Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2008

Παιδικά πρωταθλήματα:Μια ιδιόρυθμη κατάσταση με φίλαθλους-γονείς.


Παιδικά Πρωταθλήματα: Μια ιδιόρυθμη κατάσταση με φίλαθλους-γονείς.

Στο παρελθόν εργάστηκα για αρκετά χρόνια σε μια ακαδημία, κυρίως στο τμήμα των προπαίδων. Αφορμή για όσα θα αναφέρω, είναι οι εικόνες που βίωσα κάποιες φορές, στις κερκίδες των αθλητικών κέντρων που διεξάγονται οι αγώνες. Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί ''τύποι'' γονιών, που μπορείς να συναντήσεις. Όντας γονιός κι εγώ, βρέθηκα συχνά στη θέση και αισθάνθηκα την ανάγκη, να ''πάρω μέρος'' στο παιχνίδι του δικού μου παιδιού! Δύσκολο να είσαι γονιός και να μην μπερδέψεις το ρόλο σου σε σχέση με την ανάγκη και την υποχρέωση που νιώθεις να ''προστατέψεις'' το παιδί σου! Απλά για προβληματισμό, προς τους συνάδελφους προπονητές αλλά και κάθε γονιό, αναφέρω τα παρακάτω:

Γονιός-φίλαθλος: Με ένταση που συνεχώς αυξάνεται χειρονομεί, φωνάζει και βρίζει διαιτητές, προπονητές,άλλους φιλάθλους, ακόμα και παιδιά! Μερικές φορές έρχεται και στα χέρια...

Γονιός-προπονητής: Απευθυνόμενος στο παιδί του ή σε άλλα παιδιά: Δώσε πάσα, σούταρε, έλα στην άκρη, μόνος σου, ξύπνα Γιώργο! Δεν είδες χθες τον Μέσι πως σουτάρει!!!

Γονιός-διαιτητής: Αυτό είναι φάουλ και κάρτα,ρε άσχετε! Οφσάιντ!!!(ακόμα και αν παίζουν στο 8χ8)! Αλλαγή στο πλάγιο κ.α.

Γονιός-ποδοσφαιριστής: Απορροφημένος από τη ροή του αγώνα τρέχει δεξιά -αριστερά στην κερκίδα ακολουθώντας την μπάλα,σουτάρει,΄΄σπάει΄΄τη μέση του.

Γονιός-αόρατος: Φέρνει το παιδί του και εξαφανίζεται! Μάλλον θεωρεί την ώρα της προπόνησης μια καλή ευκαιρία για καφεδάκι ή ψώνια, χωρίς την παρουσία των παιδιών.

Γονιός-γονιός: Κάθεται συχνά ή αρκετές φορές στην κερκίδα,παρακολουθεί με ενδιαφέρον τις προσπάθειες του παιδιού του, χειροκροτεί και ενθαρρύνει σε κόσμια πλαίσια τις προσπάθειες όλων των παιδιών. Συζητάει με τον προπονητή για ότι κρίνει απαραίτητο,με καλή διάθεση. Βάζει το ποδόσφαιρο στη σωστή του διάσταση σε συζητήσεις με το παιδί του, επιβραβεύοντας κυρίως την προσπάθεια και όχι το αποτέλεσμα. Βοηθά το παιδί του σε αυτή την ενασχόληση,χωρίς να το πιέζει (ρύθμιση και συνδυασμός σχολείου-ποδοσφαίρου-φροντιστηρίου-ελεύθερης ώρας και παιχνιδιού).

Για να μπορέσει ο προπονητής να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση, πρέπει να την κατανοήσει χωρίς φυσικά να την αποδεχτεί. Όλα τα παραπάνω πηγάζουν από την γενικότερη κουλτούρα και την παιδεία μας σε σχέση με το ποδόσφαιρο. Όποιος πηγαίνει στο γήπεδο είναι ΄΄ειδικός΄΄για όλα άσχετα αν έχει παίξει ποδόσφαιρο. Μπορεί να είναι προπονητής, διαιτητής, παράγοντας. Έχει γνώμη για όλους και όλα και την υποστηρίζει με θέρμη. Αλλά το σημαντικότερο στην περίπτωση των παιδικών πρωταθλημάτων: Είναι γονιός! Δύσκολα μπορεί να είναι αντικειμενικός. Μπορεί να πιστεύει ότι ο γιος του είναι το μεγαλύτερο ταλέντο.

Προτάσεις και λύσεις:

1.Πρώτα-πρώτα η συμπεριφορά του προπονητή και των υπεύθυνων της ακαδημίας εντός του αγωνιστικού χώρου,πρέπει να είναι σωστή. Δεν πρέπει να διαμαρτύρονται στο διαιτητή, να αντιδικούν με τους υπεύθυνους της άλλης ομάδας, να ανεβάζουν τους τόνους την ώρα του αγώνα. Ο προπονητής πρέπει να είναι ήρεμος προς τους παίκτες τόσο κατά τη διάρκεια του αγώνα, όσο και μετά. Δεν πρέπει να ρίχνουν τις ευθύνες για το αποτέλεσμα στο διαιτητή σε συζητήσεις με γονείς, προσπαθώντας έτσι να αποποιηθούν τις ευθύνες (αλήθεια,ποιες ευθύνες, μιλάμε για παιδικό ποδόσφαιρο!).

2. Στην αρχή της χρονιάς πρέπει να γίνονται ενημερωτικές συναντήσεις με τους γονείς. Εκεί πρέπει να αναλύονται η φιλοσοφία και οι στόχοι της ακαδημίας και να τονίζεται η σημασία της αποφυγής των παραπάνω καταστάσεων,που μόνο κακό κάνουν στα παιδιά. Πρέπει επίσης να γίνεται προσπάθεια να κατανοήσουν οι γονείς πως πραγματική βοήθεια για το παιδί τους θα είναι να το βοηθήσουν να είναι συνεπής στις ''υποχρεώσεις'' του, να φροντίσουν τη δια τροφή του και να του δώσουν παραδείγματα σωστής συμπεριφοράς. Τέτοιου είδους συναντήσεις είναι καλό να γίνονται και στο μέσο,αλλά και στο τέλος της χρονιάς.

3. Πολύ αποτελεσματικό είναι να δοθούν ακόμα και γραπτές οδηγίες προς όλους τους τους γονείς, που θα περιλαμβάνουν χρήσιμες πληροφορίες, κατευθύνσεις και κώδικες συμπεριφοράς κατά τη διάρκεια των αγώνων.

4. Υπεύθυνοι της ακαδημίας πρέπει να είναι στην κερκίδα και να προλαβαίνουν τέτοιες καταστάσεις, με ήρεμο τρόπο. Για το ρόλο αυτό μπορούν να επιστρατευτούν και γονείς παιδιών που διαθέτουν την παιδεία , την ικανότητα και τη θέληση να βοηθήσουν με τη συμπεριφορά και την παρέμβασή τους.

5. Τα παιδιά να μένουν μακρυά από όλα αυτά και μέσα από συζητήσεις και προτροπές, πρέπει να απαιτούμε τη σωστή σκέψη και συμπεριφορά προς όλους τους συμμετέχοντες στους αγώνες.

Είναι τα παραπάνω εύκολα? Φυσικά και όχι. Όμως, όπως πολύ καλά γνωρίζει ο κάθε προπονητής, η βελτίωση έρχεται βήμα-βήμα, με υπομονή,προσπάθεια και πίστη στο στόχο. Και δυστυχώς ή ευτυχώς η αγωνιστική επιτυχία (ατομική και ομαδική) και η βελτίωση των παιδιών τόσο σαν άνθρωποι όσο και σαν αθλητές, περνά μέσα από αυτή τη διαδικασία και προϋποθέτει ένα υγιές περιβάλλον.

Πιστέψτε με! Είχα να αντιμετωπίσω μια κατάσταση με πολλά από τα παραπάνω στοιχεία. Μπορώ να πω με σιγουριά πως κατάφερα να τη βελτιώσω σε σημείο που ακόμα και οι ίδιοι οι γονείς δεν το πίστευαν! Και είμαι τόσο χαρούμενος γι αυτό, περισσότερο κι από τα πρωταθλήματα που κατακτήσαμε, αυτά τα χρόνια!


Βασίλης Παπαδάκης

Δεν υπάρχουν σχόλια: