Κοουτσάρισμα: Διεξάγεται ένα κανονικό παιχνίδι κυκλοφορίας στο χώρο που έχουμε δημιουργήσει. Στις εστίες υπάρχουν τερματοφύλακες. Οι ποδοσφαιριστές μετά από ένα μίνιμουμ αριθμό μεταβιβάσεων (π.χ.10) ή μετά από χρόνο (π.χ.30''-40'') και εντολή του προπονητή, προσπαθούν να περάσουν μια τελική πάσα ανάμεσα από τις ''πόρτες'', που πρέπει να έχει ήδη κινηθεί ένας συμπαίκτης τους. Η πάσα πρέπει να είναι ''συρτή''. Μόλις περάσει η τελική πάσα, ακόμα ένας επιτιθέμενος και ένας αμυνόμενος μπορούν να πάρουν μέρος στο τελείωμα της φάσης. Δημιουργείται έτσι μία σχέση 2vs1 υπέρ των επιτιθέμενων, που γρήγορα προσπαθούν να συνεργαστούν για να τελειώσουν τη φάση, υπό την πίεση του αμυνόμενου. Οι επιθέσεις πρέπει να γίνονται εναλλάξ, αλλά αυτό δεν είναι δεσμευτικό, καθώς μπορεί φυσικά στο παιχνίδι η μία ομάδα να ''κλέψει'' την μπάλα. Ο προπονητής πρέπει να τονίζει στους ποδοσφαιριστές την απαίτηση για διαρκή κίνηση και να συντονίζουν την κίνηση αυτή με την τελική πάσα και το πέρασμα από τις ''πόρτες'' του συμπαίκτη τους. Είναι σωστό και πιο αποτελεσματικό στις πόρτες που είναι στις άκρες, να κινούνται ακραίοι ποδοσφαιριστές και στις πόρτες που είναι στη μέση να ''βγαίνουν'' είτε ο κεντρικός επιθετικός, είτε ένας επιθετικός μέσος (κρυφός). Στο σχήμα φαίνεται η εναλλαγή στις πάσες για την κόκκινη ομάδα, η κίνηση του ποδοσφαιριστή Α στη θέση Α1 για να υποδεχτεί την μπάλα, η προώθηση του στη θέση Α2 και η συνεργασία του με τον ποδοσφαιριστή Β στη θέση Β1 για να τελειώσουν τη φάση, βάζοντας στη μέση τον αμυνόμενο Γ που προσπάθησε να τους ανακόψει. Η άσκηση είναι πολύ αποτελεσματική για να μάθουν οι ποδοσφαιριστές να αποφεύγουν και το οφσάιντ με άμυνες που παίζουν ψηλά και χωρίς βάθος.
Παραλλαγές: Ο αριθμός των ποδοσφαιριστών που παίρνουν μέρος (από 8vs8 ως 10vs10) στο παιχνίδι συνολικά, αλλά και στο τελείωμα της φάσης π.χ. 1vs2, 2vs2, 2vs3 ή ακόμα και όλοι. Ο χώρος μπορεί να δημιουργηθεί πρiν τη σέντρα και να προστεθεί έτσι η δυνατότητα της μεγάλης πάσας στην πλάτη της άμυνας με εναλλαγή των επιθέσεων μεταξύ των ομάδων ή με 2 ομάδες με διαφορετικούς ρόλους π.χ. στη μία ομάδα είναι μόνο οι αμυντικοί μας που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν αυτή την αγωνιστική κατάσταση και στην άλλη μέσοι και επιθετικοί που προσπαθούν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για να βγουν στην πλάτη της άμυνας. Μπορούμε να αφαιρέσουμε τις πόρτες και να εξελιχθεί με πάσα στο χώρο, έχοντας φυσικά τον κανόνα του οφσάιντ.
7 σχόλια:
Θα ηθελα να δω και ασκησεις στο μισο του γηπεδου γιατι πιστευω πως υπαρχουν και ομαδες που κανουν προπονηση στο μισο του γηπεδου αφου στο αλλο μισο υπαρχει αλλη ομαδα.Υπαρχει καποια διαφοροποιηση στην παραπανω ασκηση και γενικα στην προπονηση μιας ομαδας?
Έχεις δίκιο Μιχάλη
Και μάλλον οι περισσότερες χρησιμοποιούν μισό γήπεδο οπότε πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη αυτή την παράμετρο στο μέλλον. Για την παραπάνω άσκηση αν το γήπεδο έχει ένα λογικό πλάτος(π.χ. 60-70 μ.) μπορεί να βγεί με την εξής μορφή: Ο χώρος χαράσεται παράλληλα με τη γραμμή του πλαγίου στα 25-30μ. οπότε ο χώρος του παιχνιδιού είναι 25-30μ.χ50μ. περίπου και υπάρχει εστία απέναντι. Υπάρχουν λοιπόν περίπου 30-40μ. για την ανάπτυξη της άσκησης στον κενό χώρο. Οι ομάδες αγωνιζονται κανονικά και η επίθεση είτε γίνεται εναλλάξ είτε ξεκινά μετά από σφύριγμα του προπονητή.
ΜΗΠΩΣ ΑΥΤΗ Η ΑΣΚΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΤΗΝ ΔΟΥΜΕ ΣΑΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΕΛΙΚΗΣ ΠΑΣΑΣ?
Ναι
σίγουρα μπορούμε να το δούμε σαν άσκηση τελικής πάσας αν η απόσταση από την εστία είναι μικρή. Βέβαια η τελική πάσα γίνεται με τη συνεργασία των 2 παικτών στο 2:1. Προηγείται το αγωνιστικό παιχνίδι κυκλοφορίας και οι κινήσεις-αυτοματισμοί που προκαλούν την πάσα στον κενό χώρο.
Η ασκηση αυτη οπως και πολλες αλλες που εχουν αναρτηθει μπορουν να εφαρμοστουν και στο επιπεδο παιδων ηλικιας 16-15-14?Πρεπει να μπαινουμε σε αυτη τη μορφη ασκησεων για αυτες τις ηλικιες?
Θα έλεγα σε γενικές γραμμές πως είναι νωρίς. Προέχουν άλλα σε αυτή την ηλικία και όχι τόσο εξειδικευμένα θέματα τακτικής. Βέβαια ο προπονητής θα κρίνει αν τα παιδιά μπορούν να ανταποκριθούν σε τέτοιου είδους ασκήσεις. Από προσωπική εμπειρία μπορώ να σου πω ότι την έχω εφαρμόσει σε ομάδα Α' τοπικού και Περιφερειακό. Και στις 2 ομάδες υπήρχαν παιδιά ηλικίας 15-16 χρονών, τα οποία αναταπκρίθηκαν, όμως ήταν μέρος ενός συνόλου με μεγαλύτερους και εμπειρότερους ποδοσφαιριστές. Ίσως σε ένα προχωρημένο αγωνιστικά τμήμα ηλικίας παίδων, που η γενικότερη προπονητική του υποδομή περιείχε τέτοιας μορφής προπόνηση, κάποια από τα στοιχεία της άσκησης να ''βγαίνουν''.
Θεωρω παντως πως πρεπει να αρχισουμε απο το πρωτο μερος της προπονησης και μετα να περασουμε στο κυριο μερος αυτης.Τι θελω να πω...να δωσουμε ασκησεις για την προθερμανση των ομαδων που κακα τα ψεματα περναει πολυ στα ψηλα και λιγοι δινουν την απαραιτητη σημασια.προθερμασνη με μπαλα και χωρις μπαλα...ακσησεις που μας βοηθανε να περασομε στο κυριο μερος της προπονησης που ειναι και η παραπανω ασκηση.Μηπως λοιπον θα πρεπει να αρχισουμε με την προθερμανση και μετα να περασουμε στο κυριο μερος?
Δημοσίευση σχολίου