Σίγουρα από τη στιγμή που τα παιδιά αγωνίζονται σε παιχνίδια, όποιας μορφής κι αν είναι αυτά (παιχνίδια προπόνησης, αγωνιστικά τετράγωνα, αγώνες 8:8, 11:11, επίσημα ή φιλικά) υπάρχουν οι ανάλογες θέσεις. Φυσικά, όσο πιο πολύ ανεβαίνουμε στις ηλικίες, υπάρχει και η ανάλογη εξειδίκευση και εξατομίκευση των ρόλων των ποδοσφαιριστών σε κάθε σχηματισμό. Αν μιλάμε, για παιδιά πολύ μικρά, η εικόνα που βλέπουμε στα παιχνίδια προπόνησης και τα διάφορα τουρνουά, είναι ενδεικτική και είναι και η απάντηση. Μιλάμε για το γνωστό ''μπουλούκι'', κάτι απόλυτα φυσιολογικό σε σχέση με τα γνωρίσματα της ηλικίας. Μέχρι την ηλικία των 10, είναι σχετικά εύκολο να τα εναλλάσσουμε σε ‘’θέσεις’’ και απαραίτητο κατά τη γνώμη μου. Αν ρωτήσουμε παιδιά αυτών των ηλικιών ΄΄τι θέση θέλεις να παίξεις ή τι θέση σου αρέσει να παίζεις; Τα περισσότερα θα απαντήσουν ΄΄επίθεση’’ κάτι απόλυτα φυσιολογικό, αφού σχετίζεται με τη χαρά του γκολ! Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι και διασκέδαση γι΄αυτά και εμείς δεν πρέπει να τους στερήσουμε αυτή τη χαρά. Μιλώντας, για τις ηλικίες 10-12, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Καταρχάς είναι πολύ σημαντικό να λάβουμε υπόψη μας πως πρόκειται για τη λεγόμενη ''χρυσή ηλικία''. Σε αυτή την ηλικία τα παιδιά έχουν καλή αυτοσυγκέντρωση, παρατηρητικότητα και αντίληψη. Η τακτική σε αυτή την ηλικία, έχει σαν στόχο την εισαγωγή στις βασικές αρχές της ατομικής τακτικής και της τακτικής των υποομάδων. Πραγματοποιείται με περιεχόμενο προπονήσεων τα αγωνιστικά παιχνίδια 1:1, 2:2, 3:3, 4:4, 7:7 και με προπόνηση σταθμών. Συνεπώς, ανάλογα και με το παιχνίδι, οι θέσεις και οι ρόλοι υπάρχουν. Έχει σίγουρα σημασία, το παιδί να πάρει τα εφόδια και τις γνώσεις-εμπειρίες του πως κάνω άμυνα-πως επιτίθεμαι και πως συνεργάζομαι γι αυτά. Προσωπική μου άποψη, είναι πως σε αυτή την ηλικία και επειδή έχουν ήδη περάσει αρκετά χρόνια ενασχόλησης των παιδιών (πιθανόν 4 έως 6) με το ποδόσφαιρο, οι προπονητές μπορούν να προβλέψουν σε σχέση και με τα σωματικά-τεχνικά-ψυχολογικά χαρακτηριστικά κάθε παιδιού και να αρχίσουν να δίνουν μια θέση στο παιδί (π.χ. είναι πού ευκίνητο και χειρίζεται καλά τη μπάλα-επιθετικός ρόλος ή είναι αρκετά αργό και δυνατό-αμυντικός ρόλος ή γρήγορο-ακραίος ποδοσφαιριστής κ.λ.π). Βέβαια, στην πορεία και καθώς το παιδί αναπτύσσεται, τα πράγματα μπορεί να διαφοροποιηθούν, σε κάποιες περιπτώσεις. Τώρα, ένα σημαντικό θέμα είναι αν το παιδί πρέπει να αγωνίζεται σε διαφορετικές θέσεις. Πιστεύω πως ναι, είναι καλό και μπορεί να βοηθήσει το παιδί να αντιληφθεί καλύτερα τους ρόλους, τις υποχρεώσεις, τις διαφορές. Θα του δώσει εφόδια για το μέλλον, θα το βοηθήσει να κατανοήσει τη σπουδαιότητα όλων των θέσεων και των ποδοσφαιριστών της ομάδας, την αξία της δημιουργίας και της ομαδικότητας. Δεν εννοώ φυσικά, να το γυρίζουμε γύρω-γύρω σαν ''μπαλάκι'' αλλά σε κάποιες περιπτώσεις μπορούμε να το κάνουμε και σε μεγαλύτερες ηλικίες, ακόμα και για να περάσουμε κάποια μηνύματα στο παιδί. Εξάλλου, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα όσο γίνεται πιο πλήρη ποδοσφαιριστή, όπως απαιτείται στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Θα έλεγα πως χρειάζεται προσοχή στη διαχείριση και την τοποθέτηση των παιδιών σε θέσεις, καθότι άλλο να χρησιμοποιείται το παιδί σε μια συγκεκριμένη θέση και άλλο να εξειδικεύεται σε αυτή, από πολύ μικρή ηλικία. Χρειάζεται επίσης, ιδιαίτερη προσοχή-και εδώ παίζει ρόλο η εμπειρία του προπονητή- στην επιλογή, καθώς τα σωματομετρικά χαρακτηριστικά των παιδιών μεταβάλλονται σημαντικά και πολλές φορές άτακτα από ηλικία σε ηλικία και δεν είναι το απόλυτο κριτήριο. Σαν τελικό συμπέρασμα-και με την υποσημείωση πάντα πως κάθε παιδί είναι διαφορετικό-πιστεύω στη σταδιακή μονιμοποίηση των παιδιών στις θέσεις που τους ταιριάζουν περισσότερο, από την ηλικία των 12 ετών και άνω, με παράλληλη όμως χρησιμοποίησή τους και σε διαφορετικές θέσεις, όποτε μας δίνεται η ευκαιρία ή το επιλέγουμε εμείς. Αυτό φυσιολογικά συμπίπτει με την είσοδό τους στο κανονικό γήπεδο και σε αγώνες 11:11, όπου αρχίζουν να μπαίνουν και πιο απαιτητικά-πολύπλοκα τακτικά θέματα.
Βασίλης Παπαδάκης
Βασίλης Παπαδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου