιατί είναι ωραίο το επάγγελμα του προπονητή. Γιατί οι αποφάσεις που σε βοήθησαν χθες, δεν σημαίνει ότι θα σε βοηθήσουν και σήμερα..."».
Πεπ Γκουαρδιόλα
Πηγή: pickngoal.gr
