Για την πρώτη ανάρτηση του 2011 επέλεξα κάτι διαφορετικό, ξεφεύγωντας από το καθαρά προπονητικό κομμάτι. Όμως, ποιός μπορεί να πει που ακριβώς σταματά ο ρόλος του προπονητή, οι γνώσεις, οι ευθύνες και οι κατευθύνσεις που πρέπει να δίνει; Ειδικά, για όσους ασχολούνται με ακαδημίες και μικρά παιδιά, τα παρακάτω είναι ένας πολύτιμος οδηγός, για το πως πρέπει να αντιλαμβανόμαστε το ρόλο μας και την επίδραση που αυτός έχει στους μικρούς αθλητές μας.
Πρόκειται για ένα ποίημα με τίτλο ΄΄Τα παιδιά μαθαίνουν από τον τρόπο που ζουν΄΄, σε διάφορες εκδόσεις και παραλλάγές με τη συγκεκριμένη από τον Ρόναλντ Ράσελ με τίτλο ΄΄Μαθήματα από τη ζωή΄΄.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική:
Μαθαίνει να κατακρίνει.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα:
Μαθαίνει να καυγαδίζει.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνία:
Μαθαίνει να είναι ντροπαλό.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή:
Μαθαίνει να είναι ένοχο.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση:
Μαθαίνει να είναι υπομονετικό.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο:
Μαθαίνει να εκτιμά.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στη δικαιοσύνη:
Μαθαίνει να είναι δίκαιο.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια:
Μαθαίνει να πιστεύει.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην επιδοκιμασία:
Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην παραδοχή και φιλία:
Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο.
Ronald Russel (Lessons from life, 1971)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου