Άσκηση Βελτίωσης Ατομικής Αμυντικής Συμπεριφοράς

Παρακάτω θα δείτε μια άσκηση, που αφορά στην βελτίωση της αμυντικής συμπεριφοράς των ποδοσφαιριστών σε ατομικό επίπεδο. Είναι πολύ εύκολη οργανωτικά, απλή και κατανοητή, με ουσιαστική επίδραση κατά τη γνώμη μου, στην βελτίωση των ποδοσφαιριστών.
1. Βελτίωση αμυντικής συμπεριφοράς 1:1 με διαγώνια τοποθέτηση στους χώρους παιχνιδιού

Σχήμα 1

Στους χώρους που φαίνονται στο παραπάνω σχήμα, οργανώνουμε 4 μικρά γήπεδα (περ. 25Χ15 μ.) στα οποία οι ποδοσφαιριστές μας αγωνίζονται  σε σχέση 1:1. Οι ακραίοι μας αμυντικοί τοποθετούνται στα εξωτερικά γηπεδάκια, ενώ οι κεντρικοί αμυντικοί στα 2 εσωτερικά. Το μεγάλο πλεονέκτημα της άσκησης και της οργανωτικής αυτής μορφής, είναι πως οι ποδοσφαιριστές, δραστηριοποιούνται στους ίδιους χώρους, που έχουν και στο κανονικό παιχνίδι.  Όπως φαίνεται, οι μικρές εστίες τοποθετούνται διαγώνια εσωτερικά σε κάθε γηπεδάκι, για να δώσουν έμφαση στην τοποθέτηση του αμυνόμενου σε σχέση με την κάλυψη της κεντρικής εστίας στο κανονικό παιχνίδι. Με αυτό τον τρόπο, ο αμυνόμενος αναγκάζεται συνειδητά να πάρει θέση καλύπτοντας την κεντρική εστία, σπρώχνοντας έτσι τον επιτιθέμενο προς τις εξωτερικές γραμμές του γηπέδου. Η κάλυψη της εστίας και η τοποθέτηση του αμυνόμενου σε σχέση με αυτή, είναι μια από τις βασικές αρχές του αμυντικού παιχνιδιού. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε 16 ποδοσφαιριστές (8 αμυνόμενοι και 8 επιτιθέμενοι) σε αμυντικά και επιθετικά ζευγάρια που εναλλάσσονται, οπότε έτσι δημιουργείται και το διάλειμμα ανάληψης. Η άσκηση μπορεί να εξελιχτεί είτε με αριθμό επαναλήψεων (6-8), είτε με χρόνο 4-6Χ1΄, ανάλογα το περιεχόμενο της προπονητικής μονάδας. Με την οργάνωση που φαίνεται στο σχήμα, μπορούμε ουσιαστικά να χρησιμοποιήσουμε όλους τους ποδοσφαιριστές που έχουμε στη διάθεσή μας και αυτό είναι σίγουρα πολύ σημαντικό, για τη ροή της προπόνησης (π.χ. 2 δεξιούς αμυντικούς, 2 αριστερούς αμυντικούς και 4 κεντρικούς αμυντικούς οι οποίοι στην εικόνα φοράνε μπλε). Οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές (επιτιθέμενοι που στην εικόνα φοράνε κόκκινα) τοποθετούνται αναλογικά στους χώρους τους και έχουν όλοι από 1 μπάλα. Στα εξωτερικά γηπεδάκια οι ακραίοι χαφ και επιθετικοί και στα εσωτερικά οι κεντρικοί επιθετικοί και χαφ. Αυτό μας δίνει ακόμα ένα πλεονέκτημα, αφού υπάρχει και επιθετικά εξειδίκευση κινήσεων και προσπάθειας, από αυτούς τους ποδοσφαιριστές.
Κοουτσάρισμα: Η άσκηση ξεκινάει με την είσοδο του επιτιθέμενου στο γηπεδάκι από θέση διαγώνια της μικρής εστίας και την ταυτόχρονη κίνηση του αμυνόμενου, από τη μικρή εστία προς τον επιτιθέμενο. Πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση, από τον προπονητή στην γρήγορη έξοδο του αμυνόμενου προς τον επιτιθέμενο (μαρκάρισμα όσο πιο μακριά από την εστία), στην ιδανική απόσταση που θα ασκηθεί η πίεση και θα γίνει ο έλεγχος του αντιπάλου (να μην πλησιάσει πολύ κοντά με ταχύτητα, για να μην δεχτεί μια εύκολη προσποίηση), στην σωστή θέση του σώματος του αμυνόμενου σε σχέση με την εστία (για να τον οδηγήσει προς τις εξωτερικές γραμμές), στην συγκέντρωση και την αποφασιστικότητα που πρέπει να έχει (για τη λήψη της απόφασης και την επέμβαση που θα αποσπάσει τη μπάλα). Σημαντικό σημείο που πρέπει επίσης να δοθεί έμφαση, είναι πως αν ο επιτιθέμενος γυρίσει πλάτη προς την εστία, τότε το μαρκάρισμα θα πρέπει να γίνει πιο πιεστικό (για να τον οδηγήσει σε κίνηση προς το κέντρο του γηπέδου).

Μεταβάσεις: Αν ο αμυνόμενος κερδίσει την μπάλα, επιτίθεται με στόχο να περάσει την τελική γραμμή ή τοποετουμε κι εκεί εστίες. 
Σημ.: Για την ομαλή ροή της άσκησης, ειδικά αν έχουμε χρόνο και όχι επαναλήψεις, απαιτούνται περισσότερες μπάλες, για να συνεχιστεί η μονομαχία, τις οποίες θα μπορεί να πάρει ο επιτιθέμενος.
Όσο απλή οργανωτικά είναι αυτή η άσκηση, τόσο ουσιαστική και αποδοτική είναι κατά τη γνώμη μου, για την βελτίωση της ατομικής αμυντικής συμπεριφοράς. Θεωρώ πολύ σημαντικό, να εξελίσσεται μια άσκηση στους χώρους του παιχνιδιού, γιατί δίνει στον παίκτη τη δυνατότητα της εξοικείωσης, δίνοντάς του ταυτόχρονα αυτοπεποίθηση. Επίσης, δίνει την δυνατότητα για ταυτόχρονη ''εργασία'' και έλεγχο, όλων των ποδοσφαιριστών από τον προπονητή.
Βασίλης Παπαδάκης