Ποδόσφαιρο
και μαθήματα ζωής !
Να πιστεύεις στον
εαυτό σου και να προσπαθείς! Όλοι θα
κάνουμε λάθη. Το θέμα δεν είναι το λάθος, αλλά να μάθεις να το αντιμετωπίζεις!
Υπάρχουν πολλοί
δρόμοι για να φτάσεις στο στόχο σου! Προσπάθησε να βρεις τον κατάλληλο!
Η ομαδική σκέψη είναι
δύναμη! Ζούμε πάντα σε ομάδες και επηρεάζουμε ο ένας τον άλλο με τις ενέργειές μας!
Μπορείς να τα
καταφέρεις καλύτερα με τη συνεργασία! Οι σκέψεις και οι ενέργειές μας, έχουν μεγαλύτερη
αξία όταν τις μοιραζόμαστε!
Ο Σεβασμός είναι
αρετή! Η αγάπη, η ευγένεια και η αποδοχή της ιδιαιτερότητας, κάνουν τη ζωή μας καλύτερη!
Ιστορία 1η
–Η αξία της ομαδικότητας…
Ο Γιώργος έφτασε με χαρά στο γήπεδο. Ο προπονητής του όπως
πάντα τον υποδέχτηκε με χαμόγελο, του χάιδεψε το κεφάλι και τον καλωσόρισε.
Μέσα σε λίγα λεπτά, όλη η ομάδα ήταν μαζεμένη, περιμένοντας ανυπόμονα να
ακούσουν το θέμα της προπόνησης.
-Σήμερα παιδιά, θα ασχοληθούμε με την πάσα. Ένα πολύ
σημαντικό στοιχείο της τεχνικής, απαραίτητο στα πλαίσια της ομαδικότητας και
της συνεργασίας μας με τους υπόλοιπους συμπαίκτες, ώστε βοηθώντας ο ένας τον
άλλο, να μπορέσουμε να πετύχουμε το στόχο μας. Ο προπονητής ανέλυσε τα βασικά
σημεία και στη συνέχεια άρχισε στην πράξη η εκπαίδευση. Πολλές επαναλήψεις και
επιμονή από τον προπονητή, που έτρεχε από ζευγάρι σε ζευγάρι, διορθώνοντας και
επιβραβεύοντας. Στο τελικό παιχνίδι, που μετρούσε εκτός από το γκολ και ο
στόχος ‘’6 επιτυχημένες πάσες-1 γκολ’’, η ομάδα του Γιώργου κέρδισε 7-6. Μάλιστα
ο Γιώργος, ήταν αυτός που μπόρεσε να πετύχει 3 πολύ σημαντικές πάσες στην
τελευταία φάση του παιχνιδιού, που έκρινε και το νικητή, όχι με ένα γκολ, αλλά
με βάση το στόχο! Ο προπονητής έκλεισε την προπόνηση, επιβραβεύοντας τα παιδιά,
τονίζοντας τη σημασία της ομαδικής σκέψης και συμπεριφοράς! Ο Γιώργος έφυγε
πολύ χαρούμενος από το γήπεδο και σε όλη τη διαδρομή, δε σταμάτησε να μιλάει,
εξηγώντας στη μητέρα του, πόσο σημαντική είναι η πάσα στο παιχνίδι και πόσο
ωραία ένιωθε που βοήθησε την ομάδα του να κερδίσει.
2 χρόνια αργότερα, στον τελικό του πρωταθλήματος Προπαίδων,
ο Γιώργος ‘’χαρίζει’’ στην ομάδα του τη
νίκη, όταν βρέθηκε λίγο δεξιά στην περιοχή, σε ένα ονειρικό τετ-α-τετ με τον
αντίπαλο τερματοφύλακα, αλλά αντί να
σουτάρει πάσαρε τη μπάλα στον αμαρκάριστο συμπαίκτη του Δημήτρη, που εύκολα
σκόραρε για το τελικό 2-1! Στο τέλος,
όλη η ομάδα πιασμένη χέρι-χέρι πανηγύριζε τη νίκη. 14 λαμπερά πρόσωπα, 14
φωτεινά χαμόγελα, 14 ευτυχισμένα παιδιά! Ο προπονητής χαϊδεύει το Γιώργο στο κεφάλι , λέγοντας του:
‘’Μπράβο Γιώργο, τέλεια πάσα!’’ Ο
Γιώργος χαμογελάει, λέγοντας ‘’Ευχαριστώ Coach!’’ ξέροντας πως δε θα ξεχάσει ποτέ τη στιγμή της πάσας και
το χέρι του προπονητή στα μαλλιά του…
Ιστορία 2η
–Η ελευθερία της επιλογής και η αξία του λάθους…
Για ένα ακόμα πρωινό η κατάσταση στην κερκίδα, σε αγώνα για το
πρωτάθλημα Προτζούνιορ είχε την ίδια εικόνα. Κάποιοι γονείς προσπαθούσαν με τον
δικό τους τρόπο, να βοηθήσουν τα παιδιά
να φτάσουν στη νίκη, φωνάζοντας και κατευθύνοντας κάθε ενέργεια τους. Στο γήπεδο ο Χάρης μη βρίσκοντας συμπαίκτη ελεύθερο, δοκίμασε να
περάσει με την τελευταία προσποίηση που
διδάχτηκε τον αντίπαλο του, έχασε τη
μπάλα και η ομάδα του δέχτηκε γκολ. Φωνές ακούστηκαν για μια ακόμα φορά, από
γονείς που στόχευαν στον προπονητή και το μικρό Χάρη. Στο ημίχρονο ο προπονητής
είπε στο Χάρη, που φαινόταν στεναχωρημένος: ’’ Δεν είχες επιλογή πάσας. Η προσποίηση ήταν μια επιλογή και είναι
σημαντικό που προσπάθησες να βρεις λύση, εφαρμόζοντας την προσποίηση που μάθαμε τις τελευταίες μέρες. Είναι
σημαντικό να πιστεύουμε στον εαυτό μας και να
παίρνουμε ευθύνη προσπαθώντας να βρούμε λύσεις στο παιχνίδι.’’ Στο 2ο
ημίχρονο ο Δημήτρης βρέθηκε απέναντι από τον τερματοφύλακα, με το Χάρη αριστερά
του ολομόναχο. Κοντοστάθηκε λίγο δείχνοντας να σαστίζει και να περιμένει
κάτι… Η φωνή του πατέρα του έδωσε τη λύση: ‘’Σούταρε!!! ‘’ Δίχως να
προλάβει καν να σκεφτεί, σούταρε προς
την εστία. Το σουτ δεν είχε δύναμη και έφτασε στα χέρια του τερματοφύλακα που
μπλόκαρε τη μπάλα. Η φωνή του πατέρα του ακούστηκε ξανά: ‘’Ψηλά σου έχω πει,
δεν φτάνει το δοκάρι ο τερματοφύλακας!’’ Ο προπονητής της ομάδας, σκεφτόταν πως
απαιτείται ακόμα μια συνάντηση με τους γονείς άμεσα, για να μπορέσει να τους
θυμίζει πόσο σημαντικό είναι να μην τα κατευθύνουν από την κερκίδα, αλλά να τα
αφήσουν να παίξουν και να βρουν μόνα τους τις λύσεις, μέσα από όσα έχουν
διδαχτεί στην προπόνηση.
10 χρόνια αργότερα ο
Χάρης και ο Δημήτρης, συμπαίκτες σε ομάδα Κ-20, προσπαθούν σκληρά για να
κερδίσουν το πρώτο επαγγελματικό τους συμβόλαιο, αφού και οι 2 κάνουν ένα πολύ καλό πρωτάθλημα,
αγωνιζόμενοι στη μεσαία γραμμή. Δυστυχώς ένας όμως θα μπορέσει να ανέβει στην 1η
ομάδα και η απόφαση του επικεφαλής προπονητή είναι ο Χάρης! Όπως εξήγησε στους
συνεργάτες του: ‘’ Ο Δημήτρης είναι πολύ προβλέψιμος, δεν παίρνει πρωτοβουλίες
, δεν έχει καθόλου φαντασία στο παιχνίδι του. Ο Χάρης έχει αυτοπεποίθηση, μπορεί με την ίδια
επιτυχία να παίξει απλά, αλλά και να κάνει το απρόοπτο, δίνοντας λύσεις όταν τα
πράγματα γίνονται δύσκολα. Έχει ηγετικά χαρακτηριστικά.’’
Ιστορία 3η-
Ο σεβασμός και το τίμιο παιχνίδι…
Το ντέρμπυ του τοπικού πρωταθλήματος Παίδων εξελισσόταν
ιδανικά για την ομάδα του Γιάννη, καθώς ήταν γηπεδούχος και ήδη στο 2-0, λίγο
πριν λήξει το ημίχρονο. Το πέναλτι που δόθηκε σε βάρος της ομάδας του, έκανε
έξαλλο τον προπονητή του Γιάννη! Μάλιστα αποβλήθηκε αφού μπήκε στον αγωνιστικό
χώρο, ζητώντας εξηγήσεις. Το σκορ μειώθηκε σε 2-1 καθώς ο αντίπαλος ευστόχησε
στο πέναλτι. Η έξοδος του διαιτητή στο
ημίχρονο συνοδεύτηκε με πολύ έντονες διαμαρτυρίες από γονείς, που του απέδωσαν
δόλο και έλλειψη ικανότητας. Στα
αποδυτήρια τα παιδιά με σκυμμένα κεφάλια, άκουγαν τον προπονητή , να τους
τονίζει: ‘’Πρέπει να παίξουμε πολύ πιο δυνατά
γιατί το ποδόσφαιρο είναι αντρικό σπορ!
Πρέπει να προσπαθήσουμε να νικήσουμε και τον διαιτητή, ο οποίος μας
αδικεί. Θέλω να είστε καμικάζι! Γιάννη ξύπνα! Δεν έχεις ακουμπήσει τη μπάλα! Σε
έχει σβήσει ο αμυντικός. Ρίξε και συ
καμιά κλωτσιά να του σπάσεις τον τσαμπουκά! ‘’ Στο 2ο
ημίχρονο η ένταση μεταφέρθηκε όπως ήταν φυσικό στον αγωνιστικό χώρο. Ο Γιάννης
δέχτηκε γρήγορα κίτρινη κάρτα για διαμαρτυρία προς το
διαιτητή. Λίγο αργότερα, αποβλήθηκε αφού κλώτσησε τον προσωπικό του αντίπαλο
και η ομάδα του έμεινε με 10 παίκτες. Με
παίκτη παραπάνω για τους αντιπάλους, το
ματς έληξε τελικά με ολική ανατροπή 2-3 και βέβαια όλοι στην ομάδα, έριξαν την
ήττα στον διαιτητή. ‘’Έχει δίκιο ο coach! Καλά του τα είπε! O διαιτητής
ήταν στημένος για να χάσετε! Και δεν έπρεπε να σε αποβάλει για μια κλωτσιά.
Ποδόσφαιρο παίζετε, όχι τις κουμπάρες! ‘’ του είπε ο πατέρας του στην επιστροφή.
15 χρόνια αργότερα, στην κερκίδα των φανατικών οπαδών ο
Γιάννης εκτοξεύει μια φωτοβολίδα στον αγωνιστικό χώρο, όταν η αντίπαλη ομάδα
βγαίνει για ζέσταμα. Το ματς δεν ξεκινάει ποτέ. Στις συμπλοκές που ακολουθούν
με τους αστυνομικούς, ο Γιάννης συλλαμβάνεται και οδηγείται στο αυτόφωρο…
Ιστορία 4η-Μαζ
ί μπορούμε περισσότερα
Όλη την εβδομάδα ο προπονητής επικεντρώθηκε στη συνεργασία 2
ποδοσφαιριστών στην επίθεση, για να δημιουργηθούν συνθήκες 1-2. Πολλές επαναλήψεις σε χώρους τόσο στον άξονα,
όσο και στις άκρες, παιχνίδια με στόχο αυτή τη συνεργασία. ‘’Κινήσου στον αντίπαλο! Προκάλεσέ τον! Δώσε
διαγώνια καθαρή πάσα στο συμπαίκτη σου και κινήσου με ταχύτητα στην πλάτη του
αντιπάλου!’’ Τα παιδιά καταλάβαιναν πόσο σημαντικό ήταν από τον τόνο της φωνής
και τη σοβαρότητα του προπονητή. ‘’Πρέπει να μάθετε να συνεργάζεστε για να
μπορέσετε να πετύχετε τους στόχους σας. Πολλές φορές δεν μπορούμε μόνοι μας, να
βρούμε λύσεις. Δύο μαζί μπορούμε να καταφέρουμε περισσότερα. Το 1-2 είναι μάθημα ζωής παιδιά!’’ Ο Αλέξανδρος
και ο Μιχάλης, συμπαίκτες , συμμαθητές και γείτονες, τις μέρες που δεν είχαν
προπόνηση, συναντιόταν σε μια μικρή αλάνα ανάμεσα στα σπίτια τους και έκαναν
εξάσκηση σε όσα τους μάθαινε ο προπονητής. Έφτιαξαν πολλές διαφορετικές φάσεις
εκείνη την εβδομάδα, μικρές φανταστικές ποδοσφαιρικές ιστορίες προσπαθώντας να τελειοποιήσουν το
1-2. Μέσα από τις τόσες επαναλήψεις και τις προσπάθειές τους, κατάλαβαν τη
δύναμη της συνεργασίας γενικότερα για να μπορέσουν να βρουν λύσεις. Το Σάββατο με μια υπέροχη μεταξύ τους συνεργασία
ο Μιχάλης σκόραρε και η ομάδα νίκησε
1-0.
28 χρόνια αργότερα, ο Αλέξανδρος και ο Μιχάλης, οικογενειάρχες
πλέον συνεχίζουν αυτή την πολύ όμορφη σχέση και τη διάθεση να βοηθήσουν ο ένας τον
άλλο. Συζητάνε και προσπαθούν να βρουν λύση για όσα τους απασχολούν και είναι ο
ένας δίπλα στον άλλο σε κάθε πρόβλημα. Το οινοποιείο που άνοιξαν μαζί,
προσπαθώντας να αξιοποιήσουν τους μικρούς
οικογενειακούς αμπελώνες που κληρονόμησαν από τους γονείς τους, πηγαίνει όλο
και καλύτερα και οι οικογένειές τους ζουν από αυτό. Συνεχίζουν να πηγαίνουν στο
γήπεδο κάθε Σάββατο, για να καμαρώσουν τους γιούς τους, που κάνουν τα πρώτα τους
βήματα στο ποδόσφαιρο…
Η ζωή ενός ανθρώπου διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό από τα
βιώματά του όταν είναι παιδί…
Βασίλης Παπαδάκης-Προπονητής Ποδοσφαίρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου